twinkle

Ik meld me droog af

Dank je, Lars!

Zou iemand mij op het Dagpact kunnen zetten? Ik heb geen idee hoe dat moet

Jaren geleden heb ik mij hier aangemeld. Daarna niet meer geschreven. Maar in stilte al die tijd meegelezen, mijzelf verdrinkend . Een stille lezer , een stille drinker. jowan gelezen, en zonder ooit mijn dankbaarheid te hebben geuit ben ik dat wel Het zou misschien raar zijn om op het Dagpact te gaan, ik ben geen actief lid, maar vandaag drink ik niet

dank jullie allemaal, jeetje wat doet dat goed. Ik voel me zo alleen staan, mijn moeder (die al vaak genoeg puin heeft geruimd) maakt zich zorgen over mijn zus, haar gezondheid is, mede door haar alcoholgebruik, niet meer goed,nou ja, zij is uitbehandeld. Ik wil niet dat de familie weet dat ik een terugval heb, maar voel mij zo alleen hierin. Wetende dat ik het weer red, is het het koesthouden van mijn verslaving. Mijn dochter is hier de komende twee weken, en waar denk ik aan (schaam) de datum dat ze weer bij haar vader is en ik kan drinken. Ik ben geen blije drinken, het drinken gaat gepaard met zelfhaat, walging. Damm en toch neem ik weer de eerste slok

Ik zie dat je zo begaan bent met de mensen hier, mijngerrit. Dat doet goed. Helaas gaat het hier minder. Maar mijn innerlijke vechtersbaasje, staat weer op. Het komt in orde. Ik huil, ik drink, ik lach en sta weer aan de kant van de wijsheid.

Gisteren helaas niet drooggehouden, maar niet doorgedronken tot een black-out. Vandaag, na heel wat discussies in mijn hoofd, nu nuchter naar bed. Gelukkig, morgen komt mijn dochter thuis, en ik heb geen kater! Merk dat ik wel heel moe word van het ja-nee/wel-niet in mijn hoofdje. Het is heel obsessief. Mijn dochter is vanaf morgen hier tot maandag, dat geeft rust, geen mogelijkheid tot drinken! Voel me wel verdrietig en wat wankel, geestelijk en lichamelijk. Snel onder de dekens..

Dank je voor de reacties! Ik krijg de tijd om eerst aan mezelf/ mijn verslaving te werken en kan dan (gelukkig) met de opleiding verder gaan. En nee, ik kan dit niet alleen. Heb voor maandag een intake-gesprek bij een verslavingszorg voor mogelijke dagbehandeling of iets dergelijks,wat mij nu kan helpen. Tijdens mijn opnames is vooral mijn verleden besproken, het is nu goed om mijn verslaving aan te pakken, anders gaat dit van kwaad tot erger. Enerzijds voel ik me hoopvoller, maar aan de andere kant ook een beetje gefaald, ben 44 jaar en nog steeds aan het knoeien. Maar ik ga er weer voor.

Dochter is zich aan het klaarmaken voor school, dus even schrijven. Dank voor de reacties. Ik ben op mijn zeventiende gaan drinken, tot mijn zwangerschap heel veel, daarna met excessen. Hebben wat kortere opnames gehad en twee langere van bijna een jaar. Soms gaat het jaren goed, en dan opeens begin ik weer. Het willen vluchten, de roes willen voelen. Als mijn dochter thuis is en ik niet drink, heb ik daar geen last van, vind het juist prettig. Als de eerste trillingen voorbij zijn, voel ik weer rust en neem me voor om dat te behouden. Zo gauw ze weer weg is, mislukt dit, soms lukt het me een avond, na een dag van twijfel, maar dan lijk ik moegestreden en ga de avond daarna alsnog in de fout. Alcoholisme zit in de familie, mijn zus woont in een psychiatrische kliniek, beide ouders dronken. Vanmiddag gesprek bij mijn opleiding die ik heb gestopt, omdat ik te lamlendig was om te gaan, zij gaan kijken of er nog mogelijkheden zijn. Ze weten van mijn alcoholisme. Vandaag voel ik me sterk, zit in mijn kracht. Maar ik weet dat ik zo wiebelend ben, dit kan zo omslaan. Ik heb al heel veel aan dit forum gehad, het lezen. Mijn dank daar alvast voor.

Alcohol is een rode draad in mijn leven, waar ik maar overheen blijf struikelen. Lange periodes van drinken, meestal eindigend in een opname. Steeds maar weer alle rotzooi die ik gemaakt heb opruimen. Weer tijdelijk nuchter. Woon samen met mijn dochter, co-ouderschap, en sinds een paar maanden drink ik weer, de dagen dat ze weg is. Eerst een beetje, nu veel. En daar zijn ze weer, de katers, de black-outs, de schaamte. Het kapot maken, werk kwijtraken. Dagen op bed, en de avond om te drinken. Zo gauw mijn dochter weer bij mij is, raap ik mezelf, trillend, misselijk en verdrietig, weer op. Maar dan, de maandag als ze gaat, en ik mij zo voorgenomen heb om niet meer te drinken, omdat de dagen zonder eigenlijk veel prettiger waren, begin ik weer. De discussie in mijn hoofd, zal ik wel, zal ik niet. Ik verlies het steeds. Vanavond komt dochter thuis, gisterennacht veels te veel gezopen, weet er niet veel meer van. Ik wil dit niet meer.