Mick

Zie je BamBam, ben je 5 maanden ADB en dan werk je ook nog voor het goede doel. Vreselijk (zie draadje). Ik ga morgen ook maar weer eens werken voor de verandering.

Ja, lekker knus op zolder onder het oranje dekbed, laptop op schoot en tv aan.

Het wordt morgen zonnig, rond de 26 graden met een klein briesje.

Lig hier Prinsheerlijk.

Nee hoor, je bent lekker vroeg. Hoezo?

Twan zit in de Bilt.

Ik ben het bedtype. Vroeger het bartype.

Ja hoor, ik leef nog. Lig natuurlijk wel in bed, maar das niet vreemd voor jullie.

Jij dacht ook nog even gezellig in te loggen?

Echoooooo

Wat een stilte he, dames? (om het even te onderbreken)

quote: Originally posted by: Anna vooral inderdaad dat gevoel wat ik als kind en puber kreeg, dat ik het meest kwade en onvergeeflijke ooit had gedaan, terwijl het helemaal niets voorstelde. Het gevoel van afwijzing, en daarbij ook nog schuldgevoel, omdat ze in werkelijkheid nog niet eenvijfde wisten van ik in feite uitvoerde. Dus als dat éne, kleine, onschuldige vergrijp al zo verschrikkelijk was, wat voor slecht mens was ik in feite dan niet? inderdaad ja.

@visje: Ik zit hier de hele tijd te kraken op een antwoord. Moeilijk voor jou om dat zo beknopt op te schrijven en moeilijk om er een beknopt antwoord op te geven, zonder te kort te zijn. Heel herkenbaar verhaal. Bij mij thuis was het dan wel anders, maar ik herken wel de grote lijn. Ik mocht ook veel niet, ook al vonden mijn ouders dat ze heel modern en vooruitstrevend waren/zijn. Ze zijn ook nog best wel jong. Dit gaf mij de indruk dat het ook zo was, maar eigenlijk was het helemaal niet zo, het was meer omdat ze dat van zichzelf vonden en dat ook steeds zeiden. Puntje bij paaltje mocht ik vrij weinig (voor wat een puber eigenlijk allemaal wil doen), maar toch deed ik alles wat god verboden had. Het heeft zo weinig zin om dingen te verbieden en kinderen zijn ook zo gevoelig voor de reactie van hun ouders. Dat jouw vader tot huilens toe was, omdat jij een jongen op je 14e zoende is natuurlijk een vreselijk gevoel. Alsof je werkelijk iets vreselijks doet, iets heel fouts, het maakt je klein, vies en schuldig. Het gevoel dat je je ouders vreselijk teleursteld, dat je niets waard bent. Ja, dat zijn dingen die je nooit meer vergeet. Die zijn met je vergroeit en zie die maar weer eens een plek te geven. Mijn ouders betrapte me een keer toen ik aan het blowen was thuis, boven op mijn zolder (ja, ik heb wat met zolders). Ik was 15 ofzo. Nou, ze waren vreselijk boos en teleurgesteld in me. Ik had werkelijk het ergste gedaan, wat ze zich maar konden bedenken. Nou, dan voel je je toch heel onveilig. In plaats van gewoon met me te praten, betrokken ze het op zichzelf en vroegen zich af wat ze toch fout hadden gedaan. Mijn moeder huilen, alsof het vreselijk met me gesteld was. Nou, dat is echt een k** gevoel. Mijn ouders hebben op hun manier het beste gedaan wat ze konden, met alle goede bedoelingen, maar geen ouder doet het helemaal goed... er gaat altijd wel iets mis. Ook geen kind is hetzelfde. Het ene kind is gevoeliger voor bepaalde situaties en sferen dan de ander.

@visje: Had/heb je zulke strenge ouders dan?

@anna: Dank je. Het is niet fijn, maar doet me wel goed om te horen. Ik noem het maar de "2maandenkriebels".

Goedenavond allen, Wat is dat toch met die 2 maanden? Had het net even moeilijk. Niet dat ik twijfelde om het te gaan doen, maar ik had er wel ineens weer zin in. Was ook nog even in een overvolle kroeg, iedereen lekker uit z'n werk een afzakker aan het doen. Werd ik ook nog gebeld om een lekker wijntje te komen drinken (dit gebeurd regelmatig, maar dan heb ik nergens last van).... pffff, het was weer even aanwezig. Waarom was ik ook alweer gestopt? Voelde me even een saaie trien, die nog net niet voor het goede doel werkt. Nou ja, het is weer voorbij. Heb thuis een groot glas limonade achterover geklokt en heb me erbij neergelegd. Het hoort erbij. Het zijn fases. Ik sla me er wel doorheen.

@fran: Helemaal mee eens.

We zouden het allicht kunnen proberen.

Ik denk dat het moeilijk is om een apart "lol" draadje te openen, omdat het vaak zomaar ineens ontstaat. Het is niet iets wat we van te voren afspreken. Het begint vaak met een grap op een serieus onderwerp en dat is denk ik niet te vermijden. Het lijkt mij zo moeilijk om allemaal regels op te leggen op een openbaar forum. Er gebeurt gewoon wat er gebeurt en precies zo gaat het. En ja, daar zitten hele stukken oppervlakkige poeplol in, maar die zijn voor mij ook een goede drijfveer om niet te drinken. Persoonlijk vind ik het heel leuk, dat er van alles en nog wat gebeurd. Maar ja, misschien was het afgelopen dagen wel erg "lollig", maar ook dat lost zich zelf wel weer op, want zie wat hier dan weer gebeurd. Het is net het dagelijkse leven. Daar heb je ook zo weinig invloed op, of eigenlijk.... een heleboel. Actie, reactie... de wet van Karma. Groet, Mick

Sorry Cato, maar ik las over je draadje heen. Ik volg inderdaad vrijwel alleen maar de dagdraad en kijk af en toe (nu dus) wat verder. Ik vind het erg knap hoe je bezig bent en dat je je door je opstakels heen bijt en niet voor de bijl gaat. Groet, Mick

KAtrien, Mag ik je hartelijk danken voor je antwoord. Het haalt namelijk het bloed onder mijn nagels vandaan en dat zegt alles over mij. Ik ga dat eens goed onderzoeken wat dat nou toch is, dat jij dat effect hebt op mij. Goed joh, van jou leer ik nog eens iets.

@BamBam: Ik doe met je mee!

@katrien: Dat bedoelde ik niet. Ik vroeg me af (in het "hoofd" draadje van gister) waarom jij niet gewoon daar reageerd, maar waarschijnlijk zo de behoefte voelt, om vrijwel de gehele avond ingelogd te staan, niet mee te schrijven en ten slotte een nieuw draadje opend. Ik vraag me af, waarom jij deze speciale aandacht vraagt of behoeft. Ben je bang dat je niet gehoord, of gezien wordt? Dat het iets oproept bij sommigen onder ons, is wel duidelijk en ja... dat zegt natuurlijk ook weer wat over die sommigen, maar dat jij dit met een rede doet is voor mij een feit. Je doet het vrijwel elke avond en dat is niet zomaar toevallig. Ja, bij mij roept het ook iets op ja. Wat dat nou is, weet ik niet precies. Alsof je een plaat voor je hoofd hebt van hier tot .... en dat kan ik gewoon niet geloven en voel er ook een treiteren en een schreeuw om aandacht van jouw kant in. Ik kan het mis hebben hoor, het is mijn interpretatie. En verder iedereen een goede morgen.

Ik ga slapen en zie morgen wel of je geantwoord hebt. Welterusten allen.

katrien: Waarom schreef je dat stukje, van jouw nieuw geopende draadje, niet gewoon hier. Waarom anders doen? Dat was de copie, maar bedoelt op het andere draadje.