Horror zal idd waarschijnlijk niet helpen.
Wat ik kan doen is mijn ervaring, kracht en hoop delen.
Vertellen hoe het voor mij is geweest, wat ik heb gedaan en hoe ik het nu doe.
Niets meer, niets minder.
Dat er mensen zijn bij wie het kwartje niet op tijd valt; das waar.
En dat zal ook zo blijven. Als ik daar dichtbij sta is het vreselijk.
Het is ook erg als ik niet dichtbij sta maar dan raakt het me iets minder.
Ik vind het altijd erg iemand te zien die zichzelf, door haar/zijn
ziekte compleet de vernieling in helpt.
Temeer omdat ik weet, ZELF ERVAAR, dat er een oplossing is.
Toch kan ik maar één ding doen en dat is loslaten.
Accepteren, loslaten, mijn eigen herstel altijd op de eerste plaats zetten.
Loslaten is wat anders dan in de steek laten.
Maar ik kan anderen niet redden. Gaat niet.
Never niet. Dus mijn ding blijven doen, mijn nuchterheid.
Blijven werken aan herstel en hopelijk kan ik een x een voorbeeld zijn
voor een andere alkie. Die kan zien dat BB
gestopt is en dat BB gelukkig is met haar leven.
Naast iemand gaan staan en als de ander eraan toe is kan ik
mijn arm aanbieden om op te leunen.
Niet meer en niet minder.