Pseudoniem

Dank je wel Etty, Omdat de Mind nog steeds tricky kan zijn versus een héérlijk vrijer gevoel, voor mij belangrijker dat te overwinnen 'dan de tijd', die is geloof ik niet relevant

Ohlala, dat zou wat zijn hé ...

Mooie zienswijze Yana, Fijn even jouw aanvulling die weer naar een dieper draadje leiden en heb ik even inderdaad de prikkelverwerkingsstoornis aangepast in verstoringen van de prikkelverwerking, omdat ik zelf niet in stoornissen geloof, de etiketten wel heb gekregen, maar het graag in persoonlijkheid zie, omdat we allemaal anders zijn ondanks toch echt onder de eenzelfde noemer als Mens geëtiketteerd. Interessantdoenerij met die HSP, terwijl het maar woorden zijn van verzonnen woorden, want wie heeft bepaald dat een tomaat rood is en gras groen mag Joost weten! Maar woorden kunnen inderdaad van beduidende betekenis worden, zodra vanuit een bepaalde context gelezen wordt - de zelfbeleving daaraan. Aan mij om te leren inschatten hoe dit werkt op een Forum omdat ik niet gewend ben aan interactie met mensen die mij nochthans niet kennen, zoals ik hun niet ken en van anderen heb horen zeggen dat dit op Forums en andere community's totale 'woordenoorlogen' kan ontketenen. Sorry als het aanmatigend overkomt, wat geenszins zo bedoeld is, vergelijk ik nooit iemand met iemand, maar probeerde ik juist een weg of een opening te vinden in iets wat mij onbekend is, lijkt mij van menselijk hart tot menselijk hart gesproken altijd een vorm van herkenning, inzicht of een dieper draadje te leiden dan slechts wat de oppervlakkigheid aan woordenkeuzes toont. Als ik iets niet begrijp, dan vraag ik het gewoon recht op de man af en als deze persoon het met een grapje wil afdoen, is mij dat okay, maar die persoon weet niet dat ik bepaalde woordkeus grapjes helemaal niet altijd kan begrijpen, wat kan leiden tot misverstanden ... De gevoeligheid verstopt onder lagen en het beschermende gedrag wat jij mooi kort verwoord hebt, is voor mij de reden van de start van het topic, wellicht zal het niet goed uitpakken - haha en kan ik het beter laten bij het schrijven van boeken waarbij geen interactie vereist is of gevraagd wordt

Jaaaaa, dat klopt helemaal! Niet bedoelend als smoesje, nee zeer zeker niet, want stoppen is écht mogelijk! Het feit dat iemand met bepaalde uitdagingen in de persoonlijkheid in het opbouwen en vasthouden van gewoonten, niet zomaar op wilskracht kan zijn, maar in het begrijpen van de eigen wegen die hebben geleidt tot ... Verdoving die gaat leiden tot dagelijks gebruik van middelen geldt niet per definitie voor hooggevoeligerds alleen, hoewel het risico groter is, daarom misschien ook andere interventies en zelfs preventies beter werken, dan alleen maar stoppen, wilskracht en volhouden? En welke mogelijkheden er zijn om het fijn te gaan vinden om niet meer te gebruiken (wat dan ook). Therapie en pillen bieden (wellicht) tijdelijk soelaas, zoals je ook niet een depressie kunt genezen met een pil, is het een onderdrukking van symptomen. En het stuk 'dat het in de familie' zit, wat niet altijd op waarheid hoeft te berusten, maar blijkbaar een groter risico inhouden. Hoe dit te voorkomen bij de volgende generatie is uiteraard altijd beter dan te genezen, vooral als we zelf ouders van deze generatie zijn. Tik me maar op mijn vingers als deze thema's, niet bedoeld als etiketteren, eerder als (h)erkennen van zelf, niet vallen binnen gebruik van middelen. Post kan gewoon verwijderd worden als het niet relevant genoeg is. Dank je wel voor de uitleg, dat vind ik fijn ...

Een Liedje geschreven ergens in de jaren '70 waarvan ik de naam van de artiest niet meer weet.

Hmmm, moet ik dit als grapje opvatten? Of hoe kan ik jouw antwoord het beste interpreteren? Ben niet zo goed in het inschatten hiervan

Welja, houd me maar voor het Lapje ...

Psssst, ik ben nooit actief op Forums! Dit is mijn eerste sinds ik 20 jaar geleden ofzo ontdekte dat er forums bestonden als community's.

Haha, weet dat dit vanuit een bepaalde context is en dat hoogbegaafdheid niet intelligentie of computer expert inhoudt. Haha, ik kan héérlijk knullig zijn!! Maar ik had het inderdaad al ontdekt. Yes yes, de dank is groot ....

Mijmeren is een karaktereigenschap, zoalsook het filosofisch stromen kan leiden tot inzichten bij mijzelf of anderen Ik geloof dat ik dan vele oude posts heb doorgenomen - haha.

Lieve Leden High Sensitive Persons hebben vaak op jonge leeftijd al een vorm van verstoringen in de prikkelverwerking ontwikkeld, en zijn om die reden vanaf meestal de jonge puberteit op zoek naar vormen van zelfmedicatie. Het Leven an Sich is al overwelmend genoeg als Hooggevoeligerd, nog niet gesproken over de ervaringen die een mens te verduren kan krijgen, vaak van kind af aan. Velen hebben een bepaalde niet van deze wereld 'kennis' of 'gave' genaamd sterrenzaden, nieuwetijdskinderen of anderzins, daardoor bovenzintuigelijke, helderwaarnemende, ziende, horende of wetende gevoeligheden bezitten. Vaak zijn kinderen en volwassenen met HSP wandelende en ademende leugendetectoren, en weten zij haarfijn hoe de illusoire werelden van de volwassenen waar zij mee worden/werden omringd in elkaar steekt. Buiten algemene indoctrinatie waar eenieder op elk front van het leven van baby af aan mee te maken krijgt, kan zelfs met een vinger naar dit kind wijzen, worden ervaren als het overschrijden van de persoonlijke grens. Als kleine volwassene binnen een (vaak) ontwricht volwassenensysteem worden de persoonlijke grenzen heel langzaam opgerekt. Uiteindelijk met als resultaat de nabije omgeving, daarom de wereld op de kleine schoudertjes te nemen. Dit vanwege de natuur of de aard van het kind die fijngevoelig, empathisch, begripvol en liefdevol in de harde wereld moet leren landen. Mij is opgevallen, na bijna drie decennia als professional te hebben gewerkt met deze bijzondere kinderen, dat zij verslavingen en zelfs reactieve 'stoornissen' ontwikkelen. Uiteraard zou je zeggen, maar wat ik me afvraag is in hoeverre de mensen, dus ook jij op dit forum zichzelf als hooggevoelig kind heeft ervaren, misschien met een voor zichzelf nog onbekende / onontdekte gave of talent? Het is gebleken dat héél veel mensen, met name die ooit in de hulpverlening terecht kwamen, nog nooit hadden gehoord van de term HSP en dat dit wel degelijk een karakterkenmerk kan zijn, tot waar we/men tot op de dag vandaag terecht zijn gekomen? Liefs P.

Ooooooh Wauw wat een Mijlpaal! Gefeliciteerd en wat een prachtige datum om jouw gedichtenbundel uit te geven. Misschien vreemde vraag, maar waar zou het gedichtenbundel verkrijgbaar zijn? Liefs van P.

Heeeeee Bob, Dank je wel en jazeker realiseer ik me dat, het zal allemaal goed komen betreft de anonieme positie (is wel een keertje fijn eigenlijk)! Reacties op een eigen geschreven post worden niet aangegeven met een melding, wat meestal wel zo is bij forums, daardoor de kans dat mensen terug reageren dit wel kleiner maakt vermoed ik . I know, heb zelf een alcoholistische vader gehad die met regelmaat in afkick kliniek heeft gezeten, dan terug kwam met heel goede hoop en héél knap het bier liet staan! De eerste weekenden was het een waar feest! Een lieve papa hadden we dan opeens, geen gedragsproblemen! En ook mochten we als kinderen dan een slokje van zijn Frisdrankje. In die tijd was het nog één frisdrankje met één schaaltje chips op een zaterdag (beter voor de gezondheid van kinderen) Na twee weekenden ofzo mochten we opeens geen slokje meer want dan zat er een flinke scheut Bacardi in zijn 'Frisdrankje' haha. Weet je Bob, de valkuilen zijn inderdaad bekend en ik moet eerlijk zeggen dat ik nooit een poging heb gedaan om te stoppen met drinken. Wat dat betreft ben ik gewoon heel rigoureus, zoals met het stoppen met roken gewoon zonder enige moeite ruim twaalf jaar aan de kant werd gezet. 'Jezelf beter leren kennen' is wel een hele belangrijke geweest in dit proces indeed, en buiten dat werd de wens om gewoon te VOELEN een aantal maanden geleden véél groter dan deze te willen VERDOVEN. Alsof ik een soort van los gescheurd werd binnenin mij van alles wat ik niet meer nodig had. Zelfs de wens om te willen léven ofzo, zo iets ja. Diep van binnen als Alien tussen mensen, beetje veel wereldvreemd typetje met een uitzonderlijke visie over de wereldse gang van zaken, contextueel 'hoogbegaafd' wat alleen maar lastig is en niets voorstelt, heb geloof ik héél lang aan onbewuste zelfdestructie gedaan en wéét ik dat dit er grotendeels mee te maken heeft. Dank je wel voor de aanwakkering van deze gedachtenstroom als zeker een belangrijke visie op mens-zelf, het voelt als een echte diepe JA te zeggen aan alles wat Leven heet. Dank je wel voor je reactie, hopelijk wordt er nieuw leven geblazen in het Forum, het lijkt wat stilletjes overal?

Heeee ntl88, Ja hoor, herkenning diagnose rond mijn 30e: Contextueel hoogbegaafd autisme met prikkelverwerkingsstoornis, adhd en ptss, dus de herkenning van een glaasje om de angst te dempen en de prikkels 'aan te kunnen' zit zeker herkenning in, maar ik deed het pas na mijn 35e, omdat het leven toen pas voor mij een sneltrein werd. alle jaren daarvoor van puberteit tot ouders worden was alles stabiel in de vorm van een zeven dagen per week 'veiligheid' door een stabiele relatie en vastigheid. Pas toen het leven een rollercoaster werd, ben ik meer sociaal gaan bewegen en dat is niets voor mij, want ik ben een heremiet-kreeft een alleen-op-de-berg, hutje op de heide persoon, liefst met vaste mensen om me heen. Dat begint nu weer wat terug te komen, dus neemt de drang naar prikkelvermindering ook af dus voor mij een belangrijke opsteker. Zelfmedicatie komt zeer vaak voor bij mensen met een verstoord 'doorsluissysteem' van de hersenen, al dan niet reactief ontwikkeld. Knap dat je het bent aangegaan , knap zoals je het eruit gooit en wat FIJN dat je sterk bent gebleven. Wat mij helpt is om vooraf echt een goede meditatie te doen, gronden, oefenen, een stuk gaan rennen, lopen zodat de endorfine het werk doet. Raw Cacao in warm water heeft bijna hetzelfde rustgevende effect als alcohol tijdens sociale interactie. Wat mij helpt is gewoon te kiezen in het dagelijkse leven voor wat goed is voor mijzelf, waar ik me goed bij voel, daar vaart een ander beter bij dan mezelf keer op keer te overvragen met alle sociale dingen of het anderen te plezieren ten koste van mijzelf. Nee is slechts een antwoord en géén afwijzing, zo iets ...

Jaaaaah, dat gesjoemel inderdaad, mooi verwoordt en dank je wel

Goedemorgen aan degene die geïnteresseerd is Voor nu voelt het nog héérlijk om incognito op dit forum aanwezig te zijn onder de naam Pseudoniem, en dat wil ik zo nog heel graag houden, omdat ik een soort van 'openbare' status geniet. Terzijnertijd zou het kunnen dat ik me veilig, misschien zelfs wel sterk genoeg voel om mijn naam prijs te geven, maar vooralsnog zal dit voorlopig duren en laat ik het zo ... Mijn relatie tot alcohol als vijandige vriend, of vriendelijke vijand is ietwat complex wellicht herkenbaar voor velen. Misschien daarom een kort relaas over het ontstaan van deze, het zij niet intermenselijk, maar wisselende relatie met alcohol is er wel degelijk. Of ik een man of vrouw ben is niet relevant, want de ontwikkeling van deze relatie kent beide geslachten of het geslacht van beiden, zoals jullie weten. Of ik het een gevecht tégen alcohol wil noemen kan ik oprecht zeggen nee, het was nooit een gevecht tégen de alcohol. Het was niet zo dat ik graag alcohol lust, nee de alcohol lust mij graag - zo bleek. Zelf een alcoholistische vader te hebben gehad, die uiteindelijk in een Korzakov Kliniek belandde, verder bespaar ik jullie het werkelijke verhaal, heb ik principieel tot mijn vijf-en-dertigste levensjaar helemaal niets gedronken, nooit! Het was met een vriend dat ik een glaasje wit dronk, gewoon op een doordeweekse dag even klinken op de 'vrijheid' na een scheiding. Tot waar de dag van vandaag is gebleven er elke dag een 'flesje' biologisch rood met soms nog wat dieper 'rood' in de vorm van Port als glas extra, soms twee. Tja, zegt men, het sluipt erin maar is dat wérkelijk zo - dat weet ik dus niet helemaal zéker - jullie wél? Misschien stelt het niet zoveel voor, die aantal glaasjes 'biologisch rood' op een dag plus een glaasje, of twee 'dieper rood'. Na ongeveer tien jaar elke dag alcohol, want het is zo lekker na een lange stressvolle werkdag, was het van een normaal wijnglaasje gegroeid naar drie tot vier normale wijnglaasjes per dag, plus één glaasje Port, soms twee (moet kunnen) . Het is niet zo dat wijnglazen steeds kleiner worden hoor, helemaal niet zelfs, wellicht worden de centimeters gewoon steeds langer in het normale formaat wijnglas tot de wijn er niet meer in past, vind je niet? Keurig hield ik me aan het 'nette aantal' biologisch rood per dag die uiteindelijk kelken werden van twaalf centimeter lang. Een groter glas staat nu eenmaal mooier en drinkt nu eenmaal lekkerder, En ben ik op zoek gegaan naar steeds grotere glazen, dus ben ik niet méér aantallen gaan drinken! Als ik dan zei, ik drink drie tot vier glazen wijn per dag (soms meer, soms minder), heb ik nooit gelogen, want mijn vader loog over zijn alcoholgebruik en dat was tegen mijn principe in. Cold Turkey, zonder ondersteuning van medicatie omdat ik tegen alle vormen van farmaceutische troep ben. Maar wat jullie niet weten, is dat ik een 'afbouwperiode' heb gehad, dat dan weer wel. Ik begon met het drinken van Goudwater en het nemen van paddenstoel-extract, extra vitaminen, magnesium en D3. Langzaamaan verging het me, dat als ik het eerste slokje wijn naam, mijn lichaam overal de rillingen kreeg! Brrrrrr, bah - effe erdoorheen hoor. Het gebruik werd minder, maar dan ook écht. De 'behoefte' nam af en de centimeters in het glas óók. Dat duurde ongeveer twee maanden deze periode. Eén wijnglas werd vervangen door een theemok met thee of rauwe cacao met gekookt water. Véél lekkerder en het deed me goed - toegeven! Bewegen! De natuur in! En de twee wijnglazen werden vervangen, dus dronk ik er écht nog maar twee, plus sóms één Port (géén twee!). Het ging goed! Ik voelde me er goed en veilig bij! En op een avond ging het 'eventjes' mis. Ik dronk dezelfde hoeveelheid als 'vanouds' en kreeg ter plekke een Black Out - seriously!? En dat dronk ik éérst dágelijks?! - Arme Lever! De volgende dag - wist ik niets meer - maar er bleek vanalles gebeurd te zijn. De details bespaar ik jullie. De volgende dag heb ik alle alcohol de deur uit gedaan. En heb sindsdien geen druppel meer gedronken! En éérlijk? Ik had afgelopen week een klein 'terugvalmoment'. Stond in de winkel ... Ik zou gaan koken, gezellig! Flesje biologisch rood moet kunnen joh, het is weekend!!! Ik sta voor de flessenrekken, te zoeken naar een mooi biologisch flesje. We zouden eters krijgen, dus misschien ... Maar liefdevol kwam er een soort 'lichtstroom' in mij .. mijn hand werd 'begeleid' naar een flesje rood alcohol vrij (gatver). Dus ik nam twee flesjes (macht der gewoonte) ... Schonk een glaasje in tijdens het koken ... Verwachtte een teleurstelling eerlijk gezegd. In tegenstelling tot wat ik verwacht had, leek deze verwachting niet te leiden tot een teleurstelling! Zelfs lekkerder dan wijn met alcohol! Wat het nut is? Gewoonte hoeft dus niet met alcohol gepaard te gaan! Ja, het is een weg ... Wellicht ben ik er nog niet of nog láng niet ondanks heel positief, zingend en dansend - echt waar! In de natuur wandelend, geen depressieve gevoelens meer, gezonder, actiever. WAT HEERLIJK - eigenlijk ... En dank voor het lezend oogje alvast, Pseudoniem .... xxx