Dani

09 juni.....voorste brij Thil.... quote: Originally posted by: Thil Ok Dani, maar is die Rayman niet eigenlijk van Rotterdam? Oeweet jij wel wanneer jij die man gaat zien dan? groetje, Thil. Ma. 09 juni....20.15 uur.... Meervaart te Amsterdam. Er is nog een plaatsje vrij op de 2e rang links van het toneel.... Dani

Pip, regio A'dam dus. Of Thil Dani

Hoi Thil, In de Meervaart hier kosten kaartjes voor Roue Verveer 15 euro. Is nog eens wat anders dan Carré. Jörgen Raymann 20 euro. En op een uur reisafstand. Incl.parkeergarage. Lol. Vooral frivool bezig blijven.... helpt me te relativeren. En dat meen ik oprecht. Dani

Corinne, Even ter jouwer info. Mijn jongste zoon van 16 jaar is geadopteerd, woont vanaf zijn 9e in tehuizen omdat hij een hechtingssprobleem heeft, hij is verstandelijk gehandicapt (IQ van 57), is zwaar autistisch. Vorig jaar heb ik vernomen dat hij in die tehuizen al 3 jaar is misbruikt door een medebewoner. Van zijn 9e tot zijn 11e. En als ik zeg seksueel misbruik dan bedoel ik tot gedwongen sex toe. Annaal verkeer en wel. Je wilt niet weten wat voor klap dit voor mijn kop was. Mede omdat ik al tig keer gewaarschuwd had, mensen gevraagd had om hun aandacht.... en alles werd weggewuifd. Het viel wel mee . En ik maar stom vertrouwen in die begeleiders c.q. de leiding van de instelling. Stom dus. Nee dus....als je het over verkrachten hebt? Mijn zoon is letterlijk en figuurlijk verkracht. De dader loopt nog steeds vrij rond. Ondanks mijn aanklachten. En bewijs wat ik zwart op wit op band heb staan. Is mijn zoon hier mee geholpen? Nee. Ben ik er mee geholpen? Nee. Geen mens die zijn verantwoordelijkheid aan gaat. En ondertussen zit ik hier met een zwaar gefrustreerd kind die als enige uitweg ziet het om zich heen meppen. Leve de hulpverlening.... Dani

Pipsel, ik heb hier een maatschappelijk werkster waar ik ten aller tijden terecht kan. Maar ben nu even zo kwaad dat ik van geen hulpverlener meer weten wil. B.t.w. de theatervoorstellingen zijn beide cabaret/comedie, Jorgen Raymann en Roue Verveer. Dus dat wordt ongeneerd in je broek pi**sen. Dani

Zo werkt het nu eenmaal.... Eerst de cliënt, dan pas de betrokkenen. Vertel me er wat van. Ben in de kerstvakantie in elkaar gemept door zoonlief. Heb een week niet kunnen funktioneren omdat ik hardhandig met mijn elleboog tegen de muur was geklapt. Gelijk aan de bel getrokken.... Kind kreeg eerst begeleiding en ik werd vandaag (3 maanden later) gebeld of ik eventueel ook nog hulp nodig had. Grrr... Nu bekijken ze het maar. Na de aanvankelijke angst los ik het nu zelf wel op. Pissed off. Dani

Hee pipsel.... Kijk uit met schapen in een woonwijk, daar maak je geen vrienden mee met je buren. Sheep Herding dog.... Dani

Zo net eens even heel gek gedaan, 2 theatervoorstellingen geboekt, 1 in april en 1 in juni. In mn uppie er op uit. Deze dame was een flinke schop onder haar k**t nodig. Want thuis blijven werd wel heel erg aantrekkelijk en is slecht voor mijn energieniveau. Naast alle stress moet er ook ontspanning bestaan. Overwinning op mijzelf.... Dani

Ach Corinne, Zo lang je contactlenzen nog niet door de WC worden gespoeld, je favouriete badartikelen door de wastafelgootsteen en bloemstukjes die je krijgt nog niet in brand worden gestoken valt het wel mee met die haat lijkt me. Geloof me..... echt haten gaat veel en veel verder. Zegt een moeder van een kind met een hechtingsstoornis. Wiens meest geliefde bezigheid het is om zijn pijlen af te schieten op zijn moeder, zijn dichtsbijzijnde verzorgster. Vergeef een kind van 7 wat hij in een onachtzame bui zei. Dani

Voor Marjo, Pippi en andere geïnteresseerden: Lol.... de keukenwekker van Houtje kan je ook hier bij helpen. Om te herprogrammeren. Doe je een klusje dan de wekker op 10 min. zetten. Daarna 10 min. verplichte rust, vervolgens 10 min. verder met het klusje, 10 min. rust enz. Doe je een klusje dan tempo afwisselen... Binnen die 10 min. van langzaam naar heel snel en weer terug. Het klinkt heel stom..... maar het werkt wel. En zoals Har schreef naar je eigen lichaam luisteren. Wat gebeurt er als je sneller gaat? Gaat je hart sneller kloppen, ga je sneller ademen? Wees je daar eens bewust van. En vind uit bij welk tempo je je lichaamlijk het beste voelt. Doorgaans is dat op tandje 3/4/5. Dan kun je alles redelijk relaxt doen. Het vereist wat oefening maar ik heb het als heel nuttig ervaren. Ik ben nu zo ver dat ik mezelf terug kan fluiten als ik te hard ga. Dani

Lol Tapas, Die oefening over het benaderen ken ik, al is het dan in een andere vorm. Doodsangsten heb ik uit gestaan. Hyperventilerend de zaal uit gerend. Maar wel geleerd wat en waar mijn beperkingen zijn/liggen. Zelfde als de jouwe... niet te ver af... maar kom a.u.b. ook niet te dicht bij me. Klap ik dicht en verstar ik. Dani

Marjo (en dit geldt ook voor Pipi n.a.v. haar berichtjes vandaag) Wat ik uit jouw berichtje op maak is dat jij maar 2 versnellingen kent. Hollen of stilstaan. Of je werkt je te pletter of je komt tot niets. Dat had ik ook. Ik heb psycho motorische therapie gehad om mezelf opnieuw te leren programmeren. En om te leren dat er wel 7 versnellingen zijn. Alleen is je brein je dat allang vergeten. Maar het leert je wel om een stapje terug te doen. Dani

quote: Originally posted by: CPAS Har, Daar zeg je iid iets. Ik ga nog eens goed terugkijken. Ik ben een keer overspannen geraakt en een paar keer overwerkt (gewoon NL voor burn out) geweest. Die overspannenheid heb ik de tijd gegund, maar bij dat overwerkt zijn, ben ik steeds snel terug begonnen, ook al was mijn huisarts het daar niet helemaal mee eens. Sorry Corinne, Als ervaringsdeskundige ga ik je toch even corrigeren. Een burnout is iets wezenlijks anders dan "overwerkt zijn". En ik kan het weten. Overwerkt is in mijn ogen dat je een aantal stapjes teveel hebt gedaan en gas terug moet nemen. Een burnout is een lichaamlijke en geestelijke uitputting die veel en veel verder gaat, veroorzaakt wordt door een jarenlange uitputtingslag van lijf en geest en daarom ook een veel langere hersteltijd nodig heeft. De lichaamlijke pijn die je bij een burnout voelt is niet te vergelijken met het "overwerkt zijn". Zie dit a.u.b. niet als een aanval maar als een verduidelijking mijnerzijds. Als je "overwerkt" bent dan kom je er met een paar weken rust wel weer uit. Een burnout gaat veel verder. Daar kom je niet uit zonder deskundige hulp. Je moet namelijk je hele denk- en handelwijze omgooien. En dat is een hele ommezwaai. Je moet compleet anders leren denken en handelen. Ik begrijp dan ook heel goed wat Har bedoeld. Ook ik heb in 2006 alle handvaten aangereikt gekregen. Ik weet nu perfect hoe het moet, maar ook voor mij loopt de maatschappij vaak een stukje harder dan ikzelf. Zet me in mijn eigen huis neer en ik doe het als een trein. Zet me op mijn werk met alle drukte, spanningen en onverwachte gebeurtenissen en ik raakte "lost". Weg controle zoal Har schreef. Onrust in mijn hoofd, 's nachts piekeren, malende gedachte's over hoe ik alles moest oplossen, noem maar op. Dus hup.... dan maar aan de drank, lekker "ontspannend". Ja wat was er eerder? De kip of het ei? De maatschappij kan ik niet veranderen. Dus ik heb maar besloten om bij mezelf te beginnen. Alert te zijn als ik overvraagd wordt, nee zeggen als het nodig is, mijn rust te pakken als het nodig is, mijn huishouden de boel te laten omdat dit een eis is dit ik mezelf op leg maar die ik aan niemand verplicht ben, lekkere Dani-daagjes in bouwen die van mijzelf zijn en waar niemand aankomt, me niet meer alle problemen van de wereld aan trekken, leren in te zien dat drank de oplossing niet is en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Kortom een heel proces die je je jezelf niet zo maar 1,2,3 aanleert. Dat gaat met vallen en op staan. En in dat proces zit ik 2,5 jaar na dato nu nog steeds. Dus Har....shake hands! Groet, Dani

Ook dat is herkenbaar Pip, Als het mij soms allemaal een beetje te veel wordt, ik sjacherijnig ben of geen gezeur aan mijn kop wil dan bouw ik een muurtje om mij heen en wapper ik ook iedereen bij mijn buro weg. Dan is alles Nee. Dan gaat mijn kamerdeur van het kantoor dicht. (Terwijl het normaliter een duiventil is). Dat is onderhand voor iedereen een teken "Nu even niet". En dat hebben ze geleerd doordat ik ze meerdere malen ondertussen mijn kantoor uit heb gebonjourd. Lol.... nu kloppen ze heel bedeesd aan en vragen ze of ze binnen mogen komen. Dus nu heb ik de keus of ik ja of nee zeg. En dat is een hele verademing. Ook naar mijn kinderen toe ben ik er duidelijker in geworden...ik stel mijn grenzen. Nee is nee en er is dan geen discussie meer mogelijk. Okay.... 1x een wederwoord, is dat redelijk dan discusseren we verder. Is het onredelijk dan is de discussie gesloten en hebben ze het maar te doen met mijn Nee!. Klinkt hard.... maar werkt wel. Ze weten waar ze aan toe zijn en proberen mij niet meer uit. Dani

Soothe

quote: Originally posted by: marjo Heb dus nee gezegd. En voel me hier erg schuldig over. Ben iedere avond van plan haar te bellen om mijn excuses te maken... Waarom, ik heb het keurig gezegd, haar uitgelegd waarom het niet kon. En dan toch maar doorgaan in dat hoofd. Dan draai ik nu dat muntje om; en , zie, ik moet trots zijn op mezelf. Tja, en dat kost me dus nog even tijd, voordat ik dat durf te zeeggen. Tegen mezelf Grappig dat je dit schrijft Marjo (of eigenlijk misschien niet grappig), Ik heb net gisteren een heel stencil (opnieuw) doorgelezen wat ik 1,5 jaar geleden van de bedrijfsmaatschappelijk werkster kreeg toen ik in een burnout was beland. "Nee leren zeggen". Want o wat had ik daar ook een moeite mee. "Als ik "Nee zei" dacht ik dat mensen mij niet aardig vonden, voelde ik me schuldig, dacht ik verzaak mijn werk of ben op zijn minst onwillig om de door mij opgedragen werkzaamheden te doen, ik moet doen wat mensen van me verwachten enz. En zo liep ik mezelf continu voorbij, alleen maar anderen te behagen zonder aan mijzelf te denken. De reden dat dit formulier weer eens uit de la kwam was omdat ik het wou kopiëren voor een collega die ik momenteel tegen dezelfde problemen aan zie lopen. En het zo opnieuw doorlezende kwam ik tot de ontdekking dat ik er heel wat bij heb geleerd de afgelopen 1,5 jaar. Dus echt.... het is te doen. Ook voor zo'n angsthaas als ik (en misschien jij) ben(t). Het eerste stapje is moeilijk. Ik weet nog dat ik het formulier in het begin steeds op mijn buro had liggen. Als iemand wat van me vroeg waar ik geen tijd voor had dan wapperde ik met het formulier want het woord Nee kreeg ik niet uit mijn keel. Hilarisch achteraf maar langzamerhand viel bij velen het dubbeltje en kon ik het later zelf verwoorden door luid en duidelijk nee te zeggen. Hier wat punten uit het schrijfsel: Hoe zeg je Nee? Kijk een ander recht in de ogen, zeg kort en krachtig Nee. Hou het kort, geef geen uitleg. Dat ben je niemand verschuldigd. Ga je niet verontschuldigen en voel jezelf ook niet schuldig. Wij denken dat achter dat Nee zeggen een hele wereld van onbegrip ligt maar veelal zien we zelf die problemen terwijl het juist voor een ander heel duidelijk is. Ga je twijfelen en jezelf verontschuldigen dan voelt die ander het aan en gaat er misbruik van maken. Dan krijg je die "grammafoonplaten" die maar door blijven gaan ondanks je Nee! Truc is dan om te zeggen ik zei: "Nee en vind het vervelend dat je zo door blijft gaan". Of geef een alternatief " Nu kan ik niet maar misschien een andere keer wel". Geloof me het is te doen. Oefen in eerste instantie in kleine (vertrouwde) kring, zeg 1x per dag "Nee" tegen iemand en je zult zien dat het je steeds makkelijker valt. Tenminste.... dat is mijn ervaring. Succes, Dani

Werk... zucht. Maandagmorgen gaat hier de wekker weer. Heb geen zin!

Bedje heb ik vanmiddag om 12.00 uur pas verlaten. Ach ja, laatste dagen van de vakantie?

quote: Originally posted by: Ziza Dani, Ook jij bedankt voor je mening... Maar NIET iedereen gaat hier elke dag de strijd aan met alcohol Dani... ik lees ook andere forumdeelnemers die geen strijd leveren vandaag... q] Ziza, Dan kan ik jou (en alle andere forumdeelnemers) alleen maar mijn gelukwensen aanbieden dat het jullie gelukt is om de alcohol uit jullie systeem te krijgen en dat er van jullie geen strijd meer wordt verlangt. Een heel geruststellende gedachte lijkt me. Vergeef me dat ik tot de strijdenden behoor die het nog per dag moet bekijken. En elke dag de strijd met mezelf weer aan moet gaan. Dani

quote: Originally posted by: albertina Nu even een off topic vraagje, Heeft één van jullie ook weleens een botbreuk aan de voet gehad? En zo ja hoe lang duurde het voordat je geen pijn meer had en goed kon lopen? Bij mij vind ik dat best wel lang duren namelijk. Lopen gaat wel maar heel langzaam, en het doet erge pijn. En dit is niet als klaagzang bedoeld hoor. Tina, Ik wil je niet de put in praten maar 1,5 jaar, na dato van een gebroken enkel, kan ik nog steeds geen wandeling van 5 km. aan. Stukje bij beetje gaat het per maand beter maar hardlopen kan ik vooralsnog wel vergeten. En na een drukke werkweek zit ik hier nog regelmatig met het "pootje hoog". Een heel verschil met de periode waarin ik, dezelfde enkel, op 21-jarige leeftijd brak. Ben dan ook vorig jaar tig keer bij de traumatoloog geweest omdat het m.i. niet normaal was. Wel dus.... gezien mijn leeftijd. Ik moest het tijd gunnen. Dus ik vrees dat jou hetzelfde te wachten staat. Uit het gips wil voor velen zeggen .... ik kan weer alles. Niet dus. Je blijft lange tijd beperkingen houden. Kijk uit met fysiotherapie.... heb ik ook gedaan maar bleek het tegengestelde effekt te hebben. Mijn enkel werd zo geïrriteerd dat ik dagenlang niet kon lopen. Dus bewaak je eigen grenzen en forceer niets. Beter is zoals An al schreef..... emmer koud water... voet erin en 15 min. afwikkeloefeningen doen. Dani

Ziza, met alle respect. Waarom Houtje hierop aanspreken? Volgens mij zitten alle deelnemers op dit forum hier af en toe te tandenknarsen en leveren ze (vaak) dagelijks een strijd om de eerste te laten staan. Jouw reactie verrast me. M.i. had je i.p.v. Houtje beter kunnen schrijven "forumleden". Dat had beter de lading gedekt. Want iedereen hier gaat dag per dag de strijd aan. En Houtje is één van de velen in deze. Ik vind het fijn voor jou dat jij blijkbaar de weg hebt gevonden naar een "clean" bestaan. En dat je je hebt overgegeven aan "hogere machten" om dit doel te bereiken en je nu "full peace" voelt. Maar er zijn vele wegen die naar Rome leiden. En een ieder doet het om zijn/haar eigen wijze. Het resultaat telt, niet de speelwijze. Om maar in voetbaltermen te praten. Houtje..... ik heb respect voor jou, hoe jij jezelf als mens/moeder/dochter door het leven weet te worstelen. Ga zo door..... je bent een groot voorbeeld voor me. Dani quote: Originally posted by: Ziza Tja Houtje , Ik benijd je niet om elke keer maar weer op wilskracht en op je tanden bijtend de alcohol te moeten laten staan... wordt je er nou niet moe van om keer op keer er tegen te moeten vechten ? Love and peace

Trees, probeer te gaan slapen en kijk hoe de wereld er morgen uit ziet. Er wordt dit weekend zonneschijn verwacht dus ik hoop dat dat zonnetje morgen speciaal voor jou gaat schijnen. Hier alvast een voorproefje :rose:. En kun je niet slapen, of heb je het moeilijk, hier terug komen hoor. Desnoods om te geinen als dat je er bovenop helpt. Wat een ander er ook van denkt. Dani

Rob waarom nu al op zien tegen morgen? Ik ben zelf vanaf maandag ook weer bezig om het "droog" te houden. En denk nu op dit moment: "zo dag 3 heb ik toch maar mooi in the pocket". Morgen is morgen. Zo heb jij al 5 dagen om te tellen. Sterkte en slaap ze allemaal, deze dame duikt haar bed in. Dani

Trusten pip.

Pff.... ga even een frisse neus halen. De discussie van gisteravond en vanmorgen drukt me weer even op de neus van de feiten. Conclusie: Ik loop mezelf weer voorbij te hollen en zoek mn troost in JWW. Thanks voor deze eye-opener, Dani