Julius

-snap al-

Haha... ja was al met het afkorten bezig Juul, haha! wWat is dat vanavond, iedereen noemt me Juul, gebruik het zelfs al als afzender. Als je me in 't echt eens zou zien hè... past helemaal niet bij me, haha

Haha... Met feestjes bleef ik ook hangen Edit: Ik ken het EmmaR.

Ben ik nu 't vangnet?

Je hebt me door ... Trust!

@ Woman: Lekker, dank je @Tisane: Nee, das ongezond! Overmatige slijtage Vissen, en fietsen soms op m'n oude racefiets en af en toe een kleine sprint.

@ Tisane: Ja maaa En ik weet helemaal niet joe je aan sporten komt, heb ik niet gezegd. En echte koffie ja, supersterke. Van de percolator, een mok vol. Heerlijk. Misschien op zoek naar een rush nog steeds...? Ha Emma. EDIT: Je bent niet de enige wier moedergevoelens opbloeien naar mij toe. Gebeurde m'n stagebegeleidster en later collega ook.

Ik een sportman? - is even koffie zetten @ Thee: Neee... frans laten vallen, alhoewel ik t laatst beter sprak dan mensen die 't met goed gevolg afgerond hadden op de midd. school. Vind de sfeer in die films zo mooi. Wel de Weduwe Couderc gelezen, is deze ook verfilmd?

Das irritant denk ik.. maar ik snap het niet dat iemand zo veranderen kan. Kan ik bij mezelf niet voorstellen toch. @ Muts: De orginele! Met Brunó Cremer, die lelijke met die pukkel. En 6 x 540 minuten

Dit hoor ik niet de 1e x vanavond Tijn (En dat wij ook zo of zelfs erger waren!)

Haha, sorry. Zat per ongeluk in Oxford in ZIJN PUB!!!!! Wat detectives betreft... Ik heb ook alles van Jules Maigret En voel me nu meer mens... fitter. Vannacht niet lang geslapen... en toch voelde m'n lichaam ok. Merkte ik toen ik met m'n dikke slaapkop naar wc liep... m'n lijf ging zooo soepel dat m'n hooft bijna achterbleef.. Edit: Trouwens Morse's voornaam is Endeavour, wat zoiets betekend als probeersel. EDIT2: Tis hier.... series zijn idd echt verschrikkelijk gewoon...

Morse was er weer... op 1.... Fijne serie... John Thaw goede acteur. Titelsong mooi. Engeland mooi... Oxford, daar was ik een maand geleden nog.... ik wil terug.

Was scherts witte En 't werkt... zelfs dr comp is in slaap gevallen

Eerst kijken dan miepen witte.

Vrouwtje Welterusten door Nelly Kunst In een wei stond een grote boom. Dat was een slaapboom. Hij was prachtig en had rode en groene bladeren. En verscholen tussen die bladeren hingen zilveren belletjes. Als je onder de boom ging zitten, kon je ze horen klingelen. Ze klingelden een slaapliedje en daar kreeg je zo'n slaap van... Ohhhhhh! Dan begon je te geeuwen en even later sliep je heerlijk in het zachte, groene gras. Natuurlijk kende niemand die wondermooie slaapboom. Behalve één vrouwtje. Dat was vrouwtje Welterusten. Die boom was van haar. Op een avond, toen alle kinderen en dieren allang sliepen, kwam er een piepklein manneke langs de slaapboom. Het was kabouter Wakker. Hij strompelde door het gras en steunde met een hand op een stok. Vrouwtje Welterusten zag hem komen. Ze was juist bezig hout te sprokkelen voor haar kookfornuisje. 'Help je me even deze takkenbos te dragen?' vroeg ze. 'Dat gaat niet,' zei kabouter Wakker. 'Waarom niet?' vroeg het vrouwtje. 'Ik kan het niet,' zei kabouter Wakker weer. 'Omdat ik zo verschrikkelijk moe ben.' 'Ben je dan ziek?' 'Nee, dat niet. Ik heb zo'n slaap.' Kabouter Wakker beet op zijn lip. Het huilen stond hem nader dan het lachen. Dat zag vrouwtje Welterusten wel. Toch vond ze het niet aardig dat die kabouter haar niet wilde helpen. 'Je kunt me best even helpen de takkenbos te dragen,' zei ze een beetje boos. Je mag dan in een zacht bed slapen.' 'O nee, o nee, dat help niet,' zei hij verdrietig. Hij slikte een paar maal en frommelde zenuwachtig met een zakdoek. 'Het is niet zo eenvoudig als het lijkt. Een gewone kabouter stapt in zijn bed en valt in slaap, maar ik niet. Ik heb al in geen jaar geslapen.' Daar stond vrouwtje Welterusten wel even van te kijken. Een jaar niet geslapen. Dat was om den drommel geen grapje. Nu ze een goed naar de kabouter keek, kon ze het wel aan hem zien. Zijn ogen stonden zo flets en de randjes eromheen waren rood. 'Ik ben er zo moe van,' zei kabouter Wakker met trillende stem. 'En toch wil de slaap niet komen. O, o, wat moet ik doen? Er is in het hele kabouterland geen enkele dokter, die me kan helpen.' 'Dat is naar,' zie het vrouwtje op begrijpende toon. 'Kom maar met mij mee, want ik heb een slaapboom. En die boom brengt je in slaap, daar kun je vast van op aan.' Kabouter Wakker kon moeilijk geloven, wat het vrouwtje hem vertelde. Toch liep hij met haar mee naar de boom. 'Ga maar onder de takken zitten,' zei ze lief. 'Dan hoor je klokjes klingelen en dan komt de slaap...' Kabouter Wakker ging onder de boom in het gras zitten en toen hoorde hij inderdaad de klokjes klingelen. Het klonk zo mooi en teer, dat hij met open mond zat te luisteren. Plots gebeurde er iets: kabouter Wakker begon te geeuwen. 'ohhhhhhh...ohhhh...ahhhhhhh!' geeuwde hij. Z'n ogen vielen dicht en hij viel in slaap. Het zal nog wel een poosje duren, voor hij wakker wordt. Want als je een jaar niet geslapen hebt, dan moet je veel inhalen. Bron: http://communities.zeelandnet....?page=13&showpage=1699

Haha! Wel een mooie 60's stoel! Ik heb hier een blower en tafeltje en asbak uit dezelfde tijd Jane, af en toe is er geen touw aan (je) vast te knopen.

De man heet trouwens Hansje, was lichtkalend en had ietwat lang dunnetjes krullerig vochtig haar. Sailor: Glassex.

even zoeken Edit: Luit me niet op commando.

Wat denk je hoe ik me voelde, haha.

Fascineert me eeuwig.... Als ik 's zomers op de markt loop moet ik me echt inhouden. Voor ik het weet hang ik bij een schone dame onder de arm. Dat is mijn eigenlijke verslaving. Haha Nee wat ik wel had... 7 jaar geleden, in de bus, langs een groot psychiatrisch centrum.. een man met hemd, onwelriekend. Geurde alsof hij zich met shag ingewreven had en 2 maanden had staan zweten zonder douche. De bus zat redelijk vol, en ze moesten er nog bij. Ik een stoel naast het gangpad. De man stopte bij mij en tastte naar de paal die uit de stoel voor mij kwam. Hij reikte erg hoog zodat hij minder snel om zou vallen. Opeens... vlak langs mij heen suisde er een druppel. Ik keek omhoog. Oerwoud. Meende dat ik zelfs een glimp van Tarzan zag die Jane zocht. Daar kwamen dus de druppels vandaan. Een hobbel. Precies werd de volgende druppel gelanceerd. Gelukkig kon ik zijn baan berekenen omdat we rechtuit reden. We naderden de bebouwde kom. Ik zag de molen. Bijna thuis, fijn. Weg hier. Niet om thuis te zijn maar weg uit het oerwoud. Shit! Probleem. De weg ging niet meer rechtuit! Vanaf nu zouden de druppels zich uit hun baan breken. De baan die ik tijdens de rit zo zorgvuldig en met liefde berekend had waardoor ikzelf ongedeerd bleef! [sTOP]

Inderdaad Valentine 't is eigenlijk heel simpel, 't is gewoon een méns. En Tapas is een vrouw... goh..

Caius. Ben ook gek op geschiedenis Hij heeft een dualisme in zich waarin ik mezelf wellicht enigzins herken.

Was het lekker?

@Theemuts: Denk dat er ook factoren meespelen die niet te verklaren zijn. Niet alles is meetbaar denk ik, weet ik, voel ik. Er was eens een leuke populair wetenschappelijke serie; The Human Zoo. Daarin lieten ze zien dat een man een partner op geur kiest. Als hij het zweet van een vrouw aantrekkelijk vind, blijkt dit genetisch gezien ook een goede match te zijn.

Witte: Nee diverse gevallen uit 1e hand.