joann

Dar, Ik denk dat we uiteindelijk allemaal onze eigen weg moeten gaan, het is alleen prettig als familie je daarin begeleidt! Henk, Het lezen van het boek had op mij dezelfde uitwerking! Veel herkenning, en veel tranen! Ik realiseerde me nu pas hoe ik me voor de wereld heb verstopt!

quote: ik kan niet anders zeggen dan dat ik de drank een prettig vluchtmiddel vond. Tot aan de grens waar de alcohol feitelijk mijn bestaansrecht weer afpakte. quote: Zo herkenbaar! Dhendro, je bent nu al een redelijk lange tijd zonder drank! Ja pijnen komen dan tevoorschijn, lichamelijk maar ook geestelijk. Ik weet niet in hoeverre jou lichamelijke pijn wordt beinvloed door geestelijke pijn, dat er een verband is tussen die 2 weet ik wel zeker! Je weet zelf het beste wat goed is voor je, en Griekenland doet je goed! Ga, als je daar de tijd en mogelijkheid toe hebt, eens rustig zitten op een plekje waar je verbintenis mee voelt. Laat je gevoel je vertellen wat je nodig hebt! Balans tussen werk en rust is voor ieder mens natuurlijk belangrijk, maar als alcoholist hebben we jaren roofbouw gepleegd! Daar waar een ander ging rusten gingen wij juist door! Als je dan stopt met roofbouw heeft je lichaam ook behoefte aan extra rust, juist nadat alle gifstoffen vertrokken zijn! Als de troep eruit is wil het lichaam zich gaan herstellen, en dat kan het alleen wanneer het een goede balans heeft tussen rust en activiteit, denk ik! (ik ben geen arts, ik deel alleen mijn gevoel/gedachten hierover met je!) Je hoeft niet in te storten...gewoon wat eerder gaan luisteren naar wat je lichaam en geest je willen vertellen! Misschien een rustige avond op het strand...kijkend naar de sterren. Het antwoord komt wel! (Geduld, huh? wat is dat )

Rapilos, ja dan komt het dichtbij he zo met je schoonzoon... poeh, als moeder en oma maak je je dan toch zorgen! Hopelijk vind je schoonzoon snel weer werk! Tuurlijk hoef je niet precies te vertellen in welke branche je werkt...gekkie ik schreef dat alleen omdat lang niet alle branches geraakt worden! Mijn echtgenoot is gespecialiseerd verpleegkundige...crisis?? Hij kan wel 80 uur in de week werken als hij wil! Gelukkig wil hij dat niet! Maar zo groot kan het verschil dus zijn...

Tina, Ik kan me voorstellen dat je opziet tegen een ontmoeting, zeker omdat het al een poos geleden is. En de verjaardag van je Pa is ook niet een moment om uitgebreid op zaken in te gaan...en dat is dan vaak nog het frustrerendste. Je ziet elkaar, er moeten dingen uitgesproken worden maar dat kan dan op dat moment niet. Lastig! Goed dat je het hebt aangegeven bij je zus! Je zus zal ze altijd blijven, daaar kun je nu eenmaal niets aan veranderen. Maar daarmee hoeft ze nog niet je beste vriendin te zijn! Familie krijg je, je vrienden kies je! Ik heb een zusje dat 3 jaar jonger is, en ze is totaal het tegengestelde van mij. Een tiental jaren terug beweerde ze ooit dat verslaving uitgeroeid moest worden, wie niet direct geholpen wilde/kon worden moest maar "tegen de muur" Het waren parasieten van de maatschappij... Hoe ironisch dat haar eigen zus een alcoholverslaafde bleek te zijn... En ik heb haar gevraagd of ze nog steeds vond dat ik dan ook maar tegen de muur moest! Gelukkig is ze juist door mijn verslaving genuanceerder gaan denken! Nu is ze mijn grootste supporter! Ik bel nooit ongelegen als ik het moeilijk heb! Ze weet nu dat ik niet gevraagd heb om deze verslaving, maar wel dat het moeilijk is om er los van te komen! Haar ijzeren dicipline (want die heeft ze) zet ze nu constructief in om mij te helpen als ik daar om vraag! En gelukkig heeft ze haar (voor)oordeel opzij gezet. Tina, is het echt ergernis die speelt bij je zus...of is het bezorgdheid?

Ik snap wel wat je bedoeld Rapilos! Zolang je drinkt ben je er wel...maar ergens ook weer niet. Als je een poos gestopt bent met drinken kom je jezelf weer tegen. Wie ben ik, wat wil ik, wat kan ik, wat verwacht ik... Eigenlijk moet je jezelf helemaal opnieuw vorm geven, maar dan zonder verdoving. Dat is een uitdaging, soms leuk maar vaak ook heel moeilijk en pijnlijk. Zeker als je dan geconfronteerd wordt met ziekte wordt het moeilijk om bij jezelf te blijven, omdat het in vele dingen nog niet helemaal duidelijk is wie je dan zelf bent.... Ik heb bewondering voor hoe jij er mee omgaat! Je laat hier je gevoel zien, op mij komt het gebalanceerd over... En dat terwijl je toch een druk leven hebt met een eigen zaak (geen idee in welke sector, maar ik hoop dat de crisis jou nog niet geraakt heeft/of zal raken)

Gewoon een poosje gaan Rapilos, het blijft toch vaak een kwestie van proberen of het bij je past. En de eerste keer is altijd wat lastig omdat alles nieuw is! Maar je kunt zeker baat hebben van yoga met alles dingen die je nog tegemoet gaat wat betreft operatie e.d. (ontspannen, pijnbestrijding...vraag eens aan je yogaleraar!!)

Ik kan me er wel wat bij voorstellen Tina, zij die je het meest nabij staan kunnen je soms ook diep raken! En bloedverwantschap is lang niet altijd zielsverwantschap...

Albertina???? Is er iets met je petekindje???

Ik heb alleen ervaring met zwangerschapsyoga En dat vond ik heerlijk om te doen! Er zijn inderdaad veel verschillende vormen, maar ontspannend zijn ze allemaal! Het lijkt me dat je er alleen maar baat bij kunt hebben Rapilos, even wennen misschien. En die bult strijk... Ik zeg niks....(er staan hier 5 manden klaar, blehhhhh)

Toeval bestaat niet Tapas Wedden dat Sailing home vandaag ook nog voorbijkomt! (voor wie dat niet weten...dat is het nummer wat me in eerste instantie droog kreeg! Met dank aan Water )

Ik ben ook blij dat ik niet aan die impuls heb toegegeven, het brengt mijn moeder immers niet terug, en het maakt het verdriet ook niet minder! Binnenkort gaan we weer naar Vlissingen, dan brengen we mijn moeder terug naar huis... terug naar de zee... Van de ene kant zie ik er enorm tegenop, van de andere kant wil ik graag haar laatste wens ten uitvoer brengen.

Ik heb lang genoeg in Vlissingen gewoond om het nog dagelijks te missen

Met mij gaat het op en af, de ene dag prima en de andere dag weer tranendal... Zo onderneem ik alles moeiteloos, en vervolgens is er weer een dag dat opstaan me eigenlijk al teveel is. Maar dat is allemaal onderdeel van het rouwproces, en ik ben me er nu wel van bewust dat zoiets niet met een maandje over is. (het lijkt zelfs erger te worden...alsof het gemis nu pas echt doordringt) Drank is heel dichtbij geweest, ik had het zo graag gedaan...maar ben verstandig geweest en heb het niet gedaan!

Ik heb het overnieuw gedaan Dar, nu doet de link het wel!!!

Deze Dar hmm, de link werkt niet, maar het is een nummer van maggie mc Neal, ik wil terug naar de kust opnieuw geprobeerd, hopelijk doet ie het nu wel

Ik doe niet aan bannen...daarvoor moet je bij de moderator zijn En die moet volgens mij bijscholing krijgen want zelfs mijn kinderen vinden dat normaal taalgebruik! (en ik doe het ze niet voor....pff ze zijn allemaal onder de 10, en dan moet je soms horen wat die aan woorden gebruiken, daar helpt geen ban en geen zeep meer tegen ) Doe gewoon je best meid, meer kun je niet doen! En volgens mij doe je meer dan genoeg je best, alleen voel je je nu gewoon even te kort schieten. Dat is niet raar, dat is niet erg dat gebeurt ons allemaal regelmatig...hoe je leven er ook uitziet! Zolang je er geen drankcoctail van maakt, kom je er doorheen...soms zelfs wijzer dan voorheen! Ik ga nu in ieder geval wijs doen, en dat is mijn bed op zoeken. Het is dan wel weekend, maar uitslapen daar doen mijn kiddo's nog niet aan:D Hou je hoofd hoog en blijf verder droog Hermie, uiteindelijk komt het goed! Voor jou ook een fijne nachtrust!

Ja hermie ik snap dat...omdat ik daar zelf soms ook genoeg van heb! En dan is mijn situatie volledig anders (Ik ben getrouwd en heb 5 kinderen, woon in een koopwoning en er staan 2 auto's voor de deur...zal ik verder gaan?) Het is juist het gevoel wat ik begrijp, niet altijd de sterke willen of moeten zijn, niet altijd diegene zijn die de offers brengt...of de verantwoordelijkheid draagt! Voor jou is het geen keus, je moet wel...ik moet het niet, maar heb nog veel te leren! Hulp vragen met het schaamrood op je kaken is altijd nog beter dan doormodderen in je eentje! Mensen vinden het vaak ook gewoonweg fijn om je te helpen! En dat je ex zich nog niet van zijn verantwoordelijkheden bewust is dat is heel knullig voor je, maar je zult er weinig aan kunnen veranderen! Jij stopte met drinken toen je er zelf klaar mee was, je ex zal niet eerder stoppen met blowen voor hij daar zelf klaar mee is. (en al het commentaar van omstanders houd in eerste instantie zijn gedrag alleen maar in stand!) Ik snap je gevoel en frustratie, maar ook ik kan er niets aan veranderen! Ik kan luisteren, mijn ervaringen delen en hopen dat je sterker in je schoen staat dan JP (zou jij de dalai lama wel hebben ontvangen als eerste vrouwelijke minister president?)

Hermie, Hoeveel kan een mens dragen...ik weet het niet, echt niet! Het lijkt er wel vaak op dat die grens opgerekt wordt als het leven moeilijker wordt. En nuchter lukt het een stuk beter dan wanneer je je vol giet! Het even niet willen weten, het even niet meer willen voelen is denk ik iets wat de meeste mensen hier echt wel herkennen. Maar velen weten ook dat het uiteindelijk niks brengt...als je morgenvroeg wakker wordt is er weinig veranderd. Jij weet dat ook! Je staat al langere tijd droog, dus ik vertel je niks nieuws. Je leven is niet gemakkelijk, een scheiding geeft veel stress en emotionele spanningen. Daarbij heb je de zorg om/over je dochter...financiele rompslomp en voor zover ik me kan herinneren ook gezondheidsproblemen (in ieder geval heb je die gehad waarbij het kantje boord was en je nu voor je gezondheid ook beter niet meer kunt drinken...correct me if i'm wrong..) Internet en voedselbank gaan prima samen! Jij bent baas over je portemonnee, niemand anders! Ik vind het strak van je dat je die fles na dat ene glas hebt leeggegoten! Dat is sterk! En ja dan mag je van mij de eerste vrouwelijke minister president worden! Dat van die goot dat weet je, been there, done that..toch? Blijkbaar was dat niet wat je wilde...of waar je niet wilde eindigen...dan ook niet doen! Het zit nu even tegen allemaal...bekijk het nuchter, je bent misschien wel een ***** maar niet dat wat je zelf schreef (ik heb geen zin in correcties van de moderator, dus ik herhaal het maar niet..) Onderschat jezelf niet...je doet het uiteindelijk toch maar! En die auto...vraag iemand om er naar te kijken...voor niks! Je wasmachine...er is vast wel een handige buurman, vriend, familielid...die wil checken of er echt grote problemen zijn. Vragen helpt vaak! Het is heus geen schande om te vragen of iemand je wil helpen...je hoeft niet alles alleen te doen! Enne, je ex heeft die geen wasmachine...ga je daar wassen, hij heeft toch ook de auto mogen gebruiken! Hang in there...en laat drinken maar over aan anderen die er geen probleem mee hebben!

Dank voor jullie reacties op mijn verhaal! Het is fijn als mensen meedenken, je een hart onder de riem steken! Ik weet dat blijven hangen in negatieve gedachten (en dat waren het toch) me niet gaat helpen. Dus ben ik het gesprek vanmorgen met mijn kinderen aangegaan. Ik heb ze gevraagd hoe ze er tegenaan kijken als ze zien dat ik verdriet heb. Of ze dat moeilijk vinden, of het hen verdriet vergroot of dat juist niet. Het werd een fijn ontbijtmoment! Tjonge wat hebben die jonge wezentjes af en toe al mooie inzichten! @ Fran, dank voor je epistel! Het is herkenbaar en het doet me goed te lezen dat het zo goed met je gaat! En nu toch weer over naar de dingen van de dag. Mijn jongste is vandaag voor het laatst op de peuterspeelzaal, ze wordt morgen 4! En dus worden we met het hele gezin straks verwacht om te vieren en ook afscheid te nemen. Feest voor ons gezin, maar ook het afsluiten van een periode in je leven. Het zal wel even wennen zijn voor mij, om na 8 jaar niet meer 3 maal in de week op de peuterspeelzaal te komen, en om vanaf volgende week hele dagen in een leeg huis te zijn.

Hoi Rudy, Vanaf de zijlijn heb ik de strijd om je gezondheid gevolgd. Ik zag dat je nu online bent...dus ik neem de gelegenheid maar even om je heel veel sterkte te wensen! Het is niet niks wat je voor je kiezen krijgt nu...en er zal vast weinig vergelijk zijn met stoppen met drinken... Toch wens ik je hierbij net zoveel kracht als je hier laat zien wanneer je het over je drankvrije leven hebt! Je kwam van ver en van diep, je verloor veel..zo niet alles! Toch overwon je het alcoholduiveltje! Ik heb enorm veel bewondering voor jou weg, en ook voor de manier waarop je hier je verhaal vertelt! Blijf geloven Rudy! You can do it!

Roos, ja emoties komen keihard binnen als je ze niet dempt met drank! Maar je kunt ze dan ook wel nuchter bekijken..hoe reeel is je angst bijv.. (ofschoon dat bij jou een niet al te best voorbeeld is, sorry!) Je bent nog jong, en je hebt kindjes om voor te zorgen...stoppen met teveel drank is dus echt pure winst! Als het je niet alleen lukt, vraag je huisarts dan om hulp! Je denkt misschien dat je je daar voor moet schamen, maar niks is minder waar! Je bent echt niet de eerste die met dit probleem bij de HA komt! Je HA zal je vermoedelijk juist graag helpen, vertel duidelijk wat je grootste problemen zijn... Is dat de ontwenning (lichamelijk), zijn het de angsten, de verantwoordelijkheid voor je kinderen...pas als jij hem/haar duidelijk kunt maken waar de schoen wringtr kunnen ze je echt helpen! Voor jou is de situatie nog veel bizarder als voor mij, mijn moeder stierf in het ziekenhuis aan een nare ziekte...jij vond je moeder terwijl ze een niet natuurlijke dood was gestorven.. Weet je het blijft moeilijk...hoe iemand ook gestorven is, want wat je voelt is het gemis! Gaan drinken helpt misschien voor een paar uur...maar daarna is de ellende er toch weer en met nog een kater op de koop toe! Mij is het het niet waard....niks is het waard om te gaan drinken! Ik hoop dat jij het ook zo ziet Roos!

Roos ik ben er nog.... was alleen nog al lang bezig met het typen van mijn eigen verhaal.. Kan ik je ergens mee helpen?

Ik was eerder vanavond druk bezig om het draadje door te lezen, er werden interessante dingen geschreven! Ik sta nu nog ingelogd terwijl ik niet eens verder heb kunnen lezen...telefoon had prioriteit! Het is voor mij, mijn vader en mijn zus de enigste contact mogelijkheid omdat we nogal verspreid wonen. Maar we voelen blijkbaar haarfijn aan wanneer we elkaar nodig hebben. Ik had vanavond behoefte aan troost en steun, en gelukkig was het er ook! Het besef dat mijn moeder er echt niet meer is komt steeds harder binnen, soms door hele kleine dingen! Soms kun je die emotie gewoon laten gaan, maar soms kan dat ook niet...in gezelschap, tijdens het autorijden (heel lastig en levensgevaarlijk om te rijden terwijl je huilt!!!) Het voelt vaak als een spagaat, je gevoel zegt het een en je verstand zegt iets heel anders! (goh...dat was met stoppen met drinken ook vaak zo!) Het is nu een maand geleden dat mijn moeder stierf, en ik geloof dat alle emoties nu wel al eens voorbij gekomen zijn. Toch weten ze me steeds weer totaal onverwacht in hun greep te nemen... Drank is dichtbij geweest, letterlijk en figuurlijk, maar wat zou ik er mee opgeschoten zijn? Mijn moeder komt er niet door terug, en mijn leven wordt er niet fijner van door weer te gaan drinken! Ik doe enorm mijn best om ons leven als gezin op de rails te houden, het belang van de kinderen voorop! Mijn eigen verdriet...tja, helaas daar is weinig ruimte, tijd of begrip voor...gewoon doorgaan is het devies! Soms komt heel mijn wezen daar tegen in opstand, zoals vanavond...ik wil ook verdrietig kunnen/mogen zijn, ik wil voel me ook onmachtig soms, ik snap er soms ook allemaal niks meer van... Maar de buitenwereld verwacht dat ik functioneer alsof er helemaal niks gebeurt is. Op stoppen met drinken rust een taboe, dat weten we hier allemaal...maar waarom is rouw zo'n probleem voor mensen om daar me te dealen? Waarom mag ik niet een poosje op halve kracht meedraaien? Terwijl ik dat juist doe om er te kunnen zijn voor mijn kinderen...want ongemerkt hebben die veel meer verdriet dan ik me had kunnen voorstellen! Ik ben voorstander van de rust, reinheid en regelmaat...en strakke hand! Dat kan ook niet anders in dit gezin met 5 kinderen! Maar nu...moet er binnen dat kader ruimte zijn voor al hun emoties! En de een uit dat door heel stil te worden en de ander door met stoelen te gaan gooien. Vreselijk lastig om daar iedereen zijn eigen weg in te laten gaan, je moet grenzen stellen! Het kost mij al mijn energie, en mijn eigen verdriet en emoties stop ik dus steeds maar snel weer weg! Toch weet ik dat ik hier iets anders op moet vinden...want anders zit ik in no time weer aan de drank en is alle moeite voor niks geweest! Ik wil hier graag op een nuchtere manier doorheen, maar wel zo dat zowel ik als onze kinderen aan verwerking toekomen! Er is nog genoeg over te vertellen, maar het is ondertussen allang weer bedtijd. Wie tips of advies heeft...graag! Goede nacht voor allen!

Fijn, al die reacties... Ja ik had het even nodig om gehoord en gezien te worden...

Dank voor jullie reacties... Tapas, ik wil er best over vertellen, graag zelfs want ik merk dat dat helpt! Maar nu eerst de kleine meid halen! Soothe:heart: Tina, dank je... Je woorden doen me goed!