Na lang naar jullie forum "ditjes en datjes" gekeken te hebben heb ik besloten iets aan mijn probleem te doen. Ik ben 47 jaar, gescheiden en papa van een lieve dochter van 15. Sinds kort in relatie met een lieve vrouw maar die "tot op heden" niets van mijn probleem afweet. Als ik terugblik naar mijn verleden en heel eerlijk ben dan moet ik toegeven dat alles wat is misgegaan eigenlijk in verband kon gebracht worden met alcohol, zowel proffesioneel als privé. Ik heb onlangs 2 weken gestopt en voelde me zoveel beter dat ik het eigenlijk wilde vieren en dat gaat uiteraard enkel met alcohol, en we waren weer vertrokken. Ik nam toen Antabuse en Campral. Iedere keer denk ik van : Ok, nu heb ik het onder de knie...maar herval altijd. Minderen is een droom maar ik denk dat dit niet haalbaar is. Gisteren had ik een baaldag en wat ben ik dan maar gaan doen : cafébezoek ! Ik heb gezien dat ik nog naar mijn zus gebeld heb maar zelfs daar weet ik niets meer van. Vanmorgen opgestaan en de fles champagne die voorzien was voor het weekend is er bijna door... Al mijn vrienden zijn stevige gebruikers, ik heb al dikwijls aan de alarmbel getrokken maar blijkbaar dringt het niet door, het is steeds : kom zo erg is het nu ook niet...een glaasje ? Als ik mijn dochter heb kan ik alles perfect camoufleren, uiteraard ben ik dan de "vrolijke" papa die veel plezier maakt. Ik heb eens aan mijn vriendin gezegd dat ik eens een maand mezelf wilde zuiveren en geen alcohol meer wilde drinken voor een korte tijd , maar dat blijkt niet door te dringen, als ik bij haar ben staat de fles steeds klaar en dan gaat het : een glaasje of twee, moet kunnen. De buitenwereld begrijpt niet dat ik (wij) eigenlijk beter niets meer drinken ! Ik ben blij dat ik dit even kon vertellen en ik hoop dat ik de moed zal vinden om dit waar te maken..verdorie toch ! Oscarke