Rudy

Hanneke ouders maken fouten,keer op keer. Het zijn geen goden, maar gewoon mensen. Helaas kan zo'n houding na jaren dramatische invloed en gevolgen hebben voor de gezinsleden, de kinderen. Mijn ouders hielden me 'klein' (nog netjes uitgedrukt) en verweten me later dat ik zo 'klein' was. En geen commentaar anders was ik ondankbaar. Ik hunkerde op latere leeftijd nog steeds naar de aai over de bol van ma, het is bij de hunkering gebleven. Als je geen liefde hebt kun je geen liefde geven. Het geheel voelde aan als werd ik dubbel gestraft. Ik kunt je ma niet veranderen, ze zal je blijven behandelen als klein kind waarschijnlijk ook omdat ze niet anders kan. Als je dat maar inziet kun je afstand nemen of los laten. Ik heb mezelf min of meer in bescherming genomen door afstand te nemen van mijn ouders. Afstand nemen of los laten is iets anders dan in de steek laten. Pijnlijk ervaring Hanneke, je zou toch het liefst wensen dat je moeder je beste vriendin was, maar spijtig genoeg is dat niet altijd zo. Ga maar eens na in hoeverre dat van invloed is geweest op je drankgebruik. Kalmte moed en wijsheid Hanneke.

Even Adam een hart onder de riem steken. Neem niet het leed van de hele aardbol op je schouders. Heb vertrouwen en hou je haaks.

Koh het is belangrijk dat de motieven achter de gedachten waarom men dingen doet voor jezelf, of de ander, zuiver zijn. Ergens staat geschreven dat wij groot worden door ons 'klein' te maken. De spijker op zijn kop om het even heel materialistisch uit te drukken. Kohtje:heart:

Ik ga er weer vandoor. Een huisje bezichtigen wat de ma van mijn vrouw aangeboden heeft gekregen. Ik heb het al gezien op Maps en de omgeving spreekt me wel aan. Of zij er ook zo over denkt horen we binnen korte tijd. Een gezellige voortzetting van de zondag gewenst.

Wie houd ik eigenlijk voor de gek? -------------------------------------------------- -------------------------------------------- Niemand anders dan jezelf RLiesje. Veel succes met je nieuwe poging.

Hey Kohtje, of je niet bent weg geweest. Welkom

mooi interview in de volkskrant met arthur japin gelezen ook dat raakt me wezenlijk nu, zoals veel op dit moment: politiek, economie, mijn omgeving, religie, mijn eigen gedrag, ik zie, twijfel, verbaas me...vraag en krijg enkel meer vragen ik kan het niet meer onder woorden brengen. dat vind ik vreselijk. ------------ --------------------------------------- Jopie je open stellen maakt een mens kwetsbaar. Ik herinner me de tijd dat ik zoveel mogelijk van alles wilde weten. Gretig was ik en ongeduldig. Maar weten is nog niet voelen. Op het moment ik geen antwoorden meer kreeg op mijn vragen en in een cirkeltje bleef DENKEN en doen, zoekend naar verklaringen, stond er dikwijls een emotionele doorbraak voor de deur. Een emotie kun je niet verwoorden wel voelen en laten zien. Misschien sluit dit een beetje aan op wat je schrijft, misschien ook niet. Voor mij zijn deze emotionele omslagen van groot belang geweest.

mooi interview in de volkskrant met arthur japin gelezen ook dat raakt me wezenlijk nu, zoals veel op dit moment: politiek, economie, mijn omgeving, religie, mijn eigen gedrag, ik zie, twijfel, verbaas me...vraag en krijg enkel meer vragen ik kan het niet meer onder woorden brengen. dat vind ik vreselijk. ------------ --------------------------------------- Jopie je open stellen maakt een mens kwetsbaar. Ik herinner me de tijd dat ik zoveel mogelijk van alles wilde weten. Gretig was ik en ongeduldig. Maar weten is nog niet voelen. Op het moment ik geen antwoorden meer kreeg op mijn vragen en in een cirkeltje bleef DENKEN en doen, zoekend naar verklaringen, stond er dikwijls een emotionele doorbraak voor de deur. Een emotie kun je niet verwoorden wel voelen en laten zien. Misschien sluit dit een beetje aan op wat je schrijft, misschien ook niet. Voor mij zijn deze emotionele omslagen van groot belang geweest.

Ik moet glimlachen bij het lezen van je verhaal in de notendop Har. Er is herkenning, op verschillende punten lijkt onze levenswandel veel op elkaar. De depressie ken ik, de mani minder. De psych stelde dat hij allerlei labels op me kon plakken maar dat niet deed, hij stelde eenvoudig vast dat ik een leed aan een ontwikkelingsstoornis opgelopen in mijn kindertijd, opvoedkundig probleem dus. En dat begreep ik en kon er mee aan de slag. Naderhand kreeg ik in de gaten dat wat voor insteek je ook neemt ik altijd weer bij mijzelf terecht kwam. Ik zelf was het middelpunt, stond centraal. En dat was nieuw en een hele ontboezeming want voorheen zocht ik de oorzaak van mijn niet-functioneren altijd buiten mijzelf. Het dwangmatige en de obsessie, een gedachte niet meer kunnen los laten de paniek die daarop volgde en het geheel dempen met drank was meer mijn ding. Concentreren was een ramp, ik was een dromer en niet te vergeten de onrust in gezelschap waar iedereen door elkaar praat, ik werd er gek van, mijn filter was denk ik stuk. Het liefst mijd ik deze bijeenkomsten maar kom er soms niet onderuit. Ik vraag dan mijn partner dicht bij me te blijven, houd haar vinger vast en dat helpt mij de onrust verdwijnt. Ik heb veel gehad aan het formuleren van andere gedachten in plaats van denk patronen die mij negatief beïnvloeden. Verouderde normen en waarden veranderen daar waar mogelijk en dat gaf plots een andere kijk op mijn negatieve instelling. Beetje bang was ik wel, beetje erg bang want de nieuwe wereld die nu voor mij open ging had ik voorheen gemeden als de pest. En dat is niet zo verwonderlijk achteraf. Maar Har de altijd aanwezige dreiging gek te worden ligt achter ons en sindsdien lonkt de vrijheid. En die mogen we zelf invullen. Het voelt als thuis komen. Een groot geschenk Har, veel plezier ermee.

Op de valreep Borr nog even gedag zeggen. Dag Borr was't gezellig vandaag.? Fijne avond gewenst.

DAGdag allemaal.

Denk ik ook Kirky, bij mij zou een tekening nooit af zijn. Wel lastig. Maar op een keer moet je gewoon tevreden zijn met het resultaat. Anders maar bevestiging vragen van de omgeving

Nu echt weg. Hou het droog. Ik doe met jullie mee. Gaby hoe gaat het met je?

Krekel, tijd staat los van het het herstel proces. Herstellen of nieuwe ervaringen opdoen of je levenskwaliteiten verbeteren gaat een leven lang door. Eenmaal ermee begonnen is er geen weg meer terug. Toch wel, de ontwikkeling stopt als je weer gaat drinken. Gezien weliswaar vanuit de visie van een verslaafde.

Lijkt me een leuk tijdverdrijf. Maar lastig als je perfectionist bent, denk ik.

En dan nu wat gezelligheid in de tent brengen. Kaarsjes aan, verwarming een slag hoger makkelijk pak aan, taart uit de diepvries en op de bank. Fijne avond allemaal.

Kirky ik heb je tekening gezien. Die van de vlinder. Je tekent mooi.

Andersom ook.

Ik drink 11jaar geen drup alcohol meer Krekel. En gebruik geen andere roesopwekkende middelen of hoe noem je dat. En ik ben niet van plan hierin verandering te brengen. Tussentijds ben ik zwaar op de proef gesteld door voorvallen die om drank vragen, maar niet gedronken. Na een bepaalde periode zag ik wel in dat het leven zich niet in een geneverfles, maar zich gewoon binnenshuis en op straat afspeelt en dat de ware liefde zomaar naast je aan het aanrecht kan staan. Het leven zoals nu bevalt me prima.

Har, mijn levensverhaal kon amper in een klein schriftje. Eenmaal aan het verwerken toe gekomen werden de verhalen geleidelijk aan korter. Hoe meer inzicht hoe korter het verhaal. Mijn identiteit heb ik inmiddels terug gevonden. Het bleek uiteindelijk om de klater lach, de kwaadheid , vreugde en verdriet te gaan wat er vroeger niet mocht zijn. Aan de hand daarvan ben ik terug gaan voelen wie ik werkelijk ben. Ik heb mijn emotioneel kader uit mijn kindertijd herontdekt door de herinnering eraan en terug te gaan voelen hoe het is geweest. Het is de basis geworden van mijn nieuwe leven. Het heeft tijd angst en twijfels gekost voor ik mijzelf echt durfde laten zien wie ik in werkelijkheid was. Ik heb komaf gemaakt met de emotionele afhankelijk van mijn ouders. En leef nu niet meer hun, maar mijn eigen leven. En dat bevalt me goed Har, zo goed dat verdoven geen optie meer is. Al 11jaar niet meer. De laatste tijd word ik regelmatig geconfronteerd met spanningen en onzekerheid en dat hakt er nogal in bij mij. Er zijn meer dingen in mijn leven waar het verleden zich weleens mee wil bemoeien maar dat wordt steeds minder. Ik herken ze en kan er in 't dagelijkse leven redelijk goed mee uit de voeten. Har dit was in vogelvlucht mijn bevindingen en ik ben blij dat het allemaal zo gelopen is als het is. Groet

Hallo Kirky

Lenie in the mood.

Daar heb je wel een heel lang soepbord voor nodig Har?

Nou Krekel eigenlijk heb ik maar gewoon iets verzonnen om het gesprek met mezelf gaande te houden. Mijn auto ziet er niet uit. En met dit weer laat ik dat maar zo. Dat wil wel zeggen dat mijn dwangmatigheid om aan het auto wassen te slaan bij het zien van eerste beste vuiltje is verdwenen. Geen ergernis of schuldgevoel maar gewoon tevreden, het is maar een ding. Onthechten.

Middag Lenie.