CPAS

quote: Originally posted by: blacky pipke ik doe iedere dag buikspier oefeningen , voetjes onder een lage vensterbank en oepa oepa :-) Hopelijk wel met de knietjes omhoog. Met gestrekte benen is dat nl. heel slecht voor de rug!

Pippi, Als het gaat zoals bij mij, dan val je in 4 maanden tijd 11-12 kilo af. (Is dat genoeg, Madame Pippilotta Victualia Rolgordijna? ) Nou moet ik er wel bij vertellen dat ik niet ging graaien of snaaien. Ik dronk wel sap zonder toevoeging van suiker en af en toe bitter lemon of tonic (die 2 laatste voor de 'feestelijke gelegenheden'). Ik moest dus van de huisarts (ik bleef trillen en beven) zorgen dat ik wat meer suiker zou binnen krijgen. Ik was ietsie te snel van veel suiker naar bijna niets gegaan en dat is dus ook niet goed.

Blacky, Hier is door zoon e.o.a. komische film gekeken. Was wel grappig gezin van drie kinderen. De ouders scheidden. De man probeerde terug te komen. Uiteindelijk verkleedde hij zich als een 60 jarige vrouw om als huishoudster te solliciteren bij zijn vrouw en kinderen. Een hele klucht.

Pippi, Die dikke buik is van de alcohol. Die gaat er vanzelf af. Ik leek wel zwanger!

Zeg, Pippi, jij bent toch helemaal niet dik. Tenminste: ik vond jou niet dik. Gewoon goed.

Hoi Blacky, Zou Laiky misschien reuma hebben? Onze Blacky (was blijvende logeerpoedel) kreeg dat ook. Eens in beweging ging het wel. Hij had er wel pijn van als hij lang gelegen had.

Wraf waf wraf woef woef grrrrr aeiiiii Miauw mauw mauw Ik ben er ook weer !

Charlie, Je bent goed bezig! Ja, ja, jij gaat lekker weg als iedereen zijn vakantie er op zit.

Beste Kirky en andere Refusal of Antabus gebruikers, Uiteraard moet je de Refusal dagelijks innemen. Meestal is dat 1 tablet, tenzij je arts anders heeft voorgeschreven. De bedoeling is dat de disulfiram (het werkzame bestanddeel) in je lichaam blijft. Als je eenmaal zover bent dat je zelfstandig je weg alcoholvrij kunt vervolgen, kun je in overleg met je arts stoppen. Dat mag niet abrupt, want dan krijg je bijwerkingen. Zelf heb ik de eerste 10 maanden Refusal geslikt. Toen vond mijn huisarts dat ik het zonder kon gaan proberen. Tjee, wat een stap! De Refusal werd afgebouwd. Langzaam. Dan nog blijft tot 2 weken na inname van de laatste dosis de disulfiram werkzaam. Dat is het mooie aan Refusal of Antabus (zelfde werkzame stof). Je kunt niet spontaan gaan drinken zonder je meteen ziek te voelen of erger. Toen ik begin mei ontzettend naar alcohol begon te trekken, ben ik terug Refusal gaan slikken en heb van mijn huisarts een voorraad gekregen. Inmiddels heb ik de Refusal weer afgebouwd. Nog langzamer dan de vorige keer. Ik hoop dat ik niet weer in zo'n situatie kom, maar ben wel blij dat ik dan weer voldoende Refusal heb. Weet je, ik wil echt niet meer drinken en daarom ben ik zelfs bereid om de rest van mijn leven Refusal te slikken. Alcoholisme is net als andere verslavingen een chronische ziekte. Maar wel één waarvan je het degenererende proces kunt stop zetten: geen alcohol meer drinken en inname via voedsel, mondwater, hoestdrankjes en meer van dat soort spul vermijden. Een makkelijk na te volgen dieet.

Visje, Dan wens ik je nog snel een hele fijne vakantie toe, want je zult vast vroeg in je bed duiken als je zo vroeg op moet. Tot over 2 weken!

Hallo lieve mensen, Ik kom even aanlopen in deze praatkamer. Nog niet alles gelezen, maar wel een beetje van de laatste 2 pagina's. Lianne, Refusal is geen zwaktebod. Het is gewoon een hartstikke goeie stok achter de deur. Moet je wel blijven slikken. Pas na 10 maanden niet drinken heb ik deze afgebouwd. Mijn huisarts vond mij toen wel sterk genoeg. In februari op skivakantie en daarna aan de therapie begonnen om mijn depressie de baas te worden. In mei dreigde het helemaal mis te gaan. Ik ben toen terug aan de Refusal gegaan en heb er bij gekregen van de huisarts. Sinds begin deze maand ben ik weer zonder Refusal, maar er ligt een voorraad voor het geval dat. En ik ben er trots op dat ik Refusal gebruikt heb en dat ik het gebruik als gevaar voor mijn nuchterheid dreigt. Het leven is veel beter te doen zonder drank. Rode wijn was mijn drank. Oh, wat was dat lekker. Op mijn voor- en nadelenlijst is 'lekker' ook het laatste geweest wat ik doorstreepte. Ik belief het niet meer, wil het ook niet meer proeven. Ook dat 'lekker' is maar relatief. Lianne, hou het slikken vol, sjoemel niet met de hoeveelheid. Slik gewoon die ene tablet elke ochtend. De Refusal is mijn maatje in nood geworden. Een maatje waarop ik kan vertrouwen en bouwen als die ex van me weer begint te stalken. Pippi, Houtje, An, Ik hoop dat ik maandag minder moeite heb als ik Man en Zoon heb uitgewuifd voor een week weg en Dochter heb weggebracht voor 5-6 weken. Als ik dan maandagavond terugkom, is dat in een leeg huis. Ik zie er naar uit! Ik ben een aantal jaar geleden ook een week alleen thuis geweest. Ik heb er toen van genoten (alleen en vrij en toch dronk ik die week veel minder dan anders) en dat wil ik nu ook doen. Vanmorgen heb ik mij nog eventjes omgedraaid en heb een beetje uitgeslapen. Daarna ontbijt, krantje, boekje lezen. Computer heb ik pas tegen de middag opgestart. Een beetje gelummeld. Ik wist niet zo goed wat ik nou wou doen. Een paar spelletjes gespeeld, maar echt lust had ik niet. Toen heb ik me maar bij de lurven en de kladden gepakt en ben de verdieping gaan vegen. Toen ik daarmee klaar was, zat ik nog steeds met onrust. Na een boterhammetje en een mok koffie ben ik dan maar het hele aanrecht en de afzuigkappen gaan schoonboenen. Inmiddels had Dochter zich met toestemming aan mijn computer gezet. Ik wou nog eerst pianospelen, maar bedacht toen dat ik die ook een goede schoonmaakbeurt wou geven. Ik heb geen klep op mijn piano en de katten maken geregeld gebruik van het toetsenbord. Eenmaal schoongepoets heb ik een paar stukjes gespeeld. Daarna hebben we gegeten. Nu zit ik hier. Ik ben tevreden met het verloop van mijn dag. Vandaag drink ik niet. Die eerste laat ik steevast staan, want ik weet wel zeker dat er dan veel meer volgen. Ik voel me prima zonder alcohol in mijn leven. Ik ben niet saaier geworden, integendeel. Mensen vinden me aardiger, meer betrokken, ik interesseer me weer voor mensen, dieren, de omgeving, de krant, de puzzel enz.... Wat was ik een saaie, vervelende, apathische, pathetische, zich overintelligent voordoende, klagende, onverzorgde, angstige enz. zeurpiet. Ik ben blij dat ik thans nuchter ben.

Mensen, mensen, Ik heb echt alles gelezen, maar het is zoveel wat jullie met zijn allen geproduceerd hebben. Er zijn mooie gevoelige dingen gezegd. Er zijn ook trieste dingen gezegd. Zoveel mensen die het moeilijk hebben met zichzelf. Zoveel mensen die ongewild de alcohol als medicijn hebben gebruikt. En dat hielp een tijdje. Maar uiteindelijk keert de alcohol zich altijd tegen de gebruiker. Ben echt benieuwd wanneer de overheid de alcohol zal weren uit de horeca. Drank maakt toch meer kapot dan roken. Nu ja, laat ze maar eens eerst beginnen met het echt naleven van hun eigen wetten rondom de leeftijdgrens. Misschien kan daarmee voorkomen worden dat mensen al op jonge leeftijd verslaafd raken. Reklameverbod zou ook een goeie zijn. Dan kunnen ze eens beginnen met op elke fles een flinke waarschuwing te zetten omkaderd door meer dan één rouwrandje. Ik ben pas tegen mijn veertigste gaan drinken. Kunnen ze op de waarschuwingsetiketten zetten dat alcohol de menopauze niet verlicht. Ieder mens is de moeite waard. Ieder mens mag, nee: moet, van zichzelf houden. Er is altijd iemand die van je houdt zoals je bent. Als anderen iets naars over je zeggen, zegt dat iets naars over hun. Als je jezelf waardeloos vindt, dan moet je dat gaan veranderen. Je bent waardevol. En denk erom iedereen hier komt voor hetzelfde doel: wat aan de alcoholverslaving doen. Het is hier allen voor één en één voor allen (vrij naar de drie musketiers). Ik heb trouwens daarstraks mijn vriendin gemaild dat ik er voor gezorgd heb dat elke dag van volgende week iemand op mijn aanwezigheid rekent. De opluchting straalde uit haar antwoord. Lief dat iemand zo om mij geeft. Helemaal belangeloos. Mensen, ik ga naar bed en wens iedereen een goede nacht.

Ik kom binnen vallen in een kopieer- en plakverhaal. Moet er trouwens niet eerst gemarkeerd worden? Ik heb dus nog steeds niets gelezen. Gaat er denk ik ook niet van komen om alles te lezen. Ik zie dat inmiddels al 13 pagina's gevuld zijn en ga er vanuit dat het niet de hele dag over koetjes, kalfjes, kopiëren en plakken ging. Er zijn de afgelopen tijd ook weer nieuwe forummers bijgekomen. Ik wens iedereen veel succes bij het minderen/stoppen/gestopt blijven en hoop dat ieder hier kan vinden wat ik gevonden heb: een hoop steun van aardige mensen met de nodige eigenaardigheden. Dus bijna gewone mensen, want het is mij inmiddels duidelijk dat alcoholisten heel gevoelige mensen zijn met overvolle rugzakjes. Harde werkers ook. Tot straks.

Hoi allemaal, Vanochtend mijn laatste ochtendje gewerkt. Nu ben ik een week vrij, wat neer komt op 10 dagen. He, he. Vanmiddag dan naar de looptraining gefietst. Die ging goed. Mijn conditie wordt beter. Het was ook rustiger: twee drukke mensen waren er niet: een begeleider (ja, een drukke psychotherapeut) en een adhd'er. Er waren slechts 12 deelnemers. De tweede begeleider, die er dus wel was (duh), is een veel rustiger man. Terwijl het toch een pittige training was, voelde ik me dit keer niet opgejut. Na de training gedouchet en toen mijn haar droog was, ben ik een uurtje gaan liggen. Toen man ook gedouchet was na zijn loop, kwam hij met het voorstel om Surinaamse broodjes te halen. Wel, daar hadden we allemaal wel oren naar. En nu zit ik hier. Vandaag ging het net als gisteren een beetje in mineur. Maar nu: vakantie en daar heb ik wel zin in. Morgen ga ik een lijstje maken van dingen die ik wil doen. Zodat ik daar van te voren al een evenwicht in aan kan brengen. MOET-dingen ga ik zoveel mogelijk vermijden. Ik ga VAKANTIE houden. Tot straks!

Allemaal welterusten. Ik ga naar bed. Ik ben blij dat ik het nog eens opgeschreven heb. Dat maakt dat ik me weer wat beter voel. Ik heb al heel wat bereikt, heb me al een flink aantal keer uit vervelende situaties weten te werken. Waarom heb ik dan toch steeds zo weinig geloof in mezelf. Schop onder mijn kont. Mijn fundering heeft geen paalrot en is een stevige ondergrond voor grote gebouwen. En met deze peptalk naar mezelf toe, kruip ik onder mijn dekbed. Moge Morpheus mij stevig in de armen sluiten. Tot morgen.

Hallo beste mensen, Eindelijk ben ik klaar met alles. Teveel actie voor een dag. Ik kan dat echt niet meer aan. Bovendien zorgt actie er voor dat ik teveel ga nadenken en piekeren. Voor mij werken dingen doen waarbij ik mij hoofd moet gebruiken veel beter. Misschien is dat wel de reden waarom het de afgelopen 3 dagen wel goed ging met me. Geen tijd om te denken en te piekeren als je je hoofd voor iets anders gebruikt. Ik ga niet alles meer lezen. Ik zag wel dat er weer veel over relaties is schreven. Ik kan alleen over de mijne spreken. Ook ik kon mijn man niet meer luchten, hij liep me steeds voor de voeten. Tja, hij stond in de weg om ongehinderd te kunnen drinken. Na ettelijke minder- en stoppogingen nam hij me niet serieus meer. Toen ik naar de Bouman stapte (verslavingszorg), kreeg hij toch weer hoop. Helaas lukte het mij steeds niet om te stoppen. Hij verloor er alle vertrouwen bij. Hij zei een keer letterlijk: 'Dit helpt van geen kanten.' Tja, toen kwam er toch iets van koppigheid bij me boven en ik deed meer mijn best. Verliet ook de verslavingszorg, want gek genoeg dreef die me steeds terug naar de fles. De verslavingsarts ontnam mij mijn zelfvertrouwen. En daar had ik al niet veel meer van over. Met pure koppigheid lukte het me in mijn uppie om een tijdje droog te staan. Twee maanden waarin ik vrij weinig gedronken heb. Toen kwam onze mooie safarivakantie. Daar heb ik ontzettend van genoten. Helaas heb ik daar dagelijks wijn gedronken bij het eten. Onze terugreis (35 uur onderweg, bagage kwijt) was vreselijk vermoeiend, terwijl ik zelf lichamelijk al kapot was van een wel zeer zware ongesteldheid. Uitgeput thuisgekomen, terug geconfronteerd met mijn langdurige werkloosheid, de sollicitatiegesprekken, de afwijzingen, de reïntegratiegesprekken, kon ik het niet meer aan. Ik zag het niet meer zitten. Ik ben toen echt gaan drinken om alles te verdrinken. In die terugvalperiode was ik een hopeloos geval. Niemand kon nog tot mij doordringen. 24 uur op 24 goot ik mij vol: 3-4 flessen wijn en een halve liter jenever gingen er per dag in. Ik had mezelf opgegeven als zijnde een volledig hopeloos geval en zag me zelfs al letterlijk in de goot eindigen. Mijn man had me ook opgegeven en liet me maar doen. Hij wist het ook niet meer. Mijn kinderen ook niet, die zagen hun moeder ook helemaal afglijden. (Zit hier weer met tranen. Wel omdat ik blij ben dat ik niet meer drink en niet meer hoef te drinken.) Ik heb serieus op het punt gestaan een definitief eind aan aan mijn leven te maken. Gelukkig ben ik nooit een snelle beslisser geweest. Ik bedacht me dat het ws. mijn dochter zou zijn die mij dood zou vinden en anders wel mijn zoon. Dàt kòn ik toch niet maken, dat kon ik hun niet aandoen. Op dat moment besloot ik dat ik moest blijven leven terwille van mijn kinderen. Maar dan moest wel de kwaliteit van mijn leven verbeteren. En dat kon maar op een manier en dat was kappen met de drank. Maar hoe? Terug naar de Bouman wou ik niet. Die aanpak hielp me niet. Mijn vriendin (de enige waar ik tenminste nog een beetje naar luisterde) is mee op zoek gegaan naar mogelijkheden. 3 maanden later en nog geen alternatief gevonden, zou ik toch maar terug naar de Bouman gaan. Toch beter dan geen begeleiding, want zonder hulp lukte het me niet. Het toegeven dat ik machteloos stond/sta t.o. alcohol en dat ik echt hulp nodig had/heb, was belangrijk. Al googlend kwam ik bij alcoholdebaas terecht. Ik schreef me meteen in voor de behandeling. Kennelijk had ik mazzel, want ik kon gelijk beginnen. Heb me ook aangemeld voor het forum (die kracht, ervaringsverhalen en liefde kon ik heel goed gebruiken). Ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Mijn man en kinderen heb ik uitdrukkelijk om steun gevraagd (werd ook aangegeven vanuit de behandeling). Toen ik dan stopte, kreeg ik een kaartje met een zeer aanmoedigende tekst van mijn dochter (ligt nog steeds op mijn nachtkastje). Na twee dagen ging ik onderuit. Kreeg op mijn donder van mijn dochter en ben gelijk weer gestopt. Met mijn vriendin ben ik naar huisarts gestapt om Refusal. Sindsdien heb ik niets meer gedronken. Mijn man was bereid alle drank uit huis te weren. Ik heb hem echter gezegd dat ik hem zijn biertje niet wou ontzeggen, maar mocht het me te moeilijk worden, zou ik het zeker zeggen. De eerste maand was de steun vanuit mijn gezin wat krampachtig. Ze vertrouwden het nog niet. Gaandeweg is dat wel gegroeid. Onze relatie is nog niet terug op het niveau van voor mijn zuiptijd, maar er zit nog steeds groei in. Ik ben terug zelfstandiger geworden, neem weer beslissingen, doe dingen puur en alleen voor mezelf. Het feit dat ik steeds onafhankelijker wordt, maakt dat mijn man steeds meer vertrouwen krijgt. We groeien ook terug naar elkaar toe. Langzaam maar zeker zijn we met zijn allen de deuken aan het uitbutsen. Ja, er zullen littekens blijven, maar die hoeven niet nadelig te zijn. Eigenlijk zetten we niet de relatie voort, maar zijn we opnieuw begonnen. Voorzichtig nog en aftastend. Iig kennen we mekaars innerlijke leefwereld nu wel beter. En al kun je ons nog steeds geen kwebbelkousen noemen, we praten nu wel veel meer met elkaar over onze gedachten en onze gevoelens daarbij. Na een half jaar droogstaan heb ik mijn ouders ingelicht. Die waren opgelucht, want die hadden zich ook veel zorgen gemaakt. Ook heb ik rond die tijd besloten dat ik mij maar eens onder behandeling moest gaan stellen i.v.m. mijn depressies. Ik wou daarmee wachten tot ik een jaar alcoholvrij zou zijn. Het is eerder geworden, omdat ik zwaar depressief was geworden. Daar zit ik me nu ook uit te worstelen. Ik hoop dat ik volgend jaar om deze tijd kan zeggen dat ik van het leven hou. Iig hou ik van mijn man en kinderen en mijn vriendin. Hun steun was hard nodig. En heb ik nog steeds nodig. Inmiddels kan ik al wel dingen terugdoen. Mijn man en kinderen vinden het prachtig dat ik terug een eigen wil krijg, dingen doe die ik leuk vind en ook wel nee tegen hun zeg. En als ik ja zeg of iets beloof, dan doe ik het ook. Zij zijn blij dat die erg afhankelijke, enigzins afstotelijke, lethargische, apatische ZOMBIE is veranderd in een levend wezen met kansen.

quote: Originally posted by: blacky ik zit al dagen te piekeren over iets ivm het forum , ineens in de keuken valt mijn € gisteren schreef wannes het ook oeps verkeerde draadje en nu ............heb ik het eindelijk door :light: En ik heb het nog altijd niet door.

Tja, het begon vanochtend al in te zakken. Toen de zon doorkwam (magertjes nog), zag alles er wel vriendelijker uit. Ze is steeds beter gaan schijnen en bij mij minderde de stemming onverminderd. Mijn peute zegt dat ik de lat te hoog leg voor mezelf en te veel eis van mezelf. Maar ja, als ik een zichtbare zoom in een broek leg, wil ik ook dat die er picobello uitziet. Taarten bakken doe ik niet. Zo dol ben ik niet op gebak. Maar ook al eet ik weinig jam, ik maak het wel graag klaar. Jam koken heeft iets gezelligs. Thuis werd en wordt nog steeds veel jam gemaakt. Lekker. Ik ga terug naar mijn kookpotten en de oven. Misschien knap ik wel op van het eten. Voor straks: eet smakelijk.

Hoi Allemaal, Francesca, de spreuken van de Bond Zonder Naam hangen nog steeds in de eetkamer in mijn ouderlijk huis. Altijd raak. Verder heb ik niet gelezen. Ik heb lekker gewerkt vanmorgen. Vanmiddag allerlei boodschapjes gedaan en de broekspijpen van dochters nieuwe broek genaaid. Daarna wou ik (ijverig, he) ook nog even een paar andere klusjes op de naaimachine doen, maar plots ruik ik wat, dan gepruttel en dan een hoop rook uit de naaimachine. Die heeft dus het loodje gelegd. Heb ze gauw buiten gezet, maar 't is bij rook gebleven. Ach, het is maar een voorwerp, maar toch een dierbaar apparaat waar ik na 23/24 jaar afscheid van neem. Mag ik op zoek naar een nieuwe. Vandaag stond ik al niet op met een juichstemming en die is gaandeweg de dag aan het zakken en dan komt die pech erbovenop. Ben er niet blij mee. Misschien is dat omdat ik moe ben. Ik ben nl. niet aan mijn middagdut toegekomen. De drumsticks (kippenpootjes), gemarineerd à la Corinne staan in de oven. Zometeen even de aardappelen schillen en de groenten voorbereiden. Hoop dat alles lekker wordt.

En jij bent ook een zeer bijzonder mens, Druppeltje. Zoals Soothe al zegt: we zijn allemaal uniek en dus bijzonder. Voor ieder mens die al dan niet blijvend in mijn leven komt, heb ik respect. Als ik in een ruimte kom waar zich al mensen bevinden zeg ik gedag. Mensen die ik regelmatig op straat passeer, groet ik. Er zijn mensen, ook buurtgenoten, die niet groeten. Toch blijf ik groeten. Een groet kost moeite, tijd noch geld. Dus waarom niet gedaan? Ben ik zeurderig. 'k Word ook moe. Zal zo maar bedje opzoeken. OK, nu iedereen hier naast zijn schoenen gaat lopen (voor de NL) of een dikke nek krijgt (voor de , ga ik maar aftaaien. Welterusten unieke, bijzondere soortgenoten

Joann, Ik vind je uitzwaaier heel goed. Ik zou hem eens moeten opschrijven. Wacht, ik doe het gelijk en dan plak ik die op mijn beeldscherm. Slofje, Het is hier geen stoppen-met-roken-forum. Dus ga je gang. quote: wat zijn jullie allemaal leuke en bijzondere mensen! unquote Dat is mij nog maar zelden gezegd. Ik steek dat compliment in mijn zak. Soothe, Je doet me :$ . Jij doet het ook goed. Korfbalvereniging????? Nee, Har, het stink naar zweetvoeten. Daarvoor zitten we hier toch????!!!!

Har, De makke aan handleidingen is dat ze worden opgesteld door de makers van het ding in kwestie. Vervolgens wordt het hele verhaal ook nog eens krom vertaald door kromme vertalers die het jargon niet kennen.

Nah, Soothe, nu stel je me wel teleur. Hoe durf je Anna een vlieg te noemen die op de stroop (jij) afkomt. Vieze, plakkerige vent .

Slofje, Het vakje Aanmelden voor de discussie niet meer aanvinken. En ja, zonder drank is het toch allemaal beter te behappen. Albertina, Geniet van een zeer welverdiende slaap. Ik ben al gesloopt van een werkdag van 3,5 uur.

Soothe, Dat is een gemene twijfel. Ik had die ook zo rond de 8 maanden. Lieve man, twijfel niet, je besluit was het goede. En dat heb je al goed kunnen merken. Laat je niet door die duveltjes beduvelen! An, Jij wil niet drinken, dus jij drinkt niet. Zo is het toch? Niemand kan je verplichten. Gem, Mijn administratie bijwerken is iets wat ik ook nog moet doen en wel van een aantal jaren. Ik hou het nog steeds van me af. De confrontatie met het feit dat ik mijn spaargeld opgezopen heb. Spaargeld dat moest dienen om mijn pensioengat en aow-gat op te vullen. Ik durf het nog niet aan. Et bien, Wannes, 't is gij mogen Frans spreken. Mais la plupart des Hollandais ne seront pas capable de nous suivre. En waarom geen Frans? Dat versta ik tenminste. Al dat Spaans waar regelmatig in gekletst wordt gaat aan mij voorbij. Sonja, Kijk goed naar die situatie van toen en wat er toen door je hoofd ging. Je kunt er van leren om het de volgende keer te kunnen voorkomen. Marion, Dat is omdat Marieke naar de tandarts is geweest. Met een schitterend resultaat. Knap he! En nogmaals lieverds: laat die eerste toch staan. Het voegt echt niets toe, drank ontneemt je al je waardigheid.