mimosa

Goeiemorgen! Ik typeer mezelf als een zware drinker, terwijl anderen dat misschien niet doen. Ik heb eigenlijk al vanaf mijn zestiende problemen met alcohol. Ik vecht ertegen, maar omarm het ook. En ik word er zo moe van. Ik ben er zo klaar mee. Ik ben al eerder een keer gestopt voor een paar maanden, en ik heb periodes geminderd. Ik kan er ook makkelijk vanaf blijven... als ik er maar niet mee geconfronteerd word. En dat is het lastige punt in deze maatschappij: je hoort er niet bij als je niet drinkt. Alcohol is zo geaccepteerd en zo normaal. Er wordt voor het gemak aan voorbij gegaan dat het een verschrikkelijk verslavend fenomeen is. Ik loop er in ieder geval steeds weer tegenaan dat ik "er in trap". Alcohol is voor mij een manier om me te ontspannen, maar als ik een glas wijn neem, dan is de rem direct los en wil ik méér! Gisteren heb ik in een uur tijd een fles rose gedronken. Die lekkere van vakantie, terwijl ik die samen met mijn man zou drinken. Ik schaam me en ben om 20.00 uur naar bed gegaan zonder nog iets te zeggen. Ik durf hem niet onder ogen te komen. Dit is voor mij de druppel geweest om tegen mezelf te zeggen: het is mooi geweest. Ik heb nu 28 jaar (teveel) alcohol gedronken. Ik weet wat het is, en ik weet wat het me oplevert. Ik ga vanaf nu op een andere manier met mijn stress om. Hoe? Geen idee. Ik hoop op dit forum tips te krijgen, wie weet is er een maatje bij me in de buurt die me door moeilijke momenten heen kan trekken. Eigenlijk weet ik wel hoe ik me het beste ontspan. Ik wandel graag, ik doe aan yoga, ik scrap, waar ik me helemaal in kan verliezen. Ik heb alleen tot nu toe gekozen voor de "makkelijke" weg om mijn gevoelens van spanning weg te stoppen. Mijn doel is dusdanig in balans te komen dat ik die alcohol gewoon niet (meer) nodig heb. Kortom: De periode mèt drank was mooi. Vanaf vandaag wordt het alleen nog mooier! Mimosa