ben het even helemaal zat

[tapas]

Eerst schrijf ik dat ik er voorlopig even niet meer zoveel zal zijn en nu een eigen draadje openen. Maar ik ben nogal opgefokt momenteel. Op mijn vrijwilligerswerk is het momenteel crisis.. de baas zit er doorheen en is van het type workaholic die niks uit handen kan geven. Gisteren klapte hij behoorlijk in elkaar.. en ging lopen dreigen dat hij ermee zou stoppen... en daar heb ik nogal veel tijd in gestoken. Ik ken hem namelijk al een jaar of 4 en heb hem zelfs ooit nog ingewerkt. De laatste tijd heb ik nogal veel met hem gepraat omdat dit er wel wat aan zat te komen... dan ga ik lopen bemiddelen, uitleggen, redderen.. maar gisteren begon hij gewoon te manipuleren, dat hij zou stoppen als er 2 werknemers niet uit zouden gaan. En dat kan niet, niet omdat ze gewoon kritiek op hem hebben, zo werkt dat niet. en dreigen met je vertrek dat pik ik ook niet van hem. zo krijg je je zin niet. Zoals ik al eerder schreef is het een plek waar mensen met een psychische achtergrond werken, niet het makkelijkste publiek, maar voor ons is die plek gewoon heel erg belangrijk. Een toevluchtsoord! een dagbesteding, structuur, en die ondermijnt hij op het moment nogal waardoor de spanningen ook op de werkvloer voelbaar zijn.

Ik heb er zoveel energie in gestoken en ik ben het helemaal zat. Gelukkig heb ik na vandaag een week vrij maar ik ga vandaag met lood in mijn schoenen naar het werk, eigenlijk omdat ik ontzettend kwaad op mijn koppige eigenwijze maffe baas (maar ook omdat ik het vreselijk zou vinden als hij zou gaan)

en dan heb ik ook gisteren net de tactusbehandeling afgerond en dat voelt ook niet fijn.. niet nu

Nou ja, ik moet het gewoon even kwijt. Ik ben deelnemer van het project en hij de baas maar de laatste tijd heb ik het idee dat het de omgekeerde wereld is. Ik stop er dan ook mee om hem te gaan begeleiden en te gaan lopen bemiddelen op het werk...

Aan de andere kant merk ik dat ik een half jaar geleden door zo'n situatie helemaal in paniek zou raken, en me gisteravond vol had gegoten ...en dan is er toch wat veranderd.. Ik ben sterker geworden en kan het overzicht bewaren en laat me niet meer meeslepen in dit gedoe. Maar het raakt me wel, en dat is menselijk.

Nou duim voor me vandaag.. ben benieuwd hoe deze dag eruit zal gaan zien. pfffffff.. ik ben toch meer van een stabiele werkomgeving.

[Pipo]

Hoi Tapas, ik hoop dat het een beetje ging vandaag op het werk.
Goed te beseffen dat zulke situaties je vroeger tot drinken hadden gezet, heel herkenbaar ook.
Ik heb wat frustraties van de werkvloer weggezopen.
Nu genieten van een week vrij en zonnige Pinksterdagen! Sterkte hoor.

[tapas]

Katrien, je hebt zo gelijk.. en dan is het ook nog donderdag.. dus het is even niet anders.
Welgekozen maar met mate vier ik nu mijn vrijheid. Die maffe baas.. vandaag was alles weer koek en ei en niks aan de hand, maar zo werkt dat bij mij natuurlijk niet!.. en maakt me alleen maar bozer. Ja de baas is ook psychisch niet helemaal okee, maar hij is eigenlijk minder ver dan de deelnemers (die vaak al therapie of behandeling gehad hebben) en dat is wel eens lastig. Hij denkt dan dat hij de enige normale is maar eigenlijk is dat gewoon niet zo... daarbij neemt hij in zijn dwarse buien gewoon niks meer van niemand aan..... grmpfff.... aan de andere kant is hij zakelijk supersterk en een gigantische workaholic en zonder hem was dit project nooit geworden wat het was.. maar qua sociaal inzicht ontbreekt er gewoon wel wat en dat is lastig.

Maakt niet uit, ik ben 12 dagen vrij en er hard aan toe. Mijn klussen zijn afgerond, het zonnetje schijnt en mijn nieuwe 2ehands fatboy heb ik net eindelijk ingezeten in het laatste avondzonnetje op mijn vernieuwde met openslaande deuren balconnetje.. tatarataaaa, ik heb 12 dagen vrij!!!!! en al loopt de boel in de soep, ik ben er dan mooi niet bij!!

[Emma]

wat een verhaal, bizar eigenlijk dat op zo'n project een baas is met nog meer psychische problemen. Gedoe. Maar meis, ben blij dat je even vrij bent, even, 12 hele dagen! Heerlijk. Kan me je voorstellen op je fatboy bij je openslaande deuren, heerlijk. Hond bij je op de FB en lui genieten van de straat geluiden en de ondergaande zon. Het schijnt beter weer te worden. Ik zou me bijna aanmelden met poes en FB om er bij te komen.

Geniet ervan en laat het allemaal rusten. Sommige problemen lossen zich vanzelf op. In iedergeval lijkt het me jouw taak niet om die man aan te sturen.
Wat ga je allemaal doen met je vrije dagen?

Ik zit nog een beetje beduusd te zijn van de arbeidsdeskundige. Het geeft me zo vreselijk veel ruimte heb ik ontdekt. Maar ik moet wel iets verzinnen om een beetje structuur in m'n dagen te krijgen.

Forum, eerst lezen, schrijven, dan de krant, dan koffie 2 dan lezen en nog meer schrijven, een uur vrij, lezen schrijven koffie ha ha. Werkt zo dus niet

Spreek jullie,
Emma

[Emma]

Ha Katrina,
ja eigenlijk idioot he, zoiets zij de arbeidsdeskundige ook tegen mij. Alsof het een eer is dat je afgekeurd word! Ik voel me er niet prettig bij. Blijft moeilijk, mislukt, niet meer in staat, afgedaan etc. Ik weet wel dat dat niet zo is maar zo voelt het toch. Dus nu ga ik op zoek naar de nieuwe invulling voor mijn leven. Maar het blijft duaal. De ene kant die luxe situatie dat ik van alle mag als ik denk dat ik daar aan toe ben, met altijd de terugval op de WAO. Gelijk ook; wat moet ik nu met m'n leven doen? Werken is niet enkel je inkomstenbron. En ik ben niet opgevoed met het idee dat ik enkel en alleen maar "leuke" dingen kan gaan doen. Ik ben nog van de 95% plicht en 5% plezier. Herkenbaar?? Alhoewel mijn ouders wel heel erg met me meeleven en me niets verwijten ofzo. Ze vinden het enkel rot voor me. Maar ook dat al "kind wat ellendig voor je". Vanmiddag daar een beetje rondgetut, was eigenlijk best heel gezellig. Maar dan hangt er toch die sfeer van "ze kan nooit meer werken". Of maak ik dat ervan? Zou ook kunnen. Ik denk nogal vaak weten wat een ander denkt.

Maar goed, m'n leven ligt wel weer open, in de zin dat er weer veel mogelijk is. Ik mag zoveel, ik mag zelfs maanden op vakantie gaan. Ik hoef niets en niemand verantwoording af te leggen. En als het UWV me belt is dat enkel om te horen hoe het met me gaat en of ik nog wel "een leuk leven heb". Dat zei arbdk letterlijk. Eigenlijk heel bizar als je soms de verhalen hoort van mensen die heel andere ervaringen hebben (houtje bijv.) vind dat dan zo raar.

Maar goed, je ziet, ik ben er toch wel heel erg mee bezig.
Spreek je,
Emma

[Kate]

Tapas,
Hebben wij dezelfde baas? Die van mij heeft ook geen sociale antennes en is ook een enorme workaholic.
En als er problemen zijn en ik bespreek dat dan kletst hij er weer zo omheen en is alles weer ok. (voor zolang als het duurt).
Balen dat je zoveel energie hebt gestoken in iets wat dan toch anders uitpakt dan je gedacht/gehoopt had.
Het is inderdaad zijn ding, dat is denk ik belangrijk om je te beseffen.
Laat hem niet je vrije tijd (vrijheid) bederven en denk nu lekker aan jezelf.

Emma en Katrina, ik kan me voorstellen dat je zo'n mededeling moet verwerken.
Erkenning van je beperkingen, maar tegelijk klinkt het een beetje alsof je niet meer "te helpen" bent.
Maar zoals dokters geen God zijn kunnen arbeidsdeskundigen echt niet voorspellen hoe de rest van je leven zal verlopen!
Wie weet wat er nog in het verschiet ligt, dat weet toch niemand?

groetjes,
Kate

[Emma]

is ook zo Kate, er kan nog van alles gebeuren. Maar.... het lijkt nu wel of de mogelijkheden steeds kleiner worden. Maar ik hou me vast aan mijn optimisme, ik ben nog redelijk jong 44, de wereld ligt nog voor me open. Maar soms moet je jezelf wel heel erg bij de lurven pakken om dat te blijven zien.

Maar berichtjes als die van jou en katrina helpen me wel om de boel een beetje in perspectief te gaan zien.

Groetjes,
Emma

[tapas]

Okee, ik ga vandaag de fout in maar met mate.. en dat is al een overwinning op zich. Geen hele fles port maar een klein flesje rum.. het is even niet anders, en met de vrije dagen in het vooruitzicht en alle stress achter me latend mag het van mezelf ook even.

Het is zo lastig, als je baas niet ziet wat er speelt en jij als werknemer wel. Hij is zo dichtbij de oplossing maar ziet het niet, en dat irriteert me mateloos. en zeker als hij spelletjes gaat spelen zoals gisteren.. die 2 lastige kritische werknemers eruit of ik.. ja doei... van chantage houd ik niet.. maar ik zet het opzij en moet deel 2 aanpakken...

en deel 2 is net waar jullie, Katrina en Emma, het over hebben. Ik had afgelopen weekend mijn werkbriefje moeten inleveren bij het UWV, maar het lukt me niet.. het kost me zoveel moeite en stress. Eigenlijk zou ik me ziek moeten melden bij het UWV maar ik durf niet zo goed. 8 jaar was ik volledig afgekeurd en nu moet ik maandelijks voor 20 uur solliciteren, maar het is grote onzin. Ten eerste wil ik de banen niet waarop ik solliciteer en ten 2e willen ze mij ook niet hebben maar de stress die erom heen hangt is enorm en elke maand wordt ik daar letterlijk ziek van.. dus meiden, ik ben een beetje jaloers op jullie want toen ik nog 100% afgekeurd was zat ik vol plannen die ik uit de rust kon broeden.. nu is de rust er niet meer en merk ik dat ik mijn energie nodig heb om me staande te houden ipv een baan voor mezelf te creeren en daar baal ik enorm van... en dat voor een uitkering die in september omgezet gaat worden naar bijstand. Wie weet kan ik morgen de moed verzamelen om me ziek te melden bij de WW. maar wat komt er dan allemaal weer op mijn pad.. weer naar een arts, weer de hele reldel in.. grmpfffff...

ach, even niet zeuren , ik ben 12 dagen vrij... geen werk, dat heb ik buiten de deur gesloten, maar vooral veel rommelen in huis en orde scheppen in mijn persoonlijke chaos en hopelijk erg gaan genieten van mijn balcon met FB. Zondag ga ik op een rommelmarkt staan om de mooie overtollige troep te zien te verkopen en daarna geef ik alles mee aan de kringloopwinkel. En met het geld wat ik daarmee verdien ga ik mijn huis verder naar mijn zin inrichten. Genoeg te doen dus!!!!

[Emma]

Ha Tapas,
ik voel en begrijp die stress ook wel. Ik heb nog steeds het idee dat mensen onterecht wel of niet goed of afgekeurd worden. Dat maakt mijn verhaal ook zo dubbel.

Maar geniet nu even van die 12 dagen. En geniet van de "fout met mate". Je doet het goed, heel goed. Hoop dat je morgen zonder k wakker word en dat je het echt bij dat flesje kan laten.

Liefs Emma

[verientje]

Hoi Tapas en Emma,

wat een tegenstrijdigheden allemaal! Emma een de ene kant blij, aan de andere kant droevig vanwege het gevoel "afgedankt" te zijn, terwijl je toch ook weet dat dit de ultieme erkenning van je probleem is, je wordt serieus genomen! Het zal even tijd kosten je dag goed in te delen, maar je bent i.i.g. van de herkeuringen en spanningen die dit met zich meebrengt af. Maar ik begrijp dat het een moeilijk gevoel is, misschien kun je in bijvoorbeeld vrijwilligerswerk nog véél meer betekenen als in een baan, maar eerst aandacht voor jezelf!

En Tapas, wat een frustratie om te werken met zo'n baas, terwijl je eigenlijk heel goed met hem door een deur kunt op andere vlakken, ook al zo dualistisch. Maar je kunt zelf niet de hele verantwoordelijkheid op je nemen voor het slagen van een project, iedereen heeft zijn hele kleine even belangrijke stukje, toch?
In ieder geval 12 daagjes vrij, en lekker je eigen mooie overtollige huisraad kwijtraken, geeft lucht en werkt als zodanig therapeutisch en bevrijdend, weet het uit ervaring! En wat er overblijft naar de kringloop hè, niks meer mee naar huis! En van het geld dat je verdient koop je een klein fatboytje voor Tapas, kunnen jullie samen lekker gaan chillen voor je open balkondeur!!!

Liefs Verientje

[tapas]

ik heb ondertussen via marktplaats een grote fatboy voor een klein prijsje op de kop getikt en toen ik erin lag in de zon ging Tapas zowaar op mijn schoot liggen (doet ie anders nooit).. het was zo gezellig, lekker in de zon.. zeker vandaag.. het is zo'n ontzettend lieve hond... en ja, als ik mijn huis opruim dan ruim ik meestal mijn hoofd ook op!! dus ik hoop heel veel troep te kunnen verkopen zondag! en alles wat dan nog overblijft gaat de deur uit, of op marktplaats, of naar de vuilnis!! ben het zat al die overtiollige ballast!!

[anjo]

Hoi Emma,

lijkt me ook moeilijk, al heb ik vanmiddag ook tegen je geschreven dat het niet betekent dat je dan buiten de maatschappij hoeft komen te staan.
Ik ben van nature erg lui en heb echt routine nodig die van buitenaf komt. Bijvoorbeeld ik loop nu al de hele dag in mijn badjas, ik bedoel maar. Vakantie is nu eenmaal leuker als het echt vakantie is.
Ik zou even de tijd nemen om het te verwerken en dan eens goed na te denken over wat je leuk vind om te doen.
Dan liggen er nog een heleboel mogelijkheden open voor je, en dan bedoel ik niet koffie drinken bij bejaarden tenzij je dat leuk vind om te doen.
Misschien als het even de tijd genomen hebt en je niets kan bedenken gooi het dan eens in de groep of neem contact op met een vrijwilligershuis. Ik zit zelf te denken om bij de jeugdraad iets te gaan doen of ze hebben een atelier hier voor kinderen met verstandelijk handicap. heb zelf gedacht om een literatuur curcus te gaan geven. Of een leesgroep op te zetten. Ik werkte al als vrijwilliger bij een schaapskooi
maar dat is even te pijnlijk voor me, een werknemer is daar overleden 2 maanden geleden en toen zat ik te veel in mijn schoolding, zat ik in een grote stad (even) dus geen regionale krant en mijn mobiel deed het niet. Ik hoorde het pas vorige week bij de slijter voor mij dus een extra reden op het glas ook nog even op hem te richten. Het was een vent naar mijn hart, was een zeeuw in hart en nieren maar we hadden alle twee in Afrika gewoont, ze bestaan dus wel boeren die ruimdenkend zijn.
Vandaag ben ik heel erg bezig om een seizoentafel te gaan maken voor mijn kleindochter. Het is zo leuk.
Misschien kan ik daar ook wel iets mee doen. mijn overleden vriendin deed het maar zij is nu al bijna 5 jaar dood. vraag ik of ik er in neer mag zetten bij een bevriende kapster. mIsschien dat andere vrouwen het ook willen leren. Veder is er een hele leuke opleiding bij de open universtiteit en dat kan je dan thuis doen. In het engels heet hij humanities. Echt een leuke studie!

Als ik je kan helpen dan hoor ik wel van je.

[anjo]

Hoi Kathrina,

Dat gevoel herken ik zo. Ik heb altijd gezegd dat ik het werk ook voor niets zou doen.
Maar dat gevoel was het laatste jaar weg. Natuurlijk lag dat voor een deel aan mijzelf.
Als je niet goed voor jezelf zorgt hoe kan je dan zorgen voor anderen?
Maar het lijkt wel alsof de druk op de verkeerde plaats kwam te liggen. Ik voelde me uitgezogen en een beetje bozig. Zat ik weer hele middagen te vergaderen over een of ander "nieuw" systeem terwijl
je al wist dat het niet ging werken en je tijd nodig had om te zorgen dat het hier en nu goed liep.
Dieptepunt was een weekeinde met de hele scholengemeenschap in een of ander luxe hotel, terwijl er geen geld beschikbaar was voor nieuwe computers.
Ik hoop dat ik dit jaar mijn plezier weer terug vind. Natuurlijk moet ik nu weer een nieuw systeem leren
Mijn boekenkast puilt uit maar oke maar nadruk gelegd op mijn lessen in gesprek.
Ik wil dat plezier weer terug en dat zou moeten kunnen als je een beetje de ruimte krijgt voor de basis waar je in eerste instantie voor gekozen hebt.
Ik hoop dat jij ook dat plezier weer vind zoals ik het mezelf ook gun.

Liefs,
Anjo

[Houtje]

Als jullie dan allemaal op de FB in de zon liggen en proberen alle spanningen los te laten, realiseer je dan héél goed wat je mist:

- elke dag met buikpijn de brievenbus horen klepperen (2 jaar gewacht op een oproep)
- zo'n kl*** gesprek met een arts die nog nooit van depressies heeft gehoord en ook niet wil horen
- dat je uitgehoord wordt of je je kinderen wel verzorgt, niet mishandelt en wel te eten geeft
- en uiteindelijk hoort dat je écht niet ziek genoeg bent, mevrouwtje, en héus kan werken en jaaaaa,
meneer de dokter kan het weten
- en dat je nu weer buikpijn hebt elke dag over het klepperen van de brievenbus
- wat voor baan ik in godsnaam zal krijgen behalve loempia-vellen vouwen
- dat ik moet solliciteren net als Tapas
- en in de bijstand kom en deze stek met mijn kinders zal moeten verlaten die hier nu goed gewend zijn
- en dat het leven vreemd kan gaan van een villa met twee auto's naar bijstand en een flatje
- en dat iedereen zegt "je moet het loslaten" maar je kunt volgens mij maar beter alvast een advocaat inhuren
- dat het allemaal zwaar, zwaar, kl*** is en iedereen eronder lijdt in mijn omgeving, vooral ikzelf
- dat je bevestigd wordt dat je een profiteur bent, vreselijk.

Dus dames, save your souls, ik kom er ook wel (vechter hè) maakt niet uit hoe daar heb ik me nog nooit druk over gemaakt.

Woensdag mijn nieuwe droogtrommel, met een raampje !!!!!! O o o wat verheug ik me daarop.

P.S. Wat trouwens een tikkie minder is (ik meen echt serieus dat ik gisteren gepost heb op het forum maar zeker vergeten om op Enter te drukken) dat ik na een radiostilte van 10 dagen met mijn vriendje (behalve over het spelen van de kids) ik heb gezegd dat ik wil weten wat er is: had ik nooit moeten doen !!!!!!!! Hij vindt mijn kinderen te druk en verwend en mij ook te druk.

Bedankt en daar is het gat van de deur.
En neem svp je vuile was mee en doe het voortaan zelf in de beek. En dat was gisteren, en vanmiddag het GORE LEF hebben om te bellen of ik even een juridische brief wil checken. Sommige mensen hebben hebben geen plank voor hun hoofd, maar een heel steigerwerk !!!

[tapas]

ja die stress die een herkeuring met zich meebrengt is enorm.. vooral als je daarvoor 100% afgekeurd bent geweest (de afgelopen 9 jaar). Je wordt opeens weer teruggesmeten in de verharde maatschappij waar je juist ziek van bent geworden, toen die nog wat minder hard was... moet solliciteren maar als ik zoek naar vacatures dan snap ik niet eens meer wat wat is..zijn er zoveel functies bijgekomen of hebben ze de namen gewoon veranderd? Uitzendburo's die met je willen scoren en je elke keer snel voor een keuze kunnen zetten.. terwijl ik gewoon de tijd nodig heb om iets af te wegen, sfeer te proeven enz en juist niet zomaar ergens in moet duiken, dat heb ik al te vaak gedaan en te vaak mijn kop mee gestoten... maar jammer mevrouwtje, de dokter die u 3 kwartier gezien heeft besloten dat u makkelijk 5 halve dagen per week kunt werken in de wasserij of aan de koekjes lopende band.. mag u de slagroom op de taart spuiten en bent u toch nog leuk creatief bezig toch? Wat? wilt u in uw nieuwverworven vakgebied gaan werken? ja maar mevrouwtje dat is veel te stressvol hoor, dat kan niet! Gaat u nou maar fijn in de fabriek staan, dat is niet te zwaar (onee?? weleens van onderpresteren gehoord?) het maakt me vaak zo kwaad en onzeker... Inmiddels ligt er weer een heel pakket op mijn tafel voor de beroepszaak die ik aangespannen heb maar waarover ik ook weer twijfel.. weet ik nog steeds niet of ik me nou ziek moet melden of niet want de stress van het solliciteren is enorm, zet me tot drinken als ik niet uitkijk en is een uitputtingsslag om maar weer 4 banen te vinden en brieven te schrijven en dan ook nog zo te schrijven dat ze me niet aan zullen nemen.. want er zijn gewoon geen 4 geschikte parttime functies te vinden per maand... kan je je dan ziekmelden? of zeggen ze dan.. mevrouw u kunt niet ziek zijn want u bent goedgekeurd voor een deel... dus die ziekte telt maar voor 55%

ach, als ik er teveel over ga nadenken dan raak ik helemaal in paniek, net als Houtje, en ben ik idd jaloers op Emma en Katrina.. hoe lullig dat ook klinkt. Dan verlang ik weer naar de rust die er was toen ik volledig afgekeurd was en hoe ik op mijn eigen tempo kon uitzoeken wat ik wil met mijn leven en waar voor mij de geschikte baan zou zijn. Door de stress en het tempo van de ww ligt dat proces helemaal stil. Ik heb de rust er niet meer voor merk ik.. als ik over werk nadenk dan vliegt alles op me af.

Nee ik ben niet werkschuw en ook geen profiteur, ik werk 12 tot 16 uur per week op een werkplek die voor mij geschikt is en als ik betaald wil gaan werken dan moet ik met heel veel zorg en begeleiding een plek zien te vinden die bij mij past en waar ik mag zijn zoals ik ben... en laten die nou net niet voor het oprapen liggen!

Maarja het is zoals het is en ik zal er mee moeten dealen!

Houtje ik neem aan dat je in bezwaar gaat? doen hoor!! Vraag desnoods een psychiatrische expertise aan van een onafhankelijke psychiater.

en die BPM... pfffffff... mannen!!!!!

[Houtje]

Tapas

Ik ben wel van plan via het WAO-forum een geschikte advocaat te zoeken want alléén kan ik dit niet overzien, en misschien (??) is dat voor jou ook een ideetje?