Hallo allemaal, Zal een korte samenvatting geven van de redenen waarom ik hier rondzwerf. Ik ben 26 jaar, heb vanaf ik mij herinneren al last van zware depressies. Mijn ouders scheidden op mijn 12e, waardoor ik ontspoorde. Na een opleiding gevolgd te hebben, kreeg ik mijn droombaan. Een lot uit de loterij. Ook vond ik, in mijn ogen, in deze periode mijn levenspartner. Met haar ging ik samenwonen. Altijd dronk ik al aardig veel, maar meestal als gezelligheid. Alcoholisme zit in mijn familie, 3 familieleden zijn alcoholist. Nu, 3 jaar later, ben ik mijn droombaan kwijt en woon ik weer alleen. Mijn werk op oneerlijke wijze kwijtgeraakt en mijn partner bleek borderline te hebben, dit ging niet meer. Ik drink tot 100 glazen per week zonder 'nuchtere' dagen. Ik heb een verantwoordelijke baan, maar ben er niet meer bij. Het gevoel dat mijn leven één grote mislukking is voert de boventoon. Drinken voelt als een bewuste zelfdestructie. Het geeft niet als ik de 30 niet haal. Toch komt soms een gevoel boven dat ik de draad weer op moet pakken... Ik merk dat ik de laatste tijd veel lieg. Over de hoeveelheid die ik drink, maar ook over hoeveel ik gedronken heb voordat ik bij iemand op bezoek ga. Jurgen