Hoi allemaal,
Zo ben ik ff trots op mezelf....de eerste twee weken zonder alcohol zitten er ruim op. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het na de afkickperiode eigenlijk best wel soepeltjes is verlopen. Natuurlijk had ik mijn "valkuilen"al van te voren redelijk in kaart gebracht en op die momenten toch weer in de spiegel gekeken en me afgevraagd of ik nu werkelijk alles weer op wilde geven...Niet dus. Het leven zonder alcohol is intenser, gevoeliger en brengt daardoor dus ook gevaren met zich mee. Half verdoofd voel je minder, hoef je niet deel te nemen aan het echte leven, noem maar op. Ik heb in de ruim veertien dagen zonder gemerkt dat in middenin het leven wil staan en echt alles weer wil voelen. Na zo'n lange periode van drankgebruik is dat voor mij wel erg wennen. Vroeger wende ik mijn hoofd schuchter af als ik iemand tegenkwam of liep zelfs om, vandaag loop ik met opgeheven hoofd en groet de mensen. En zowaar, een enkeling groet zelfs terug of maakt tijd voor een kort praatje. Maak weer plannen voor de toekomst, zit er aan te denken om een afgebroken studie weer op te nemen... Waarom? Om mijn zelfbeeld op te krikken? Jazeker, dat speelt mee, maar meer nog door de rust in mijn hoofd waardoor ik heel anders tegen bepaalde zaken
ben gaan aankijken. Nuchter en eerlijk naar mijn medemensen en mijzelf.
Hou jullie op de hoogte...
Groet George
Als ik een glas wijn drink, word ik een ander mens, en die ander heeft altijd geweldige dorst. Simon Carmiggelt,