Ik bekijk het voor mezelf zo,
bijna een jaar lang ben ik uit de roulatie
geweest.
Daar bedoel ik dan mijn opname mee.
Voor mijn opname heb ik ook het nodige
te verduren gehad qua lichamelijke klachten.
Dus voor mijn gevoel niet aan aan
het leven deelgenomen zoals ik dat graag
zou willen.
Zo bij elkaar ben ik met opname meegerekend
drie jaar achtereen in de lappenmand geweest,
zowel lichamelijk als geestelijk.
Nu een jaar later, een jaar na mijn opname,
komt het gewone leven weer stukje bij beetje terug.
Soms komt het leven nog op mij af als een tornado,
dan weet ik dat ik een stap terug moet doen.
Ik kan veel aan, zo nu en dan krijg ik
vanzelf een teken van pas op de plaats.
Maar als ik kijk naar nu in vergelijking
met een jaar geleden, ben ik heel wat
stappen vooruit gegaan.
Daar heb ik hard voor gevochten en dat doe
ik nog steeds.
Het is en blijft doseren, voor mezelf ontdekken,
wat ik wel kan en wil of wat niet.
Daar ben ik zelf de baas over.