joann

Charlie, altijd nog beter een stiekeme ADB´er dan een stiekeme drinker toch....? Ik schreeuw het ook niet van de daken, maar mijn ouders wisten heus wel hoe het ervoor stond.. daar maak ik me echt geen illusies over! Ik heb het er zelfs met mijn Pa wel eens over gehad..dat ik vond dat ik een drankprobleem had. Hij bagetaliseerde dat toen nogal, maar zei ook dat als ik er last van had ik er zelf wat aan moest doen. En dat hij op welke manier dan ook achter mij zou blijven staan... dat heeft mij uiteindeljk de kracht gegeven om door te zetten!!!! Daarom zou hij me vanavond ook weggebacht hebben als hij het had geweten! Nou volgende week weet hij het..........maar hopelijk is mijn enkel dan zover genezen dat ik gewoon zelf kan rijden! Take care, Charlie!! Zorg goed voor jezelf, dan kun je er ook voor de ander zijn! Knuffel je kleine manneke nog maar eens extra, en je dochter ook! (want die zal ook vreselijk in haar piepzak zitten...hopelijk ken je die uitdrukking?) Knuffel!!!

Grmpffff Ik baal als een stekker, woensdag is mijn zogenaamde sportdag... voor de niet ingewijden, ik ga op woensdagavond naar de AA maar omdat mijn ouders dan oppassen ga ik zogenaamd sporten :$ Ik ben er nog niet aan toe om ze te vertellen waar ik daadwerkelijk heen ga, dus vertrek ik altijd met een sporttas richting AA. Vanmiddag was het hier een drukte van belang, mijn eigen niet zo kleine gezinnetje met daarbij mijn ouders en nog 2 mama´s en 4 extra kids. Vreselijk gezellig bezig met de voorbereidingen voor de OLA waterspelen, spandoek maken ect... Tot ik even snel, jaja, iets wil pakken en languit op de grond beland. Ik heb een enkel nog nooit zo snel dik zien worden, ondanks de ijspakking die er binnen een minuut op lag. Nou ja om een idioot en toch ook beetje komisch verhaal kort te maken, ik ben gevallen (broodje nuchter deze keer!) heb mijn enkel verstuikt enne........ nu kon ik dus niet gaan sporten Ik helemaal in de zenuwen, maar gelukkig weet mijn sponsor (een dame overigens) van mijn smoesje. En ze belde dan ook pas toen ze zo ongeveer zeker dacht te weten dat de oppas naar huis was.. Ze hadden me gemist op de meeting...en waren al bang dat er iets anders aan de hand was. Ze was blij dat dit niet zo was, maar ik kreeg wel de vraag mee hoe lang ik nog poppekast wilde spelen? Nou ik denk dat ik dat maar niet langer doe, want ik geloof als ik mijn Pa had gezegd waar ik normaal op woensdagavond heen ga........hij me vandaag nog gebracht had ook! Vanaf nu sport ik niet meer op woensdagavond, Ik ga naar de AA!!

Goedemorgen Allen, Soothe, jammer dat het uit de hand loopt! Maar duik er niet helemaal in joh, probeer weer op te staan..! Sterkte, en hopelijk verschijn je snel weer! Stien, het gaat goed met me!! Ben jij de heftige emoties al weer een beetje te boven? Ziza, van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Anna, succes vandaag bij de start op je nieuwe werkplek!! Lekker pietlutterig precies zijn, dat mag vanaf vandaag En die stofbende thuis, gewoon niet aan denken! Over een paar weken is dat achter de rug en kun je genieten van nieuw sanitair/keuken. Voor iedereen een hele fijne dag, vandaag drink ik niet...jippie!

Ook dat zou natuurlijk kunnen...........! Gelukkig ben je er droog doorheen gekomen, hoe is nu niet zo belangrijk meer...toch? Ik kruip mijn bedje in (neh ik ga niet jumpen zoals houtje.... want dan moet ik morgen voor een ander bed...) Sweet dreams............ See you later all!

Als je leest dat iemand het moeilijk heeft, je er wel bent.........lezend.... en niet kunt reageren. grrrrrrrrrrrrrrrrrrr Ik ben er letterlijk misselijk van geworden toen... gewoon uit pure onmacht!

Dank je Houtje, misschien is het ons allemaal wel eens overkomen..... maar ik vond het een hele frustrerende ervaring!

Met mij is alles oke hoor, tsja en dat ik er lange tijd niet was..... ehhhhhhhh ik mocht even niet..laten we het daar maar op houden!

Hmmm blijkbaar heb ik iedereen laten schrikken......?

haha, toch niet van mij he Corinne?

Kiekeboe!

Waarom is een rijbewijs noodzakelijk voor een kantoorbaan Corinne, dat heb je toch niet perse nodig als je bijv. met de fiets of bus op je werk kunt komen?

Corinne ik zeg gewoon tot straks, maar misschien ook tot ziens... we zullen het zo weten!

Die herkenning he....... eindelijk niet meer het gevoel dat je de enigste bent... Dat er meer mensen zijn die hetzelfde meemaken, hetzelfde voelen en soms zelfs gelijktijdig afkicken. Dat is wat dit forum zo sterk maakt, je kunt delen waar je je al die tijd voor schaamde.. tenminste voor mij is het zo..

Slaap lekker, morgen lekker uitslapen.. tenminste als de kids het ook doen..

Nee dat is niet dom, maar wel jammer!

Waar ik niet aan twijfel is aan mijn behoefte aan slaap Ik kruip in bed, morgen weer een dag! Jij voor dadelijk of straks ook weltrusten!

Herkenbaar.......... Ik ben ook anders... praat anders, heb andere interesses.. buitenbeentje dus... Alleen ben ik mijn negatieve zelfbeeld nog niet kwijt, ik twijfel nog veel te vaak aan mijn mogen zijn zoals ik ben..

Ja je hebt gelijk, maar het staat hier lekker open en bloot te wezen op het forum.. kan ik weinig meer aan veranderen...... Tis niet dat ik niet tot 100 kan tellen, maar dat deed ik al heel de dag........ en ineens had ik er genoeg van... plofte er iets nu ja het was al gebeurt voor ik het kon terug draaien (daar werd wel voor gezorgd) Maakt ook niet uit, ik heb gewoon weer een les te pakken er zullen er ongetwijfeld nog vele volgen!

Ik heb vanavond ook wat geleerd, dat tot 10 tellen soms niet genoeg is... en dat ik me niet moet laten verleiden tot impulsieve reacties maar ja........dat is mosterd na de maaltijd :$

Vast nog veel meer, maar je hebt al veel mooie dingen mogen leren!

@Corinne, Wat ben je aan het jojo-en...? PC troubles?

Ja gemotiveerd, Stress is denk voor velen een factor waarmee de trek samenhangt. Bij mij wel tenminste!

Corinne, geniet ervan bij de kapper!

@Gemotiveerd, Het is een gedicht/verhaal wat al vaker op het forum is gezet als iemand een dierbaar huisdier had verloren, omdat het mij toen ook erg ontroerde heb ik het opgezocht en hier neergezet voor Blacky! @Blacky, Verdriet laat zich niet in vormen gieten. En het wordt echt niet minder erg als het je al een paar keer is overkomen. Je vertelde laatst dat voor jou je huisdieren zijn als kinderen, nou ik weet zeker dat ik doordraai als ik een van mijn kids moet afgeven, laat staan meerdere! Het is jouw verdriet, jouw gevoel.. doorleef het op je eigen manier, op je eigen tempo.. Maar niet gaan drinken, want dat lost niks op! (zou ook jammer zijn van je 9 maanden, en het verdriet blijft toch!!) Hou je haaks, en als je het moeilijk hebt kom je hier maar even stoom afblazen! Knuffel voor jou! @Corinne, Gelukt met de update? of hangt je pc nu helemaal vast... nee toch

Oh Blacky, Wat sneu...! Ik kan me je verdriet heel goed voorstellen, maar van de andere kant... Nu heeft je katertje geen pijn meer, hoeft niet meer te vechten....! Misschien ken je het al... De regenboogbrug..? Er is een plaats in de hemel die Rainbow Bridge heet. Als een dier, dat een hele sterke binding heeft met iemand hier, overlijdt, gaat dit huisdier naar Rainbow Bridge. Daar zijn graslanden en heuvels voor al onze speciale vrienden zodat ze kunnen rennen en samen kunnen spelen. Er is genoeg te eten, water en zonneschijn en onze vrienden zijn er warm en comfortabel. Alle zieke en oude dieren worden hersteld in gezondheid en kracht; die gewond of verminkt waren worden weer ongeschonden en sterk, precies zoals wij ze ons herinneren in onze dromen. De dieren zijn gelukkig en tevreden, maar er is een klein ding: ze missen allemaal een speciaal iemand, iemand die achtergelaten is. Ze rennen en spelen samen, maar er komt een dag waarop er een plotseling stopt en in de verte kijkt. Zijn heldere ogen staan strak; zijn lichaam begint verlangend te trillen. Opeens breekt hij uit de troep, vliegt over het gras, sneller en sneller. Je bent gezien en wanneer jij en je speciale vriend elkaar eindelijk treffen, houd je hem stevig vast in jullie vreugdevolle weerzien, om nooit meer gescheiden te worden. De vrolijke kussen regenen op je gezicht; je handen aaien de liefdevolle kop en je kijkt weer in die vertrouwde ogen, zolang al weg uit je leven, maar altijd aanwezig in je hart. Dan kruis je Rainbow Bridge, samen. ....... Misschien is het je tot troost! Sterkte!