Morgen
Ik las gisteren de posting van Mupke nog eens na en ze omschrijft voor een deel mijn frustratie de laatste tijd.
Ik vond de grens altijd vaag tussen het gedrag dat eigen is aan de verslaving waar men mee kampt of gedrag eigen aan het 'karakter' van.
Ik zie en lees héél mooie mensen hier. Er zijn er zelfs waar ik in eerste instantie niet kon doorlezen, die ik nu enorm bewonder. Niet altijd om hun gevecht maar om wie ze zijn.
Ik heb al heel lang geleden geleerd me niet te omringen met het soort persoon dat zoals ze zeggen 'zuigt'. Hier kan ik er niet altijd buiten. Dat stoort me..
Na een tijdje wordt het moeilijk ze nog als iets menselijks te zien.
Het wordt een karikatuur in je hoofd.
Maar ik leer ook daar heel veel van. Namelijk zelfbeheerst zijn en meer, maar daar ben ik nog niet uit.
Ieder nadeel heeft zijn voordeel
Leren is moeilijk