aardig zijn voor jezelf, jezelf leuk vinden

[pietjepuk]

een nieuw onderwerp naar aanleiding van de ontwikkelingen van vandaag:

wat veel van ons gemeen hebben: we zijn niet aardig voor onszelf, zijn niet trots op wat we doen en zijn niet lief voor onszelf, kortom: we lijken onszelf niet zo leuk te vinden,

maar van de andere kant zijn we als de dood dat iemand anders ons niet leuk vindt en zijn we achterdochtig als een opmerking misschien niet helemaal goed bedoeld kan zijn.

Volgens mij zie ik dat veel op het forum en is dit een beetje een gemeenschappelijk probleem.

Nou is mijn grootste raadsel: waarom vinden we het doodnormaal dat we onszelf niet aardig vinden, maar vinden we het rampzalig als iemand anders er ook zo over zou denken! Zelfs iemand hier van het forum, die we in het dagelijks leven niet eens tegenkomen of kennen.

Blijkbaar vinden we de mening van iemand onbekends over onszelf nog belangrijker dan onze eigen mening!!!!

Dit bedacht ik me vandaag en ik begrijp niet hoe dit kan en waarom zo veel van ons dit probleem lijken te hebben. Is dit een probleem dat wij drinkers hebben, of is dit gewoon een algemeen probleem dat we bij elkaar nu leren kennen omdat we hier toevallig veel over gevoelens spreken?

Hebben jullie antwoorden want ik vind het maar heel curieus!

[jannetje]

Ik vind dit een heel interessante vraag en ga hier ook zeker over nadenken.
Ik herken me hier heel erg in.
Voor mezelf stel ik zeer hoge eisen en voor een ander heb ik altijd alle begrip!
Dat zit soms raar in elkaar.

Ik vind mezelf inderdaad vaak niet zo leuk.
Hoe dit komt, dat ga ik bij mezelf onderzoeken.
Goede discussie! Fijn dat je dit "draadje" begint.

Veel liefs allemaal en ga er ook morgen weer voor.

Jannetje

[pietjepuk]

Jannetje,

ik bedoel niet eens dat je jezelf niet zo leuk vindt en voor een ander alle begrip hebt, maar dat je jezelf niet zo leuk vindt en het rampzalig vindt als een ander je niet zo leuk zou vinden. Als je jezelf al niet leuk vindt en dat níet erg vindt waarom is het dan zo´n ramp als iemand anders je niet zo leuk zou vinden.

Leg ik het goed uit? zo bedoel ik het! Waarom is de mening van iemand anders over jouzelf (en ik bedoel met ´jou´ dus wij allemaal) belangrijker dan die van jezelf over jezelf, zelfs als je die ander alleen hier op ´papier´kent en een maand geleden nog niet eens een rol in je leven had!)

ik hoop dat ik me goed uitdruk

groetjes

pp

[jannetje]

Wij vinden ons zelf niet zo lief. Toch hebben we allemaal de hoop dat we wel lief zijn.
Dan komt het extra hard aan als anderen ons ook niet lief/goed vinden.
Dan ga je de moed opgeven.

Je weet niet zo goed hoe je over jezelf moet denken.
Ergens weet je wel dat je een aantal dingen heel goed doet, maar je hebt wel een bevestiging nodig.
Daarnaast vind je dat je sommige dingen heel slecht doet - zoals het omgaan met alcohol bijv. -

Een verslaving doorbreken is heel erg moeilijk. Je valt jezelf constant tegen.
Voor mij is dan het gevolg dat ik mezelf echt niet meer goed vind. De dingen die ik dan wel goed doe vind ik eigenlijk heel vanzelfsprekend. De dingen die ik niet goed doe, komen extra hard aan en versterken het negatieve gevoel over mijzelf.

Bij mij ligt daar het grootste probleem:
ik doe het allemaal niet goed, ik zie er niet uit, ik ben niet de moeite waard, enz.

Ik weet het, het is een negatief mailtje, maar tekenend voor mijn stemming en mijn beeld over mijzelf.

Ik hoop dat er veel reacties komen op de discussie van pietjepuk.

[Houtje]

Nou PééPéé,

Hoe beroerd ik me ook voel, deze discussie is me uit het hart gegrepen en voor míjzelf borduurt het eigenlijk voort op het verhaal over "het gat in het hart". Wie dat wil hebben kan ik nog wel eens opdoekelen?
Mag ik voor de mijn naarbedwillen-syndroom even ongegeneerd de eigenschappen van onze Vriend Revé Diekstra (René voor Intimi) opschrijven, hoe hij een "emotioneel-labiele" persoon beschrijft? Als je uit het 1e rijtje 3 dingen toepasselijk vindt op jezelf> ben je emotioneel erg gevoelig. Tweede rijte gaat over je blik op jezelf. Zelfde verhaal. Hebben jullie hier wat aan? Voor meer schrijven ontbreekt me de puffffff

- stemmingswisselingen
- impulsiviteit
- moeilijk contact kunnen leggen
- moeilijk alleen kunnen zijn
- woede uitbarstingen
- dreigen met zelfdoding, alsmede zelfverwonding, alcohol- en drugsmisbruik,
- eetstoornissen, gok- en - koopverslaving,
- dissociatieve en psychotische verschijnselen.

De binnenwereld ziet er anders uit;
- angst, soms door agressie bedekt
- eenzaamheid, zelfs in gezelschap
- leegte, niet weten wat je wilt, voelt of vindt
- een kloof tussen gevoel en verstand
- overspoeld raken door heftige emoties, waar je niets mee kan en die moeilijk te verdragen zijn
- relaties niet kunnen aangaan en/of kunnen volhouden, ook met betrekking tot werk
- periodes van depressie, enorme spanning en weinig gevoel van eigenwaarde.

[anton]

WFH zei het al: De mens is als een eenzame drenkeling op een vlot, op een wijde uitgestrekte zee temidden van andere eenzame drenkelingen op vloten. Volstrekt onmogelijk om elkaar te bereiken.

Hier zijn het eenzame woorden op vloten. Die kunnen ook alleen maar wat roepen, meer niet. Geen pretje!

[Emma]

Ha PP, ineteressante discussie. Ik weet eigenlijk niet of het alleen mensen met een verslaving betreft. Ik denk dat veel mensen zichzelf niet leuk vinden. Alhoewel, bedenk me ineens wat types die zichzelf erg leuk vinden en daar totaal geen reden voor hebben ;-)) en wie is nou gelukkiger?

Ik heb op dit forum wel eens ervaren dat forum genoten me lief vonden schrijven of zomaar zeiden dat ze me aardig vonden. Aan de ene kant gloeide ik dan van trots om gelijk te denken: je moest eens weten.... Maar waarom laten we zoveel afhangen van de mening van de ander? En blijven we niet bij wat we zelf vinden. Of waarom durven we niet meer te luisteren naar die ander? Gaat het er misschien om of je je wel of niet gelukkig tevreden of wat dan ook voelt.

Soms denk ik ook wel eens dat we onszelf een "brevet van onvermogen" geven. Ach, ik ben toch niks waard dus ik hoef ook niks. Het blijft altijd een beetje spelen in de marge. Of je constant een soort "stage" loopt voordat je echt gaat leven. "Neem me het alsjeblieft niet kwalijk als ik het verpruts want ik kan het nog niet". Zoiets. Maar als we onszelf, of liever, als ik mezelf met al m'n nukken en grillen maar ook al die leuke kanten accepteer dan "moet" ik "echt" meedoen. Weer een beetje het acceptatie onderwerp.

Nou goed, ik ga er nog eens lekker op doorkauwen.
Spreek jullie,
Emma

[Houtje]

Ems,

Dat brevet van onvermogen is wel aansprekend vind ik. Neem me niet kwalijk dat ik neerstort, ik kan nog niet zo goed vliegen. Neem me maar niet kwalijk dat ik drink, ik doe het al zo lang.
Je neemt eigenlijk voor jezelf de hobbel weg van je mislukt voelen: als ik morgen tot 11 uur in bed kan liggen kan ik nu ook wel nog even doorzakken.... (stel ik me voor).
En dan hoef ik tot 11 uur niets te voelen.

Ik had een hele reut vrienden en kennissen maar ben de meesten kwijtgeraakt in de loop der tijd. Onverschilligheid wederzijds, druk, werk, kinderen, en dan denk je "het scheelt weer een hoop bezoekjes en kadootjes" bah ik word er zelf naar van.

De volgende stap is dat ik zeg "ik voel me ziek en beroerd, ik ben ziek, ik moet alleen voor de kids zorgen, ik moet dit, ik moet dat" en van al dat geklaag word je ook niet beter eigenlijk. Geklaag is niet het goeie woord maar het vastzitten in jezelf in je negatieve dingen, dat bedoel ik.

Eén ding is duidelijk: bij deze hele overdenking over de psyche van de "drinkende mens" (wij) die zich afvraagt waarom we dat doen (drinken en andere dingen) wéten we dat we er niet beter van worden.
En dan komt Anton en zegt: ik kan er niets aan doen, mijn hoofd is een chaos, het glas loopt naar mijn mond toe.

En dan denk ik ERGENS KLOPT ER IETS NIET, KAN IEMAND ME EVEN VERTELLEN WAAR?

[anton]

Houten, je geeft een buitengewoon krachtige samenvatting van mijn opvatting.

Laatst dacht ik nog, en ik schreef het ook ergens maar dan in een pv-bericht, dat het probleem ontstaat als je ergens bij stilstaat. Dan valt eigenlijk alles weg, elk beeld van jezelf valt dan weg, of wordt onzinnig. Als je dat dan gaat verklaren dan worden die verklaringen ook onzinnige verklaringen. Dus als je dan zegt "god wat ben ik toch (in tegenstelling tot anderen) een eenzaam mens", dan zegt dat allemaal niet veel.

En dan kom je weer op gang, krijgt de boel weer snelheid, en dan is er weer het normaal leven met de gebruikelelijk waanzin van de dag. Maar dan speelt die onzinnige verklaring plots mee (dat je zo eenzaam bent). Het speelt dan mee in de achtergrond. Die maakt dan in de achtergrond deel uit van je nieuwe complexiteit. Want dat ben je dan tenslotte: een nieuwe complexiteit die zichzelf kennelijk eenzaam vind. Maar of je het echt bent? En wat is echt? Of niet echt? En het is nog onmogelijker om nu de vraag te beantwoorden: wat is eenzaamheid (in jouw geval)? en waarom?

Het is hollen of stilstaan. Het is helaas het een of het ander, een tussenweg is uitgesloten. Een lastige zaak.

[pietjepuk]

dat brevet van onvermogen, dat vind ik wel heel erg interessant.

Een soort indekken!? Mocht ik tegenvallen, ik ben ook nog niet helemaal zoals ik zijn moet!

Ja, dat is een goeie zeg. Dat lijkt wel heel erg waar.

Je wilt heel graag dat je aardig wordt gevonden,maar mocht dat niet zo zijn, dan heb je voor je zelf een escape: klopt! Ik ben nog niet zoals ik zou moeten zijn.

Terwijl je eigenlijk zou moeten denken:the hell wat je van me vindt. Ik vind me zelf misschien niet perfect maar ik doe mijn best een prettig mens te zijn voor mijzelf en mijn omgeving.

Tja, de theorie wordt wat duidelijker. Nu nog kijken ´of ik er zelf intrap!´

dank jullie alvast voor de interessante bijdragen

PP

[pietjepuk]

St Maarten,

lang niet van je gehoord, jammer want je weet: ik stel jouw mening altijd zeer op prijs!

gefeliciteerd met je 68 dagen !!!!!!!!!!
en ook nog eens met die 8 kilo! Dat laatste is een mooie bijkomstigheid.

Ik denk dat je gelijk hebt met die eisen. Maar mijn punt is ook: zelf ben je nooit tevreden over jezelf, maar je vindt het een ramp als anderen niet tevreden met je zijn. Maar ik denk dat jouw antwoord is: dat is dus ook een eis van jezelf: 100% moet je aardig vinden. Weer zo´n niet haalbaar doel!

Haalbare doelen stellen, dat is eigenlijk jouw devies. Ja, ik weet het (theoretisch dan). Ik merk ook hier, iedereen struggelt inderdaad met alles, terwijl als we dit alcoholvarkentje zouden wassen, zijn we toch een heel eind verder in ons leven!

mijn verhaal is wat onsamenhangend maar ik gooi mijn gedachten op papier en die zijn op dit punt nu eenmaal niet gestructureerd

groetjes

PP

[pietjepuk]

gebeurtenis + gedachten = gevoel + gedrag

jij, St Maarten was de eerste die ons dit duidelijk heeft proberen te maken. Inmiddels merk ik dat Tactus dit ook uitvaardigt. Ik had er nog nooit van gehoord en het was een eyeopener voor me.

Jij lijkt er goed mee aan de slag te zijn, ik zit meer in het stadium dat ik het me bewust ben, maar mijn hoofd moet nog meewerken! (bewust onbekwaam dus)!

dank en succes, het klinkt of je erg lekker gaat. Mooizo!!!

PP