Hallo allemaal,
Ik heb in oktober oxazepam voorgeschreven gekregen van de huisarts.Voor angst en paniek.( Ik heb eind september een virus op mijn evenwichtsorgaan gehad, dit was zo'n beangstigende ervaring, dacht dst ik een hersenbloeding kreeg, dat me dat angsten gaf.)De eerste 2 weken Heb ik elke dag 2 tabletje van 10 mg genomen.De dagen daarna waarneer nodig een halfje ( 5 mg dus) soms 2 x per week, soms 3 x per week.Wel heb ik ook tussendoor ontspanningsthee gedronken en valeriaan geslikt ( ik weet nu dat dat ook een hele stomme zet was).In januari merkte ik dat een halfje oxazepam maar niet meer zo rustig maakte als in het begin, toen werd ik bang; ik dacht mijn lichaam vraagt om meer, stoppen met die zooi!!Dus niet echt afgebouwd, heel dom weet ik nu, maar ik wist nergens van! De eerste week had ik enorme hoofdpijn, trillende hersens leek het wel, ik kon bijna niet slapen, schrok wakker van paniekaanvallen, misselijk, hartkloppingen, druk op mijn oren en een depressief gevoel, huilen, wanhopig voelen.
Ik ben absoluut niet verslavingsgevoelig, heb nog nooit gerookt, alleen eens alcohol geprobeerd toen ik een jaar of 18 was;vond ik echt niks, dus heb al zeker 20 jaar geen alcohol op, ik heb nog nooit drugs aangeraakt, en ik haat gokken.Maar toch zo stom geweest om die troep te gaan slikken...
Ik merk dat ik angstig ben voor wat komen gaat, heb op internet teveel op zitten zoeken en de meest vreselijke horror verhalen gelezen; mensen die jaren een wrak zijn, mensen met suïcidale gedachten...Ik ben zo bang dat mij dat ook gaat overkomen!
Morgen is het 4 weken geleden dat ik mijn laatste halfje op heb.Ik zal nooit een kruimel van die troep meer aanraken!!
Ik heb nu vooral last van inwendig trillen, onrustig en angstig voelen; ik ben zo verdrietig als ik naar mijn man en 3 kinderen kijk; kan ik ooit weer kalm en ontspannen van hun genieten en van het leven? Het voelt alsof ik mijn leven heb geruïneerd... Ook heb ik af en aan druk op mijn oren en suisende oren.Ik slaap wel goed in 's avonds, maar ben heel vroeg wakker, dan heb ik veel last van hartkloppingen.Tegen de avond voel ik mij vaak veel beter!! Ik ben bang voor hoe lang dit allemaal nog gaat duren en of ik ooit weer mezelf ga worden.Het voelt alsof ik op een bootje ben gestapt en op de waterval af dender, en er is niks aan te doen dan te blijven zitten en stevig vast houden, af stappen kan niet meer...
Ik hoor ook alleen maar verhalen dat dit echt heeeeeel lang duurt, zo beangstigend.Ik hoop hier wat van me af te schrijven en elkaar te kunnen steunen! Bedankt alvast voor het lezen!!