MM

ongelooooofelijk!

Hallo lieve mensen, Het is lang geleden dat ik hier geweest ben. Er is een hoop gebeurd, niet allemaal even fijn. Sinds 9 maanden heb ik intensieve individuele psychotherapie en ik begin het gevoel te krijgen dat alles heel langzaam op z'n plaats begint te vallen, al heb ik nog een lange weg te gaan. Ook wilde ik vertellen dat ik sinds 2 weken Selincro slik. Ik slik het niet om sociaal te kunnen drinken (absoluut geen optie voor mij) maar om de craving weg te nemen. Ik heb wel het gevoel dat het werkt, ook omdat ik er zelf aan werk natuurlijk. Voor mij is de psychologie van deze pil heel anders dan bijvoorbeeld Refusal. Bij Refusal MAG je niet drinken, daar raakte ik ontzettend van in paniek (deed ik dan wel, met alle gevolgen van dien). Nu zou ik kunnen drinken maar ik doe het niet. Ben er ook veel minder mee bezig. Bijwerkingen na de eerste paar dagen minimaal. Ben er van overtuigd dat je er steeds zelf bij moet blijven, maar het medicin is een steun in de rug. Ik ben licht hoopvol en dat is meer dan ik in tijden geweest ben. Dat wilde ik even laten weten.

Lieve allemaal, Het gaat weer redelijk. In ieder geval droog. Maar hoe het verder moet weet ik niet. Iedere keer als ik val doe ik iemand pijn. En dat maakt het alleen nog maar moeilijker om verder te gaan. Dit kan zo niet doorgaan. Heb een schop onder mijn kont nodig. Niet zo zielig doen. Maar het kost me zoveel moeite stappen vooruit te zetten. Stapje voor stapje. Er is geen andere manier. En droog natuurlijk, anders wordt gaat het van kwaad tot erger, dat heb ik aan den lijve ondervonden.

gaat ook niet goed, Stientje Ik ken je niet maar bedankt voor je zorgen. Ik weet niet wat ik nog moet zeggen kan niet meer "van me af kletsen" ik pleeg geen zelfmoord omdat ik kinderen heb maar ik weet niet hoe het verder moet Sorry Ik zal proberen te gaan slapen en kijken of het er morgen anders uitziet maar ik betwijfel het het is al zo lang zo zwaar zelfs voordat ik dronk het spijt me Ik zal niet langer moeilijk doen

ik ben zo moe

ik weet niet wat ik nodig heb

Geen therapie Gewoon stoppen verder niks

Ik kan het niet. 2 opnames, één gedwongen jaren van alles wegdrinken nog meer jaren zwaar depressief ik drink weer en ik weet niet hoe het verder moet ergens wil ik leven anders schreef ik hier niet maar het is zo ontzettend moeilijk ik heb hulp nodig maar ik wil nooit meer naar psychiatrie

Bedankt, Aak. Kus

Hallo lieve allemaal, Heb vanochtend alles letterlijk en figuurlijk uitgekotst bij de peut. Zij heeft met de psych gebeld en nu heb ik morgen gesprek over eventueel opname. Niet alleen vanwege alcohol maar ook vanwege depressie. Ik ben er helemaal rustig van geworden. Kan en wil mezelf helemaal overgeven, eindelijk.

Kohtje, Romualdus, Zoveel herkenning. Pleaser is my middle name. Jong geleerd om mijn moeder tevreden te stellen. Daarna in alle aspecten van het leven. Nu gescheiden en een nieuwe partner. Probeer ik nog steeds allebei tevreden te stellen, ex en huidige partner. Lukt niet. Ben op. Ik moet en ik ga er wat aan doen. Makkelijk zal het niet zijn. En ook ongeloof in de omgeving. Jij alcoholist? Maar je ziet er goed uit, je zorgt goed voor je kinderen, etc. etc. Ja, ongelofelijk hoeveel moeite het kost om mensen te laten inzien dat je een probleem hebt. En dat ze niet snappen dat dat inzicht bij jezelf al zoveel moeite gekost heeft. Dat als je er over vertelt, het geen geintje is... Mijn psychiater zegt dat ik mezelf geen alcoholiste moet noemen. Geen labels, zegt ze. Ja, ik weet wel dat ik ook andere dingen ben, maar ik ben óók alcoholiste. een vriendin van mij (heb ik geloof ik al verteld) die verslavingspsychiater is, zegt dat ik over een tijdje gewoon weer gezellig een wijntje kan drinken. Ik weet wel beter. Ik probeer eerst nu mijn hectische leven tot een zo rustig mogelijke situatie te brengen en nuchter te worden, en daar blij mee te zijn. Lukt dat niet, dan zal ik inderdaad alles van me af moeten schuiven en alleen maar aan mezelf denken. Maar hoe ik dat economisch moet oplossen blijft een groot vraagteken voor me. In ieder geval wil ik niet terug naar de zelfmoordgedachten die ik krijg wanneer ik drink. Ik wil volop leven, zonder alcohol.

Hai Taurus, Ik ken je (nog) niet. Dank voor je steunende woorden. Mijn probleem is, behalve de verslaving (dat is het grootste probleem!), dat ik niet kan stoppen met werken. Bijstand bestaat hier nagenoeg niet. En ik heb twee kinderen om voor te zorgen... Aan de andere kant is dat ook zo erg nog niet. Als ik rationeel met het werk omga en mezelf niet overbelast, meer uitbesteed, dan houdt het me wel gefocust. Ik droom wel van een heel rustig bestaan maar ja, dat kan nou eenmaal niet. Dus, de koe bij de horens vatten en doorgaan met het leven en tegelijkertijd nuchter worden en aan mezelf werken. Ik kan er geen apart hoofdstuk van maken. Hoe graag ik dat ook zou willen.

Dank voor je bijdrage, Bambam. Heel goed om te lezen.

Je gaat goed Lydia. Ik herken je verhaal. Ga maar lekker door zo. Van 4 naar 40! Ik doe met je mee. Vandaag laat ik de eerste staan (in mijn geval kan ik beter in flessen dan in glazen tellen:-)

@Kunsie: Wauw, wat een verhaal van Koch. Maakt dat je gelijk wilt stoppen. Geweldig! @Tuvalu: ik ken je niet maar heb je al wel meerdere malen gelezen. Fijn dat je er bent. Mensen, ik ga aan het werk. Moet er een vertaling uitgooien voor morgen. Daarna ga ik me hard bezinnen op het uitbesteden van werk. Minder verdienen, maar ook minder werken. Meer aan mezelf werken. Hard nodig.

Dank, Dune, Akelei, Jane... Ik kom snel weer terug.

Dank allemaal, @Akelei: ik heb jouw onderschrift in éen van mijn dagboeken staan! Mooi hè? Er staan allemaal wijze uitspraken in... als ik er zelf nou ook nog eens wijzer van werd... Enfin, nu aan het werk. Heel leuk werk trouwens, mag niet klagen. Fijne dag allemaal en nogmaals heel erg bedankt. De steun die ik hier ervaar is wat ik nodig heb.

Goeiemorgen! Het is heel fijn wakker te worden en te lezen dat er mensen zijn die aan je denken. Vooral mensen die graag zien dat het goed met je gaat. Fijn begin van de dag. Blij dat ik terug ben, al is de reden minder fijn. Ik probeer het weer met de knop om. Maar heb ook Baclofen en zelfs eventueel opname in gedachten. Heb eindelijk een kliniek gevonden die door mijn verzekering vergoed wordt. Als ik eenmaal begin is het einde zoek. Gelukkig kennen jullie dit wel, nou ja, gelukkig... Meer "helaas". Ik weet niet waarom het zolang duurt de omvang van mijn probleem in te zien. Ik blijf "gewoon" functioneren... voor niemand een vuiltje aan de lucht. Mensen willen het ook liever niet weten, dat heb ik nu wel gemerkt. Je moet blijkbaar heel hard blijven roepen dat het echt helemaal niet goed met je gaat anders zijn ze het zo weer "vergeten". En ik ben niet zo'n schreeuwerd. Ik kruip snel weer in mezelf en ga dan met mijn kop tegen de muur ipv te praten. Morgen afspraak met peut... genoeg om over te praten dus. Moet ik het wel doen. Anders is het verspilde tijd en geld. Het klettert hier dat het een aard heeft! En ik moet zo naar mijn andere huis. Gisteren mijn kids naar (ex)schoonmoeder gebracht. haar ook weer op de hoogte gebracht. Is één van de weinige mensen die het serieus neemt. Daar mag ik heel blij mee zijn. Iemand die oprecht van me houdt en voor me zorgt. Mijn eigen moeder kan dat niet. Daar moet ik voor zorgen. Is altijd al zo geweest. Genoeg nu. Er liggen bergen werk op me te wachten. Stapelt zich op he, als je tussendoor steeds zuipt. Bedankt voor jullie reacties. Het is heel belangrijk voor me om steun te ervaren. En dat krijg ik hier. Ik ga er weer voor. Liefs, MM

Trusten allemaal. En bedankt voor jullie aanwezigheid.

Ik weet wel dat het een excuus lijkt maar hier in Spanje gaat het economisch heel slecht. Ik ben ontzettend bang om het werk op te geven (naam van het bedrijf ten onder te doen gaan). Aan de andere kant weet ik ook dat mijn gezondheid voor gaat. Maar wat voor gezondheid heb ik als ik obder een brug moet slapen? Ik ben heel erg bang, en niet onterecht. Ookal weet ik dat ik niet zo kan doorgaan.

Dank Sooth. Ik neem je bericht ter harte.

Heb al een kliniek opgezocht, de enige die vergoed wordt door mijn verzekering. Het is hier in de buurt. Weet alleen nog niet hoe ik het moet doen met mijn werk. Als ik niet werk heb ik geen inkomsten... en verlies ik clienten. Dat is geen excuus, maar de bittere waarheid.

Dank voor alle reacties en knuffels. Het doet me goed. Maar... ik ben de weg heel erg kwijt. Weet niet meer wie ik ben, of ik iets mag vragen van anderen of niet. Alles staat op zijn kop. Ik wil alleen maar rust, maar dat kan niet. Moet mijn net opgestarte bedrijfje gaande houden. Als ik geen geld verdien, kom ik onder de brug terecht. En dat is niet de bedoeling. Heeft er iemand ervaring met nuchter worden in hectische situaties? Ik heb het gevoel dat ik het niet voor elkaar krijg als ik niet eerst helemaal bij mezelf kan zijn. Maar misschien is dat zelfbedrog?

Ik ben een jaar gelden bij HA geweest. Doorgestuurd naar een psychiater waar ik het al niet eens meer aan vertel. Ik ben opgevoed om te "pleasen" en dat doe ik zelfs in therapie... Ik heb iedereen in mijn omgeving ingelicht. Eén van mijn vriendinnen is verslavingspsychiater. Zelfs zij wil niet geloven dat ik een enorm probleem heb. Ze denkt dat ik over een tijdje gewoon weer een wijntje mee kan drinken. Mijn vriend heeft dus een moeder die zwaar alci was/is. Maar ook hij wil er niet aan. Dat krijg je ervan als je stiekum drinkt en doet alsof alles goed gaat...

Ik weet niet waarom, maar ik kan niet goed voor mezelf zorgen. Nuchter blijven, sporten, etc. Terwijl alsmaar drinken veel zwaarder is....