Ik scrolde maar de zever bleef duren.
@spirit, ik begrijp jou niet. Je zegt trots te zijn op je zoon en toch ben je afvallig als t om zijn keuzes gaat. Nu je hoeft zeker niet helemaal en met alles eens te zijn. Maar als ik jou lees schrijven over hun zogenaamde gebrek aan verantwoordelijkheid, je kritiek op zijn vrouw enzovoort, voel ik de liefde niet echt.
In de situatie die zich heeft voorgedaan is niemand te verwijten buiten jezelf.
Ik denk dat jouw band met je zoon, waarvan ik zeker ben dat je die koestert, veel meer gebaat is met duidelijk communiceren dan je frustratie met je de loop te laten gaan.
Wat als je zoon hier ooit meeleest? Gezellig wordt anders