Had afgelopen dinsdag een gesprek met mn sponsor. Ze zei me dat ze het idee kreeg dat ik bezig was me voor te bereiden op een terugval. Daar ben ik wel van geschrokkenn en heb daar over nagedacht. Ik heb idd de laatste tijd geen zin in mn meetings, 'vergeet' mn sponsor te bellen, heb niet veel contact met groepsgenoten van de AA, doe mn stappenwerk niet, voelde me vaak kloten en was erg down. Heb afgesproken bezig te gaan met mn stap 4 maar voel veel weerstand en loop er voor weg, ik doe het niet.. Gedrag wat ik maar al te goed ken en ik al jaren gebruik als afwermechanisme. Ik begin nu, langzamerhand, pas een beetje te begrijpen met wat er bedoeld wordt met als er gezegd wordt dat de AA een life long program is. Patronen dienen te doorbroken te worden, de dingen die je altijd al zo gedan heb probeer je te veranderen, je probeert zaken anders aan te pakken. Gister bij de AA Stap 4 besproken. Gevraagd aan groepsgenoten hoe zij die stap gedaan hebben, wat werkte voor hen en hoe het nu voelt. Zonder uitzondering zei iedereen dat ze zich darna een stuk beter voelden. OOk gisteren werd er tegen me gezegd dat ik hard aan het werk was een nuchtere alcoholist te worden maar ik nu weer op het randje ga lopen. Altijd weer die spanning opzoeken, hoe ver kan ik gaan. Hoe ver kan ik doorgaan voordat mensen echt zat van me zijn en zeggen;'BB, flikker jij maar een eind op en zoek iemand anders. Vandaag lees ik dat Koh alweer nat is gegaan en de weg terug naar een leven zonder drank, nu nog, niet kan vinden. Als ik dat lees voel en weet ik dat dat niet is wat ik wil. Ik WIL niet meer drinken maar wil ook niet mn dingen blijven doen zoals ik ze altijd gedaan heb. Heb me de afgelopen weken vaak zo gevoeld als toen ik nog dronk. Ik werd 's ochtends wakker met een rotgevoel, een waardeloos gevoel en daar wil ik niet naar terug. Ik ben dankbaar voor mn sponsor die me zegt wat ze ziet. Dankbaar dat zij haar tijd aan mij wil besteden en haar ervaring met mij wil delen. En ook hier snijdt het mes aan twee kanten. Ik leer van haar en zij leert van mij. Zij wil ook niet terug naar haar leven met drabk en ziet mijn worsteling en leert daarvan. Ik ben dankbaar voor mn AAgroep waar mensen zitten die me steunen en niet schromen te zeggen wat ze zien. Ik ben een rat en heb dat nodig want die rand opzoeken is me zo bekend, dat ik zo vertrouwd en het nieuwe gedrag, ook als is het beter voor me, toch zo beangstigend. Ik ben dankbaar voor dit forum waar ik, zeker die eerste maanden, zoveel aan heb gehad. Dankbaar dat ik hier mensen heb leren kennen waar ik zoveel mee gedeeld heb en met sommigen nog zoveel deel. Zoveel herkenning, zoveel steun, geweldig. Liefde hebt gevoeld, liefde voel, waardering, herkenning, momenten van diepe wanhoop heb kunnen delen(Koh weet je nog; Lief Bammetje, ik moest daar toen zo van huilen), eigenlijk teveel om op te noemen. Dankbaar dat ik een E-card kreeg vanochtend van iemand van mn AA groep waarin stond dat ik niet meer alleen was en haar altijd mocht bellen. Dit vervuld mn hart met grote blijdschap en dankbaarheid(Tjeesus, tís nog niet eens zondag:-) Vandaag voel ik me rustiger. Ik heb lang geslapen van 22.30 tot 12.30!, heerlijk want ik slaap nog steeds niet zo goed. Weliswaar deze x met behulp van een slaappil maar goed, ik heb ze niet voor nix voorgeschreven gekregen. Ik heb al schoongemaakt en ook dat voelt goed om te doen. Loop nog steeds in mn pyama, hihi, kan zo wel weer naar bed. Ik realiseer me dat mn leven zonder drank zoveel beter is geworden ondanks dat ik ga scheiden, verliefd ben geworden en ook die relatie alweer voorbij is, nu opnieuw bezig ben verliefd te worden. Ook al weet ik dat ik mischien beter even op mezelf zou kunnen blijven maar goed. Dit is de weg die ik bewandel en het gaat goed komen. Ik kan luisteren naar de goede raad die ik krijg en ben niet meer zo stronteigenwijs als dat ik altijd was. Langzamerhand komt het besef dat ik de moeite waard ben en dat ik kan veranderen. Ik hoef niet altijd alles zo te doen zoals ik dat altijd gedaan heb. Ik kan veranderen en zaken anders aan gaan pakken. Ik zei gisteren dat ik het soms zo saai vond dat verstandige leven. Iemand anders vertelde aan de groep dat haar nieuwe manier van leven het spannendste was en uitdagendste was dat ze in lange tijd aan het doen was. Zij staat net een jaar droog en is ook vrij intensief met de Stappen aan het werk. Het was voor haar een uitdaging te leven naar de tien geboden en te trachten de Twaalf Stappen van de AA in haar leven in te passen. En ze vond het allesbehalve saai. Ik was blij dat ik naar de groep was geaan en mezelf daardoor de kans gaf haar verhaal aan te horen. Nou ja, ik weet ff niet of er een kop en staart aan dit verhaal zit maar dat geeft lekker nix. Ik wilde dit met jullie delen en ga nu de beesten eten geven. Het is alweer donker, het huis is lekker schoon, hoef alleen mn eigen kamer nog op te ruimen en dat ga ik zo maar es even doen. Vanavond beetje lezen en wat Vierde Stap werk doen. Life is great and beautiful:D:P:)
