An

Corinne: Dat is voor mij momenteel het grootste punt van acceptatie. Accepteren dat er drank in huis is en dat ik zelfs tegen mijn eigen man telkens moet zeggen: 'nee dank je, want ik drink niet'. Ik heb die drankduivel hier in huis en op bepaalde momenten kan ik daar niet tegen, dan ben ik er zelfs bang voor. Nou weet ik wel dat dit nonsens is, want ik ben de baas over mezelf en ik hoef het niet te nemen. Zo simpel allemaal. Maar zoals Floor daarnet ook al schreef heeft het niks met die drank te maken, maar meer het totale onbegrip, heel de houding, heel dit huwelijk. En dan is de cirkel weer rond. Ach wat, ik drink vandaag gewoon niet.

Oeps, Har, je zei dat tegen mij? Bloos, bloos... of vergis ik me nu.

Corinne: ook een koppie Seseo? hierbij alvast een dikke <<<>>>> knuffel. Je bent het zo ontzettend waard, en het is geweldig wat je allemaal voor elkaar krijgt. Ik heb grote bewondering voor je.

quote: Originally posted by: FloortjeII Maar dan komen er vooral dingen of mensen op je weg waar je nooit voor gekozen hebt. Je kunt alleen maar kiezen hoe er mee om te gaan.Vooral dan kom je MACHTELOOSHEID tegen. Een woord dat bijna niet in mijn woordenboek voorkomt. Ik ben toch niet machteloos? Ik kan toch alles aan wat noodzakelijk is? Floor: Nee vaak valt er niks te kiezen, en dat is juist het leven. Was het maar zo dat je alles naar je hand kon zetten. Maar het niet drinken daar kunnen we wel voor kiezen. En dan toch weer een ... maar... dat wordt voor sommige mensen ook niet echt gemakkelijk gemaakt. Ook daar mee leren omgaan. Dan maar met vallen en opstaan, als we maar de intentie houden. Tina: het gaat goed hier, behalve dat de drankduivel al een paar weken op m'n nek zit. Van de week dus in de fout gegaan en nu krijg ik 'm niet weggemept. Zegt m'n man net weer dat ik niet zo streng moet zijn, dat ik ... verdiend heb. Ik ga een lekker koppie senseo maken en blijf nog ff hangen. Goed idee om slaapmedicatie te vragen. Een nacht of wat goed doorslapen knap je zo enorm van op.

Oh nee, het 'visje' was van Charlie, hoe kom je daar trouwens aan?

Pippi: geweldig die vis, heb de foto naar mijn zoon gestuurd. Het is zijn grote droom ooit zo'n vis te vangen. Spud: wat je schrijft kon mijn verhaal zijn. Ik heb zeker tien sprongen terug gedaan, want het ging echt niet goed. Stress werkt bij mij dus ook niet. Morgen zou het mooi weer worden? Klopt dat?

Ha Vie. Zo ff voor taxi spelen, tot later maar weer.

Ziza: wat een heftige week heb je meegemaakt. Ja zo'n klein jochie kan in een schim veranderen. Ik vond dat altijd erg griezelig.

Ben naar binnen gevlucht, wat een rot weer zeg, balen. Jozias: nee mijn man weet niet van het forum, wil ik ook zo houden. Het is toch al zo'n controle freak dat ik er gek van word. Corinne en Charlie: ja dat krampachtige, dat hoor ik hier dus vaker en dat is ook wel de kern van het probleem denk ik. Want meestal drink ik dus niet, maar maak er zelf weer een heel drama van en slaat de angst toe. Dus gewoon helemaal niet drinken, maar dat lukt me dus ook niet altijd. Ik wil hier eindelijk eens een weg in zien te vinden, zodat ik er minder krampachtig mee om kan gaan en de boel eens met rust kan laten.

Aura: wat je schrijft herken ik helemaal. De tijd nemen. Durven nemen. Sinds ik hier ben heb ik naar mijn gevoel wel een hele ontwikkeling doorgemaakt. Maar ik stagneer toch telkens weer. Water: er zijn dus serieuze plannen? Tja, en hoe daar dan mee om te gaan. Dit gevecht lever ik al mijn hele leven en heb het gevoel nog geen stap verder te zijn. Ik drink dan wel niet, maar het zit in mijn kop te broeden. Corinne: De weekeinden vind ik ook moeilijk. Structuur, ja. Ik ga zo maar eens boodschappen doen en moet weer de nodige zooi meenemen. Bezoek, visite en een man die vindt dat het moet. Hij snapt het niet en zal het wel nooit snappen. Ik moet me daar eens bij neerleggen, dat er geen begrip of ondersteuning is. Tijden lukt me dat goed en dan denk ik, ze doen maar. Tapas: die boosheid op mezelf ben ik ook spuugzat en ik ben wel weer zover dat ik nu echt weer door moet zetten. Door wil zetten, omdat het andere niks brengt. Het is een soort zelfdestructief gedrag heb ik het idee. Voor mij dan, bedoel ik. Zin hebben in het leven. Zin hebben voor het moment. Hoe snel ik dan weer terugval in mijn oude denkpatroon. Ik vergeet alle helpende gedachten.

Hoi Aura, dank je voor je antwoord. Ja ik zit het op internet te lezen. Dat is dan wel weer lastig dat het pas na twee weken werkt. Momenteel ervaar ik het als een geestelijke verslaving. Lichamelijk voel ik me goed, fit en fris en geen ontwenningsverschijnselen. Maar het zit tussen mijn oren. Ik had al gedacht, misschien moet ik wel van dit forum weg en proberen er gewoon niet meer over na te denken. Maar dat is ook geen goed plan. Dat heb ik dus in december ondervonden.

Ik ben op zoek naar het middel campral en wil graag weten of iemand hier ervaring mee heeft?? Ik baal n.l. van mezelf dat ik nog steeds die strijd aan het leveren ben. Drink ik weken niks en dan pats boem slaat het in mijn hersens. Ik wil niet weer terugvallen en probeer dit nu eens voor te zijn. Maar ik zit op de wip en dat voelt heel naar. Het beangstigd me. Tapas: je schrijft zo sterk. Die etentjes met drank blijf ik gewoon vreselijk moeilijk vinden. Soms gaat het me goed af, maar zoals ik nu ben, werkt het helemaal niet dus. Ook die rotdrank in huis, daar baal ik zo van, maar krijg het hier met geen mogelijkheid de deur uit.

Goedemorgen Koh en Tina. Wat een goed programma waar je mee bezig bent. En fijn dat je het helemaal hebt opgeschreven. Dit is een goed ondersteunend verhaal. Ik ben vanaf 14 augustus ADB, of bij ADB, want ik ben het nog niet de baas, maar het voelt inderdaad als groei. Een leerproces. Ik ervaar dat ook zo, wat je wilt, dat doet er niet toe. Ik wil van alles, maar dat gaat nu eenmaal niet. Tina: pfff. alweer zo vroeg op. Gaat het wel goed op je werk? Ik doe in ieder geval met je mee vandaag, geen JWW. Het opruimen vordert hier in huis en ook in mijn hoofd. Het geeft letterlijk en figuurlijk ruimte, ook weer een leerproces. Tot gisteravond nog bezig geweest en toen heel vroeg naar bed.

Zo, even pauze. Voel me weer een echte huisvrouw worden. Lekker hoor een beetje poetsen. Wat een verschil met een tijd terug. Safi, dat schreef je mooi over gisteren, vandaag en morgen. Nou gisteren zou ik wel even terug willen draaien en opnieuw willen doen. Goed vandaag telt en morgen weer een frisse toet. Vanavond ga ik gewoon vroeg slapen.

Charlie: een heel duidelijke uitleg en ik snap helemaal wat je bedoelt. Dat werkt inderdaad het beste.

Charlie: ja gaat zo goed, wat is je kracht?

Ja Floor, dat zal ik maar doen, want dit is niet handig. Verder.. ik ben er weer! met alle uitroeptekens erbij!! Was mezelf compleet kwijt. Gem: dank je voor je medeleven, je had het precies goed, een inzinking na de enorme drukke tijd. Ik wil er verder niet op ingaan, maar ik heb er een zooitje van gemaakt. (nou ja, een klein zooitje). Ik heb mezelf weer opgepakt en ga verder waar ik mee bezig was. Momenteel ben ik bezig alle troep die ik de afgelopen jaren in mijn kamers heb gestouwd op te ruimen. Dus ook opruiming in mijn hoofd. Vandaag drink ik in ieder geval niet.

Hoi allemaal, kan iemand me zeggen hoe ik mijn normale scherm weer terug krijg??? Voorheen had ik links van alles staan, nu heb ik gewoon EEN scherm??

Har, dan ben je een gelukkig mens als je het leven van de luchtige kant kan bekijken. Een heel gelukkig mens.

Haha Floor, dat is nu weer harstikke leuk... het PAF team. Ik stuur je nog een pb'tje, maar dan morgen, want ik val om.

Har, het gaat zich niet om 'vervelen', maar omdat er heel erge dingen gebeuren in het leven van iemand, kijk, dat is een verschil.

Ik ga naar bed, een hele lange dag van werken en nog meer werken. Schoolbezoek, puber, (v)echtgenoot en nog meer. Morgen weer een nieuwe dag. Corinne; je bent een kanjer, ik ben altijd blij dat je schrijf over je strijd, dat geeft mij moed, omdat ik dan denk, HE op een dag gaat het mij ook lukken. Floor: zet 'm op, we gaan door. Pippi: je bent gewoon een lieverd. Ik ben blij dat je dit nu schrijft. Kijk dat bedoel ik nu, dat komt er gewoon niet meer uit. Ik kan hetzelfde schrijven en ik zal dit wellicht nog doen. Ik leef met je mee en geef je hierbij een hele dikke knuffel. Har: Heerlijk een lolbroek, maar soms ook even serieus. Ik snap dat jij voor jou die zwaarmoedigheid aan de kant moet zetten om het vol te houden, maar probeer je in te leven in de mens die nu eenmaal in een zwaar leven zit en het niet zo luchtig aan de kant kan zetten. Als 'zwaarmoedig' mens word ik al snel ontmoedigd door dit soort uitspraken. Blacky: een fijne dag morgen. Trees: nogmaals proficiat met 'Sammy', heerlijk.

Precies Floortje, dat is wat ik bedoel. Maar dat wil niet zeggen dat de 'langgestopten', niet opbouwend schrijven. Maar als iedere andere 'sukkelaar' op een gegeven moment afhaakt om nog te schrijven, gaat het erop lijken dat het zo is.

Het gaat er niet om dat er lol gemaakt wordt of over weet ik veel wat gesproken wordt, dat is helemaal prima. De plaatjes in de berichtjes zijn ook altijd leuk. Het maakt het vertoeven op het forum aangenaam. Het gaat me erom dat wanneer hier iemand met het alcoholprobleem als het ware 'weggezucht wordt' , daar heb je hem of haar weer. Ik doe het heel goed vind ik zelf, maar nu even helemaal niet goed. Dan weer wel en dan weer niet. Het is een heel proces waar ik doorheen ga. Zoals iedereen die hier om hulp komt. Ik schreef al eerder 'hoogmoed komt voor de val' en ik spreek uit ervaring. Je kan je een hele kanjer vinden omdat je weet ik veel hoelang niet drinkt, maar dat is het uiteindelijk niet. Feit is gewoon dat het grootste deel van de drinkers weer terugvallen. Dat is een gegeven welk ik zelf heb ondervonden. En dat is moeilijk, heel moeilijk om mee om te gaan. Als ik al op dit forum geen ondersteuning meer kan vinden, WAAR moet ik het dan nog zoeken? Ben ik afgeschreven? Ja zo voelt het.

quote: Originally posted by: Kate Wat me de laatste tijd vooral stoort is de intolerantie naar elkaar toe, het hakken naar elkaar, wat regelmatig voorkomt. Kate Kate; je bent er nu niet maar ik reageer alsnog. Dat gevoel heb ik dus ook. Ik schrijf allang niet meer wat ik wil schrijven. Opvallend is dat mensen wegblijven en niet meer schrijven. Vervelend is dat het bepaalde personen zijn die dat doen. Namen noemen kan ook al niet, de meesten doen dit dus niet, laat ik het daarbij houden. OK, over ditjes en datjes praten is gezellig, maar het praten over HET probleem lijkt haast een taboe hier. Je kan een moeilijke periode doormaken en daar doorheen gesleept worden, maar het moet niet te vaak gebeuren. Zoals in het echte leven dus.