Butterfly

quote: Originally posted by: Twan Alles was bij mij een 'trigger'... Ik was een gewoontedrinker. Maar er waren natuurlijk altijd wel aanleidingen om meer te drinken: Als het heel gezellig was, of als het heel ongezellig was. Als ik iets te vieren had, of juist helemaal niet. Als ik vrolijk was, als ik verdrietig was. Als ik ergens tegenop zag, als ik iets achter de rug had waar ik tegenop zag. Als ik boos was, als ik blij was. Kortom, er was eigenlijk altijd wel een aanleiding waarom ik het 'verdiende'. Maar dan wel pas 's avonds! Ik zou dit zelf geschreven kunnen hebben...

quote: Originally posted by: Rosie Butterfly, Zie mijn reactie op Visjes bericht op Wie is Wie. Oké, gelezen, duidelijk

Even iets anders, ik heb zo het e.e.a. gelezen hier op het forum en vroeg me af : zijn er meer mensen die net als ik alleen 's avonds hebben gedronken? Ik geloof namelijk zeker dat ik het geluk heb dat ik overdag nooit een druppel op heb. Voor mij zijn alleen de avonden dus moeilijk. Kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om heel de dag die drang te hebben.....

quote: Originally posted by: Rosie Elke keer walg ik zo ontzettend van haar, dat ik spontaan een fles wijn wil leegdrinken en ik ben er nog niet achter hoe ik mijn gevoelens ga aanpakken. Hier is het kontakt met schoonouders inmiddels verbroken.... Ik zeg niet dat dat de juiste en beste oplossing is, maar het geeft wel een hoop rust

Hier een slecht begin van de dag met veel regen... bleehhh... Maar het past wel bij slechte nacht : ik heb uren wakker gelegen voor ik eindelijk sliep Dan wordt het moeilijk om niets te drinken maar.... toch maar braaf in mijn bedje gebleven!

Dank ook Luna & Anjo voor jullie welkom! Inmiddels zit mijn eerste week erop

Bedankt voor jullie welkom! Mick, proficiat met je eerste 10 weken! Ferry, jij gefeliciteerd met je eerste half jaar!

Na 15 jaar dagelijks gedronken te hebben, heb ik nu sinds 3 dagen geen druppel meer op. Ik ben trots op mezelf maar kan het met niemand delen omdat niemand op de hoogte is van hoe moeilijk dit voor mij is... Is het echt zo erg dat ik hulp, steun nodig heb? Ik weet het niet... Toch ben ik op zoek gegaan op internet, heb dit forum gevonden en me aangemeld dus schijnbaar is er toch een bepaalde behoefte aan kontakt met anderen. Als ik erover nadenk wat ik mijn lichaam al die jaren aangedaan heb, slaat de schrik me om het hart. Ik wil niet meer drinken maar weet ook heel goed wat mijn 'valkuilen' zijn. Ik hoop dat ik op zulke momenten hier wat steun en (h)erkenning vind...