Jen

In dat geval is het volgens de evolutietheorie van Darwin logisch dat we doodsangst overgeërfd hebben.

Originally posted by: bolletje Wel ooit gehoord dat in principe alle angsten die een mens ervaart, terug te voeren zijn naar een oerangst en dat is doodsangst.quote> Dat klinkt me niet onlogisch in de oren. Is de functie van angst ook niet om de kans op overleven te vergroten?

he jopie, mag ik ook nog meedoen?

Wat bedoel je Johan?

Originally posted by: Ietjefietje Maar juist de gedachte dat het stopt en er verder niets is na de dood, dat hoeft je toch geen angst in te boezemen? Want daar merk je verder zelf toch niets van. Het lijkt me veel spannender als het wel zo is, dat het doorgaat, want dat betekent wellicht ook dat er wat van je verwacht wordt in het leven nu. En doe je het dan wel goed.quote> Daar heb je helemaal gelijk in - mijn angst is niet erg rationeel.

Het zou een filosofische roman zijn, als ik het goed snap, geschreven door een psychiater. Dit las ik in een interview: Terugkijkend op zijn carrière denkt Yalom dat de dood de belangrijkste van de vier harde feiten is. ‘Doodsangst zit vaak diep weggestopt. Iemand maakt zich bijvoorbeeld druk over geld, of blijft maar wrok koesteren naar zijn partner. Meestal zijn dat niet de dingen waar zo’n persoon écht mee zit, maar zit daar doodsangst achter. Die komt bijvoorbeeld naar boven als iemand zijn dromen aan mij vertelt; daarin laat de doodsangst zich wél zien. Het mooie vind ik altijd dat het hun leven verrijkt als cliënten die angst uiteindelijk recht in de ogen durven kijken.’ Yalom kampte zelf jarenlang met hevige doodsangst. ‘Ik ben vaak ’s nachts zwetend wakker geworden van een nare droom over de dood, ja. Maar inmiddels ben ik er wel overheen. Ik vind de dood nog steeds geen aantrekkelijk idee, maar ik maak me er nu niet meer zo druk over. Ik heb er vrede mee dat ik doodga.’ Dat punt bereik je niet in één keer, zegt hij. ‘Ik heb er jaren over gedaan. Vooral door therapie te geven aan patiënten met terminale ziekten, leerde ik veel over de manieren waarop we ons kunnen verzoenen met de dood. Maar ook de grote filosofen hebben me geholpen. Plato en Epicurus hadden het er al over: dat de dood de kern is van onze menselijke conditie. Ons leven is tijdelijk, en juist dát gegeven maakt dat we in actie moeten komen, radicale beslissingen moeten nemen over hoe we ons leven willen leven. Zo helpt het besef van de dood ons dus ons leven in eigen hand te nemen en daardoor een gelukkig mens te worden.’ Geloven die ik zelf niet, hoewel reïncarnatie me wel kan fascineren.

Ik ben er - gelukkig - niet constant mee bezig, Will, maar het is soms wel belemmerend. Het deed me deugd om te ontdekken dat een schrijver diezelfde angst heeft gehad, en een manier vond om ermee om te gaan.

Dat laatste bolletje. Klinkt alsof ik mezelf heel belangrijk vind he :$

Het geluk zat em vandaag in een prachtige wandeling. Ik lees net dat Yalom een boek geschreven heeft over doodsangst. Dat moet ik lezen! Ik lijd daar erg aan.

Dag Smikkie, ja ik heb een goed weekend achter de rug. En met jou?

Opgewonden in de positieve of negatieve zin, Johan?

Goeienavond allemaal. Er hangt hier precies een treurig sfeertje?

Rust en regelmaat... jullie hebben gelijk. Nu snel weg, bye bye!

Inderdaad Sowhat, zo meteen in de benen dus. Dune, het gaat beter, maar ik ben fragiel.

Goeiemorgen allemaal. Ik ga er een lang en fijn weekend van maken; jullie hopelijk ook.

slaapwel appelke, en denk eens na over een hond

Gaan we doen. Lekker wandelen morgen

Ik denk niet dat alles goed gaat met haar. Maar da's aan haar. Kom lekker terug.

Die zit hier nog dikwijls hoor.

Je mag dat vragen Esp, en per pb zou ik zelfs antwoorden, maar in het openbaar niet.

Tsja. Dat ga ik maar niet bespreken.

Smikkie stelt het bij mijn weten goed, Fleurtje heeft een eeuwige ban.

Neeje Esp, ik heb niemand van dit forum ooit al in levenden lijve gezien.

Ik heb Madelief al lang niet meer gehoord.

Thanks