Wegwezen of thuisblijven?

[Satja]

Goeiemorgen lieve lezers,

Ik ben vroeg op, vanwege dat wandel/kampeeridee van mij natuurlijk. Dan lig ik al om zes uur met wijd open ogen in bed te bedenken wat ik nog moet doen en inpakken en zo. Heerlijk die kriebels.
De laatste keer dat ik in m'n eentje een paar dagen weg was, was vorig jaar op de fiets. Elke dag bij de laatste supermarkt-stop een fles wijn halen en die op de stoep vanwege het gewicht overgieten in twee spaflesjes... Dat gaat er nu anders uitzien dus!

Anjo, het wordt het Twentepad, dat is een mooi rondje voor vier dagen (als ik het haal dan hè...). Dus forummers uit het oosten van het land: pak je stoeltje en je thermosfles en ga langs de weg zitten om deze historische gebeurtenis te aanschouwen: Satja aan de wandel met bepakking!

Het is hier strak stralend blauw, dus ik ben al helemaal in de buitensfeer.

Ik wens iedereen een fijn, vrij weekend dat helemaal is zoals jij het hebben wilt.
Voor wie er heel anders voorstaat (als je het moeilijk hebt, in gevecht bent etc): hou vol, er komen andere tijden, je leven duurt veel langer dan deze ene rottige dag!

Satja

[anjo]

Satja. wat ontzettend leuk! Geniet ze!
Blijf het grappig vinden dat ik "ontdekt" heb dat lopen zo leuk kan zijn. Ik weet nog dat iemand dat tegen me vertelde en ik oprecht antwoordde:"zomaar lopen, zonder winkels?"
Ja, Kathrina, het zijn de kleine dingen waar het in zit. Je hebt helemaal gelijk.
Je hebt mijn berichtje naar verientje gelezen en dat besef heb ik niet altijd gehad, ik ging altijd voor het mooie plaatje. Zo vermoeiend.......mooie dingen en er een beetje verzorgd uit zien is belangrijk maar niet als het de bron is van je self-esteem. Dat zit toch in andere dingen.

Ik hoop dat we allemaal een leuk weekeinde hebben en Satja heel veel plezier!

[tapas]

Ik snap Houtje wel hoor, ik herken dat.. opeens is je toekomst helemaal onzeker en weet je gewoon niet wat je te wachten staat, alleen maar dat het erger wordt.. dat je financieel er op achteruitgaat, of je moet opeens die baan vinden die bij je past en die je aan zou kunnen. Met periodes raak ik er helemaal van in paniek, en dan dwing ik mezelf weer om het los te laten en gaat het weer een tijdje goed... en dan ben ik dus al een jaar geleden herkeurd, heb ondertussen een bezwaarprocedure doorlopen en ben nu in beroep.. gebed zonder einde dus en rust brengt het nooit!

Niet ieder mens kan dat zo makkelijk naast zich neerleggen.. je basis wankelt en je weet niet waar je over een jaar zal zitten, alleen maar dat het slechter wordt dan het nu is.

Ik ben even zomaar hondloos, hij logeert bij een vriendje hihi.. en dat is raar, normaal was ik altijd dolblij als hij uit logeren ging, dan was ik even echt vrij van alle verantwoordelijkheden en ging ik meestal flink drinken.. nou, dat drinken heb ik gisteren al gedaan en bevalt echt niet.. vandaag weer flink depressief en wankel en saggerijnig.. weer genoeg gestraft door lichaam en geest om te weten dat het gewoon geen zoden aan de dijk zet! Vanmiddag grasgemaaid in het huis van mijn ouders, en de verleiding weerstaan om niet dat koude biertje uit de ijskast te halen om mijn kater te temmen... een glas spa is ook lekker!

vanmorgen eerst de kater bestreden met hardlopen.. helpt eventjes maar dan protesteert het lijf weer net zo hard.. en dat terwijl ik nog niet eens de helft had gedronken van wat ik normaal drink. Daarna was het een af en aan komen en gaan van werklui.. Nieuwe radiator gekregen en de deuren zijn bijgeschaafd.. alleen bleek de verwarmingsketel het daarna niet meer te doen pfffff maar gelukkig kon er vanmiddag nog een monteur daarvoor komen en kan ik tenminste weer douchen enzo... Nu duik ik zo mijn bed in en hoop morgen weer fris en monter te zijn! Drinken is gewoon echt niet leuk en lost echt niks op, kost me alleen maar weer een dag dat ik me k*t voel!

morgen ga ik mijn rommelmarktspullen uitzoeken die op de bovenetage staan, en zondag de rommelmarkt, inmiddels hoef ik niet meer alleen te staan en komt er een mede hondenbaas me helpen, dat is wel fijn! al komt ze maar een paar uurtjes!, ze betaald dan de helft van de kraam en ik hoop alleen maar heel erg dat ik wat extra verdien zodat ik dat kan storten in mijn leuke-dingen-doen-voor-mezelf-potje.

en nu lekker mijn kater eruitslapen en tot morgen allemaal!

[hermiena]

Tapasje, neem je niet te veel hooi op je vorkje? Ik weet hoe het je kan slopen, die wao en de bouwmensen!! Doe me een plezier en hou die kater goed in je hoofd!! Hoop dat je je morgen nog voelt als met een dikke kater!! Zodat je weer weet waarom je dit niet meer wilt. Zoek andere dingen om te ontspannen, ga lekker wandelen met je vriend tapas!! Of ga op vakantie op balkonina zonder drank.
Blijf lekker bezig, dat stopt het piekeren! En drinken lost eigenlijk niks op maar goed dat weet je zelf ook wel he? En dan dat gedoe op je werk, dat brengt ook een hoop spanning met zich mee he? En dan al die keuzes die je moet maken, dat valt ook niet mee he? Wat mij erg helpt is denken dat keuzes maken een luxe probleem is. In africa hebben ze honger en hebben ze geen t.v! Geen gezeur met de wao en moeilijke bazen. Daarmee wil ik niet zeggen dat wij het niet moeilijk hebben maar soms denk ik wel eens dat wij te veel hebben en daar aan ten onder gaan. De maatschappij is snel, en we moeten steeds meer! Wil echt niet ruilen met africa of andere arme landen maar wij moeten ook maar te zien overleven in deze maatschappij en ook al is dat dan een luxe probleem we zijn nu eenmaal hier geboren dus we moeten het er maar mee doen en het er het beste van maken. En ach eigenlijk is het geen vergelijking wij met africa. Denk dat africa graag met ons wil ruilen en wij mischien soms ook wel met hun maar stiekum toch liever niet omdat we zelf wel weten dat we 10 x beter af zijn. Ik kan alleen maar zeggen go with the flow! Laat het leven op je afkomen zoals het is en probeer van elke dag het beste te maken. Haal er uit wat er in zit want het leven heeft veel te bieden. En van elke dag kun je weer leren. Meid je komt er wel.

Liefs Hermiena

[Houtje]

Katriena & Tapas,

Het is héél erg moeilijk en berust absoluut niet op omwil (maar op depressieve inslag gelukkig meestal met een kwinkslag) om niet alles op je af e zien komen denderen.

Ik heb absoluut geen spijt van de scheiding, maar de stress daarvan is nét redelijk voorbij, wordt mijn ex werkeloos (kan hij nog betalen deze maand, ja of nee, moet ik verhuizen ja of nee, waar moet ik dan heen, ik heb zoooooooooo veel moeite gedaan om hier i \Denges te blijven wonen.....Daarover heen de WAO, de behandeling door die arts, dan 1,5 week ziek met migraine en ongeveer spugend van de hoofdpijn op de fiets je dochter wegbrengen.... hoe leg ik dat in godsnaam naast me neer?

Het zal mijn (verkeerd ingepeperde) aard van het beestje wel zijn dai ik denk dat het leven nog iets met me te vereffenen had en daar nú mee begonnen is, maar waar het eindigt is voor iedereen een raadsel. Voor mezelf dus ook vooral.

Heb vandaag een redelijk goeie dag gehad, maar er zitten slechte tussen, je wilt echt niet ruilen.

En ik doe echt en vreslijk mijn best het leuk he houden vor de kids dus.... kost ook veel tijd en enrggie.

Dus gauw naar bed, het is al weer 1.00 uur geweest maar de mega-strijk moest weg. Morgen de andere helfst strijken, komt wel goed. Laat me maar even sudderen, ik zal jullie niet sotren hoor.

[Emma]

Ha allen,
wat een rot situatie voor jullie, houtje en tapas. Ik zou er ook niet aan moeten denken. En dat gevoel van "profiteur". Herkenbaar, maar dat zijn we niet. We hebben ook jaren meebetaald aan sociale premies etc. En dat doe je met een WAO nog steeds.
Maar ik kan me jullie wel voorstellen dat jullie jaloers zijn op mijn situatie. Eigenlijk is het ook heel luxe. Alle vrijheid, ik mag alles doen (als ik het kan). Ja, en dat geeft heel veel rust. Dit is de situatie en binnen die grenzen/mogelijkheden kan ik m'n leven een richting geven. En ik baal ervan als ik dan hoor dat jullie al die "toestanden" aan moeten gaan. Zal ik een PGB aanvragen? En dan komt Houtje mijn computer installeren en mij uitleg geven hoe zo'n ding nou echt werkt. En Tapas? Ook zoiets?
Zou dat echt niet mogelijk zijn?

Gisteren ging ik weer "door m'n rug", ik deed ook de heel zware en rare beweging van uit de auto stappen. Tja, dat moet een mens ook niet doen. Ik verga van de pijn. Groot deel van de nacht wakker, elke beweging leek wel einde marathon zonder training. En zitten gaat dus ook niet. Lopen evenmin. En ik had nou net het plan om.....
pff. Gatver de g.

Maar jonens, we houden de moed erin toch?
tot horens,
Emma

[Houtje]

Emma

Ik ben absoluut niet jaloers op jou, okee? Ik was en ben alleen maar blij dat je van het "gez***" en gestress af ben.
Maar ik vind mijn eigen situatie soms moeilijk om mee om te gaan en dat is dan soms frustrerend voor mezelf en voor mijn kinderen. Mijn zelfbeeld is beschadigd als kind en in mijn huwelijk en dan is zo'n botte arts het laatste zetje dat je nodig hebt om jezelf een "looser" en een profiteur te vinden en te denken ik weet niet hoe ik dit moet overleven.

Ik heb van de week overigens te horen gekregen dat ik door al die stress waar ik slecht tegen kan zeer waarschijnlijk andere medicijnen moet, dat is niet erg maar wel erg is dat er een gewichtstoename aan vast zit (letterlijk). Ik heb vanmorgen maar eens flink gehuild.

Daarna zoals gewoon mijn haar gefeund, make-up erop, pareltjes aan en met opgeheven hoofd de buitenwereld tegemoet. Dat wel !!!

Enne, waarom zaten we hier ook al weer? O ja voor de alcohol. Neeeeeeeeeeeeeee, die heb ik niet genuttigd dus dat is een ware overwinning (ik had gisteren een biertje in mijn hand dat een kennis me gaf in de friettent waar ik met Zoon en Dochter was en heb bedankt, dus..........)

[tapas]

Nou, ik ben best wel jaloers op jou hoor Emma. Het is gewoon fijn om een stabiele uitgangspositie te hebben. Ook van daaruit kun je werk vinden maar de stress en het opjagen is er gewoon niet maandelijks en dat is erg prettig! Ook weet je financieel voorlopig waar je aan toe bent. Je basiszekerheden zijn gewaarborgd.

Maar uiteindelijk vind ik ook wel weer mijn plekje en Houtje ook.. alleen is het pad een stuk hobbeliger en onzekerder geworden.

Succes trouwens met je rug Emma!

[tapas]

Katrina, je begrijpt me denk ik niet helemaal. Het probleem is ook vaak dat lichamelijke gezondheid en psychische gezondheid zo anders bekeken worden. Ik vind het vreselijk rot voor je dat je lichaam je het laatste half jaar zo in de steek laat. Dat wens ik echt niemand toe. Ik heb zelf een periode flinke reumatische klachten gehad en dat is vreselijk.. gelukkig heb je een arts gehad bij het UWV die je serieus heeft genomen. Stel je voor dat ze ook nog hadden gezegd, oja u heeft flinke lichamelijke klachten maar u kunt nog computeren dus ... we keuren u toch maar (gedeeltelijk) goed. Helaas gebeurt dat te regelmatig. Soms lijkt het wel een willekeur, de een met dezelfde klachten wordt goedgekeurd en de ander afgekeurd.