ollie65

hoi Maxi Dacht eerst dat ik griep had en gooide het daarop en kon ook mijn man daarmee mislijden. Paar keer gehad. Koud, warm, hartkloppingen, trillen, zere botten bla bla bla. Wel eens bij mezelf gedacht: dit konden wel eens afkickverschijnselen zijn maar aan als ik dan toch wel weer iets gedronken had ging het wel goed.....toch???? Op een gegeven moment na zondag niets meer gedronken. Op maandag naar de huisarts met mijn man en dochter omdat ze vonden dat ik zo vaag deed , maar zelf nog niets gezegd. Dinsdag bloed laten prikken en toen was ik blijkbaar weer helemaal vaag en afwezig zodat mijn man wederom de huisarts heeft gebeld en uiteindelijk mochten we dan toch maar komen. Op de weg naar de huisarts heb ik in de auto het insult gekregen en ben met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Bij het intake gesprek bij Tactus lazen ze mijn gegevens en die gaven dus aan dat ik heeeeeel veel geluk heb gehad en nooit zo had mogen stoppen. Dus wees gewaarschuwd. Maar al met al ben ik een heel gedeelte kwijt en dat is niet fijn. Zet door en bij teveel pijn ga naar je huisarts en vraag om medicatie. Al is het alleen al om de nacht een beetje door te komen en rustig te worden. Ook had ik door het vele drinken een groot vitamine gebrek. Hiervoor ook medicatie gehad en het eten, stoelgang etc. is nu al stukken verbeterd ! Houdt vol Maxi en schrijf. Laten we samen sterk zijn. gr.Ollie

hoi maxi Ik kan me inderdaad aansluiten met het laatste wat Maxi zegt. Plotseling stoppen is gevaarlijk. Bij mij is het drinken er ook heel geleidelijk aan ingeslopen en ook ik begon steeds vroeger. Zelfs 's nachts als ik wakker werd en mijn man lag te snurken kon ik nog wel even naar de kelder en een paar goede slokken nemen waardoor ik zo weer voor even in slaap viel. Ik heb door het plotselinge stoppen een insult gekregen en ben daardoor in het ziekenhuis beland en is mijn drankgedrag uitgekomen. Bij tactus zei men naderhand, dat het heel gevaarlijk is geweest wat ik heb gedaan en dat ik geluk heb dat ik geen schade ervan overgehouden heb door van het een op het andere moment te stoppen. Het trillen , de zweetbuien, chagarijnig zijn.....allemaal afkickverschijnselen. Het ontgiften van je lichaam. De pijn: alles heb ik ook gehad. zet door en houdt mij ook scherp. Ik vind het nog moeilijk ondanks dat begin december het bij mij is uitgekomen en ik nog wel eens weer fout ben gegaan. Niet laveloos maar toch wel een paar biertjes. stom Stom Ollie

Hallo Pebles Ook ik heb nog steeds veel schaamte hoor. Alleen mijn naaste familie en zus met zwager zijn op de hoogte. Verder niemand (buiten de huisarts om). Toch geeft het wel opluchting om het te delen met een aantal mensen. Ik kan het je wel aanraden om één of paar mensen in vertrouwen te nemen. Verder vind ik het in mijn hoofd nog steeds moeilijk en ik vraag me af hoe lang dat gaat duren. Of zal dit altijd zo blijven????

yeeeh Iedereen een heel goed en alcohol vrij 2014 gewenst !!!!! Ik ben gisteravond en vandaag er goed doorheen gekomen. Heb een lekker vruchtensapje gemaakt en ben zo bij ons in de buurt met mijn eigen sapje wezen nieuwjaarwinnen in onze buurt terwijl er dan veel bier, wijn etc gedronken wordt. Geen lastige vragen c,q, opmerkingen gehad . Vandaag ook hele dag geen extrene behoefte gehad . Kortom: ben trots op mezelf en begin er nu in te geloven !!!1

doe ik lady jane. Zolang ik maar lekker bezig ben (heb vandaag allerlei financiële dingen en orders uitgezocht en opgeruimd) en ook mensen om me heen heb gaat het wel goed maar oh weeh als ik alleen ben. Dan is het moeilijk om dat stemmetjes uit te zetten.

ha Zjiertje Ik zal eens informeren hier in de buurt waar een AA zit en me daarin verdiepen. Voorlopig kan / mag ik echter nog niet autorijden dus zal nog ff moeten wachten. Moet eerst begin febr. naar de neuroloog voor de definitieve uitslag van die epileptische aanval / cq insult. Maar een maatje waar je alles tegen kunt zeggen 1 op 1 lijkt me wel heel prettig. Geen veroordelen.....

hallo Lady Jane Ik heb het helemaal met je eens. Ik heb geen ervaring met de AA en Tactus de persoonlijke hulp moet nog beginnen halverwege janueri. Ik kijk er wel naar uit want ik blijf het wel heel moeilijk vinden om het denken uit te zetten als ik alleen ben en het kost me dan erg veel moeite om niet toe te geven aan de gedachte van : doe maar. Stom he

Hoi Ztiertje Ik heb me inderdaad ook voorgenomen en vecht ervoor dat de alcohol uiteindelijk niet van mij zal winnen zoals bij een aantal in mijn familie. En je hebt gelijk, dat ik nu een duidelijk voorbeeld ben naar mijn kinderen toe. Ik heb veel gedronken. Begon met eerst iedere avond wijn drinken, daarna al een glas bij het eten koken of 2 en vervolgens als ik bijv. om 15.00 uur van het werk thuis kwam vond ik ook wel dat ik er wel eentje verdiende. Ongemerkt dus steeds meer en sinds eind juni af en toe ook nog eens een borrel erbij. Dat heeft me uiteindelijk genekt en verraden. Daardoor begon ik steeds afweziger te worden, moe, lusteloos, geen zin meer in eten en daardoor ook steeds vaker ruzie in huis en collega's. Kortom behoorlijk verslaafd zie ik nu in. Jij geeft aan dat ik kontakt zou moeten opnemen met de AA. Ik heb nu hulp via Tactus. Dat komt toch op hetzelfde neer???

Hallo Ztiertje Wat fijn je bericht te ontvangen. Tot nu toe ben ik de kerstdagen goed doorgekomen. Gister de familie te eten gehad en er werd ook bier en port gedronken door een aantal. Gelukkig was iedereen op de hoogte van mijn probleem maar ik het geen extreme moeite zelf gehad. Ook vandaag niet. En.....ik voel me een stuk aktiever. Ik heb wel veel aan de tekst die je gestuurd hebt van: opnieu alcohol drinken bla bla bla. Heb het zelfs uitgeprint en op de kantoordeur boven geplakt want ik werd gek van de controle en gevraag van o.a. mijn dochter, schoonzoon en zuster. Mijn man vertrouwd en steunt me in mijn strijd en we kunnen er steeds beter over praten. Heb ook met hem afgesproken dat hij gewoon een glaasje port of wijn kan drinken en als ik het moeilijk heb dat hij het dan laat staan of dat we even gaan wandelen. Verder heb ik me aangemeld bij Tactus en heb een internetbehandeling en daarnaast ook vanaf 14 januari één op één een behandeling van een psycholoog aldaar. Van mijn vaders kant zit er zeer veel alcoholisme in de familie: opa, aantal ooms en tantes en 1 nicht al overleden en 1 neef Korsakov en woonachtig in een inrichting. Dus het zit ergens toch wel in de genen blijkbaar. Ik ben gestopt met roken 20 jaar geleden en dit zal me ook lukken. Ben het nu zat. Wat me wel heel erg steunt en ook verbaast is het feit dat ik van vele verhalen zoveel herken en besef dat we veelal op dezelfde manier onze omgeving bedrogen hebben met de vele trucjes.

hoi Ook ik ben nieuw op deze site en onbekend met het geheel. Ik dronk voorheen dagelijks een fles wijn en ook nog wel een borrel(s). Ook 's nachts als ik om 2 uur klaar wakker was dronk ik stiekem een borrel en viel dan als een blok in slaap. Heerlijk toch !!!???? Niet dus..... Ik ging steeds slechter functioneren, zowel in werk als privé thuis. Begon steeds met ruzie te maken. Mijn man vermoede wel iets maar kon me niet betrappen zegt hij nu achteraf. Ik weet dat ik geheel moet stoppen. Minderen is geen optie. Maar het is zoooooo moeilijk. Ik ben nu 2x fout egaan door toch 2 biertjes te drinken en dan baal ik weer zo van mezelf. Ik voel me nu stukken beter, helderer en aktiever alleen het angeltje in mijn hoofd is nog niet geheel weg die zegt : pak het maar. Mijn man en kinderen hebben alle sterke drank en wijn etc met mijn toestemming achter slot en grendel gedaan. Maar het angeltje van zoeken blijft nog. Maar ook deze zal ik nu echt de baas worden. Het is me ook 20 jaar geleden gelukt met stoppen met roken. Succes

hallo Ik ben Ollie en ben sinds een aantal jaren zwaar aan de drank en nu echt een alcoholist. Enige weken geleden had ik, nadat ik betrapt was door mijn man en zoon op een 3-tal verstopte lege flessen en vergeten op te ruimen, besloten om op maandag accuut te stoppen met alcohol nuttigen. Het gevolg was dat ik op dinsdag een insult heb gekregen, gelukkig wel bij mijn man in de auto. Weggebracht met de ziekenauto omdat men dacht aan een epilepsie-aanval maar na bloedonderzoek kwam de neuroloog en vroeg aan me in bijstaan van mijn man en dochter of ik drinkte. Ik probeerde het nog te ontkennen maar toen de neuroloog aangaf dat mijn leverwaarden geheel niet goed waren heb ik alles bekend en toegegeven. Gevolg: vele gesprekken in huis, onbegrip, vragen, vragen, vragen..... Vorige week zondag toch weer eens bier gedronken en betrapt door mijn schoonzoon die het vervolgens aan mijn man verteld heeft. Gevolg: heibel. Na een 2 uur, waarna mijn zus ook gekomen is, zijn we met behulp van mijn zus toch weer tot een goed gesprek gekomen en heb ik het "vertrouwen" in ieder geval wel de liefde nog van mijn man. Heb sinds afgelopen donderdag een internet behandeling met vanaf halverwege januari daarnaast ook een 1 op 1 gesprek met een psycholoog. Maar wat vind ik het moeilijk af en toe. Mijn hoofd zegt nee maar mijn lijf snakt ernaar nog af en toe.