het proces en de inhoud

[pietjepuk]

vrienden

Uiteraard vind ik het gezellig om het vorige lijntje goed in ere te houden want als we alleen serieus zijn vind ik er ook niets aan, maar... het woord alcohol komt in de serieuze zin van het woord wel wat weinig voor en daar heb ik óók behoefte aan.

Ik heb inmiddels 3 categorieen gedefinieerd:

1. mensen die volledig willen stoppen (Fleur, Toni, Mathilde, Kika, Kato (waar ben je), Piggelmee, Pietjepuk, Mabij (waar ben je), Blackdog)
2. mensen die van het begin af aan wilden minderen (Bino, Frank, Zonnebloem (waar ben je))
3. mensen die oorspronkelijk wilden stoppen en nu willen minderen (Houten, Emma)

Er zijn een aantal vroegere schrijvers waarvan ik ook zo benieuwd ben hoe het gaat. Inderdaad: Opa2, Sweetling, Dreamer, we kunnen van jullie leren!!! waar zitten jullie in die 3 categorieen en hoe gaat dat? waar liggen de dipjes, waar liggen de valkuilen

We hebben allemaal onze ideeen over hoe het zal gaan met de drie categorieen en met de individuele 'deelnemers' en waar de risico's liggen maar het is toch wel heel belangrijk om van elkaar te wéten hoe het gaat in de verschillende fases. Ik zou het prettig vinden als we dat concreet blijven schrijven.

Het lijkt net of, als we het over ons echte probleem hebben, we heel voorzichtig naar elkaar worden, elkaar niet willen kwetsen, ons aangevallen voelen, en als het dan weer over de koers en over de fiets gaat, komen we weer los met zijn allen. We moeten elkaar toch zo vertrouwen dat we gaan schrijven wat we willen en dat ook van elkaar respecteren? En als het een keer misgaat, we ons niet naar elkáár gaan schamen ofzo?
Emma, jij schrijft bijvoorbeeld vrijdagmiddag dat je je zo goed voelt bij je nieuwe koers. Maar maandagochtend schrijf je dat je het er het weekend juist heel moeilijk mee hebt gehad. Kun je wat concreter zijn? Is het wel gelukt wat je van plan was? Wat was je van plan? warneer kwam die omslag dan? vrijdagavond al of zaterdag? Gaat het wel beter dan toen je voor de 0 ging? Of toch niet? Ik kan er niet eens uithalen of je weekend qua drank goed is gelopen. (en wat is goed precies?, wat wilde je)

Bij mij geldt het volgende: ik ben er enorm mee bezig de hele dag. Dat wordt (nog) niet minder. Welliswaar ben ik ver van het punt dat ik de mist in zal gaan voor mijn gevoel maar het houdt me bovenmatig bezig. Herkennen anderen dat? Gaat dat over en wanneer? Is het te vergelijken met stoppen met roken (voor degenen die dat gedaan hebben, Frank, volgens jou wel he). Houten, ben jij er minder mee bezig nu je je streven hebt bijgesteld of blijft dat? Dat soort dingen. Hoe lukt het en hoe voelt het?

Gaan de voordelen in de loop van tijd harder opwegen tegen de nadelen of blijft dat gevoel ongeveer zoals in het begin?

Zouden de stoppers uit categorie één ooit naar 3 willen of zijn zij blij met één. Wie zitten er eigenlijk allemaal bij Tactus en vindt iedereen die hulp zo fijn? Ik wél trouwens, aardige belangstellende vrouw die weet waar ze het over heeft m.i.

Okee, dit start ik even op om de maandagochtend weer een serieuze start te maken, wat veel vragen ineen, maar een start voor een nieuwe serieuze discussie

Succes allemaal, we gaan er toch met zijn allen voor he!!!!

[Emma]

Ha PP,
dit vind ik nou een uitermate boeiend draadje. Want hier gaat het mij in ieder geval om. En het fietsverhaal vind ik meer dan enig om te lezen maar soms ben ik gewoon niet in de stemming.
Ja, raar ook dat we ineens heel voorzichtig met elkaar zijn als we over ons daadwerkelijke probleem willen praten en daarom vind ik het zo leuk dat daar een apart draadje over gestart is. Laat de lol niet voorbij gaan maar ga ook niet voorbij aan de reden waarom we elkaar gevonden hebben.

Je vraagt concreet

"Emma, jij schrijft bijvoorbeeld vrijdagmiddag dat je je zo goed voelt bij je nieuwe koers. Maar maandagochtend schrijf je dat je het er het weekend juist heel moeilijk mee hebt gehad. Kun je wat concreter zijn? Is het wel gelukt wat je van plan was? Wat was je van plan? warneer kwam die omslag dan? vrijdagavond al of zaterdag? Gaat het wel beter dan toen je voor de 0 ging? Of toch niet? Ik kan er niet eens uithalen of je weekend qua drank goed is gelopen. (en wat is goed precies?, wat wilde je) "

Ik wil er best over praten maar voor wie er echt niks aan heeft, sorry voor mijn lang geleuter, bij deze al.
Ik voel me goed bij m'n besluit om soms wel soms niet te drinken. Maar vooral veel bewuster met drank om te gaan. Dus vrijdag was ik gewoon blij dat het ging zoals ik dat wil en voelde me ook erg lekker enz. Leuke week gehad, gezellige afpraken, qua drank het in de hand gehouden. Dagen tussen de afspraken niet in m'n eentje zitten slempen.
Zaterdag onwijs leuke dag gehad, wel ontzettend vermoeiend. Ik heb een "lastig lijf" laten we het daar op houden. Soms erg veel pijn en sommige pijntjes heb kan ik heel redelijk onder controle houden. En soms helpt alcohol heel redelijk tegen de pijn. En na de zaterdag drukte onwijs veel pijn. Besluit genomen het "niet weg te drinken" maar dan moet ik er wel iets anders mee. En dat kan ik nog niet zo goed. En dat is dan oefenen en uitproberen.
Net als zondag, ook leuk allemaal, maar ik heb blijkbaar ook een "openheid" naar mensen die gauw hun verhaal en me vertellen. En dat vind ik erg boeiend, dat maakt ook dat ik ben die ik ben, me prettig voel in mijn bestaan. Maar het kan soms ook te dicht bij komen. En daarmee ook, ik drink dat vaak weg, dat teveel, te dichtbij. En dat wil ik dus niet meer en verzin dan maar wat anders. En dan kies ik soms voor half/half. Dus m'n beetje alcohol en iets anders verzinnen. Of helemaal geen alcohol. Of helemaal wel. Maar alles maakt me dan moe.
Concreet heb ik in het weekend niet teveel gedronken, zondag geheel niet. Maar ik heb dan wel last van de pijn en de mensen die me net iets teveel vertellen. Of mij raakt het teveel, dat weet ik nog niet zo.

En daarbij komt dat alcohol ook wel een oppepper voor me is. En dan loop ik mezelf wel eens voorbij. Een beetje als voor sommige cocaine werkt, je kan zo lekker door gaan, tot je er mee stopt en dan moet je slapen. En ik ga net iets te ver. Maar ook, hoe leer je je grenzen kennen? Door er net even over heen te gaan.

Door Tactus (en ik heb ook nog wat andere therapie) leer ik steeds beter m'n grenzen te stellen, keuzes te maken etc. etc. Ik plan nu even alles in, tot de boodschappen toe. Maar het werkt wel voor me. Ik moet gewoon eerlijk bekennen dat ik niet zoveel energie heb dan ik zou willen en dan heel veel mensen meer hebben op mijn leeftijd. Maar het is. Door sporten en ontspanning probeer ik m'n energie niveau wel op te krikken maar dat gaat niet zo een twee drie. En geduld is ook niet mijn sterkste kant. En ik wil zoveel, en ik voel me dan zo waardeloos als ik andere wel van alles zie doen.

Bewust omgaan met alcohol is heel wat maar dat zegt niet dat alle andere "problemen" in je leven meteen weg zijn. Nee, daar moet ik ook wat op gaan verzinnen. En dat doe ik wel, daar ben ik heel intensief mee bezig maar soms voelt het niet lekker allemaal.
Maar wie heeft dat niet?

Ik kan me niet voorstellen dat de mensen hier op dit forum enkel een alcohol probleem hebben maar dat daar vaak heel wat "onder" zit. Dit is niet zo een plek om dat allemaal uit te diepen maar het is er wel. Ik ben blij met de hulp van Tactus om m'n alcohol gebruik de baas te worden en m'n andere hulp voor de onderliggende problemen.

Zo wat een verhaal. Sorry voor het lange geleuter maar ik hoop van meer mensen te lezen wat zij doen met de obstakels die het leven nou eenmaal heeft, en hoe pak je die aan zonder bouze.

liefs Emma

[pietjepuk]

Hoezo 'lang geleuter'. Dit vind ik nou heel zinnig en heel knap van je!! Wat evalueer je je weekend goed! Dan ben je toch al een heel eind als je dat zo kan!

en ik leer er ook al weer uit, en met mij de andere fietsvrienden denk ik. Als ik jou zo lees, vertellen anderen jou vanalles, zij zijn het dan deels kwijt en jij zit uiteindelijk HUN problemen weg te drinken. Mooi is dat!!!

Je bent waarschijnlijk veel gevoeliger dan je omgeving weet. Misschien moet je wel die problemen van anderen afkappen even, nu je het nog zo moeilijk hebt met je eigen (drank) probleem. Een andere oplossing is je er minder van aantrekken. Ja Emma, ook weer makkelijker gezegd dan gedaan he. Maar uiteindelijk voel je je welliswaar niet lekker over het weekend maar het lijkt toch best wel heel lekker gegaan!!! Toch?: Ben je trots op je zelf. En noem dit soort zinnige stukken geen geleuter meer!!!! Gekke Emma! Dank je voor dit mooie relaas.

Ja, en hoe pakken we opstakels aan zonder bouze. Wist ik het maar, ik hoop door jullie ervaringen ook de antwoorden te vinden

succes vanavond!

[Emma]

Dear Pp,
mag ik dan nog even doorgaan?
Zoals; ik zie er uitermate rustig uit. Alles is wat traag aan mij, m'n hartslag, m'n bloeddruk is laag, ik adem rustig. Ik krijg ook altijd krijsende babies in m'n armen gedrukt die dan na 10 minuten heel prettig liggen te slapen. Fijn voor de babes, fijn voor de ouders maar ik ben daarna een opgewonde standje. Ik ben niet zo kalm en rustig als ik lijk. Suf he.

En zo is het ook met de ander z'n problemen, ik schijn het allemaal zo onder controle te hebben, maar vaak is dat niet zo. Of doe ik dan net alsof, ik wil ik dat ,of is dat mijn doel in het leven? Vragen vragen. Maar ik ontdek steeds meer dat ik er ook ben, dat ik niet enkel waardevol ben als ik een ander z'n baby stil krijg, of naar een ander z'n problemen luister. Het gaat ook om wat ik doe, wat ik wil, waar ik me prettig bij voel. En ik voel me wel prettig bij een ander z'n verhaal: lief dat je dat me mij wil delen, en ik ben steeds weer geroerd bij zo'n weerloos mensje. Meer dan prachtig als je zo'n baby in je armen krijgt. Maar ook daar moet ik een middenweg in vinden. En dat gaat steeds beter.

Ja, ik ben blij met het weekend, ik ben blij met de manier waarop ik m'n alcohol probleem aanpak en zo gaat het goed.

Take care allen greetz, Emma

[fleur]

Hoi Pietjepuk en de anderen,
Een goed onderwerp, Pietjepuk; het is alleen niet zo een, twee, drie beantwoord. Want als ik mijn hele drankverleden ga opschrijven ben ik nog wel even bezig. Maar hier mijn poging. Ik denk, dat ik van mijn 20ste tot mijn veertigste een gewone sociale drinker ben geweest. Mijn man en ik dronken samen in het week-end een flesje wijn. Door-de weeks niets. Maar hoe gaat dat, je hebt vakantie, je huurt een huisje en we dronken dan elke avond wat. Zo sluipenderwijs werd het steeds meer. Op een gegeven moment ben ik gaan minderen; mijn man was toen al volledig gestopt. Dat minderen ging een paar weken goed. Maar dan staat er nog een restje van het week-end; ik had een drukke dag; een verjaardag , een ander feestje en zo kwam bij mij het probleem. Dit ging zo een aantal jaren. Stoppen, minderen, stoppen en weer minderen. Omdat het mij steeds niet lukte mijn drankgebruik onder controle te krijgen, deed ik er ook maar geen moeite meer voor. Ik dacht: wat kan het me schelen, ik voel me goed, op mijn werk gaat het goed. Allemaal waar. Ik dronk ook nooit als ik moest rijden. Ik vond ook eigenlijk, dat ik geen probleem had. Maar ik wist heel goed, dat ik 's avonds op de klok zat te kijken: nog een half uur, dan neem ik lekker een wijntje. Onbewust wist ik best wel, dat ik teveel dronk.
De laatste drie jaar liep het volledig uit de hand; je lichaam heeft ook steeds meer nodig en ik werd een stiekeme drinker. Ik wil hier niet ingaan op wat ik allemaal deed om ongemerkt steeds meer te nemen, maar ik kreeg een hekel aan mezelf. Schuldgevoelens, schaamte en mijn zelfvertrouwen nam zienderogen af. Wat je dan weer gaat compenseren met een wijntje. Enz... enz...
Na een vervelende gebeurtenis ben ik met lood in mijn schoenen naar mijn huisarts gegaan. Die schreef me Campral voor en wees me ook op allerlei instanties zoals de AA en de Brijderstichting. Er volgde ook nog een tweede bezoek en dat was het. Ondertussen ben ik nu zeven maanden alcohol-vrij en het voelt als een verademing. De eerste maanden was ik er nog erg mee bezig; nu niet meer. Ik taal er niet meer naar.
Maar nu maalt het nog zo in mijn hoofd: mijn moeder was alcoholverslaafd en alle ellende komt naar boven. En dan ook nog wat ikzelf allemaal aan de hand heb gehaald door de drank. Het blijft maar rommelen in mijn hoofd. Ik ben toen veel over alcoholverslaving gaan lezen en zo kwam ik ook bij dit forum.
Ik heb geen tactus-behandeling gedaan; ik wist niet eens van het bestaan af.
Ik voel me prima zonder drank. Ik weet nu, dat ik verslaafd ben en niet meer moet gaan drinken: wil het ook niet meer. Het zit vast ook in mijn genen. Minderen is voor mij dus, na jarenlang dat wél geprobeerd te hebben, absoluut geen optie. Ik ben daar nu ook gelukkig mee. Maar ik ben ook al 53. Had het liever jaren eerder gedaan. Die jaren van steeds maar weer proberen te minderen, wat niet lukte en maar weer opnieuw die strijd aangaan, ik ben blij dat ik daar nu van af ben.
Groetjes, Fleur

[Emma]

Ha Fleur,

tja, en ik maar denken dat je na "een naar voorvalletje" gewoon gestopt bent met drinken. Gelijk ook, ik weet dat het zo niet werkt. Dank je voor je verhaal. Dank je voor het delen.

Ik vind je echt een onwijze dapper dat je het al die maanden al doet in je eentje. of misschien met hulp van de AA? of van een ander instantie. Maar je bent wel ons/mijn voorbeeld. Ben echt blij voor je.

Ik voel me goed op de weg die ik volg. Er zijn hobbels, maar die hebben de geheelonthouders ook. Ga door waar je je het prettigst bij voelt. Maar ik voel me gesteund bij zo'n verhaal van Fleur. Het kan dus!

Liefs Emma

[fleur]

Hoi Pietjepuk, Emma en natuurlijk de anderen...
Nee, ik ben niet naar de Brijderstichting geweest; ik ken iemand die daar werkt. En de AA, als ik eerlijk ben was ik als de dood om er toch bekenden tegen te komen. Dat geldt natuurlijk voor iedereen, maar toch.... de stap zetten was voor mij toch wel een erge hobbel. En momenteel voel ik de behoefte niet. Ik heb jullie toch?
Groetjes, Fleur

[Thil]

hoi Pietje P.

Over Mathilde het volgende;
Ik zie dat je me in de eerste cat. plaatst en dat is terecht maar ik heb in het verleden druk heen en weer gehopt tussen cat.2 en cat.3.
Pas nadat mijn zelfvertrouwen op een absoluut nulpunt was aangeland heb ik voor categorie1 gekozen.
Een bewuste keuze maar eigenlijk ook weer geen keuze. Ik heb het mijn lever zó moeilijk gemaakt dat doorgaan met drinken vroeg of laat zou betekenen dat ik kies voor een voortijdig einde.
Echt, ik zit in de wachtkamer voor het priklab en daar lees ik op het aanvraag formuliertje de woorden van de internist; ernstig gestoorde leverfunctie! Ernstig gestoorde leverfunctie, en wat doet Mathilde?
Die maakt 's-avonds gewoon weer een literflesje van Appie open en laaft zich als elke avond.
Ik kan daar écht met mijn boerenverstand niet bij en ik heb inmiddels hier zoveel gelezen over TIC's (Toni, nog bedankt)en andere fysiologische processen in het menselijk lichaam dat ik er mijn verstand helemaal niet meer mee wil belasten. Dat heb ik veel te hard nodig voor andere zaken.
Ik wil kappen en als dat lastig wordt dan moet dat maar. Ik ga misschien ook nog wel eens op mijn blote knieën over de grond kruipen (Houten, was jij dat) en misschien ga ik wel een avond lang op mijn handen zitten:), ik hoef het ook niet kado te krijgen.

Pietje, ik ervaar niet dat ik voorzichtig wordt om naar anderen over mijn probleem te praten maar dat ligt voor iedereen weer anders, denk ik. Natuurlijk, ook ik wil niemand kwetsen en ik wordt ook liever niet aangevallen, maar op de één of andere manier kan ik dat laatste juist hier aardig verdragen.
Een soort van prettig op je sterke kant aangesproken worden.

Jouw bevinding om er de hele dag mee bezig te zijn heb ik helaas ook. Ik wijt dat aan mijn alleenstaande-status. Er is geen controle. Wel heb ik last van een sterk afgesteld geweten en dat betekent dat ik me hier niet durf te vertonen als ik niet aan mijn doel werk dat ik hier zo luidkeels verkondig

En ja, ik zit ook in het warme hooi van Tactus.
Voor mij werkt het.
Ik ben ook dankbaar voor de kans.

Groetje
Mathilde

[Thil]

Nou Emma,

Ik vind het ook allerminst geleuter.
Eerder een dappere ontboezeming.
Ik merk toch dat ik het prettig vind een klein beetje meer te weten over de mensen waarmee ik van gedachtes wisselt over zeer persoonlijke zaken.
Je hoeft heus elkaars vriend of vriendin niet te zijn en dit gezelschap hier op dit forum zal heus je leven niet schokkend veranderen maar we delen toch wel iets heel belangrijks.

Hoe ons aller Opa2 bv. levendig kon vertellen over zijn bezoekjes aan de markt en wat hij daar dan kocht, niets wereldschokkends maar het gaf je wel een beeld van de man.
Er zijn -en dat weten wij allemaal wel- belangrijkere dingen in het leven dan gedroogde abrikozen van de markt maar ik persoonlijk vind niks mis met die dichtbij-huis-dingen.
Samen 's-avonds zeggen 'schat wat waren de aardappels vanavond hard'
Ik zou een warm pleidooi willen houden, Emma, voor het uiten van die kleine dagelijkse pijntjes en
vreugde-sprongetjes.

Ik denk dat jij je gevoeligheid uitstraalt en mensen merken dat.
Zo kunnen ze hun pijn met Emma delen want Emma voelt hun pijn zo fijn mee.
Hoe lief de mensen ook zijn Emma, kijk uit!
Je bent er zelf ook nog es en volgens mij mag je er wezen.

Lieve groet,
Mathilde

[Emma]

ik heb voor de 20e keer ofzo een kerstboom alleen opgetuigd. En dat is niet leuk. Ieder jaar hou ik me voor dat dit de laatste keer is dat ik dat doe, dat ik alleen doe.
En nu ben ik boos en verdrietiig en ga naar de Ah een fles wijn kopen. Zooo, hou me maar eens tegen!

emma

[Emma]

het werkte. Ik ga naar bed. Maar ik blijf boos en verdrietig. tot morgen.
Emma

[Thil]

Lieve Emma,
Geintje hé?
Die wijn van Appie is niet om te drinken...!
En die Kl*te kerstboom?
Die staat nou toch?
Emma, zullen we een virtueel glaasje heffen?
Leeg of met een beetje spa of thee.
Maar met heel veel medeleven en steun vanuit hier?

Lieve groet,
Mathilde

[Emma]

lieve mathilde,
nee het is geen geintje. Ik moet me aan m'n stoel vastklampen om niet te gaan. En de AH wijn vind ik errug lekker! En ik blijf boos en geirriteerd maar ik ben erg blij met je berichtl !!!!!!!! utroepteken, hakkend op m'n toetsenbord. Gosh wat kan een mens geirriteerd zijn Ga m'n kruik maken. Tot ik een gezelllige kruikenzak kreeg van m'n moeder had ik ellendige brandplekken. Kent iemand die? en heeft iemand nog een tip hoe die te helen? ik voel het niet meer en loop er jaren mee. Emma is boos, op de hele wereld!! sory sorry, jullie kunnen daar niks aan doen, maar soms is het zo mis. sorry!

Dag dag Emma

[Frank]

Leuk draadje, weer even naar de inhoud ...

Nog maar een keer een deel van mijn verhaal en de ervaringen tot op heden. Drank, relatief op jonge leeftijd gaan drinken 15 jaar ofzo, natuurlijk toen alleen in het weekend enzo. Hoeveelheden, toen ook al vrij behoorlijk. Ik denk dat 15 tot 20 bier toen al eerder regel waren dan uitzondering. Daarbij blowde ik ook nog stevig.

Problemen ... nee eigenlijk niet, tja je wordt een keer dronken .... Tijdens mijn 1e jaar in de studententijd nog allerlei rommel geprobeerd. Was wel aardig, maar ik kreeg Pfeiffer en heb een periode op de speed doorgelopen ... Gekapt met die studie, en een andere studie in een andere stad gaan doen. Daar verder geen bekenden, in die periode eigenlijk zo goed als niks meer gebruikt behalve alcohol. Blowen en andere rommel, leek me niet zo'n gezond pad (... met name van het blowen werd ik vreselijk passief ... yuck)

De alcohol die is gebleven... veel drank en de regelmaat van dagelijks. Daar ben ik eigenlijk nooit meer vanaf gekomen. Sinds toen heb ik iedere dag gedronken, bijna altijd sociaal (eten, cafe). In het laatste jaar veranderde er iets, ik ging ook alleen drinken of als de gelegenheid er was al veel voordrinken (het koken) ... En dat begon uiteindelijk te knagen, het voordrinken en dat ik nog even een fles wijn of een biertje of 3 a 4 of meer naar binnen kieperde voordat ik naar bed ging. Die constatering is voor mij aanleiding geweest om eens na te gaan denken over wat ik nu aan het doen was.

Ik heb geen problemen met drank, mij tolerantie ligt heel hoog. Ik wordt niet vervelend, mensen merken het niet aan me (zijn me denk ik alleen dronken gewend ). Ik ben eens gaan grasduinen over het Internet en ben uiteindelijk op dit forum beland.

Ik heb er verder ook met niemand over gesproken, anders dan drinkebroertjes die het opviel dat ik even geen alcohol dronk. Daar maakte ik me ermee vanaf dat ik voor mezelf moest bewijzen zonder drank te kunnen. Einde discussie ...

Goed ik ben nu drie maanden hiermee bezig, ik merk nog steeds dat ik er vaak aan denk, al is het maar door op dit forum te kijken. Het lukt nu redelijk eenvoudig om 's avonds geen biertje te pakken, maar it crosses my mind. Voorheen zat ik achter de compu en had de fles wijn aan mijn kant ... nu niet. Ik probeer wel af en toe het excuus te organiseren, de kroeg... maar goed dat is ook gezelligheid.

Oh ja je vraag over roken, met roken kan ik ook goed kiezen wanneer wel en wanneer niet. Ook hier geldt een sociale roker, alleen roken doe ik niet meer. Als iemand aan het paffen is rook ik graag mee. Hetzelfde geldt voor een joint of zo, alleen die sociale omstandigheid komt bijna nooit meer voor. (ja ook ik begin oud te worden met mijn 37).

Ik vind de drank lastiger, de trek is groter, maar goed, het gevecht is ook nog niet zolang aan de gang... en het gaat tot op heden goed. Tel uw zegeningen .... Vanavond is ook weer droog gebleven ...

G> Frank

[Binorosa]

Leuk draadje, weer even naar de inhoud ...

Nog maar een keer een deel van mijn verhaal en de ervaringen tot op heden. Drank, relatief op jonge leeftijd gaan drinken 15 jaar ofzo, natuurlijk toen alleen in het weekend. Hoeveelheden, toen ook al vrij behoorlijk. Ik denk dat 15 tot 20 bier toen eerder regel waren dan uitzondering. Daarbij blowde ik later ook nog stevig.

Problemen ... nee eigenlijk niet, tja je wordt een keer dronken ....

Grappig, maar waar! Frank bedankt, dat scheelt mij weer een hoop typwerk!

Bijna 30 jaar, ik word 44 deze zomer, geleden begon het gelazer. Groot gebracht met dagelijks drank in huis en op tafel, pa (onwetend) alcoholist (hij rust in vrede) maar verder goed functionerend en voor zijn gezin zorgend, moeder kon er ook wat van, groot gezin, weinig aandacht maar naar met normale waarden en met respect voor anderen groot geworden. Heel vroeg zelfstandig, vroeg van school en werkend en altijd poen genoeg om te zuipen en te feesten. Kantine en kroegbeest vanaf 16e. Heel veel bier altijd en in het begin veel geëxpirimenteerd met sterke drank als cognac, vieux, whiskey and all that shit. Later alleen maar bier en sinds een jaar of 5 wijn. Problemen in het leven vroeger gebagatelliseerd en weggedronken met bier. Brede sloten, nee rivieren tegelijk. Daarbij een tijd dagelijks geblowd, je kent het wel; s'morgens ontwaken met een joint (dat was nog eens het dak eraf, haha) Alle shit gekend die je maar kunt bedenken; thuis, relaties, meerdere keren veroordeeld wegens met te veel drank op rijden, poen te kort, totally broke, leningen, huur niet betalen, huisuitzetting, heroineverslaafde broer, heb kennissen zich dood zien drinken, basen en spuiten, bestolen door ex- en vrienden!! De hele godganse klerezooi dus gehad. Maar ook goede tijd geweest en handig, veel van geleerd! Heeft zijn functie wel gehad.

Altijd heel goed gefunctioneerd met de drank (Frank's energie van drinken is voor mij ook heel herkenbaar) Van nietsnut/loser met keihard werken naar topfunctie in wereldhandel gegroeid. Combinatie keihard werken en thuis of in de kroeg grote hoeveelheden bier nuttigen waren geen probleem. Een soort immuunsysteem opgebouwd ofzo, don't know.

Sinds huidige relatie (nu een jaar of 14) geen problemen. Fantastische vrouw, prachtige kinderen. Het leven is eigenlijk zeer goed, het zit me (ons) erg mee moet ik zeggen. Het is nog net niet alleen maar feest. Ik ben dan ook uitermate gelukkig, ben zonder problemen de business uitgestapt, de dikke poen achter me gelaten en op eigen verzoek en met groot plezier sinds een jaar of 5 fulltime huisman en tekstschrijver en leidt een fantastisch leven. Any problems? No!

Drank! Ik ben er groot mee geworden en er is nooit iemand geweest die tegen mij zij dat 20/30 glazen bier wel wat veel was op een avondje stappen. Met drankgelagen waarbij we één na één achterover van de kruk vielen kregen we de lachers op de hand en waren goed voor hilarische anekdotes. Drank hoorde bij mij, en heel veel was eigenlijk ook geen probleem. Word ook niet lastig van drank, hooguit lollig. Daarnaast altijd veel en fanatiek buiten gesport, nu nog. Ik ben nog zo fit als een hoentje. Nooit trillen, shaken, misselijk, hartkloppingen gehad of meer van die veel gehoorde klachten.

Wel eens een kater, maar mijn hele leven zonder verdere problemen gefunctioneerd.

Maar nu 'de stap' gemaakt dus. Waarom ?

Een paar maanden geleden werd ik me bewust dat als ik een sixpack bier haalde dat die dan ook meteen op ging. Of het nu gewone biertjes waren, dubbele Leffe, triples, fijne Kasteeltjes (voor de kenners) of Duvels, dat maakte niet uit. Het ging gewoon op! Toen ik mezelf na de vakantie, waar 2 flessen wijn per dag de standaard was, een klein half jaartje geleden erop betrapte binnen een half uurtje een literfles zeer zware wijn te hebben geledigd en op zoek was naar nóg meer viel het kwartje!!

Toen besloot ik direct er wat aan te gaan doen en dat ik daar houvast en steun bij nodig zou hebben.
Na ff koekelen kwam ik hier terecht en heb me direct ingeschreven bij Tactus. Wordt nu digitaal behandeld (wat een uitvinding!) en dat gaat uitstekend. Ze bieden een manier om inzicht te krijgen in je gewoontes, denken, doen en handelen m.b.t tot alcohol en vooral: wat het met je doet. Voor mij is het geen spiegel maar een bevestiging van wat ik altijd al dacht. Ik ben niet goed bezig, het is spelen met het leven. Daar heb ik dus geen zin meer in dus moet ik controle krijgen. En dat gaat me lukken ook. Nooit is het iemand of iets gelukt MIJN WIL te breken of kapot te maken. Drank zal dat dus ook niet lukken! Ik ben nu goed op weg en voel me er erg goed bij!

Als je in staat bent een (ijzer)sterke WIL te combineren met je gezond verstand mag het geen probleem zijn van je drankprobleem af te komen. Die wil en kracht heb ik, dus gaat het mij ook lukken. Het forum
biedt mij daar steun bij. Daarvoor wil ik jullie bedanken en daarom zal ik hier ook blijven komen en mijn eigen verhaal op blijven schrijven. Zonder dralen en omwegen want daar hebben we het meest aan.

Liefs en sterkte voor iedereen,
Bino

[pietjepuk]

toen ik dit draadje startte dacht ik dus: een beetje de inhoud weer in kan geen kwaad. Maar de verhalen die nu worden opgechreven zijn allemaal enorm open, goed beschreven en oprecht zeg. Ik heb het gevoel dat we elkaar heel goed gaan kennen zo. En dan denk ik: ik durf te wedden dat het merendeel van de mensheid niet zo over zichzelf heeft nagedacht als wij blijkbaar doen. Als we onszelf toch relatief zo goed kennen, dan moet dit probleem toch te overwinnen zijn. En ik denk Bino, dat we elkaar daar heel goed bij kunnen helpen. Ik zal er in ieder geval mijn uiterste best voor doen.

Ik ga eens kijken of ik mijn verhaal ook zo pakkend kan beschrijven als jullie doen

groetjes, lieve maatjes

[Houtje]

Lieve allemaal, hierbij mijn overpeinzingen over mijn drankgebruik.

Ik realiseer me dat ik hiermee mezelf enorm kwetsbaar opstel, maar ik heb mezelf toegesproken:
wie een grote mond heeft over het fietsen, moet ook over de drank kunnen praten.

Het kwade gevoel van Emma ken ik maar al te goed.
Boos, woedend op alles en iedereen. Je WILT je niet zo rot voelen als je doet, maar je doet het, het gebeurt met je en je voelt je zó rot en daar word je dan weer boos over.... op jezelf. Dat is nou eenmaal hét moment op je boosheid op te lossen in .... een glaasje wijn?
Dat is mijn probleem dus in het kort. Er gebeuren allerlei dingen om mij heen waar ik voor mijn gevoel (terecht of niet) "niets aan kan doen" en dan los ik dat maar bij mijzelf op door de gevoelen te "dempen" met wijn. Hoewel ik overdag nóóit drink (en het is nu echt pas ochtend) kan ik, terwijl ik dit opschrijf, de wijn rúíken, en de vervulling en de warmte die het oplevert van het "gat in je lijf" dat de wijn oplevert, fysiek voelen. het doet gewoon PIJN om er al aan te denken. Misschien een nieuw sub-therapietje? Het doorvoelen van het gat in je lijf als je alcohol (of drugs, of roken, of eten, weglaat, dit meen ik zonder dollen.
Ik was als kind al zwaar ongelukkig en op mijn 10e dronk ik toevallig een glas vermouth in één keer leeg en voelde de warmte, de vervulling en de invulling die in mijn lijf de leegte, het gat en de pijn opvulde. Daarna ben ik "stiekum" gaan drinken (was niet zo moeilijk in een huis waar flink werd gedronken) en toen ik ouder werd ben ik gewoon mee gaan drinken met de volwassenen, dat werd voor een meisje als "stoer" gezien dat ik dronk als een man. Een halve fles beerenburg, dat soort dingen. Gek genoeg herinner ik me uit die tijd méér dingen (situaties) dan van "benevelde" periodes daarná. Ik rookte ook een pakje sigaretten per dag, en dat was in den beginne ook "stoer". Ik vond het makkelijker om daar mee op te houden dan met drinken. Ik heb wel weer gerookt maar sinds ik kinderen heb niet meer. Maar goed, even chrono graag.
Toen ik ging studeren, ben ik totaal uit de band gevlogen qua drankgebruik (dat was toen ook erg stoer in een studentenhuis met muren van gestapelde kratjes) en besloten dat het minder moest worden (ik was zó gruwelijk ziek de helft van de tijd, echt lichamelijk, overdag op straat kotsen en zo), dat is ook gelukt, maar nooit naar NUL. Ik moet wel bovenmatig intelligent zijn dat ik mijn tentamens heb gehaald, soms meer beneveld dan anders. Daarna ben ik altijd wel blijven drinken, zij het in méér of mindere mate. Werd het een tijdje te erg, dan schakelde ik wel weer terug tot "aanvaardbaar".
Ik voel me nu helemaal niet meer stoer, maar meer een zielig mislukt geval, en kijk, ook dáár helpt de drank prima tegen. En als je alléén woont zoals ik, is er geen sociale controle, en de glasbak praat echt niet terug, zoals in sommige reclame-spotjes wel het geval is. Als mij dat zou gebeuren (een pratende glasbak) zou ik in eerste instantie aan mijn eigen drankgebruik denken en niet aan een milieu-bewust reclamespotje....
Weet je hoe vaak mensen tegen je zeggen (ik zeg het niet eens zelf) "Meid, neem een lekker wijntje / borreltje / drankje je hebt het verdiend en ga dan lekker vroeg naar bed?" Ik pleegde dat altijd te verstaan als "neem een lekker flesje wijn" en dat naar bed gebeurt dan vanzelf wel (in meer of mindere mate omvallen). Want na 32 jaar drinken kan je lijf steeds minder hebben lijkt het wel. Hoewel ik er zeker van ben dat veel mensen geen idee hebben hoeveel drank ik weg kan zetten op één dag.
Ja, mijn portemonne weet het, en de glasbakken kunnen ook meepraten (ik neem ze allemaal om de beurt om de kans op tegenkomen van bekenden te minimaliseren). Maar door de "gewenning" blijft de kick steeds langer weg, de vermoeidheid (zeg maar coma) slaat wel eerder toe, dus de "opwekkende eigenschappen" waar ik zo naar verlang, de troost, en warmte, biedt het niet meer.
Ik heb daar een fantastische oplossing voor gevonden: je mindert een week of 6 naar de helft van je tax (tax, taks, takt, taktus???) en niemand merkt dat, en dat schakel je weer door en YES de bevrediging is er weer.
Drank heeft op mij een FANTASTISCHE uitwerking. Ik krijg energie, inspiratie, creativiteit, warmte, babbels, gezelligheid, ik knutsel de meest fantastische dingen in elkaar, fluitend doe ik het huishouden, was de auto, de ramen binnen en buiten én die van de buren, en als iemand vraagt "hoe doe je dat toch" dan zeg ik jolig "ik ga zo meteen even liggen" want dan voel ik de coma al aankomen. En als je stabiel doordrinkt, o jongens wat heerlijk, dan heb je er de hele dag op je werk ook nog pret van en gaat het fantastisch.
Ja,................en die éne vriend / vriendin / persoon die jou een keer apart neemt en tegen je zegt: "Zeg, drink jij niet érg veel?" die wimpel je zó creatief af, en dat doe je zó grappig en zó gevat dat die persoon toegeeft: "nee, inderdaad, dan zou je zo niet reageren als je écht alcoholist zou zijn". Nou laat je niet in de luren leggen, ik ben er achter gekomen: MOOI WEL dus.
Kortom, als je hiermee besluit te stoppen, lig je op een gegeven moment kruipend van ellende op je blote knieën in de keuken snakkend naar je "beloning" die je al zoveel jaren krijgt MAAR NU NIET MEER.
Zo, dit zijn de ware ontboezemingen van een doorgewinterde drinker. De laatste jaren red ik me prima met één flesje wijn ( ik noem het "drie glazen", vraag niet naar het formaat) per dag. En ik vind eigenlijk dat ik er RECHT op heb.
En nou heb ik besloten om het mezelf af te pakken, ik ben mijn speeltje kwijt, mijn moment van de dag om naar uit te kijken, mijn invulling, mijn doel, mijn vervulling van het gat in mijn lijf en in mijn ziel. En dat is zó verdomde KLOTE dat ik NU naar de winkel wil voor een fles Martini. Nu Nu Nu NU NU NU NU NU.
Daar bem ik dan, een hoopje ellende dat snakt naar haar dagelijkse fles wijn. Het is 1200 uur en ik moet nog 11 hele lange uren van deze dag doorstaan vóór ik het dekbed over mijn gezicht kan trekken.
Waarom ik dit niet eerder zo heb opgeschreven? Omdat ik me hierdoor zo KLOTE, WAARDELOOS EN SHIT voel en daar dus helemaal geen zin in heb. En nu? HOE KOM IK UIT DEZE PUT WAAR IK MEZELF HEB INGESMETEN?
Waarom ben ik hier aan begonnen? Waarom deze kwelling? Ik doe niet meer mee jongens, ik word hier ZWAAR ONGELUKKIG VAN. Ik trek me terug uit het forum* BIJ DEZE is bij mij het inzicht gekomen dat ik EEN HOPELOOS GEVAL ben en al dat geleuter over dat fietsen is leuk MAAR NIET BOEIEND.

*(zie mijn latere reaktie al laat ik dit gewoon staan, ik moest het "doorvoelen" denk ik....)

Onderaan deze pagina staat: Houten gaat ervoor..... Nou ik zou effe niet weten HOE....

[pietjepuk]

Tijdens de studie begon het. Altijd de kroeg in, heel veel zuipen. Leve de lol. Wat Bino schrijft: hilarische verhalen zijn zo ontstaan. Zelfs dat om de beurt van de kruk vallen herken ik, en de volgende dag pas merken dat je een vinger hebt gebroken bijvoorbeeld. Heel herkenbaar. Altijd feesten, tot vroeg in de morgen. Allemaal maatjes die drinken. Het leven lijkt één groot feest. Wakker worden met mannen naast me die ik nog nooit gezien heb voor mijn gevoel. Wat een lol zeg, denk ik achteraf. Puur triest eigenlijk, maar toen overschreeuwde ik dat.

Studie klaar, gaan werken. Feesten wordt wat minder, maar áls je dan feest, net zo als vroeger. Maar inmiddels ook alléén drinken. Thuis. Als ik me rot voel. Eerste vriendje waarmee ik samen ging wonen (studievriendje) is helemaal de mist ingegaan. Uiteindelijk heb ik hem voor het laatst gezien in een blijf van mijn lijf huis. Volkomen in de war door drank en drugs. Een 'veelbelovende jongen' zoals mijn moeder m noemde.

Inmiddels is het drinken niet meer alleen op feestjes (Frank, ik ging denk ik ook uit óm te drinken, smoesje voor mijzelf) maar ook thuis. En ook: de fles moet altijd op. Ik kan zelfs geen sherry in huis hebben voor een garnalencocktail want die gaat op (al lust ik het niet eens).

Ik werk hard en doe mijn best en drink s avonds 'om mijn hoofd leeg te maken'. Het piekeren en malen over mijn werk gaat niet meer weg zonder drank. Ik ken geen andere ontspanningsmanier. Ik werk heel hard en ik drink veel om het werk weer los te laten. Privé is het verder inmiddels waardeloos. Vriendjes bij de vleet. Ik probeer me emotioneel niet te binden.

Ik heb dus inmiddels 2 redenen om te drinken: feestjes en kroegbezoek, en hoofd leegmaken van het malen en piekeren.

Als er niets te piekeren valt verzin ik inmiddels dingen om te piekeren. De "Wet van Behoud van Ellende" noem ik dat. Anders heb ik geen smoes om te drinken. En zo gaan de circels jaren door tot ik als één van de vele vriendjes mijn huidige man ontmoet die me gewoon niet meer loslaat.

Hij is lief en begripvol en verwijt me nooit iets maar ik ga me steeds lulliger voelen over dit leven. Ik wil het niet meer.

En zo heb ik dan 4 jaar geleden hulp bij Parnassia ingeroepen. Dat was heel goed en ik heb toen voor een deel de hierboven beschreven circel doorbroken. Echter, wat Bino schrijft: nog steeds: als ik een fles koop moet ie op, Ja Bino, dat sixpack Duvel inderdaad ook. Als ik drank in huis heb moet het op,als ik eenmaal begin kan ik niet stoppen, als ik een feestje heb laat ik me 4 van de 5 keer nog steeds helemaal gaan, en wat vroeger hilarisch was is nu gewoon triest. Een vrouw van middelbare leeftijd die niet met drank om kan gaan. Meer is het dan niet. (42 jaar, is dat middelbaar, ja he, ben ik bang)

Ik werk inmiddels niet meer. Heb een heerlijk leven maar door mijn 'Wet van Behoud van Ellende' zie ik dat niet altijd helder.

De winst die ik na mijn hulp van Parnassia had was in een langzaam tempo weer aan het wegzakken en na een paar lullige gebeurtenissen (een fles door iemand zelf gemaakte heel sterke bessenjenever die ik in één avond opzoop) en een feestje met lullige afloop heb ik me bij dit illustere gezelschap aangesloten en tot op vandaag met veel plezier!!

De herkenning van de verhalen is prettig maar ook de humor waarmee, en wat ik in dit lijntje aantref de enorme openheid en zelfkennis van jullie,

Fijn, mijn nieuwe vrienden, dank jullie wel!

[pietjepuk]

HE LIEVE HOUTEN, IK WAS TEGELIJK MET JOU AAN HET SCHRIJVEN DUS IK KON NIET direct REAGEREN!

Shit, als het teveel bovenhaalt ga dan maar nu weer lekker op ons andere lijntje schrijven over onze fietstocht!!! daar knap je misschien weer van op.

Houten, en voel je niet klote, waardeloos en shit!! Alsjeblieft niet, je bent enorm grappig, eerlijk en intelligent, en hartelijk en lief en aardig en gezellig en .... HOUTEN!!! we zitten allemaal in hetzelfde schuitje en we zijn toch verdomme allemaal geen sukkels. Kom nou alsjeblieft. Houten, hoe kunnen we je opvrolijken.

Kom bij me wonen!! dan delen we mijn man!! vindt hij vast ook niet erg!!! of ik stuur m naar je toe! In Houten moet ie zijn dan he, een huis met een vrouw met bolletjestrui met 2 kinderen en een fiets voor de deur!

Lieve Houten, dank voor je mooie verhaal!!!!! verdomme, je bent toch hartstikke ver dat je dit allemaal zo goed kan analyseren. En als je dat niet meer wilt doe je dat maar niet meer. Okee???? je moet het jezelf niet moeilijker maken dan nodig is!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! maar ga alsjeblieft niet weg!

xxx

[Thil]

Beste allemaal,

Bij het lezen van het verhaal van Houten schoot er een liedje in mijn hoofd en dat wordt nu inmiddels een dwangdeun en ik wil het hier kwijt omdat ik vind dat het over de steun/vriendschap gaat die we hier ondervinden.

cry if you want to,
want tell you not to
won't try to cheer you up
I will be there if you want me to be near you

it's no use in keeping a stiff upperlip
you can weep you can sleep
you can loosen your grip
you can drown, you can frown,
go down with te ship
you can cry if you want to.

don't ever apologize
venting your pain
it is something to me you don't need toe explain
I don't need to know why, I don't think it's insane
you can cry if you want to

windows are closed, neighbours aren't home
it's better with me then to do it alone
I draw the curtains, unplug the phone,
you can cry if you want to

you can stare at the ceiling and tair out your hair
swallow your feeling and stagger and stare
you can show things, throw things
I would not care
you can cry if you want to

I won't make fun of you,
I won't tell anyone
I won't analyse what you'll do
or you should have done
I won't advice you
to go and have fun
you can cry if you want to

well it's empty and ugly and terribly sad
I can't know what you feel
but I know it is bad
and I know it is real and it makes you so mad
you can cry.

cry if you want to
won't tell you not to
won't try to cheer you op
I will be there
if you want me
to be
near you!

Mathilde

[Emma]

Jeetje, als ik zo jullie verhalen lees is het een grote herkenning. Het is 1 uur en ik heb m'n dosis tranen voor de dag al gehad. Wat Houten schrijft is ook zo herkenbaar. Op het moment dat je dit in alle eerlijkheid zo neerzet dan lijkt het wel of de hele beerput met ellende opengestrokken is, en stinken dat dat doet! Maar op een gegeven moment zakt het allemaal weer en pak je de draad weer op. Zo raar hoe flexibel mensen zijn. Ongelooflijk. Maar meis, ik denk hier aan je en stuur alle positieve energie die ik heb en hoop dat je zo weer op het forum verschijnt. Ik deel virtuele zakdoeken uit.

En pp, al die ellendige momenten die je zo beschrijft. Meis meis. Ik voel met je mee. De herkenning, het verdriet wat er achter zit. De teleurstelling in jezelf. De wet van behoud van ellende is iets waar ik ook al jaren over denk. Schuld, schaamte. En het dan weer doen en ergens die prettige herkenning van dat gevoel. Dan weet ik weer wat ik ben denk ik dan.

Nog even Houten, nee je hebt jezelf niet in die put gesmeten. De combinatie van factoren, je genen, je karakter, de mensen en situaties die je tegen bent gekomen. Het ligt niet alleen aan jou. En als ik je zo lees dan denk ik dat je ondanks alles het onwijs knap hebt gedaan. Echt, geloof me nou.

M'n boom staat en ik ben er toch wel blij mee. Ga zo weer op de fiets om het luie zweet er uit te trainen.

let allemaal op jullie zelve, we zijn het waard!
liefs Emma

[Houtje]

okee okee okee okee okee okee okee okee okee okee okee okee okee okee okee okee okee okee okee
IK GA NIET WEG MAAR laat me svp even in stilte kakenbijten ja?

[pietjepuk]

beloofd, Houten, what ever!!!

[Binorosa]

Beste allemaal,

goede therapie om de hele shit op tafel te gooien en daarmee misschien de onderste steen boven te krijgen. Eerst moet de gifbeker helemaal leeg, denk ik. Ik heb daar geen moeite mee, heb niets te verbergen (makkelijk lullen als je anoniem bent) en vind alles bespreekbaar.
Houten maakt wel een hoop los door haar zieleroerselen aan het keyboard toe te vertrouwen. Alleerst bij zichzelf, maar daarnaast ook bij anderen. Goede zaak, lijkt mij. Voor iedereen. LEERPROCES!
Schreeuw het f... uit als je er niet meer uitkomt, ram het in het keyboard maar...........probeer het niet op te lossen met datgene waar het op dit forum hier over gaat!!! Hoe meer je in staat bent dat te doen hoe sterker de WIL om het op te lossen zal worden.

Dus Houten, niet doen, stay on the right track!

Emma heeft het ook vreselijk moeilijk soms, en werd er laatst zelfs door 'deze club' van weerhouden naar de super te rennen en haar shit op te lossen met een fles ................ Kijk eens aan, dat is nog eens een forum!

Ga zo door mensen, we komen er samen wel.

Ben trouwens blij dat dit draadje is gestart want van dat gelul over dat fietsen (krijg ik zowiezo alleen maar dorst en pijn in m'n reet van) werd ik toch wel een beetje.............maar dit terzijde.

Groet
Bino

[Houtje]

Okee, Houten is nog en/of wéér in de race !!!

Inmiddels heb ik via de privé post/mail/berichten echt hele lieve en hartverwarmende reacties gehad. Daarom hierbij mijn excuses aan wil bieden voor mijn boze uitlatingen. Bino, ik blijf er bij dat de metafoor van het fietsen een makkelijke, fijne en grappige manier is om je te uiten. Bovendien in mijn geval erg handig gezien mijn problematische bestuurdersportier in auto + de gevolgen daarvan :$. Ik heb het gewoon nodig om af en toe vre-se-lijk te kunnen lachen anders houd ik het niet vol. Mentaal lig ik nu uitgevloerd met 2 lekke banden onderaan de meet om in fietstermen te blijven. Maar niet zonder spirit. Ik ben blij dat ik alles eruit gegooid heb maar het doet ook heeeeeeeel erg veel zeer. Of het heilzaam is moet ik nog gaan ontdekken. Maar ik ga er wél weer voor. Ik kook vandaag expres uit vriezer, blik en doos (durf niet naar de winkel, heb grote angst voor het openrukken van 3 martini-flessen tegelijk en het naar binnen laten stromen door mond en twee oren tegelijk in het GROTE, GROTE gat dat ik zo voel in mijn lijf en dat zo'n pijn doet. Ik vind het maar raar, maf en ongelofelijk dat ik na 6,5 week geen/zeer weinig alcohol én Campral nog zo hunker. Nou ja, zeker zeeeeeeeeeeeeeeeeer ernstig verslaafd, laten we het daar maar op houden. Jongens, ik zie jullie vanavond weer. Even wat huishoudelijke dingen uitvoeren.