Lentekriebels...
Bijna drie en een half jaar geleden
kwam ik hier wonen, voor het eerst
op mezelf op mijn één en veertigste....
Daarvoor heb ik 22 jaar in een goed leven
gewoond, waarvan elf jaar in warm gezinsverband
Ik dacht toen dat ik een verschrikkelijke alcoholist was
Maar het bleek de manier waarop ik naar mijzelf en de
wereld om mij heen keek
Anyways, heb de laatste anderhalf jaar, van die twee en twintig
niet gedronken, soms makkelijk, springerig, dartelend
soms met de bek op het stuur
Eenmaal hier
alleen
Gna!
Dat was pas zuipen, en dat voel ik nu ook best
Maar wel altijd genoten en vanuit een ander perspectief geleefd
Dat excessief gezuip is nu weer redelijk aan banden gelegd
Ben nog steeds wie ik ben en rol wel door
Morgen naar de zorgboerderij waar ik vrijwilligerswerk doe
Verder is er niet veel veranderd
Sinds een tijdje wel weer alleen
Maar nooit alleen
Maar door mijn ogen zie ik diezelfde lente
die ik ruik en voel met heel mijn wezen
Zo is het nu
Prima.
Gewoon door