Hoi allemaal,
Ik ben een vrouw van net 31 en heb twee weken geleden voor het eerst hardop bekend dat ik alcoholiste ben. Ik ben rond mijn 20e al op een verkeerde manier met alcohol beginnen om te gaan ( drinken uit sociale angst, spanning en stress ) en de laatste 2 jaar van mijn leven dronk ik dagelijks ongeveer 1 fles wijn. Soms minder, soms ook meer. Nooit tot ik laveloos was, het is ook niet door mijn omgeving opgemerkt. Het zelfde anwoord krijg ik overal: nooit van jou verwacht, je bent zo'n leuke verzorgde meid die alles wel voor elkaar lijkt te hebben. Tja, jullie weten als geen ander hoe goed je je verslaving kan verbergen ( de schaamte is zo ontzettend groot.... )
Mijn relatie van 9 jaar is hierdoor direct dezelfde dag overgegaan, zijn besluit. Binnen 1 minuut was zijn keuze gemaakt en 1 dag later stond ik met gepakte koffer bij familie, die me overigens heel goed steunen.
Sindsdien ben ik al twee weken heel hard aan het bikkelen om mijn verslaving te gaan overwinnen en mijn leven weer op de rit te krijgen; de verbroken relatie en het verwerken daarvan zet ik op nummer twee.
Ik ben sindsdien 3 x bij de huisarts geweest, ik ben al aangemeld bij een verslavingsinstelling waar ik een uitgebreide intake heb gehad en een behandelplan opgesteld heb gekregen.
Ik zal zsm een 5 daagse detox opname ondergaan en daarna ambulante zorg ontvangen.
Vrijdag heb ik een gesprek met een verslavingsarts van die instelling, en maandag weer met de dame die mijn intake heeft gedaan.
Ik zet er vaart achter, en ga er vol voor!
Ik hoop hier met lotgenoten ervaringen te kunnen delen en voor elkaar klaar te kunnen staan. Nu voel ik me sterk, maar ik ben ook heel bang. De alcohol ben ik al aan het afbouwen en dat vind ik al moeilijk, dus ik zoek hier ook steun.
Het is een lang verhaal geworden, dus bedankt als je dit helemaal hebt gelezen.
Ik hoop hier dagelijks te kunnen plaatsen en/of reageren en wellicht persoonlijke contacten op te bouwen.
Liefs Clueless