Deze man van 51 is sinds 25 jaar goed verslaafd aan alcohol. Zonder echte black outs is er toch wel een olympisch bad aan sterk bier en wijn doorheen gegaan, vooral de laatste twee jaar merk ik dat ik de hele dag met drank bezig ben. Op feestjes ben ik de eerste die er zes heeft weggewerkt, en ik zoek elke dag naar dat slokje om me beter te voelen (is ook zo), waarna ik direct de kurk weggooi en doorzuip tot ik dronken ben. Om mijn gedrag te verbergen drink ik ook vaak alleen en stiekem, en koop flessen drank die ik dan overal verstop. Daar ben ik nogal eens mee door de mand gevallen dus in mijn gezin is inmiddels wel bekend dat papa een probleempje heeft. Behoorlijk beschamend. Dat valt niet meer met een lachertje weg te wuiven. Ik merk ook dat ik met mijn werk in de knoop kom, en ik zit bepaald niet goed in mijn vel, zowel lichamelijk (hartklachten) als geestelijk (depressie). Ik realiseer mij eigenlijk pas kort dat drank hier de grote boosdoener is.
Reden voor mij om, na de laatste fikse ruzie, een andere weg te kiezen, zonder drank. Ik ben tien dagen geleden cold turkey gestopt en afgelopen maandag bij de plaatselijke AA geweest. Schatten van mensen allemaal. Inmiddels kan ik alweer in slaap komen, en voel mij prima. Maar natuurlijk zeurt steeds dat stemmetje in mijn hoofd, dat drankduiveltje dat jammert dat het niet eerlijk is, en dat we samen toch nog lekker aan de zuip zouden gaan, dat in mijn onderbewustzijn het zaadje heeft gezaaid dat dit allemaal maar tijdelijk is en heus niet serieus een breuk met de fles kan zijn, toch?
Tegen dat duiveltje moet ik het nu opnemen. Lastig, want dat duiveltje ben ik zelf. Vooralsnog blijf ik dapper boven dat onderbewuste drijven, vermijd lastige situaties (neem iemand mee naar de suup) en stel mij voor dat ik van een slok drank moet kotsen (beeld me dat gevoel in van die slok teveel).
Morgen een verjaardag, met veel (ook verslaafde) familie. Vuurproefje voor mij.
Op het forum ga ik eerst flink meelezen en als ik er behoefte aan krijg mij aansluiten bij jullie pact. Ik voel mij zeer gesterkt in al jullie overbekende verhalen, daar kan ik eigenlijk verder met niemand over praten.
Bedankt dat jullie er zijn!
