Nanina

Hoi Rae, ik weet wat je bedoelt denk ik. Ik wil geenszins doen of dit zo makkelijk is als een twee drie klaar. Toen ik nog onder mijn donkergrijze deken zat, zou ik dit dan ook hebben afgedaan als flauwekul, en echt never nooit toereikend om de kleurloosheid en zwaarheid van die toestand te doen opheffen. Hoewel het wel kan helpen, is het niet genoeg als je echt in de put zit. Want als je daar in die donkere plek zit, doet juist het meest pijn, dat je die mooie dingen niet kan zien, als ik voor mezelf kan spreken. Alle kleur is weg. En dan is er nog heelwat wat daar tussenin zit in heftigheid. Het is net iets luchtiger geschreven en denk ik helpend als buffer tegen die naarheid, bij de wat minder erge negativiteit. Meer, preventief, om de dip en neerslachtigheid te voorkomen, dan curatief. Het is gevolg van jaren zelf hiermee proberen. Als ik soms toch weer de deken denk te voelen, dan sta ik dat toe en verzet me niet, en probeer dit bovenstaande toch weer toe te passen, en dan is het ook klaar. Ik ben er bij gebaat als ik niet alles ga lopen overanalyseren. Vandaar de eenvoud. Wat ik wel verbazend vind is dat ik soms nog denk in zo'n bui, stap toch op met die onzin, van wees dankbaar en zo (ik heb me veel in positieve psychologie verdiept), maar dat het toch echt verlichtend werkt als je het maar doet, al is het eerst sceptisch en met tegenzin. Altijd het proberen waard!

Aan de hand van mijn eigen ervaringen heb ik hier misschien wat tips bij het stoppen of omkeren van negativiteit. Soms raak ik geirriteerd, heel geirriteerd. Kwaad. Negatief. Sarcastisch. Cynisch. Onaangenaam gezelschap. Onblij. Ontevreden. Onbevredigd. Leeggezogen. Slachtoffer. Gefrustreerd. Voel me belemmerd. Geremd. Beperkt. Wee mij! Ik heb het ook niet getroffen! En niemand begrijpt mij natuurlijk. Hoewel ik rationeel gezien weet dat dit onwaar is, voelt het soms wel degelijk echt aan. Het liefst wil ik alleen zijn, me terugtrekken, roken en drinken, films kijken en spelletjes doen. Maar dit leidt alleen maar tot verlangen naar meer en meer van dat, en het brengt me helemaal nergens, behalve een verlechterende gezondheid en weggegooide kansen en blijf lekker dromen. Hoef het lekker niet uit te voeren. Maar dit wil ik dus niet meer en heb ik andere oplossingen nodig. Ik wil mijn leven En dat van anderen niet laten vergallen door dit soort negatieve emoties. Ongezonde negatieve emoties. Op het moment helpt het mij als ik stilsta bij de volgende punten: 1. Klaag niet. Over hoe lastig en moeilijk je het hebt. Het wordt alleen maar erger, en bedenk je wat voor beeld anderen van jou krijgen... ieeeks! Precies de eigenschap die je verafschuwd. 2. Bedenk je drie dingen die je vandaag hoorde, zag, ervaarde, bedacht, beleefde, etc., die je een blij of warm gevoel gaven. Je kind, je partner, een bloem, een opgeruimd aanrecht. Welke fijne dingen heb je allemaal wel niet in je leven? 3. Bedenk iets of creeer zonodig iets waar je je op verheugd. Ik ga morgen bijvoorbeeld een gitaar kopen. Joepie, ik kan bijna niet wachten. 4. Leer iets nieuws of plan om iets nieuws te gaan leren. Ik wil graag op gitaarles maar ik wil ook leren mediteren, tai chi, nog heel veel kennis opdoen, kortom teveel en dan wordt het weer niks doen. Dus, ik begin bij de gitaarrles. Voor 2011 heb ik gepland: de gitaarles. 5. Creeer nieuwe gewoontes. Er zijn genoeg artikelen over te vinden, hoe je een nieuwe gewoonte creeert in je leven, zoals dagelijks mediteren. Ik wil dit ook gaan doen. Ik ben al wel begonnen met wat eenvoudige tai chi oefeningen, en dagelijks meerdere keren resoluut tijd voor mezelf te nemen door even met een kop koffie of thee te gaan zitten en de rest zichzelf te laten helpen. Ik ben namelijk nogal snel geneigd om anderen tot hulp te schieten, op het werk, mijn zoontje, met als gevolg dat ik als ik niet oplet steeds ren en vlieg en geen rust ervaar... Helemaal niet nodig, bovendien vind ik dit zelfs zeer onwenselijk in de opvoeding. Alleen een goed voornemen is niet voldoende! Ook plan ik vaak te veel, erg onrealistisch. Het liefst wil ik dan ook veel sporten, en alles tegelijk. Maar voor mij is dat teveel verandering, het past gewoon niet, waardoor ik voortijdig afhaak. Ik hou het even bij het momenten voor mezelf en kort mediteren/ tai chi en. 6. Vergeef jezelf alle zelfdestructie en andere dingen waarom je jezelf soms kan haten, het ligt allemaal in het verleden. Dit is niet eenvoudig, en ik ben er nog niet. Maar wat mij helpt is de gedachte, mijn gedrag maakt mij niet wie ik ben van binnen. Mijn acties definieren niet mijn identiteit. Er zitten gewoon nog wat oude vastgeroeste gedragspatronen en overtuigingen die je zoveel gebruikte. Geeft niks. Kwaad worden op je zelf is a ticket back to addiction. 7. doe of zeg iets liefs voor een ander. Er zijn echt nog veel meer dingen te bedenken. Maar dit is gewoon fijn, als je niet de gelegenheid hebt om je af te zonderen, te sporten, of zulke dingen. Gewoon, onder de afwas zeg maar, terwijl je kind(eren) er ook om je heen rommelen. Ik bedenk mij deze dingen geregeld pas achteraf, maar het gaat steeds sneller, het werkt echt. Hoe eerder je dit doet, hoe korter je negatieve modus. Ik ben een aantal keer erg depressief geweest in mijn leven. Nu al jaren geleden. Ik geloof dat dit hier een buffertje tegen is. Dit, en het benutten van je potentie, je talenten, en het nastreven van een leven wat betekenis heeft in de wereld, voor een ander.

Ik dacht dat ik al jaren bezig was met persoonlijke ontwikkeling, mild zijn, vergeven, loslaten, en soms klinkt het me ineens als flauwekul in de oren. Het ging ook eigenlijk alleen maar echt ergens heen in de tijd dat ik niet verslaafd was, zo'n 2 jaar van mijn leven, voor en na de geboorte van mijn kind. In feite kun je elk boek lezen en elke workshop volgen die je wil, zolang je verslaafd bent kom je niet verder.

En nu ga ik het restje van 'when a man loves a woman kijken'

Ik ben alleen maar aangekomen en het gaat nog door, ik ben ook gestopt met roken vorige maand. Nou ja. Het is ook niet zo erg. Het is alleen net die extra irritatie van die te strakke broek boven op de andere irritaties die er soms toch wel is. Ben nog maar sinds 8 juli alcoholvrij en ruim een maand rookvrij. Ik kan soms nog vreselijk geirriteerd zijn dat ik toen ik 14 of nog jonger was het nodig vond een carriere als zuiperd na te streven en er nu mee worstel. Dus nee, ik heb mezelf nog niet echt vergeven. Soms wel soms niet. Wel heb ik ik al heel af en toe van die fijne herinneringen aan hoe je kon genieten als kind van alleen het gevoel van zacht tapijt onder je blote voeten en ook kon ik me sinds deze week ineens weer verheugen op een avondje film kijken, ik vond er niks meer aan savonds, en opeens had ik weer zin in iets anders dan mijn oude avondinvulling! Joepie... Dus heb ik gekeken naar '28 days', ik denk voor het eerst nuchter gekeken. Ik vond het altijd heeerlijk om met een aantal biertjes naar zo'n film te kijken en te denken dat het mij mij dan nogmwel reuze meeviel.

Nadat ik de reportage over korsakov had gezien zag ik deze ook Zie link hieronder, de mijne deed niet P.s Ik lees een beetje mee op het forum maar weet nog niet zo goed wat ik moet zeggen of toevoegen. Ik haak nog wel een keer in!

Drie vierkante maaltijden per dag, haha. Sorry flauw grapje het leest zo onhandig maar wel interessant stuk.

Bedankt voor alle berichten. Ik zal verder lezen en typen in de andere draadjes. Ik wilde nog wel graag antwoorden op bolletje dat ik wanneer ik met mijn kindje ben niet drink / dronk en savonds een keer 2, zodat iknog kon rijden en reageren. Ik zou niet willen dat er een beeld ontstaat van een laveloze moeder met een huilend babytje alleen in bed... Afschuwelijk. Maar goed. De dertig dagen zijn idd nog wat van een strohalm. Voelt een beetje fout, ik weet hoe het met roken zo ook vaak mis ging. Dat kan ik gewoon helemaal niet doen. Eentje bestaat niet. 1day at a time! Ik vind een week al wel stoer!

Hoi ik ben nieuw hier, ik zit al een week mee te lezen en stel me maar eens voor. Ik ben 34 jaar en moeder van een peuter. Ik werk en heb een creatief eigen bedrijfje. Ik drink het liefst elke dag en ben al heel vroeg in mijn jeugd, ik denk 12 of zo, bekend geraakt met de heerlijke roes van de eerste paar drankjes. In mijn zwangerschap heb ik niet gedronken, dat is het langst wat ik heb gedaan zonder drank, maar dat is met een compleet andere motivatie, en andere hormoonhuishouding. Ging probleemloos. Ik kwam wel wat aan, van alle chocola en ijsjes ha ha. Maar goed, tijdens studie en daarna, vaak dagelijks drinken, en dus na de zwangerschap ook al gauw weer elke dag 2. Dit ging een tijd goed, met uitschieters hier en daar, en toch wat knagende gevoelens over dat ik het niet echt kon laten, ook al nam ik het me 'sochtends voor. Had ik peuter op bed, gordijnen dicht, verlangde ik er zo naar. Ach, waarom ook niet. Ik stopte een maand geleden met roken, en dat ging/gaat wel goed, behalve dan dat ik meer ging drinken! Bovendien begon ik al eerder op de dag er aan te denken. Van de regen in de drup. Ik slaap er onrustig van en word elke morgen dan toch suf wakker, niet echt brak maar futloos. De nacht voor mijn verjaardag werd ik weer wakker, onrustig, net ééntje teveel op, niet fris. Nee, ik besloot dat ik weer de macht over het stuur wil en ben dus helemaal gestopt. Weet nu alleen niet voor hoelang, neem het een dag per keer, maar zeker een dag of 30. Dan zien we wel weer. Vaak 'savonds kom ik hier even kijken. Misschien vind ik iemand die precies hetzelfde heeft om af en toe mee te kletsen. Vandaag had ik alweer die foute neiging om de discussie aan te gaan, waarom zou ik eigenlijk stoppen, zoveel was het nu ook weer niet, een ander drinkt veel meer, bla bla, al die smoezen. Ik wil dus graag gemotiveerd blijven en me eraan blijven herinneren dat ik het echt naar vind dat ik het niet meer kan laten en het soms gewoon mis. Dan is alles een beetje saaier. Het gaat wel over, met een beetje hulp en moed. Hopelijk tot lezens!