Jessy

Weer een ervaring rijker, met wisselende gedachtes tijdens de avond.. Ik kon soms genieten en de alcohol van me afzetten maar soms voelde het ook ronduit vervelend om mensen aan de wijn te zien. I Ik probeerde daar een positieve gedachte tegenover te zetten zoals: morgenochtend ben ik zo blij en wil je het fijne gevoel van de afgelopen weken op het spel zetten (nee, echt niet) maar toch bleef het knagen. Ik ben ook eerder weggegaan met de smoes dat ik me niet lekker voelde. Het lag niet aan de mensen vanavond die me alcohol aanboden of bleven aandringen. Ik zat mezelf gewoon fijn in de weg te zitten en was jaloers op degenen die wel een wijntje namen. Ik ben er gewoon een beetje chagrijnig van. Ik moet dit toch anders aanpakken maar weet nog niet hoe.

Bedankt voor alle steun! Dat doet goed!!

Gerrit, die van jou ken ik en eigenlijk klopt t als een bus. Maar soms worden dingen in je hoofd zo groot en dan blijf je in kringetjes draaien. Jane die van jou kende ik nog niet, maar heel mooi, dezelfde strekking. Ik ben nog steeds bezig hoe ik het nu aan ga pakken, maar het is voelt niet meer zo zwaar. Ik begin er misschien wel iets vertrouwen in te krijgen.

Jullie hebben gelijk, ik moet het niet zo zwaar zien. Zo raar, ik ben alleen maar met die stomme wijn bezig in plaats van het feest. Het lijkt wel of "vriend" alcohol zich even permanent aan me opdringt, een heel vervelend gevoel. Ik wil niet drinken en hij loopt maar te dreinen. Wat jammer dat je hem eigenlijk niet fysiek bij de kraag kan pakken en buiten de deur kunt zetten. Ergens ben ik er bang voor dat ik overstag ga en dat wil ik niet. Maar ergens wil ik ook weer deelnemen aan alle dingen die op mijn pad komen, zonder me zorgen te maken over de aanwezigheid van mijn "oude" vriend. Het gaat op dit moment goed, de momenten waarop ik standaard een glas wijn pakte, heb ik al behoorlijk om kunnen buigen. Het automatisme is minder aan het worden. Ook de momenten van trek worden minder en als ze er zijn kan ik ze makkelijker omzetten in iets positiefs. Daarom voelt vrijdag denk ik als een bedreiging. Wat ik nu heb, wil ik absoluut niet kwijt. Wat zit een mens toch raar in elkaar. Ik ben een soort van bang voor mezelf.

Ik wil jullie graag iets voorleggen. Tot nu heb ik me nog niet aan situaties gewaagd waarin ik het moeilijk ga krijgen, maar a.s. vrijdagavond kom ik er niet onderuit. Feestje inclusief diner. En ik zie er tegenop! Aan de andere kant ik kan ook niet steeds dit soort dingen vermijden en moet ook hierin iets veranderen. Maar hoe? Hoe maak ik een plannetje, wat drink ik, ik kan moeilijk gelijk aan de thee. En hoe zorg ik ervoor dat ik het toch leuk vind. Want eerlijk is eerlijk, met een wijntje was het altijd leuk. En ik ben niet van plan te gaan drinken dat heb ik me goed voorgenomen. Maar ik heb er zo eigenlijk geen zin in..

Kruidenthee ik heb het er met haar over om te laten zien dat wat nu onmogelijk lijkt (ik vond wijn altijd vies en kon me niet voorstellen dat ik een alcoholprobleem zou kunnen krijgen) je toch kan overkomen. Ze vertelde me een keer en dat ging over uitgaan: geen zorgen mam, ik vind wijn en bier vies. Zij denkt hetzelfde als ik toen! Gerrit, ik vind het fijn hier te komen. Je hart luchten, soms een spiegel voorgehouden krijgen, vragen kunnen stellen, delen. En het enthousiasme als het goed gaat en de steun als het niet goed gaat.

Dank je wel Jane, super!

Hoi Wolkje, je eerste week binnen! Super joh! Bedenk hoe fijn je je 's morgens voelt als je wakker wordt. Geen brak gevoel, geen kater, zo kunnen beginnen aan je dag! Heerlijk! Zet m op!

Oef Kruidenthee, mijn dochter heeft mijn drankgebruik ook meegemaakt. Dat is ook waarvoor ik me heel erg schaam, naar mijn eigen kind. Toen mijn dochter zo verdrietig was over hoe ik mij gedroeg (en dat verhaal heb ik hier toen ik nieuw op het forum kwam ook geschreven) kon ik niet meer ontkennen dat ik een groot probleem had. Vanaf toen is mijn strijd begonnen, ik wilde haar dit nooit meer aandoen. Ik ben haar moeder en moet haar steun en toeverlaat zijn en niet andersom. Vanaf de keer dat zij me op de vloer vond, volledig van de wereld, en me naar bed heeft gesleept en mij de volgende morgen hiermee confronteerde met hele dikke tranen. En ik wist er gewoon niks meer van, helemaal niks. Toen dacht ik, dit kan niet, dit mag ik haar niet aandoen. Ze heeft zorgen genoeg om me gehad. Ze is 18 en geniet, van het leven en van haar moeder die weer haar moeder is. Soms hebben we een gesprek over drugs, alcohol etc. Ik vertel haar hoe het bij mij begon, en hoe het langzaam erin sloop. Dat ik me nooit had kunnen voorstellen dat ik alcoholiste zou kunnen worden. Laatst kreeg ik vanuit het niets een dikke knuffel van haar en zei ze, mam, ik ben zo blij dat jij mijn moeder bent. Ik kan jullie niet vertellen wat voor gevoel dat geeft, een groter cadeau kan ik niet krijgen. Ik heb godzijdank niet alles verknald bij mijn kind. En dat motiveert ook weer in mijn strijd tegen alcohol. Want deze band met mijn dochter is me alles waard. Gerrit, dat doe ik zeker! Het lijkt soms of mijn partner mijn probleem bagatelliseert, het gezeur vindt, en een gesprek erover is moeilijk omdat hij geen feedback geeft. Hij vindt er eigenlijk niks van of over. Soms heel frusterend. Maar goed het weerhoudt me er niet van om door te gaan hoor. Jane, dat is echt een compliment van je dochter! Jouw alcoholprobleem is ook voor haar echt verleden tijd, heerlijk! Tsja, slapen gaat nog niet echt fijn. Het lijkt me heerlijk om om half 11 's avonds mijn bed in te kruipen en 's morgens om half 7 pas wakker te worden. Maar ik heb er maar vertrouwen in dat dat gaat komen. Jouw matje Jane is dat met al die rondjes met puntjes?

Het gevoel dat je kan en mag delen, als het goed gaat maar ook als het minder goed gaat. Belangrijk is dat he Monster. Hier herkennen mensen je strijd, in je dagelijkse omgeving veel minder of niet. Mijn man vindt helemaal niet dat ik een probleem heb. Je bent toch nooit meer dronken? Wat maakt die paar glaasjes wijn nu uit. Hij drinkt helemaal niet (gelukkig niet) en heeft ook nooit gedronken maar ziet er het gevaar van alcohol ook niet in. Hij kan het zich simpelweg niet voorstellen. Laat staan dat ik het met hem kan delen. Mijn dochter geniet van haar alcoholloze moeder, maar krijgt niets van mijn strijd mee, omdat ik dat niet wil. Ik wil niet dat ze zich hierover zorgen maakt. Bedankt allemaal voor de lieve woorden en steun!

Dank lieve mensen, ik zit op dit moment ook met een dikke glimlach te schrijven. Wat ben ik blij met die 4 weken. En wat heb er tegenop gezien toen ik begon.. En ik ben er nog lang niet hoor maar ik zie het waardevolle ervan in en dat wil ik niet kwijt. En ik wil zo niet overnieuw beginnen. En op momenten dat ik trek heb, houd ik mezelf dat voor. Dat rotgevoel van falen de volgende dag, de kater en weer overnieuw beginnen. Is die fles wijn (nee geen glas, want dat gaat niet lukken) dat waard? Nee, echt niet!

Allereerst voor iedereen de beste wensen en dat dit een jaar mag worden waarin vooral die ene wens uitkomt: alcohol de baas worden en blijven. Wat zou dat een cadeau zijn, voor onszelf en onze naasten. Ik denk dat je gelijk hebt Lady Jane, er zijn dingen die ik op moet pakken. Waar ik iets mee moet, maar wat ook weer een soort angst geeft. Er moeten dingen veranderen, alleen ik weet nog niet hoe ik moet beginnen en waar ik moet beginnen. Maar ik merk dat ik zin krijg om iets op te pakken. Een opleiding gaan volgen die ik al heel lang wil. Maar nooit gedurfd om aan te melden omdat ik niets afmaak. Ik heb nu tot september om moed te verzamelen en een plan te maken. Het scheelt in ieder geval dat ik 's avonds weer tijd heb en helder ben. Daarnaast spelen er in de prive sfeer ook best moeilijke dingen. Kruidenthee, ik ben wel blij dat veel forummers het herkennen dat niet slapen! Ik ga ook mijn bed maar uit want op een gegeven moment word ik er zelfs kriegel van en dan ben ik helemaal klaarwakker. Dat schrijven wat je zegt, daar ben ik mee begonnen. Gewoon mijn gedachten op papier zetten als ik dan toch wakker ben. En weet je, ik las het vanmorgen terug en toen dacht ik bij mezelf, man man wat maak ik me toch druk om kleine dingen. Maar goed, ik ben ondertussen de vierde week zonder alcohol voorbij en het is echt heel lang geleden dat ik zo lang alcoholloos ben geweest. En dat voelt echt goed. Het geeft me zoveel motivatie om door te gaan. Ondanks de ups en downs, de zuigende trek op sommige momenten. Ik drink morgen niet!

Ik word wel veel helderder wakker Mijn Gerrit, de uren die ik nu slaap rusten echt uit. Dat was met alcohol inderdaad echt anders. Voordat ik 's morgens uit de vouw en plooi en echt actief was duurde een poosje. Alleen dat wakker liggen geeft ook weer aanleiding tot denken en piekeren. Dingen die overdag wel meevallen, wegen dan veel zwaarder. Maar goed, ik ga door. Je zegt het goed dat matte gevoel is ook een leeg gevoel. En niet eens omdat ik echt wil drinken. Het is er gewoon. Vanavond liep ik met mijn dochter in de supermarkt en ik kwam langs de wijn en ik keek even naar mijn "oude vertrouwde vriend" en ik zei zonder na te denken: daaaaaag, echt niet. Alsof ik het hardop moest bevestigen dat het klaar is. Dochter liep achter mij en vroeg verbaasd: wat zeg je nou?

Dank Lady Jane, ik laat het ook over me heen komen, maar ik moet wat met die onrust (ergens ook angst?).. Ja ook accepteren eigenlijk. Het echte voelen of zoiets. Wat ik eerder met een glas wijn onder- en toedekte is nu samen met mij klaarwakker.. Ik hoop dat ik een pad vind wat me rust brengt. Ik ga in ieder geval eerst op zoek naar jouw matje

Ja kleine stappen, maar wat is het lastig. De blijheid van de eerste 2 weken is even weg. Het voelt mat en een soort van alleen. Misschien heeft het te maken met slecht slapen, ik zie iedere nacht de klok van 3 voorbij komen. En ik ben gewoon niet moe, klaarwakker. Ik weet ook niet goed hoe ik mijn nieuwe vrije tijd moet invullen. Met alcohol was de avond gevuld, nu voelt het onrustig. Ik ga niet drinken, dat niet maar het is op dit moment best zwaar.

Fijn jullie reacties. Dank jullie wel! Dat laat me weer relativeren. Ik ga door Lady Jane, ik wil door, maar die onrust, het knaagt. Het zijn nu ook dagen waarbij heel vaak en veel alcohol komt kijken en dat is confronterend denk ik. Het gevoel van daar kan ik nooit meer aan mee doen. Maar eigenlijk is het schijngezelligheid. Het geeft wel een stukje rust hier te lezen en ook te schrijven. Je gevoel delen. Raar he Mijn Gerrit, de afgelopen 1,5 jaar ben ik niet meer dronken geweest maar toch zit er de angst, de angst dat ik mezelf in de alcohol verlies. Iedere ochtend controleer ik standaard mijn geheugen op gaten. Wat geeft dat een vrijheid dat dat niet meer hoeft. Ik moet anders denken, de uitdaging zien zoals Huttula zegt. Dat klinkt gelijk minder zwaar. En niet in alles of niets denken, alles onder controle willen hebben dus ook mijn alcoholprobleem. Ik ben wel blij dat ik morgen kan werken, dat geeft afleiding en zet de gedachten in mijn hoofd overdag stil. Voor vandaag: ik drink niet!

Ik ben Jessy, al eerder een klein beetje actief geweest op het forum, wel met tussenpozen heel veel gelezen. Nu wil ik toch proberen de draad weer op te pakken en echt actief mee te doen. Na ongeveer 1,5 jaar met behulp van baclofen minder gedronken te hebben, d.w.z. geen hele fles wijn meer per dag maar een halve met uitschieters tot driekwart, heb ik op 4 december mijn laatste wijn gedronken en gestopt met baclofen. Ik wil af van dat onrustige gevoel, ondanks baclofen om alcohol te minderen/stoppen toch de volgende dag zodra ik wakker werd in mijn geheugen zoeken of ik me alles nog kon herinneren van de vorige avond (dit dankzij erg beschamende acties in het verleden). Door hier te lezen, jullie verhalen, ervaringen, heb ik de keus gemaakt. Ik stop met alcohol. Niet meer na hoeven denken hoeveel heb ik op, heb ik genoeg in huis, liever geen mensen over de vloer 's avonds, 's avonds zelf niet op bezoek gaan. Ik ben nu ruim drie weken alcoholloos en het gaat op en af. De eerste twee weken sliep ik enorm goed maar afgelopen week heb ik moeite met inslapen. 's Avonds voelt het onrustig, trekmomenten komen en gaan en ik vind het lastig een vervangend drankje te vinden.'s Morgens ben ik superblij, het kost me geen moeite om wakker te worden, mijn gezicht is veel minder getekend en ik heb veel meer energie. De knop is echter nog niet om, ik ben nog te veel bezig met wijn. De afgelopen dagen zonder een glas wijn voelden toch minder gezellig. En dat knagend onrustige gevoel, ga ik het volhouden? Ben ik sterk genoeg om nee te blijven zeggen? Wanneer is het uit mijn systeem? Vragen die in mijn hoofd rondzwermen en die me ook een beetje bang maken. Ik ben zo blij met de afgelopen drie weken, ik wil geen alcohol meer, het voelt zoveel beter. En toch ben ik bang.

BB, van harte proficiat, ik kan me voorstellen dat je hartstikke blij bent! Sterkte in het ziekenhuis en beterschap! Liefs Jessy

Welterusten allemaal, ik ga ook mijn bedje in, niet droog maar gelukkig ook niet zat. En ik baal ervan.

Gaby, ik herken dat. En ik word er gek van. Het brengt zo'n onrust. Ik drink nog steeds, maar ben ook steeds bezig om niet over de streep te gaan. En dat beheerst mijn hele denken s avonds en in de weekenden. Hoe lang duurde het bij jou voor je bij de acceptatie was van niet meer drinken. Kun je nou gewoon aan andere dingen denken s avonds? Als ik niet mag drinken van mezelf, lig ik vroeg in bed. Ik vind de avond dan zo lang duren en zo vervelend.

Ik ben blij met al jullie antwoorden, Jopie jouw laatste reactie vind ik fijn. Ik schrok wel van de heftigheid van je eerste. Maar goed, dat is jouw eerlijkheid tegenover de mijne. En die kan wel hard overkomen. Smikkie, daarom ben ik ook wel heel blij jouw herkenning. Het is zo verrot moeilijk.

Bedankt voor jullie antwoorden. Kirky ik heb wat aan je antwoorden, niet dat ik het 1, 2, 3 kan toepassen, maar het is wel waar ik naar toe moet. Een soort van accepteren maar verdorie wat vind ik het moeilijk

Jopie, ik snap niet helemaal wat je bedoelt. Mijn dag begint met werken en dat gaat goed, dat is niet 1 groot feest, maar voelt wel goed en geen trek in alcohol. Maar zodra ik thuis ben komt de trek in wijn. En die vind ik zo moeilijk, dan gaat de rem eraf en de volgende dag heb ik spijt. Hetzelfde met feestjes enzo, daar hoort alcohol bij. En dat is ook prima, maar waarom kan ik het niet bij 2 glazen laten?

Sorry voor het vragen Kirky, maar ik heb even niks om aan vast te houden. Ik zie geen verbetering van mezelf en het voelt zo vies rot. Ik ga mijn hondjes uitlaten en mijn bed in. Even het scherm op zwart. Welterusten.

Hoe lang duurde het Kirky, voordat de avonden gewoon weer avonden werden?