albertina

Hier regent het wijwater.

Jij ook meidje.

Bammetje, ik ben al vanaf 3 uur wakker. Toch in bed blijven liggen, met veel moeite dat wel. Maar goed de dag is weer begonnen, dus er weer het beste van maken.

Goedemorgen, wat een gebrabbel, ik neem deze draad maar.

Brrrr, geen verwarming en warm water, dat wordt met recht een koude douche.

Goedenavond saam, Dhendro, van harte met je mijlpaal, nog veel nuchtere dagen toegewenst. Tas, Beterschap voor je broer, het is nog goed afgelopen. Motoren, enge dingen vind ik het. Mijn zus heeft er ook jaren één gehad, gelukkig rijdt ze nu niet meer. Bammetje, Desi, veel sterkte gewenst voor je zus, zulke berichten zijn niet mis. Nuchter kan je het beter aan, hoe zwaar het ook is. Jan, welkom, 9 dagen hardstikke goed. Yvonne, welkom hier. En een ieder die ik niet genoemd heb, ik heb jullie gelezen. Zo, vandaag gewerkt, boodschappen gedaan en nu staat er een lekkere pan chili te pruttelen. Ik vind koken een fijne bezigheid, het helpt een beetje het lastige uur zo rond vijfen te verdrijven. En nu even bankhangen.

Hier gaan ook de luikjes dicht. Lekker mijn warme dekentje. Slaap lekker allemaal.

Marjo, voor jou ook welterusten. Slaap lekker.

Rapi, dat klinkt al een stuk beter. Wellicht dat je bijna ex toch gaat accepteren dat het voor jou beter is zo. Ik gun het je van harte.

Ik las net op de draad de posting van Adam aan Marjo. Ook ik maak me zorgen en ik hoop van harte dat dit onterecht is. Mijn gevoel zegt dat het helemaal niet goed met je gaat Marjo. Ik weet ook niet wat te zeggen als ik je soms lees. Wel vind ik het erg verdrietig voor je. Je hebt toch een speciaal plekje in mijn hart en ik wens je echt al het beste toe.

Goedemiddag, wat een vreselijk asociaal gebeuren, het moet toch niet gekker worden. Tjonge Drup, ik hoop dat het goed met je gaat.

Drup, rouw is een zwaar proces, het hoort helaas bij het leven. Daarom voor jou, uit "alle dagen van ons leven" Afscheid nemen is met zachte vingers wat voorbij is dichtdoen en verpakken in de goede gedachten ter herinnering. Is stilstaan bij brokjes leven, op de pieken van pijn en vreugde. Afscheid nemen is met dankbare handen weemoedig meedragen al wat van waarde is, om niet te vergeten. Is moeizaam de draden losmaken en uit het spinrag van belevenissen loskomen, en achterlaten. En niet kunnen vergeten. Leven is, vanaf je geboorte, voortdurend afscheid nemen. Loshaken om voort te gaan. Zichzelf verliezen, om zich te vinden. Het risico van de graankorrel, die vruchten voortbrengt. Afscheid nemen is het moeilijkste in het leven. We leren het nooit.

Ik heb niet zozeer het gevoel dat ik vriendschappen verpest heb. Eigenlijk ben ik heel erg boos dat ik niet heb ingezien dat ik gebruikt ben. Voorbeeld, vorig jaar toen ik mijn been had gebroken en Houtje mij heeft opgevangen, moest ik op een gegeven moment toch weer naar huis. Een "vriendin" heeft mij toen geholpen. Ze vroeg €17.50 per uur. Tja wat moet je, ik kon geen autorijden en ik heb mijn auto in die maanden aan haar uitgeleend. Op zich niet zo erg, maar nu komt het, elke week reed zij mijn hele tank benzine leeg. Ik durfde er niets van te zeggen, mijn vrienden en familie waren in die periode in het buitenland. Zonder hulp kon ik dus niet. Tja, wat is dan vriendschap? Nu moet ik er echt vandoor. 10.00 begint de therapie. Fijne dag en wellicht tot later.

Vie, toen ik mijn bericht schreef realiseerde ik mij dat het voor jou lastig is in een groep vanwege je gehoor. Bij mij in de groep zit ook iemand die slecht horend is. Daar wordt wel degelijk rekening mee gehouden. Er wordt niet door elkaar gepraat en als wij iets tegen de desbetreffende persoon willen zeggen kijken wij hem goed aan. Zo kan hij ons goed volgen. Hij is enorm blij dat hij deze stap genomen heeft. Het is voor hem een enorme overwinning. Neem het in overweging, lukt het niet dan heb je nog altijd de optie om individueel te gaan. Mijn ervaring is echter dat door in een groep te gaan het kluizenaars bestaan wat meer naar de achtergrong gaat.

Tas, dank voor het meedenken. Ik weet nog niet zo goed wat ik wil. De afgelopen maanden ben ik er achter gekomen dat ik veel vriendschappen in stand heb gehouden door mezelf weg te cijferen. Op zich vind ik dat al een pijnlijk gegeven. Ik heb nooit aandacht voor mezelf gevraagd, mensen zijn dat niet van mij gewend. Tina redt zichzelf wel. Natuurlijk is dat zelf redden ook maar een holle frase. Ik ben niet gewend om hulp te vragen of om over mezelf te praten. Ja, nu ben ik aan het leren dat wel te doen. Al is dat voor een aantal mensen een vreemde gewaarwording. Tina die grenzen aangeeft. En nu probeert te doen wat zij zelf wil. Ach, het kost tijd, wat ik mij wel besef is dat ik juist veel afstand nodig heb om dit uit te voeren. Waarom weet ik ook nog niet zo goed, ik denk dat het iets met ruimte voor mezelf te maken heeft.

Vie, ik weet dat je geen groepsmens bent. Maar waarom probeer je niet een paar sessies in een groep? Je kan daar lotgenoten ontmoeten en kan dan in eventuele individuele gesprekken aan je verleden werken. Mijn ervaring is in dat opzicht positief. Door de verhalen en ervaringen van anderen krijg en heb ik veel her en erkenning. Soms erg pijnlijk, het fijne van de groep is dan weer dat je troost en medeleven ontvangt.

Dat doe ik ook Tas, toch ben ik wel boos. Het contact kwam altijd van mijn kant, als ik niet bel duurt het soms maanden eer zij contact opneemt. Ik heb helemaal niets met mijn verjaardag, wellicht ben ik daardoor ook wat slordig naar anderen toe. Verder ben ik vaak zo uitgeput en heb dan geen zin om aan de telefoon te hangen en dan ook nog mijn best te moeten doen om een gesprek gaande te houden. De vriendin in kwestie is een lieverd, toch vind ik dit wat kort door de bocht. Goed ik heb mijn ongenoegen even van mij af geschreven. Dat helpt.

Blondie, sterkte, rechtzaken zijn geen leuke dingen.

Ik kreeg gisteren een ietwat aanmatigende brief, de vriendin die hem schreef ken ik al zo'n 25 jaar. Zij is geirriteerd dat ik niet te bereiken was op mijn verjaardag. Is wat lastig ik was aan het werk en daarna bij mijn pa. Nu heb ik tot overmaat van ramp haar verjaardag vergeten. Op zich kan ik daar niet zo mee zitten, waarom zo moeilijk doen. Een jaar heeft 365 dagen en contact hoeft toch niet persé daar vanaf te hangen? Eigenlijk ben ik best wel geirriteerd en weet even niet hoe te reageren.

Vie, ja dat is niet niks hé, zo'n gesprek. Dat kan nog een paar dagen nagalmen in je hoofd.

Goedemorgen Jane.

Hahaha, ja, je zou met alles gewoon een knopje om moeten kunnen zetten. Helaas werkt dat niet. Maar goed nog één dag en dan vrij. Al is het wel vaak zo dat ik mijn hele zaterdag verslaap. :$

Nou daar ben ik weer, het internet lag er even uit. Modem resetten en huppa, weer online. Het werken op zaterdag was eenmalig, ik kan mij er nu al op verheugen dat ik het weekend niets hoef.

Morgen Tas, zo zie je maar weer, een vroege vogel vangt altijd wat.

Harry, nog even voor ik de deur uit ga. Wat heeft zo'n klein glas voor toegevoegde waarde? Volgens mij geen enkele. Het wakkert alleen maar de lust naar meer aan. Zonde om je daar op te verheugen. Verheug je liever op het feit dat je dat kleine glas hebt kunnen weerstaan. Daar kom je verder mee. Dus, laat de 1e staan, dan komt er ook geen 2e. Zo, nu ben ik er echt vandoor. Een fijne dag allemaal.