Lieve Anjo, je zegt het zo mooi, veldslagen winnen en verliezen maar de oorlog als doel blijven zien. En lieverd, ik heb m'n eigen oorlog gewonnen. Ik heb ook wat veldslagen gewonnen, en ook nogal wat verloren, heb weken in de loopgraven gezeten en bang geweest. Ik ben vooruit gegaan, voorop de troepen. Dan me weer eens terug getrokken omdat mijn maten het voortouw namen. Ik ben geen commandant, ik ben zo'n soldaat die mee doet, die als het nodig is voorop gaat. Die terug gaat om z'n maatjes te troosten en misschien uit het geschut te krijgen. Ik ben maar een soldaatje. En nu mag ik naar huis, het is klaar voor mij althans. En ik blijf aan m'n maatjes denken en hoop ze nog es te horen of te schrijven. Maar ik heb mijn oorlog gewonnen, en met elkaar hebben we heel wat veldslagen gewonnen. En wie zich commandant wil voelen moet dat weer doen. Of sergeant, en de boel es even flink toespreken. Maar zoals het met veel oorlogen gaat, je blijft ze meeslepen in de rest van je leven. Zo nu en dan steken ze de kop op. En als ik dan weet dat er een veteranen forum is, dan ben ik blij te weten dat ik me daar weer tot kan wenden. Bijzonder dat ik die beeldspraak gebruik maar nogmaals dank Anjo voor de inspiratie. En waarschijnlijk heb je gelijk, of te warm of te koud, wij Nederlanders kunnen daar lastig mee omgaan. dag dag allemaal, dank voor alles, Emma