Hallo mensen Ik ben een Twijfelaar. Ik ben 40 jaar, getrouwd, vader van 2 zoons. In principe drink ik doordeweeks niet. Het punt is enkel dat als mijn vrouw er niet is, er bij mij een kennelijk onweerstaanbare drang ontstaat om een pilsje te pakken, maar dan binnen 2 uur tijd ook gerust nog een stuk of 4,5, of om een glas wijn te pakken, maar dan ook binnen een paar uur de fles leeg te drinken. Als de fles leeg is dan zegt eigenlijk een stemmetje dat het wel lekker is om er nog een open te maken. Ik heb ditzelfde met chips en vroeger gehad met roken. Waar ik vroeger nog gewoon voor de gezelligheid 1 sigaretje kon roken, ging dat de laatste jaren beslist niet meer en rookte ik gewoon te veel op een avond. De hoeveelheid en het tempo waarin neemt in steeds rapper tempo toe. Ongeveer een jaar geleden rook ik helemaal niet meer. Kost me weinig moeite, zolang er maar niemand in mijn omgeving op het juiste tijdstip, met bijv een borrel, mij een sigaret aanbiedt. Ik kan slecht dit soort verleidingen weerstaan. "Een chipje" pakken kan ik ook slecht. De zak gaat al snel leeg. Het erge is dat ik dit vnl doe als mijn vrouw er niet is, wetende dat zij er anders iets van zou zeggen. Bijzonder kinderachtig en onvolwassen inderdaad, ik zal de eerste zijn om dat toe te geven. Toch is er iets in mij dat iets oproept als ik maandag naar huis rijdt en ik weet dat zij er niet is dat ik bij thuiskomst wel even gezellig een biertje mag open maken. Wat zijn de slechte symptomen: - ik heb 1 een lege fles wijn verstopt om te voorkomen dat uit zou komen dat ik die avond een fles wijn had leeggedronken. Maanden later vond zij die natuurlijk, ik was de fles al weer vergeten - na die vondst hebben we een heftig gesprek gehad over onze toekomst samen en afgesproken dat ik doordeweeks niet zou drinken, wat ik afgelopen maandag dus toch gedaan heb, en waar ik mij diep over schaam. Ik heb die avond ook gelijk een hele fles dus leeggedronken. Dat leegdrinken gebeurt eigenlijk gedachtenloos... ik heb het amper door dat ik bijschenk. - Ik ben slecht in maat houden. Aan de andere kant ben ik 2 jaar dronken geweest door Drambuie, een whiskey likeur, en heb daarom de volgende dag die fles leeggegoten in de gootsteen en sindsdien geen sterke drank meer aangeraakt. Mijn vrouw vertrouwt me nu niet meer en ik snap wel waarom. Ik vind mezelf geen alcoholist, maar wel een slappeling die als hij er niets aan doet wel aanleg heeft om alcoholist te worden. Waarom kan ik me zelf onvoldoende vertrouwen en gewoon zelf sterk zijn terwijl ik dat bij andere dingen wel kan zijn (waar geen verleiding speelt) en sterker nog, dat ook van anderen verlang (kinderen, collega's). Mijn opa was alcoholist, mijn ouders niet. Wel alcohol drinken bij ons vrij gewoon. Bijv 1 of 2 borrels voor het eten en dan weer rond half 10 's avonds (overigens voor ons kinderen pas toen we 17 jaar waren ongeveer). Ik ben nu bezig met Tactus Internetbehandeling. Ik drink nu 2 wkn helemaal niks, eigenlijk om de kat niet op het spek te binden. Met mijn vrouw is het uitgepraat, die staat achter me nu ik volop hulp zoek. Mijn hulpverlener bij Tactus heeft me aangeraden op het forum ook eens te laten zien. Vorige week donderdag naar AA geweest maar ondanks de zeer prettige en openhartige gesprekken had ik toch zoiets van ja, zover ben ik nog niet (hoop ik). Ik moet leren met mate te drinken. Lukt dat niet, dan hoor ik er alsnog en ben ik ook de eerste om dat toe te geven. Ik hoop veel van jullie te leren. En wie weet zijn er meer mensen met het talent om verslaafd te worden zonder dat er nu al dagelijks of met regelmaat er veel te veel doorheen gaat. Hartelijke groeten TWIJFELAAR
