Maure

Hé lady Jane, long time. Ik geloof dat ik al mijn angsten wel onder ogen ben gekomen in de afgelopen jaren. Ik vind het gelukkig ook niet meer erg om oud(er) te worden. Ik ben oprecht blij met mijn vriend en het leven, maar die rottige drank. Vriend is heel duidelijk. Liet hij het voorheen toe, nu gaat hij met liefde naar de supermarkt om iets zonder alcohol te halen. Hij is duidelijk geweest en ik volg hem. Pas toen ik me hier weer aanmeldde snapte ik hem. Ik was te ver gegaan. Nu weer lekker stoppen. Het leven blijft zoveel leuker zonder alcohol (wat je vergeet met alcohol). Maar dat besef moest even weer komen. En die weg heb ik afgelegd en dat gaat me gewoon niet weer gebeuren. Ik was eraf en nu blijf ik eraf.

Sorry, even weer afwezigheid. Mijn vriend was gisteren en vandaag thuis en we hebben even van elkaar genoten. Zonder drank. Ik heb hem net teruggebracht. De tijd komt eraan dat supermarkten hier ook langer opengaan. Maar we zijn een dorp en mensen zijn om 20.30u wel klaar met boodschappen doen (meestal nog een handje vol in de winkel voor een zakje chips). Er is een winkel geweest die het tot 22.00u heeft geprobeerd, maar merkte op dat de winkel om 19.00u al leeg was en wilde niet open zijn voor de jongeren die nog snel even chips kwamen halen. Dus ik voorzie dat ik nog een aantal jaren safe zit en dan moet het probleem ook onder controle zijn. Daar gaan mijn vriend en ik samen voor. Nu gooi ik mezelf lekker onderuit op de bank. Nog even genieten van de zondagavond. Fijne avond iedereen!

Cathy, ik weet niet of wij een AA hebben. Waarschijnlijk wel, maar de vorige keer heb ik het ook op eigen kracht gekund. Nou ja, toen met behulp van Refusal. Dat spul hoef ik nooit meer, want ik was een maand gestopt met drinken en een maand ziek van het medicijn. Ik ga dit weer op eigen kracht doen. En ik heb het geluk dat als de supermarkt gesloten is, mijn zin in bier ook verdwenen is. Al moet ik zeggen dat ik vandaag naar de supermarkt ben geweest en mezelf Jilzz 0.0 heb meegenomen. Iets dat in het bierschap staat, maar daar heb ik niet eens naar omgekeken. Ik heb een doel en mijn doel is gelukkig zijn en blijven en genieten van het leven met alles wat erbij komt kijken. Hopelijk binnenkort een baan. Dan is alles compleet.

Sorry, even een terugval gehad en me expres afzijdig gehouden. Maandag 'mocht' ik voor de laatste keer bier halen van mijn vriend. Ik heb daar een kratje van gemaakt, om dinsdag ook iets te hebben. Toen hij dat hoorde klonk hij zo verschrikkelijk teleurgesteld. Hoe ik dacht dat wij de toekomst moesten ingaan als ik maar blijf drinken? Zo komen we toch nooit bij onze doelen en dromen? Hij is bezig met de toekomst en ik met kratjes bier. Op de één of andere manier kwam dat gesprek binnen en sinds woensdag heb ik een nieuwe start gemaakt. Sorry, ik ben wel een echte verslaafde. Het bier moest echt op. Weggooien is zonde van het geld. Dinsdagavond nogmaals hetzelfde gesprek met mijn vriend gehad en toen pas kwam het echt binnen. Ik wil niet alleen vechten, maar dat wil hij ook helemaal niet. Sinds woensdag geen bier gehad en als ik eerlijk ben? Ik heb meer trek in eten, dan in bier. Dat is nu, dat weet ik, maar ik denk dat de woorden van mijn vriend knetterhard zijn binnengekomen. Het is voor het eerst dat hij zich zo uitsprak. Als de gedachte aan bier opkomt, en vandaag was dat toen ik hevig baalde toen ik de rolgordijnen niet kon terughangen (Hele huis schoongemaakt), vroeg ik mezelf of ik nu echt zin had in bier of eten. Toen het antwoord eten was, kon ik de gedachte weer wegzetten. Voor mezelf dan ook een heerlijke maaltijd gekookt en mezelf een bosje tulpen gegeven, want die horen bij een schoon huis. Door bier had ik lange tijd geen honger, vond ik niets lekker en was het de moeite niet om voor mezelf eten te maken. Nu krijg ik weer trek en besef me dat dronken zijn helemaal niet leuk vind. Dat ik net zo hard jank met bier om problemen, dan zonder. Mijn vriend is trots op me en daar gaat het eigenlijk om. En morgen komt hij thuis en dan wil ik niet met een tas met flesjes naar de supermarkt voor een nieuwe lading. Het meer is vol. Ik wil weer gaan genieten van het leven. Zoals afgelopen zomer het geval was. Ik ben er echt nog niet, maar ik ben zo blij dat ik een begin heb weten te maken. Nu zit ik lekker in de pyjama aan een kopje koffie en morgen mag ik mijn vriend eindelijk halen uit de kliniek voor een leuke dag, avond en nacht. Daar heb ik zoveel zin in.

Dat is zo, Pelle. En dat voelde echt ontzettend fijn. Punt is dat je dat weer vergeet als je weet hoe het is om te drinken, als je het even mag vergeten. Vriend belde me 15 minuten geleden: Je bent niet gewond? Je bloed niet? Moet ik 112 bellen? Hij heeft naast zijn hartspierziekte, een complexe PTSS (en dat dan ook nog o.a.), waarbij zijn moeder me elke nacht opensnijdt, maar ik weet van niets. Zijn moeder heeft hem stelselmatig mishandeld en hij is nu bang dat ze mij achterna komt. Ze woont hier op een km afstand, maar ze kan me echt niets maken. Maar hij is zo bang.

Hahaha! Die was inderdaad ook goed! Ik zit het verhaal van Bob te lezen en opeens weet ik het. Hoe slecht!

Nee, ik vind het geen belerend verhaal, maar juist een goed verhaal. Dat is ook wat ik weet van het verleden en ik ga zeker iets doen met je tips. Voor de mensen die zich nu afvragen wie Maure voorheen was? Ik weet het... Ik was Madeleine... Wat een slecht verhaal. Ik kom hier binnen met dat moet wel mijn oude forumnaam zijn en dus heb ik maar even een nieuwe nick aangemaakt met enkel een letter verschil. En ik was gewoon al die tijd Madeleine. Begint ook met een M. Maar net even iets langer.

Volgens mij heb ik mezelf hier nooit gemeld onder de naam die ik dacht te hebben gebruikt. Ik lees berichten van de bewuste nick en die zijn niet van mij. Tijdsbestek kan kloppen, maar de inhoud/geschiedenis klopt niet. Ik zeg even hardop 'oeps'.

Ik zeg net tegen Daan1976 wat ik altijd tegen mezelf zei als ik het nodig had. Ik moet hem er weer ingooien. 'Opstaan, knietjes afvegen, en weer verdergaan'. Hoe kon ik dat ooit vergeten. Had een hoop leed bespaart, want ik ging er goed op.

Ik denk dat de meeste mensen haar niet kennen, maar ik heb één motto overgehouden, van een oud-forummer die helaas niet meer onder ons is: Opstaan, knietjes afvegen en weer verdergaan. Ik vind ook dat die uitspraak voor altijd bewaard moet blijven en een ieder moet ondersteunen wie het moeilijk heeft. Daan1976, morgen 'opstaan, knietjes afvegen en weer verdergaan'. Een misstap is te vergeven. Er in blijven hangen is niet veroorloofd.

Ik zal proberen te stoppen met het balen van mezelf. Ik vind het moeilijk te accepteren dat ik mezelf weer in dezelfde nesten heb geholpen. Maar ook dat komt goed. In het verleden heb ik de huisarts ingeschakeld en die heeft mij goed geholpen door Refusal voor te schrijven. Maar met Refusal kan ik niets. Ik lag er een hele maand van plat in bed, 20u slaap per dag was eigenlijk niets. Ik was wel uitgeslapen, maar versliep ook mijn hele dag. Ik wil het gewoon nu proberen met behulp van het forum, mijn vriend en mijn eigen wilskracht. En op dit forum heb ik heel veel leden direct geïnformeerd dat ik heb gefaald. En falen is nu niet langer meer een optie. Up we go. Ook mezelf hier weer melden was al een hele stap. Dat was het in 2012 en dat is in 2017 niet minder.

Hoi Lika, Ik was gewoon 40u aan het werk en had toen ook niet de behoefte om te drinken. Niet dat ik nooit iets dronk, maar zeker niet doordeweeks en in het weekend minimaal tot niet (biertje bij anderen, nooit thuis). Toen mijn vriend ziek werd, zat ik in de laatste week van mijn project op uitzendbasis. Ik raakte werkloos, omdat ik voor mijn vriend ging zorgen. Het doel was even samen opkrabbelen van alle heftigheid en dan zou ik weer aan het werk gaan. Maar de ambulances bleven aanrukken en ik taalde niet naar drank. Het doel was het hoofd erbij houden en dat hebben we samen toch maar geflikt. En hoe ik ook wenste om een dagje rust, dat is niet goed voor mij geweest. Want toen vriend naar de revalidatiekliniek ging, ging ik naar de supermarkt. En hoe meer diagnoses er werden gesteld, want hartspierziekte is niet het enige waaraan hij lijdt, hoe meer en vaker ik begon te drinken. Ik moet weer aan het werk. Dat houdt mij van de drank. Hoop ik. Want ik zit weer op hetzelfde level als ik zat toen ik me in 2012 voor het eerst aanmeldde. En ik was er vanaf. Ik was er echt af. Zelfs het laatste half uurtje voor de supermarkt sluit is weer terug. En nee, het doel is constant om niet de eerste te nemen. Maar ik had nooit verwacht weer terug bij af te zijn. En dat ook nog met een partner die geen druppel drinkt en ook geen druppel wenst te drinken. Kijk, die partner had ik op de manier zoals mijn vriend is bij mezelf gezien. Maar ik had niet kunnen voorzien dat ik dus gewoon zelf het grootste probleem ben. Zo heel verhaal, maar ik baal ook gruwelijk van mezelf.

Hoi Vasja, Ik ben inmiddels gestopt. Maar mijn vriend is niet thuis en ik voel de verveling in alle hevigheid opkomen. Ik ken dit gevoel als geen ander en ook dat ik hem ooit bestreden heb. Maar hoe ik dat nu moet gaan doen?

Goedenavond allen, Inmiddels is het te lang geleden dat ik me heb aangemeld op het forum en ik ben vergeten welke gegevens ik daarvoor gebruikte. Dus mijn excuses, maar ik heb een nieuw account aangemaakt. Om het makkelijk te houden heb ik enkel de laatste letter veranderd van een A naar een E. Als er nog mensen zijn van eerder, dan weten ze in ieder geval wie ik ben. En ik zal me natuurlijk ook opnieuw voorstellen. Mijn naam is Maure. Inmiddels ben ik 34 jaar. En ben ik teruggevallen in/op mijn oude verslaving. In tegenstelling tot vier jaar geleden heb ik een relatie met een hele lieve jongen, drie jaar jonger dan ik ben, en dat inmiddels al ruim twee jaar. Toen mijn vriend en ik negen maanden samen waren, werd hij ernstig ziek. Hij blijkt de erfelijke vorm van een hartspierziekte te hebben. Dronk hij al nooit veel alcohol, na de verkregen diagnose is hij volledig gestopt met drinken. Maandenlang stond ons leven in het teken van het ziekenhuis en toen dat rustig werd, ging hij klinisch revalideren. En ik begon weer met drinken. Van alleen in de avond na half negen, naar beginnen drinken vanaf 18.00u, 16.00u, 12.00u. Als het in huis was ging het op en als het niet in huis was, dan werd het opgehaald. Want, zo zei ik tegen mezelf, dit zou ik toch niet zonder alcohol kunnen oplossen? Hij kwam weer thuis en heeft me gesmeekt om te stoppen, maar er zat al geen stop meer op. Verbieden deed hij niet, hij hoopte dat ik ooit verstandig genoeg was om hulp te zoeken. En ik denk dat het moment daar is gekomen. Ik geef toe dat ik het niet onder controle heb weten te houden. En nu mijn vriend weer voor lange periode weg is, kan ik niet anders dan hulp zoeken. Zodat, wanneer hij thuis komt, we eindelijk naar onze doelen kunnen toewerken. Ik weet niet wat ik hier precies kom doen. Maar ik moet ergens beginnen toch?