Hannahs

Lief van je @Zonnig. Het doet me zo goed om soms (of eigenlijk best wel heel vaak) even in contact te zijn met andere mensen die in hetzelfde proces zitten. Daardoor voel ik me minder eenzaam op dit gebied. Ik kan dan ook weer beter bij mijn echte gevoel komen en het helpt om de tranen eruit te laten gaan. Tussen de tranen door ga ik diep ademhalen, dank je wel

18 dagen zonder alcohol! En de rest van mijn leven nog te gaan... Dit klinkt wel heel zwaar en zo voelt het ook. Duidelijk weer tijd om mezelf even flink toe te spreken geloof ik. Beter is het om zo niet te denken, dag voor dag en het gaat om NU! Maar waar ik vooral last van heb is dat het zo breekbaar is. Alles is afhankelijk van mijn beslissing. Eén misstap en alles is kapot. Wie kan mij garanderen dat ik nooit meer een wijntje neem? Helemaal niemand, behalve ikzelf. En daar zit het hem nou juist, ik heb geen flauw idee of ik mezelf kan vertrouwen! De afgelopen dagen zit ik er in gedachte soms zo dicht tegenaan, dat het een wonder is dat het tot nu toe gelukt is. Hoe nu verder? Toch maar weer die riedel van voordelen van een alcoholvrij leven in mijn hoofd af laten spelen? En de nadelen van het drinken? Misschien helpt het. Maar ik word daar ook zo moe van. Ik zou zo graag rust willen in mijn hoofd. Ik heb de afgelopen dagen al meerdere keren gedroomd dat ik onder de luizen zat, helemaal gek werd ik van dat heen en weer gesjees van die beestjes op mijn kop. Ik zie een verband. Door op te schrijven wat er in me omgaat krijg ik duidelijkheid in de chaos van mijn gedachten. Ik zie en besef nu dat ik het vertrouwen in mezelf (even) kwijt ben. Grote angst voor een terugval dus. Herkennen jullie dit?

Scheetjes heb ik inderdaad @bumperjim... Helaas niet van vreugde maar van de suikervrije dropjes

@Yana Dank je wel voor deze opsteker! Ik weet niet hoe lang zoiets duurt maar na zo’n beetje 30 jaar druk met alcohol geweest te zijn begrijp ik goed dat ik nog even geduld moet hebben voor dit patroon doorbroken wordt. Ik wens jou, en alle anderen ook een mooie frisse dag!

Ohhh ja hoor, het is weer vrijdag. Ik betrap me erop dat er steeds vreugdescheutjes in me opkomen: Vandaag lekker vroeg kunnen beginnen... maar voor ik de zin heb afgedacht voel ik al dat dat niet meer klopt. Ben ik nu teleurgesteld? Dat lijkt wel zo! Maar als ik er echt over nadenk denk ik toch dat het positieve overheerst. Ik ga vandaag HELEMAAL NIET DRINKEN! Ik ga de dag nuchter en bewust afsluiten. Ik word morgen fris wakker, zonder kater, spijt, paniek. En in plaats van die vernietigende gedachten dat ik alles kapot maak ga ik hartstikke trots zijn op mezelf! Laat de dag maar komen!

Gisteravond teruggekomen na een 3-daags uitje met een vriendin. Op de heenreis in de trein vertelde ik haar dat ik geen alcohol zou gaan drinken. Aangezien we elkaar al een jaar of 30 kennen en zij mij niet anders heeft meegemaakt dan borrelend / aangeschoten / dronken of met een gigantische kater vroeg deze mededeling om nadere uitleg. Ik vond het eng, maar heb toch openkaart gespeeld. Haar eerste reactie: ‘Dan drink ik ook niet!’ Waarop ik aangaf dat geweldig lief te vinden maar niet nodig want als het andersom was geweest had ik haar dat nooit kunnen beloven... Maar ze bleef erbij! Zo gezegd zo gedaan! Ze schrok van mijn verhaal. Daar was ik verbaasd over want in mijn hoofd loop ik al jaren rond met een groot bord om mijn nek met de tekst: ZWARE ALCOHOLIST. Blijkbaar leek/ lijkt het voor de buitenwereld, althans als ik van haar uit ga, dus niet zo ernstig als ik dacht. Gelukkig! Het waren leuke dagen! Wel heel anders dan anders. Nog steeds gebeurt er van alles in mijn hoofd, maar de positieve gevoelens overheersten. Het was wel zoeken hoe we de dagen invulling moesten geven (Naar een vreselijke film geweest, uren rond geslenterd, meer kleding gekocht dan goed voor me is en veel geslapen) Weer iets overwonnen! Al met al hartstikke tevreden!!!! En om nog even terug te komen op mijn borrelmomentje zonder borrel van afgelopen zaterdag met mijn vriend in de tuin, Jullie reacties hebben mij bezig gehouden en de conclusie is inderdaad best voor de hand liggend, borrelen zonder borrel is niet zo’n goed idee .... Hartstikke bedankt voor jullie wijze woorden en bemoedigende, lieve, grappige bijdrage! X

Gisteren: Eerst geluncht met mijn vriend op een terras. 0.0% rosebiertje, dat ging goed! Daarna thuis in de tuin ons ‘vaste borrelmoment’ (of maw mijn voormalig ik mag helemaal los zuipverstijn). Ik was goed voorbereid: mezelf goed toegesproken èn de koelkast vol 0.0%, Ginger Ale en nog meer mooie frisdranken in leuke flesjes. Dus daar zaten we dan. Hij lekker aan zijn vaste menu speciaalbiertjes. En ik met die vieze zoete troep. En waar ik normaal in een euforische stemming zou komen werd ik nu steeds leger. Beangstigend vond ik het. Mijn verslaafde gedachten (ik hoef ze voor jullie denk ik niet te specificeren) kwamen op en af. En toen wonnen ze: Ik kwam (mijn verslaafde gedachten) op een grandioos idee! Drank is geen optie dus dan maar een joint. Echt werkelijk nooit eerder behoefte aan gehad maar nu leek mij dit DE OPLOSSING! 3 joints verder was ik inderdaad rustig. Moe en het enige wat ik nog kon was gapen. Geen succes dus! Vanmorgen in bed werd me weer iets duidelijk. Wilskracht heb ik: geen drank is geen drank. Maar het blijkt een valse / tijdelijke / niet complete wilskracht te zijn. Het één met het ander vervangen is dus wat ik dacht te mogen, in een zwak moment. De vraag die ik mezelf nu echt moet gaan stellen is: Waarom hunker ik zo ontzettend naar die roes! Waarom vind ik het (te) moeilijk om gewoon te voelen... Denk dat ik nu bij de kern van het probleem ben aangekomen. Ik ga door met mijn strijd!!!!!! Heeeeeeeeel fijn om hier mijn hart te kunnen luchten.

Zo! Dat is eruit!!! Klaar! Dan ga ik nu maar even naar de sportschool...

Zo lief van jullie dank jullie wel! Het schrijven en jullie geweldige reacties helpen mij inderdaad om weer bij mijn gevoel te komen. Een gebied waar ik lang ver vandaan ben gebleven. Ik huil en voel nu al dat het wat oplucht..

Gemengde gevoelens. Ik schiet nog steeds alle kanten op. En terwijl ik dit schrijf besef ik dat ik het heb over ‘nog steeds’ (nu pas of al 12 dagen zonder… ) Na een leven waarin alles draaide om drank. Dus ja... Dit proces heeft veel tijd nodig. Maar gisteren was daar weer zo’n momentje. Ik was even winkelen met een vriendin toen de hel los brak. Dus wij zijn een kroeg in gedoken om te schuilen. Ik bestelde koffie, om mij heen zaten mensen lekker te drinken. Ik besefte dat ik vreselijk jaloers was. En ook verdrietig! En boos!!! Had ik maar normaal gedaan, dan had ik nu ook gewoon kunnen genieten van een drankje... Maar nee hoor, ik heb ‘t zo goed verpest voor mezelf dat ik dit nóóit meer mag! Ook vol van zelfmedelijden dus. Ik besef heel goed, dat wanneer ik gisteren ook een drankje had genomen, ik weer door was gegaan, niet meer had geweten hoe de avond was geëindigd, vol spijt, schaamte, paniek en waarschijnlijk met blauwe plekken was wakker geworden. Dus, ik zou nu blij moeten zijn. Maar de gevoelens van zelfmedelijden overheersen nu even toch nog. Bah! Ik zeur...

Vana worden ze bezorgd. Verheug me erop. Ik moet me nu haasten maar kom er zeker op terug.

We kunnen wel een boekenclubje beginnen

Deze zijn ‘t geworden: De verslaving voorbij & Verslaafd aan liefde - Jan Geurtz Ik ben Lois en ik drink niet meer - L. Bisschop Ontwenning - L. Jamison Help ik (ver)zuip - M.C. de Jong

Dag 10 Het lijkt zowaar al wat rustiger te worden in mijn hoofd. Best veel blije momentjes!!! Gisteren 5 boeken besteld met dank aan jullie boekendraadje! Moet er zelf om lachen nu ik dit schrijf... 5!!! Mijn patroon... alles of niets, gewoon eens een keer 1 bestaat voor mij geloof ik niet.

Zoooooo fijn dit forum!!! Inderdaad het gevoel het niet alleen te hoeven doen... Ik lees graag jullie verhalen, de herkenning, de succesverhalen en dezelfde worsteling. Dit geeft kracht. @lady jane precies wat jij aangeeft, dit is het ‘echte’ leven!! Was er lang niet meer geweest... Er blijken zelfs weer avonden te bestaan

@roos2456 dank je wel voor je reactie. Vooral jouw laatste zin, je slaat de spijker op z’n kop. Inderdaad, zo doorgaan is geen optie, dan weet ik zeker dat ik binnenkort de tent zou kunnen sluiten... We gaan door!!!

(Goede) morgen, pfffffff wat een gevecht! Ben moe van alle gedachtes en gevoelens in hoofd & lijf! Ik ben 24/7 aan het denken... Alles maar dan ook echt alles koppel ik aan drank... En maar blijven herhalen in mijn hoofd hoeveel het niet drinken mij zal opleveren. Ik zou er de hele dag wel over willen schrijven, maar ben zo bang dat ik ‘herkend’ word. En van lotgenoten zou me dat niet uitmaken maar wat als een ‘buitenstaander’ mij herkent in mijn verhaal? Zo veel te verliezen wat betreft mijn werk....Herkennen jullie dit? Hoe gaan jullie hiermee om? Of ben ik nu een beetje paranoïde?

Dank jullie wel en Yana, fijn om te lezen dat na een tijdje minder lastig wordt! Ik merk nu al dat ik de ‘paniekjes’ steeds iets beter weg kan ademen... En slapen gaat ook wat beter. Wat betreft de vraag hoe lang ik niet wil drinken, hierin ben ik nu zover dat ik weet dat ik dit nooit meer kan doen. Va mijn puberteit ben ik al flink gaan drinken onder het mom van ‘Het leven is één groot feest’. Inmiddels nu 47 en ik ongeveer sinds 2 jaar een flinke probleemdrinker, elke dag meerdere flessen wijn èn het nodige kapotgemaakt. Vooral mijn eigenwaarde! Dus nieuwe gedachten in mijn hoofd zien te krijgen: IK WIL NOOIT MEER DRINKEN

Beste allemaal, Na vandaag precies 7 dagen niet gedronken te hebben heb ik besloten mezelf aan te melden op dit forum. Ik ben al een tijdje mee aan het lezen en nu is het moment om daar actief aan mee te gaan doen. Geweldig om te zien hoe jullie hier mee bezig zijn; wat een steun, openheid en wijze woorden. En vooral: een feest der herkenning!!! Momenteel loop ik over van gevoelens die nog alle kanten opschieten, het ene moment ben ik zielsgelukkig en trots op mezelf en zie ik alleen maar mogelijkheden en kansen, het andere moment voel ik zo veel verdriet, gemis, leegte en angst... Kortom, nog een hoop bergen te verzetten maar het begin is gemaakt....