Nope

Dank voor je advies Etty! Ik was even offline, ivm het tussendoor ook nog vader zijn... Ik kan me erg identificeren met wat je zegt, Dit is voor mij inmiddels dag 9 (woohoo!!) en ik voel me eigenlijk goed, sterk en zeer gemotiveerd maar weet ook (uit ervaring) dat het gevaar schuilt in het moment waarop ik het normaal ga vinden om niet drinken, en de kick van de hervonden wilskracht niet meer zo'n kick geeft. Ik ben vorig jaar eens 3 maanden gestopt en dat ging mis bij koken met wijn. 1 slokje. Het 'restje' in het glas werd de rest van de fles en voor ik het wist kookte ik 3 dagen achter elkaar met wijn. Ik was meteen terug bij af. Ongelooflijk eigenlijk. Het alarm was er één seconde af en Bam! Het positieve is dat het leerzaam is. Ik begin de patronen te herkennen en ben eerlijk naar mezelf: ik ben helaas een 'alles of niets' drinker. Blijkt. Ik heb zin in de effecten van een paar drankjes als ik mij slecht voel, als ik mij erg goed voel / opgelucht voel / iets te vieren heb, als ik voor en uitdaging sta of stress heb... eigenlijk altijd. Mindfullness helpt me nu erg goed om te accepteren dat er pijn is in het leven, maar het niet in mijn hoofd erger te maken dan nodig is (focus op het 'NU'). Anderzijds ook om te genieten van de kleine dingen in het leven vanuit een heldere toestand, blij worden van hele kleine details (wederom in het 'NU') die onder invloed an me voorbij zouden gaan. En voor nu geniet ik nog van de kick die ik krijg van het sterker zijn dan de fles en alle kleine, dagelijkse resultaatjes die ik daarmee boek. Dank voor de tip van het lijstje an de "toekomstige Ik", ik ga het meten doen!

Welkom en veel succes! Let's go!

Dank, Ja en Nee... Naast mijn drankprobleem heb ik al geruime tijd een depressieve stoornis ivm niet alcohol gerelateerde gebeurtenissen in mijn leven (in hoeverre ze elkaar staande houden, of het kip en ei verhaal daar gelaten) daar ben ik voor naar de huisarts gegaan. Hij weet dat ik veel drink maar ben nooit helemaal eerlijk geweest in de hoeveelheden... wel doorverwezen naar een psycholoog war ik al geruime tijd in behandeling ben. Daar iets eerlijker geweest maar niet helemaal. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik het alleen kon (en nog steeds) en dus ook zo overgebracht. Moet ook eerlijk zeggen dat het me vooralsnog goed afgaat: eerste twee dagen waren pittig maar voel me behoorlijk vastberaden om mijn andere problemen aan te pakken. Sport, thee, meditatie, vroeg naar bed, vroeg op en orde op zaken met het verstand op nul. Het verleden is geweest, de toekomst kun je niet weten, nu doe ik mijn best!

Hallo Menel, Ik ben hier ook nieuw sinds vandaag, ook dag 4, ook cold turkey. Succes!

@ iedereen: Dank jullie wel allemaal, voor de eerste adviezen, warm welkom en hart onder de riem!! @ lady Jane: Je zult meer van me lezen, beloofd @ bumperjim: mooie metafoor, de gracht en de fietsen. Er zijn er vast een paar waar nog prima op gereden kan worden haha.. we gaan het meemaken, dag voor dag.

Goede morgen allemaal! Na veel aarzelen mijn eerste bericht hier, al moet ik toegeven dat ik al een weekje of zo "door de brievenbus spiek". Zo fijn om zoveel herkenbare verhalen en informatie tegen te komen en om te zien hoe iedereen hier goed voor elkaar zorgt, het geeft kracht en motivatie. Ik drink inmiddels al ruim 20 jaar alcohol. Het begon in de pubertijd, (pilsje jointje, je weet wel...) vervolgens altijd in de nachthoreca gewerkt (tequilatje, pilletje, lijntje, je weet wel...) en dan de studietijd, (dagelijks heel veel bier, in het weekend al het andere) dan het echte leven: eigen bedrijf, gezin, etc. (wijn en Belgisch bier na het eten, af en toe een joint voor het slapen). Sinds een paar jaar problemen in de relatie, steeds meer, vroeger en goedkoper gaan drinken, vergeet van alles, black-outs, veel fouten op werk, schulden, relatie naar klippen. Op gegeven ogenblik zat ik om om 10:00 uur 's ochtends opgesloten op het toilet van de bibliotheek van mijn gemeente mijn tweede halve liter sterk bier (de kopren blikken voor de kenners onder ons) weg te hakken met mijn de rol pepermunten paraat. Denkend aan het werk dat ik vorige week had moeten inleveren en die dag ook niet ging doen, aan de rekeningen die ik niet kan betalen, en aan de kinderen die ik straks van school moest halen, en hoe erg ik het voor ze vind dat ze mij als vader hebben... Na vele nachten/ochtenden piekerend (zeg maar gerust in angst en paniek) dacht ik nee. Morgen niet. Iets wat ik dagelijks tegen mezelf zei/zeg voelde nu toch anders. Een soort besef dat het nog niet te laat is om het zelf te doen en voor zover mogelijk de schade te herstellen zonder volledig uit de school te klappen. Afijn. Ik schrijf dit op dag 4. vol motivatie, overal spierpijn van het sporten, een keukenkast vol kruidenthee en een schaal met fruit, en de eerste voorzichtige stappen in de wereld van mindfullness en meditatie. Eerste twee dagen erg zwaar fysiek (hoofdpijn, zware depressies met angst en paniek, duizelig, zweterig, moe, misselijk, etc...) maar vandaag meer dan redelijk goed! Benieuwd naar jullie ervaringen rond deze zelfde fase van het stoppen, en met name het niet meer beginnen Ik dronk op het laatst +/- 5 halteliters zwaar bier per dag, soms ook nog wat wijn erbovenop of wat cannabis (of allebei) Op naar dag 5 van mijn echte leven!