Tsja, een hard gelag soms. Als je tot ontdekking komt dat je nooit echt hebt geleefd. Van de buitenkant leek het wel grappig allemaal. Maar als je niet meer kunt genieten van de meest simpele gevoelens, ik bedoel als die er niet meer zijn. Dan ben je toch een beetje dood geweest al die tijd... Ja, uiteindelijk ben ik blij dat ik me niet meer hoef te verstoppen in die roes. Het is wel een grote ontdekkingsreis zo. Het leven lijkt opeens zo spannend en vol avontuur. Kan ik dat, durf ik dat? Het is de kunst dingen gewoon te gaan doen. Meestal ga je er niet dood aan. De weemoed na een jaar is nihil nu. Al slaat het soms genadeloos vanuit het niets toe. Maar blijven hangen in negatieve dingen, dat wil ik niet meer. Het liefst ga ik nu op topsnelheid vooruit. Das tevens een gevaar. Maar dat moet dan maar. Ik denk dat ik mijn plekje wel vind. En dat het leven eindelijk voor mij begint.