Mick

@knuffie: Tja, dan vraag ik me ook weer af... "Voor de gezelligheid." Wat is dat?, "voor de gezelligheid." Is het gezelliger met alcohol. Ja, ik vind vaak van wel, maar dan denk ik weer terug aan dat stuk wat Kohtje een tijdje terug schreef. Hoe echt is die gezelligheid?

@knuffie: Ik heb moeite met weinig drinken, dus als jij dit kan... heel knap. Ik vind weinig drinken ook niet leuk. 2 biertjes is voor mij eigenlijk een kwelling, dan begint het pas lekker te worden. Helemaal doorschieten doe ik dan ook niet, maar ik moet er minstens wel genoeg van voelen. En dat is niet goed. Waarom wil ik wat voelen? Dit vraag ik me altijd weer af. Waarom heb ik die roes "nodig"? Iedereen heeft weer zijn eigen motivatie en manier van drinken. Ik zie ook dat er mensen zijn, die de hele avond moeten "tandhakken" om alcohol de baas te blijven. Gelukkig ben ik er na het avondeten vanaf. En gelukkig heb ik vandaag helemaal geen moeite. Na deze regel geschreven te hebben...Nu denk ik er pas voor het eerst aan vandaag. Ik visualiseer de smaak, het gevoel..... en dan wat erna komt... Nee, laat maar. @kohtje: Zij schijnen, is het denk ik.

@sneeuwwitje: http://www.heinpragt.com/wijsheden/verhalen.php

@anjo: Tuurlijk, dat geldt ook. Madame Butterfly is ook geweldig. Ik ben absoluut geen kenner van opera, toevallig ken ik MB. Ik vind het nu zo op dit moment hier in huis zo'n prettig en gelukkig gevoel. @sneeuwitje: Op verschillende internetsites. Die zoek ik bij google.

@sneeuwwitje: Nou, wat een genot. Ik keek ook zo naar deze dag uit. Zoals ik al eerder schreef, ik heb het ontzettend druk met mijn werk en ik maak maar weinig tijd voor andere(n) dingen. Nu ik aankomende week geopereerd word en ik niet weet, hoe lang ik hier van onder de "indruk" ben, heb ik heel veel vooruit gewerkt en een beetje ruimte gemaakt om "ziek" te mogen zijn en daar pluk ik vandaag alvast de vruchten van. Je galblaas eruit? Zo zo. Dat is niet niks.

@knuffie: Ik reageer niet niet op jou, omdat je niet gestopt bent. Nee, helemaal niet. Ik reageer op verschillende dingen en niet specifiek niet op jou om die reden. Ik volg her en der je verhalen ennuh.... waren het niet 3 pintjes? Of heb ik dit verkeerd gelezen, was dit een stukje van iemand anders? Lekker toch, zo weinig drinken. Heel goed. En doe het vooral voor jezelf en niet voor het forum. En al die verhaaltjes die ik schrijf, komen uit een boekje, maar dat was toch wel duidelijk?

Ik kan dit juist zo lekker vinden. Een rustige zondag, uitzicht op onze tuin, de katten in rust op de bank, ik ertussen met een pot thee, laptop op schoot en dan de tv op de nps... opera. Goh, wat een genot.

@anjo: Jij ook bedankt, voor je toegift. Dit slaat op je verhaal hoor en niet op je laatste antwoord... lol

Houden jullie van opera?

@sneeuwwitje: Ja ook. Ik denk dat ons leven uit ALLES bestaat.

HET VERHAAL VAN VERDRIET EN HOOP Er was eens een kleine vrouw die langs een stoffige veldweg kwam. Ze was wel al tamelijk oud maar haar loop was licht en haar lachen, had de frisse glans van een onbezorgd meisje. Bij een inééngekrompen gedaante bleef ze staan en keek naar beneden. Ze kon niet veel herkennen. Het wezen dat daar in het stof op de weg zat leek bijna figuurloos. Het deed haar denken aan een grauwe flanellen deken met menselijke vormen. Ze bukte zich en vroeg "Wie ben jij?" Twee bijna levenloze ogen keken moe ophoog. "Ik? Ik ben het Verdriet." Fluisterende een stem stamelend en zo zacht dat ze het bijna niet kon horen. "Och, het Verdriet!", riep de kleine vrouw blij alsof ze een oude bekende begroette. "Je kent mij?" vroeg het Verdriet wantrouwend. "Natuurlijk ken ik jou. Steeds weer heb je mij een stuk weg begeleid". "Ja maar, stotterde het Verdriet, Waarom vlucht je dan niet voor mij?" "Waarom zou ik voor je vluchten, mijn liefje? Je weet toch zelf maar al te goed dat je elke vluchteling inhaalt. Maar wat ik je wilde vragen, waarom zie je er zo moedeloos uit?' "Ik... Ik ben verdrietig" antwoordde de grauwe gedaante met gebroken stem. De kleine oude vrouw ging naast haar zitten. "Je bent dus verdrietig" zei ze en knikte vol begrip met haar hoofd. "Vertel me eens wat jou zo bedrukt." Het Verdriet zuchtte diep. Zou dit keer echt iemand luisteren? Dat had ze zich al zo vaak gewenst. "Ach, weet je, begon ze voorzichtig, het is zo. Niemand mag mij. Het is nu eenmaal mijn bestemming om onder de mensen te gaan en een tijdje bij ze te blijven. Maar als ik kom schrikken ze terug. Ze zijn bang voor mij en mijden me als de pest.". Het Verdriet slikte hard. "Ze hebben spreekwoorden uitgevonden met welke ze me willen verbannen. Ze zeggen "Ach, het leven is een groot feest". En hun valse lachen leidt tot maagkrampen en ademnood. Ze zeggen "Geërgerd is datgene wat hard maakt". En dan krijgen ze hartpijnen. Ze zeggen "Je moet je maar bij elkaar houden" En ze voelen het getrek in de schouders en de rug. Ze zeggen dat alleen zwakkelingen huilen. En de opgekropte tranen doen hun hoofd bijna uit elkaar springen. Of ze verdoven zich met alcohol of drugs opdat ze mij maar niet hoeven voelen." "Och ja, bevestigde de vrouw, zulke mensen ben ik al vaker tegen gekomen.'! Het Verdriet zakte nog verder in elkaar."En dat terwijl ik alleen maar de mensen wil helpen. Als ik heel dicht bij ze ben kunnen ze zich zelf ontmoeten. Ik help hen een nest te bouwen waar ze hun wonden in kunnen verzorgen." Wie verdrietig is heeft een erg dunne huid. Het leed breekt weer op als een slecht genezen wond en dat doet pijn. Maar alleen wie het Verdriet toe laat en alle ongehuilde tranen huilt, kan zijn wonden werkelijk genezen. Maar de mensen willen helemaal niet dat ik ze help. In plaats daarvan schminken ze een schelle lach over hun littekens. Of ze leggen een dik pantser over hun bitterheid heen." Het Verdriet zweeg. Haar huilen was eerst zwak ,toen sterker en tenslotte erg vertwijfeld. De kleine, oude vrouw nam de in elkaar gedoken gedaante troostend in haar armen. Wat voelt ze warm en zacht aan, dacht ze en streelde zachtjes het bevende hoopje. "Huil maar, verdriet" fluisterde ze liefdevol. "Rust maar uit zodat je weer nieuwe krachten krijgt. Vanaf nu zal je niet meer alleen zijn. Ik zal je begeleiden zodat de moedeloosheid niet meer aan de macht is." Het Verdriet stopte met huilen. Ze ging rechtop zitten en bekeek haar nieuwe met gezellin verbaasd aan. "Maar.....maar.. wie ben jij eigenlijk?" "Ik?", vroeg de kleine oude vrouw grijzend, maar daarna lachte ze weer onbezorgd als een jong meisje, "Ik? ,ik ben de Hoop."

Iemand nog zin in een verhaaltje?

quote: Originally posted by: sneeuwwitje Mick, levenslang heb ik gezegd. Kohtje antwoordde er op. Ik ga ook wel voor vrijheid en op een gegeven moment ga je je ook gelukkig vrij voelen, maar wij zullen nooit die vrijheid krijgen om te kiezen tussen een alcoholvrij drankje of alcohol. Als je denkt, dat je na jaren droog te staan, die vrijheid wel weer hebt, dan hou je jezelf voor de gek. @Sneeuwwitje: Ik denk hier heel anders over. Het is die knop, waar Kohtje het over heeft.

@kohtje: Levenslang vind ik zelf wat negatief klinken. Zo wil ik het ook niet zien. Het klinkt als gevangenschap en ik doel eerder op vrijheid. Volledige vrijheid.

quote: Originally posted by: petra Over ruzie/confrontatie: vroeger was ik dodelijk bang voor ruzie, was het voor mij een voorbode van definitief doorgesneden banden en opgezegde relaties. dat was in mijn omgeving ook vaak zo: mijn ouders zagen hun ouders in boze gekwetstheid soms jaren niet, negeerden elkaar dagen tot weken, heel eng voor een kind. @Petra: Heb het zelf ook nog heel moeilijk met confrontaties. Kom het dagelijks tegen. Vind het een groot gebrek aan mijn opvoeding, dat alles onder het vloerkleed geschoven werd. Hup, zand erover. Dronken en vaak ook nuchter werden de vreselijkste dingen gezegd en later werden ze gewoon weer dood gezwegen. Alsof er niets gebeurd was. Want stel je voor......

quote: Originally posted by: sneeuwwitje Het mooiste van zo'n strijd is dan ook dat je je eigen valkuilen hier tegen komt en er wat aan kunt doen. Ik zie het voor me als een heftige discussie, wat natuurlijk niet inhoudt dat je een persoon specifiek gaat aanvallen. Kritiek geven of iemand bewust aanvallen, vind ik een heel verschil. @sneeuwwitje: Ja, wat heeft het voor een zin om iemand zo bewust aan te vallen. Het zegt zoveel over die persoon zelf. En degeen die zich aangevallen voelt, kan er "misschien" ook weer wat mee. In het "echte" leven, gebeuren deze dingen ook en kunnen heel gevaarlijk uitpakken. Neem dan een voorbeeld als Theo van Gogh, of Pim Fortuyn.

@kohtje: Ja, ik denk dat het een kwestie is van wakker worden en dan wakker blijven. En dat laatste vergt oefening en inspanning. Elke dag weer.

Goede morgen allemaal, Heerlijk fris uit mijn bed, ontbijtje op de bank en de heeeeeeeeele dag alleen maar doen waar ik zin in heb. Wat een rijkdom. In tegenstelling tot een aantal anderen, vind ik die ruziende sfeer niet zo heel erg. Niet dat ik het alleen maar leuk zal vinden, wanneer dit constant plaats zal vinden, maar ik denk dat het niet per definitie slecht is dat het gebeurd. Het is zoals dat feest, waar ik het ooit eerder eens over had. Het geheel maakt het compleet. Er zal altijd zo'n "treiterdoos" in "ons" midden zijn. Als de ene weg is, komt er wel weer een andere. Op school was er ook altijd wel een studiebol, een stoere bink en een pispaal in de klas. Elk jaar weer opnieuw. Ik denk dat het erbij hoort en dat het erom gaat, hoe je er zelf mee omgaat. Wat je aanspreekt, of beter in dit geval wat je tegen spreekt. Alles wat hier gebeurd heeft zin.

Slaap lekker allemaal, ik was al even weggevallen...... Zzzzz

@kohtje: Slaap lekker. Morgen lekker zondag. Ga je nog iets leuks doen?

@zilverlijntje: Graag gedaan. Heb zelf ook veel aan dit soort stukjes tekst. Ik vond deze 2 stukjes ook zeer toepasselijk wb het forum afgelopen nacht en vandaag.

@bambam: Slaap lekker. Ik blijf nog even op de bank zitten snoepen.

It's a laptop

@bambam: Sonja aan het kijken?