Het zag psychose, schizo-affectief, bipolair en schizofrenie op papier verschijnen. Het is begunstigd, het is creatief, maar het is niet waar. Het is goedbedoeld, gezegend maar nodeloos pijnlijk dat dit is verzonnen voor het nog niet doorvoelen van emoties, het observeren van gedachten en het openen van de geest. Dit zijn doodgewone ervaringen die in het leven horen en die niets met ziekte te maken hebben, behalve het laten verdwijnen ervan.
Al wist het niet waar het voor bedoeld was, het leverde tegen beter weten in een les op door quetiapine te hebben aangenomen. Dit droeg bij aan de lijdensdruk om het leven ineen te laten storten, wat achteraf de bedoeling bleek om kwaad met goed te doen vergelden door te vragen: wie?
Het idee dat ik ergens aan lijd is precies dat, een idee. Niet waar. Het kwam erachter dat er geen 'ik' bleek te zijn. Geen 'ik', zo geen leed en dus geen probleem. Ondanks dat er geen 'ik' is die ergens een klacht over kan hebben en het lichaam een drug gedurende dat het er niet mee kan stoppen kan nemen tot aan de dood, kan het proberen dit leerzame, gezegende maar nutteloze 'medicijn' te laten. Sinds 21 maart 2019 is het langzaam begonnen met 25 milligram minder. Aan steun heeft het de familie, spirituele familie, een psychiater en andere betrokkenen.
Wie wil (wederzijds) steunen om het laten van deze psychiatrische drugs?