Griet

Dank jullie wel.. Nee, ik ben nog niet gestopt. Maar jullie reacties geven mij wel energie. Merk dat het prettig is om je ervaring(en) te delen en ook het stukje herkenning terug te horen/lezen. Inderdaad, een chardonnay-chef... in mijn geval dan een Chenin Blanc chef En van koken komt het er dan inderdaad vaak niet meer van. Of een hatseflats-maaltijd als soep uit blik of pizza. De bbq staat hier 's zomers bijna dagelijks aan.. en dus ook zo'n vreselijke valkuil En die mantra bumperjim... Klopt als een bus. Net als met roken. Overigens, daar werd het me op een gegeven moment ook duidelijk dat ook "de eerste" niet echt lekker is. Maar dat er in je hersenen iets gebeurt dat je leert dat het "wel lekker" is (moet zijn), omdat ze behoefte hebben aan meer. Zou dat met de wijn/drank niet ongeveer net zó kunnen zijn? Ooit leerde ik van een psycholoog dat je hersenen (je denken/doen) ook maar een "orgaan" is. Door er van afstand naar te kijken kon ik wel vaak dingen wat meer relativeren. Misschien kan dat me ook nog wel helpen. De kunst is dan alleen dat je tussen drang en drank daar nog wel even aan denkt... Misschien deze tips aan mezelf maar opschrijven en in mijn telefoon zetten ofzo. En op zo'n moment als nu, gewoon in de middag, kan ik er 100% voor gaan. ... en vanavond gaat toch die fles dan weer open. Want inderdaad: Eéntje of twee kan geen kwaad. De rem is echter verdwenen. .... Dus het blijft niet bij twee.. .. voor mij straks de uitdaging om er gewoon langs te lopen en het niet meer te kopen. We hebben het ooit al eens een hele tijd volgehouden om zelf geen alcohol te kopen en alleen iets te drinken als we buiten de deur waren. Dat ging goed. Maar langzaamaan sluipt het er via het alcoholvrije biertje toch weer in. Toch ga ik het gewoon weer proberen. En ik kijk het hier even aan. Misschien is dit al ruggesteun genoeg (want dat is wat er mist). En anders inderdaad hulpverlening. Van het roken kwam ik af met medicijnen, maar dit moet ik ook zonder dat kunnen. Het is - en voelt - ook gewoon hetzelfde als met (stoppen met) roken: Het is een verslaving. En ik ben daar blijkbaar erg gevoelig voor. Ik ga maar eens een Echt plan de campagne maken en een datum prikken. Nogmaals, dank voor jullie reactie en de tips! En ik zal hier zeker af en toe komen kijken, leren en lezen... Tnx!

Hallo allen, Ik zag dat ik hier voor het laatst was in 2017. Ook toen al "klaar" met de alcohol. En dan begin je er weer aan, en na anderhalve week is het hek gewoon weer van de dam. En in de afgelopen twee jaar heeft zich dat nog eens zo'n 10 x herhaald denk ik. Ik drink graag droge witte wijn. Altijd in de avond, een enkele keer voor het avondeten (met regelmatig tot gevolg dat het "koken met de telefoon" wordt). Zolang ik de volgende dag moet werken, kan ik het redelijk bedwingen (0-3 glazen of zeg max. 0,5, meestal tussen 20.30-23.30 uur). Ben ik de volgende dag vrij dan gaat het al snel naar 1l per avond. Eens in de paar weken, in het weekend gaan we helemaal los en dan red ik het nét niet om de 2l leeg te maken, maar heb ik wel een black-out (en 's morgens meestal een kater)... waarna ik dan weer een paar dagen weinig of geen alcohol drink, weer goede voornemens maak en ...ik uiteindelijk toch weer eenzelfde cyclus verval.. *zucht*... Van mijn partner verwacht ik wel steun, maar geen "samen optrekken" (hij wil zijn gewoonte niet veranderen). We drinken 's avonds dan ook vaak "tegen elkaar op", doordat je wisselend voor de ander een drankje meeneemt en al snel "nog dat laatste slokje" pakt voordat er nieuw gehaald wordt. Als ik niet drink, drinkt hij (daardoor) ook wel minder. De dagen na een dag zonder alcohol weet ik weer waarom ik dat zo fijn vind (alert, veel energie, op tijd wakker, ...) . En toch vergeef je jezelf er weer aan. Wat is dat toch voor een rare "drang" ? Beloning of verdoving Vroeger dronken we veel, omdat we best regelmatig diep in de (financiële) problemen zaten. Dan voelde dit als de broodnodige ontspanning / troost. Nu we het veel beter hebben, is het omgekeerd: we belonen ons nu met diezelfde "ontspanning". Toch merk ik hier juist voor mij het breekpunt: wat nu als ik zo meteen eens fouten maak door de alcohol? of wat als het eens bekend wordt dat we overmatig gebruiken? Ik moet er niet aan denken! Herkennen jullie de "beloningsdrang" ook? Want die lees ik toch maar zelden... En wat zou een alternatieve beloning kunnen zijn? Valkuil De avonduren en het buiten zitten (zomer) zijn voor mij grote valkuilen. Het helpt mij om op tijd naar bed te gaan. Maar in het weekend wil je dat eigenlijk niet? Hoe doen jullie dat? Andere leefgewoonten Ik wil en moet ook afvallen. Ik ben echt veel te zwaar, en voor een gezond gewicht zou ik zeker zo'n 30 kg kwijt moeten. Dat dit niet lukt (ondanks diëtiste) komt denk ik door mijn alcoholgebruik en te weinig beweging. Dat is natuurlijk een vicieuze cirkel: door mijn gewicht heb ik astma problemen, daarom beweeg je niet makkelijk of met plezier, dus hang je op de bank en dus neem je een drankje bij de tv. Afijn.... Heeft iemand tips hoe dit te keren? En wat zou dan wel een passende "beloning" voor de goede dag zijn? Best veel vragen... en geen idee of het mij gaat helpen dat ik dit nu toch weer hier neerzet. Ik twijfel of het niet verstandiger zou zijn om eens met een hulpverlener hierover te praten, juist omdat ik me wel "bewust" ben, maar steeds niet serieus in staat ben om de cirkel te doorbreken. Wat zijn jullie ervaringen daarmee? Dank jullie wel in ieder geval!

Fijn dat ik hier even terecht kan! Heb namelijk besloten dat het afgelopen moet zijn met de drank! Afgelopen weken veel thuis, herstellende van een zware operatie. Ik heb in deze tijd meer drank gedronken dan me lief is! Het staat het herstel dan ook zéker in de weg (merk het gewoon aan mijn lijf). Boos en teleurgesteld dus over mijn afhankelijkheid ... Terwijl ik dit eigenlijk al wel tijden al weet hoor! En goede voornemens? Dagelijks! Maar zodra ik 's avonds voor de tv zit, dan is dat wijntje toch wel erg "lekker" ... en bij 1 wijntje houd ik het dan niet, want die drempel ben ik vaak te snel over. Komt bij, dat mijn lief ook een stevige drinker is (bier). En dat helpt niet erg mee in je goede voornemens. In 2000 stopte ik succesvol met roken door het lezen van het boek van Alan Carr en met medicijnen. Ik heb daarna nooit meer een sigaret durven aanraken, uit angst voor terugval. Basis voor het succes is de overtuiging dat "in je uppie buiten in de regen een sigaretje roken voor de gezelligheid" niet bestaat. Gelukkig rookt mijn lief niet, dat hielp enorm!! Hoe raar dan ook dat ik niet eerder daaraan dacht in relatie tot alcohol. En hoewel ik enerzijds denk: zo moeilijk is het stoppen niet, merk ik aan de andere kant direct dat gevoel van: oh jee, zo meteen "mag" ik het niet meer. Ik ga dus het boek lezen van Alan Carr, en hoop dat ik - behalve een paar lastige dagen - geen rare dingen mee zal maken. en dat het voldoende is om het achter me te kunnen laten! Het meest lastige vind ik nog het feit dat ik graag mijn man mee zou nemen in mijn tocht. Het samen doen! Maar dan wel zónder dat je elkaar aan zit te kijken van "heb jij ook zo'n zin?" Ik zie hoe het zijn leven beïnvloed. Ik merk hoe het met mij ook die kant op gaat... Ik hoop van harte dat we samen dat tij kunnen keren! Heb mij hier aangemeld omdat ik weet dat fora mij wel helpen als ik een doel wil bereiken. Een plek waar ik vragen kan stellen, of even een uitlaatklep in vind. Heb nog geen stopdatum, maar die ligt niet ver meer weg heb ik zo het idee. Dank jullie wel alvast!