8 juni

[helder]

Hoi Allemaal goede morgen

Het is weer mijn morgen om de dag draad te beginnen, het is een beetje zware opening maar dat pas ook bij mijn humur.
Het is al een paar weekjes stil rond mij, en niet zonder reden ik zit eigelijk heel erg in de knoei met mij zelf, de afgelopen dagen is er nog al wat geschreven over terapie en graven enzo in vroeger, en ook over los laten en zo.
Er staan heel veel waarheden bij, geschreven toch licht er bij mij van alles op zijn kop nu.

Ik ben nu zover dat het drinken minder speelt als probleem, maar ik ben eigelijk halverwege ik kijk de laatste week weer op de klok hoelaat het is, ivm sluitingtijd van winkels dit is foute boel.

Het is een beetje dubbel allemaal ik drink niet meer om niet meer in de slachtoffer rol terug te vallen, en ik ben het aan het doen positief te zijn, maar mijn geschiedenis blijft wel knagen aan mij, het lukt eigelijk dus niet lachend weg te lopen van ach ik heb ooid te veel gedronken maar dat was vroeger.

Nu weet ik wel dat graven in vroeger je ook vast houd in het verleden, maar somige dingen die je mee maakt doen echt pijn en moeten verwerkt worden, voor dat je verder kan.
Ik lees lieve vragen aan mij hoe het gaat, en ik kan de keuze niet maken tussen, heel goed ik drink niet meer en wandel verder, of er komt van alles bovendrijven wat een plekje moet krijgen voor mij.

Is het niet zo dat pas nu, terapie en verwerking pas zin en nut krijgt als de kracht er is nuchter te zijn?

Wat ik bedoel is, wie ben ik ? zonder drank ? Mag ik wel blijmoedig naar voren kijken heb ik dat wel verdient? of wordt je toch weer in gehaald door je verleden en opvoedig, is het niet zo dat hoe snel je wilt leven hoe progresief je ook bent je conservatiefe zijde je toch ook jou is. zoals dat het een lichtzinnige dwaasheid is, vrolijk te zijn in dit aardse tranen dal, waar godsdienst het bijna als een deugt voorschrijft zwaarmoedig voort te schreiden.

Helder

[Satja]

Goeiemorgen lieve Helder,

Ik zou je opening niet zwaar noemen, maar eerder bedachtzaam. En dat is zeer welkom wat mij betreft.
Ik vind het zo logisch, Helder, dat er van alles naar boven komt nu je nuchter bent. Je hebt niet voor niets al die tijd gedronken, dat was nodig om niet ten onder te gaan in.... ja in wat eigenlijk? En dat komt weer bovendrijven nu.
Het leven wordt anders als je de vluchtweg van alcohol afgesloten hebt, vind je niet? Een stuk gezonder, maar niet alleen maar leuker.

Ik kom zelf ook allerlei ellende tegen. De meeste dingen heb ik wel al onderzocht en verwerkt maar mijn lijf blijkt van alles onthouden en vastgezet te hebben en daar heb ik nu last van. Sinds afgelopen vrijdag ben ik in behandeling bij een hele lieve vrouw die masseert en cranio-sacrale therapie doet en die aandacht voor mijzelf en mijn lijf is heerlijk. Maar vrolijk ben ik nog niet, dat komt weer wel.

Ik ben opgegroeid in een zwaar godsdienstige streek dus ik heb wel een idee waar je het over hebt. Lichtzinnigheid, dat is een woord met een negatieve lading, maar je moet eens goed kijken wat het betekent: LICHT-ZINNIG-heid, dat is toch prachtig? Waren we maar allemaal licht-zinnig!

Helder, is het niet een idee om jezelf te laten ondersteunen bij dit proces? Door een therapeut inderdaad? Niet omdat je het zelf anders niet redt, maar gewoon omdat je het waard bent een handje geholpen te worden? Het is niet niks om van jongsaf geleerd te hebben dat vrolijkheid uit den boze is, geen wonder dat je dan even niet meer weet wie je bent zonder die alcohol. En het gaat niet om 'graven', het gaat er om dat je NU fijn kunt leven en soms moet je daarvoor even op onderzoek uit.

Wees lekker lichtzinnig Helder, ga maar dwars tegen je aangeleerde patronen in. Word jij maar eens even het centrum van de wereld waar alle aandacht naar toe moet gaan!

Fijne dag vandaag,

Satja

[tapas]

Lieve Helder, wat jij schrijft is een waarheid als een koe.. niet voor niks drinken we, of dronken we.. het is het middel om de pijn die diep van binnen zit te vergeten. Het klinkt trouwens overbekend in mijn oren, slachtofferrol, conservativiteit.. ben jij soms ook gelovig opgevoed? Ik heb een gereformeerde achtergrond en idd dat is zo zwaarmoedig... en werkt zo ontzettend op je schuldgevoel. Ik zal die instelling nooit helemaal kwijtraken en altijd een brave nette muts blijven maar kan er nu wel mee leven.

Voor iedereen hier die tegen dit soort dingen aanloopt en die merkt dat bv de tactus-methode, dus via internet voor je werkt, daarvoor heb ik nog een tip, die schoot me opeens te binnen. Ik heb ooit nog een tijdje psychologie gestudeerd aan de UvA. ach ja, zo'n veronderstelling dat ik op die manier wel grip op mezelf kon krijgen door kennis... niet dus... maar ik weet dat zij bezig waren met cognitieve therapie via internet en dat dat zeer effectief blijkt te zijn en heb het net opgezocht en het bestaat nog steeds

www.interapy.nl

wie weet heeft iemand er wat aan?

Zo en nu over naar de orde van de dag.. het zonnetje schijnt, het gaat zowaar eindelijk eens een keertje warm worden en ik ben gewoon heel blij dat ik het etentje gisteren zonder drank heb gedaan waardoor ik nu gewoon moe ben en niet katerig moe. Vandaag is het echt tijd om de rotzooi hier in de huiskamer aan te gaan pakken en wie weet die kast te kopen die ik gezien heb in een kringloopwinkel, een oude servieskast in art deco stijl. Gordijnen op te hangen die ik gisteren bij de Ikea gehaald heb, en daarna te gaan genieten van een huis op orde!

[Houtje]

Lieve Helder (o o o al die vrouwen toch....waar zijn de ruige mannen toch die mannentaal spreken),

Ik herken zóóó enorm wat je doormaakt. In mijn woorden (al vaker hier gezegd door mij) ik ben gaan drinken om het gat in mijn hart niet te voelen. Herinner je je dat verhaal nog? Nu, na zoveel maanden zonder drank (en dan heb ik het niet over één biertje in het zonnetje) kijk je om je heen en denk je (ik dan): is dit het nou? Heb ik dit nou gewonnen met die enorme strijd?

Ik zelf ben de laatste tijd erg down op het depressieve af, en nee, het is geen kwestie van een pilletje, maar je moet op een totaal nieuwe manier leren "voelen" "kijken" en vooral "doorvoelen". De tranen die ik gelaten heb omdat ik alleen ben geëindigd (mijn huwelijk na 20 jaar kapot) waren in eerste instantie tranen van boosheid, opstandigheid, van verdriet omdat je alles kwijt bent waar je voor gevochten hebt. Nu worden het stille tranen, die ongemerkt over mijn wangen lopen. Dat zijn de tranen die je moet "voelen" en je verdriet en je eenzaamheid moet je "dóórvoelen" om erover heen te komen.

Het échte verdriet, de eenzaamheid, konden wij niet aan, en hebben we verdoofd (het maakt niet uit hoe, drank, drugs, al ben je verslaafd aan internet, sex daar gaat het niet om) en daardoor hebben we het gevoel uitgeschakeld. Dat was ook je reddingsboei, leven naar de openingstijd van de winkel. De rust die je voelde van okee, het is zaterdagavond, ik heb nog twee flessen wijn, dat red ik wel tot maandag pfffffff. Na jaren (bij mij heeeeeeel veel jaren) zo geleefd te hebben, heb ik dat zelf weggehaald. Okee, ik ben er de baas over geworden, maar wat dan? Wat komt er in de plaats daarvan?

Dat je weer denkt aan de avondwinkel vind ik eigenlijk erg logisch, je gedachten gaan onbewust. Mijn psych zegt (zeer fraai) "gedachten zijn als bladeren van een boom, ze dwarrelen naar beneden maar je hoeft ze niet allemaal op te rapen".

Dus je moet een nieuw doel leren zoeken, in plaats van de dag "overleven" in mijn geval tot het vier uur is. Dat is verdomde moeilijk en eigenlijk vind ik dat je daar ook hulp bij nodig hebt, recht op hebt (heb je ook). Je zult voor jezelf moeten gaan zoeken wat bij je past: Anjo heeft het over lichaamsgerichte therapie (ik zet ook alle spanningen vast dus ik heb een manueel therapeut) maar je hebt ook meer "holistische" therapeuten/hulpverleners die samen met jou kijken wie jij bent, als geheel, je lijf, je hoofd, je gedachten, je ervaringen en wat je daarbij nodig hebt om dat te optimaliseren.

Maar jou een beetje kennende wil je het "zelf" ontdekken. Je hebt je werk, maar ben je daar helemaal tevreden over? Wil je misschien ergens anders gaan wonen, of is dat maar tijdelijke onrust oplossen?

Misschien is een goede pscyho-therapeut (die gasten gaan tegenwoordig niet meer je hele verleden uitspitten) met een positieve kijk op het leven je kan helpen met cognitief-directieve therapie. Dat klinkt ingewikkeld, maar staat het voor het er- en herkennen van patronen en die een duw opgeven een andere kant op zonder dat je de wereld op zijn kop hoeft te zetten.

En die goedbedoelde raad van : ga in de zon zitten, ga een boek lezen, ga sporten daar zeg ik zelf ook tegen jaja ik zal erover nadenken en weet dat ik 3 x ga en verders een vermogen kwijtben. Maar een middagje in de bibliotheek doorbrengen kost niks, je kunt allerlei kranten en bladen lezen en als het goed is, komt op een gegeven moment wat je nodig hebt, naar je toe. Echt.

Kun je hier iets mee? Ik hoop van wel.

* Tapas ik plaats mijn bericht en zie het jouwe. Hmmmm.

[Houtje]

Zo Emma zit je lekker met je bakje koffie? Heb je de nacht weer overleefd? Gelukkig, dan ben ik ook blij.

Voor al onze nieuwe fietsers hierbij nog een keer (voor de rollatortjes wordt het vervelend ik weet het) het verhaal van "het gat in je hart" over mijn gedachtes waarom aan de drank en wat als je daarmee stopt. Het verhaal heb ik in januari geschreven maar ik vind het nog steeds goed van mezelf (braak).

Komt ie (en de oudjes slaan het maar over):

---------------------

Het Gat in je Hart

Mijn persoonlijke Houtense theorie......
Ik ben er inmiddels van overtuigd dat mensen die met een verslaving te kampen hebben (dit is een volstrekt privé Houtense Theorie, niet in enig Deugdelijke Wetenschappelijke Werken na te slaan) door een of andere oorzaak - of een combinatie van oorzaak en opvoeding en ervaring - nature en nurture kruisen elkaar hier geluidloos, "iets" missen, mankeren of iets dergelijk bv. een soort mentale insuline waardoor zij gevoeliger zijn voor allerlei invloeden van buitenaf. Kijk naar de verhalen op dit forum over afwijzing, verdriet, boosheid en rouw. Over depressies (ik geloof dat iedereen aan de a.d. is).

Dit gebrek of ontbreken veroorzaakt een soort "gat" in je wezen, in je wezenlijkheid, en na enige jaren (ik was slechts 10 jaren oud toen ik per ongeluk een glas martini in één keer leegdronk) ontdek je een middel (drank, druks, roken, eten, snoepen, you name it) wat die bijtende pijn, dat lege gevoel en die onrust enigszins verzacht.

Omdat je gewend raakt aan de werking hiervan, is de stap naar gewoonte snel gezet. Het is een gewoonte (heb ik bij Tactus geleerd) die zichzelf in stand houdt. Je hebt een korte termijn effect (de dempende werking, het wegenemen van de pijn, het helen van het gat, whatever) en een middellange termijn (zeg maar de kater komt later) en een langere termijn (je uiteindelijke gezondheid). Maar op het moment dat je de pijn beleeft: de afwijzing, je eigen ellende, een klein ding wat tegenvalt en voelt als een lawine, vooral heb ik het met mensen die je in de steek laten, dan brandt het gat en denk je niet aan morgen maar wil je die behoefte NU GESTILD hebben.

Dan ga je, zoals ik vroeget deed Chinees halen voor 6 man en 12 biertjes vanwege de biertjes, of Emma ging pizza bestellen met slechte en dure wijn, of je rijdt langs een avondwinkel voor onnodige boodschappen en komt thuis met 2 flessen wijn en een hoop rotzooi (als ze maar niet denken....)

De glasbakken in Houten kennen het geluid van mijn auto en als ze terug konden praten zouden ze er schande van spreken. Tegenwoordig gaan er alleen nog lege sauspotten en sapflessen en zo is, scheelt overigens een hoop benzine !!!!

De spijt op de middellange termijn wordt steeds groter en je gaat steeds minder van jezelf houden, ziek, hoofdpijn, kater en de rest. De lange termijn kun je zelf wel invullen.

Pas als je heel bewust naar jezelf durft te gaan kijken, en jezelf op een manier aardig vinden die misschien wel heel erg nieuw is voor jezelf, gaat het gat minder pijn doen. Dan gaat de vicieuze cirkel de andere kant op. Je bespaart bakken met geld, je wordt actiever, socialer, gezelliger, gezonder, ga-maar-door.

Dan moet je in de spiegel kijken en durven zeggen (in dit geval tegen Erica) "Ja, dit gewicht past bij mij".
Ik zou liever kleren kopen in twee maten kleiner, maar die passen niet bij mij. Dat ligt niet aan mij, maar aan die stomme kleren.

Als mensen je afwijzen Gerda omdat je voor hen niet meetelt, dan passen die mensen niet bij jou omdat dat aan hen ligt en niet omdat er iets met jou mis is.

En ga zo maar door.

Vult uw eigen plaatje maar in.

Pas dan is er rust in je hoofd, die je verdient omdat je als mens de moeite waard bent.

Wij weten dat hier van elkaar, omdat we dat in elkaar herkennen. Maar als je je als lerend persoon openstelt hiervoor (en ik ben nu bijna 3 maanden bezig) gaat het best aardig snel vind ik die omslag. Voor de periode daarná ben ik meer bevreesd, als je er niet meer zo mee bezig bent om in die spiegel te kijken en te zeggen kijk: daar staat een leuk persoon die is de moeite waard.

En zo, kan heel erg langzaam dat pijnlijke gat of hoe je het ook wil noemen, dichtgroeien en helen.
Het is beterworden, beter van een ziekte in jezelf, en dat maskeer je met een andere ziekte die alcoholisme heet of een andere verslaving.

Zo, genoeg gedachtenkronkels, nu maar weer eens braaf aan het huishouden voordat de wurmen er weer zijn.

Dit schreef ik ergens in januari, de moed is me inmiddels meermalen in de schoenen gezakt, de weegschaal neigt de wijzer te lanceren, en 100% droog lukt ook niet. Dat zijn de niet-helpende gedachten zouden de Cactussen zeggen.


-------------

Inmiddels ben ik ruim 7 maanden verder en ook nog niet veel wijzer, soms wel, meestal niet.

[Emma]

mevrouw Houten, het blijft toch wel een heel roerend verhaal. En zo herkenbaar. Misschien dat Helder er ook iets uit herkent.

Misschien loopt iedereen wel met dat gat rond alleen denken sommige dat het zo hoort, of staan er niet bij stil dat er een gat zit.
Maar ik voel het wel en weet nog steeds niet hoe ik een beetje handiger met dat gat en de bijkomende pijn om moet gaan.
Misschien maak ik het allemaal wel te moeilijk.

Emma

[Houtje]

Mevrouw Emma,

Ik las het zelf en dacht Tjesssssssesssss, heb IK, de sul in de WAO en de waardeloze moeder dat zo mooi opgeschreven en het is pijnlijk duidelijk..... ik heb zelf buikpijn als ik het lees.

Smaakt je koffie overigens? De mijne wel hoors.

Ik heb de (mascara-tranen) alweer over me wangen lopen, wat een ellende toch.

HELDER WEES BLIJ DAT JE DAAR NOOIT LAST VAN HEBT:
- en dat stomme make-uppen elke dag omdat iedereen vraagt of je ziek bent of een kater hebt?
- dat je een week in dezelfde kleren kan lopen en niemand het een donder scheelt
- dat je je benen niet hoeft te ontharen omdat je je als oerang-oetang niet op straat durft te tonen
- dat harsen nóg meer pijn doet
- dat je je grijze haren moet verven omdat je anders gelijk je jaarringen uit je houtje hoofd hebt groeien
- en dat als je dat eenmaal doet je er nooit meer vanaf komt
- dat je handtas bij de rest moet passen
- dat je hoge hakken in de auto meteen uit moeten want je lijkt dunner maar au au au auuwwwww
- dat die korte rok écht niet kan maar jij dat pas merkt in de TGV naar Lyon en je bagage kwijt is
- en je nagellak bladdert (en het is anti-bladder) en je moet solliciteren
- dat niemand let op je Jezus-slippers en dat bij ons géén porum is het moet toch "elegant"
- dat dat fijne zijden bloesje waarin je zo leukjes oogt 9 fleuri kost bij de stomerij
- en dat na één keer wassen je een heeeeeele dure poetslap rijker bent en een bloesje armer
- dat schoenen met open tenen na je 40e ook niet meer kunnen
- net als die armen met die kipfilets wat zeg ik struisvogelfilets....
- en dat grrrrrrr mannen met bierbuiken gewoon in nethempjes over het strand dollen.....

dus tel je zegeningen !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[erica]

Lieve Houtje,

Wat een wijze woorden! Echt ik kan er heel veel mee, vond dat over dat mannen het maar makkelijk hebben ook heel sterk. Daardoor bedenk ik me dat het toch van de zotte is dat wij vrouwen ons zo veel drukte maken over ons uiterlijk! Oke het is belangrijk dat je je goed verzorgd, maar als je niet de perfecte model-maten hebt so wat!
Het belangrijkste is dat je gewoon goed voor jezelf blijft zorgen of in ieder geval gaat zorgen. Ik ben nu op een punt gekomen dat ik denk: "ik heb twee heerlijke gezonde kinderen en een hele lieve vriend die me neemt zoals ik ben"

2 jaar geleden was ik vel over been, echt met mijn 172 cm woog ik 50 kilo en zag er niet uit! Heb hier een foto van en zie dan een ernstig ziek persoon. Toen zag ik dat niet, was net een anorexia patient en hierdoor besef ik dat je gauw een heel verkeerd zelfbeeld hebt van je zelf.
Houtje wat ik wil zeggen is dat je niet te boos op jezelf moet worden als het een keer misgaat! Gelukkig besef je je op tijd dat je verkeerd bezig bent en krabbeld snel weer op toch?

Je moet weten dat ik me heel erg aan jou, en nog een paar, optrek en opzie en het ontzettend knap vindt dat je je afglijders opbiecht!
Ik heb de afgelopen weken teveel gesjoemeld en dit niet verteld en nu heb ik zoiets van komop Erica gewoon over praten! Als ik dit terug lees denk ik, waar gaat dit over! Maar bij deze.

Dikke knuffel

[anjo]

Helder, ik aluit me aan bij iedereen die al geschreven heeft. Alcohol vult het gat, je dagen en je hoofd.
Wat ik hier bijna nooit tegen kom is de ellende die je anderen er mee aan hebt gedaan. Misscjien ben ik dan toch de enige hier die het zo ver heeft laten komen?

Maar je hebt gelijk, nu de troep uit je lichaam is ben je pas klaar om je demonen aan te gaan.
Therapeuten zeggen ook niet voor niets, eerst de alcohol dan de therapie!
Een wijze raad van mijn moeder; het is fijn dat je dit doet maar vergeet je niet dat de bloemen ook nog bloeien?
Helder, ik wens je heel veel sterkte. En zoek wel hulp als je zo blijft voelen aub?

Liefs,
Anjo

[lola]

Hai luitjes,het gaat nogal depri met mij.De "nodige"uitglijders erbij.
Maar ach,het komy goed toch???
Ik maak een nieuwe hot-mail aan voor degenen die daar wat mee
willen-of niet,
sorry Lola

[erica]

oke dan Lola!

Je weet het ik ben voor!

Iedereen die het moeilijk heeft schreeuw het uit! blijf er niet mee zitten want dat heeft mij ook geen goed gedaan.

xxxxxx
Erica

[lola]

Ja lieve Anjo,ik herken dat wel.Ik heb veel mensen verdriet aangedaan door alcohol en mijn borderline.
Ik kan nu wel zeggen dat het me zo spijt maar ik denk dat ik te laat ben voor sommigen.
En van anderen weet ik het zeker,die rusten nu.
Lieve groetjes Lola
En Erica, we houden kontakt meid.

[Houtje]

Lola, ik ga niet ontkennen dat je mensen verdriet hebt aangedaan want dat kan ik niet beoordelen. Wat ik wel wéét en dat ís ook zo, dat je door een ziekte als borderline (en borderline-achtige aandoeningen) gevoeliger bent voor verslavingen, en vooral medicijnen en alcohol. Alcoholisme is officieel een ziekte.

Waarom is het dan jouw schuld dat je ziek bent? Is iemand die kanker heeft ooik schuldig omdat die niet zijn hele leven het Moerman dieet heeft gevolgd? Of iemand die diabetes heeft én overgtewicht omdat hij te dik is?

En iedere hoge bloeddruk-patiënt ook eigen schuld door verkeerde manier van omgaan ermee?

En daar raken we een punt: hoe gaan we ermee om, erkennen we het, door herkenning, accepteer je het van jezelf en probeer je zo verstandig mogelijk ermee om te gaan? Meer kun je niet doen. Je kunt jezelf niet kwalijk nemen dat een een zo'n ziekte hebt.

Dat zouden alle mensen die hier schrijven en gestopt zijn met (te veel) drinken dus het voor niets gedaan hebben.... dat is toch niet zo?
Jij denkt dat het alleen voor jou anders ligt, en dat het jouw schuld is, maar ook dat is niet zo !!!

Je spreekt er ook erg "erg" over alsof je allerlei mensen persoonlijk vermoord hebt. Nou, dat hoop ik toch niet voor je.

Kun je hier iets mee?

[Satja]

Wat een eer Katrien, dat je ons zo veel woorden geeft. En nog raak ook. Mooi verhaal, dat meisje van acht. Gelijk heeft ze, wat moet je met zo'n god die zomaar onverwachts alles fout kan maken. Wie kun je dan vertrouwen?

Ik ben zwaar, zwaar verkouden en al een paar dagen nauwelijks van de bank af gekomen. Vanmorgen gewerkt omdat ik dacht dat het wel weer ging, niet dus, vanmiddag weer gauw op de bank. TV kijken, lezen en slapen, veel meer doe ik niet op het moment.

Dus niet veel zinnige bijdrage van deze kant. 't Is niet anders!

Satja

[anjo]

Satja,
beterschap!

Katrien,

Zelf vind ik je telegramstijl wel wat hebben, het is ook niet storend behalve in je stukje over wantrouwen,
toen wist ik even niet waar je het over had. Later bleek dat ook logisch want je had het niet alleen over jezelf.
Ik ben altijd blij met je berichten, heb er altijd veel aan.
En ik ben blij dat ik niet de enige ben. Want volgens mij, ook al is het een ziekte en heb ik een persoonlijkheidstoornis waardoor ik verslavingsgevoelig ben toch blijf ik verantwoordelijk voor wat ik doe of gedaan heb. Dat doet pijn en dat zal altijd ook wel pijn blijven doen.

Het doet mij altijd verdriet om te lezen wat jij schreef over dat 8 jarige meisje. Het grote probleem met religie is dat het door MENSEN is verteld en daarna uitgelegd.

Het is gewoon zo jammer. Zelf werd ik altijd als ik bij mijn Oma was in bed gestopt met een wees gegroetje en dan maakte ze een kruisje op mijn hoofd en dan voelde ik me altijd heel veilig en beschermd.

Ik hang nu geen enkele religie aan, het is te bedoezeld en complex, weer gedaan door mensen.
Maar dat stukje dat mijn oma me meegaf blijft bij me.

Fijn dat je weer je computer kunt gebruiken, ik lees je graag.

Anjo

[Emma]

Ik denk wel eens dat we, toen we niet wisten wat donder en bliksem was, of grote droogtes, of sterven en gelukkig zijn, dat we dat op "een ander z'n schouders" wilde laten rusten. Het was niet onze verantwoordelijkheid. Wij deden dat niet. Dat was "van boven af geregeld, gegeven". En naarmate we ouder worden (qua ras) en leeftijd komen we steeds meer tot de ontdekking dat er atmosferische stromingen zijn, dat er een westelijk en noordelijk halfrond is dat invloed uitoefend. En nog steeds de maan en de zon. Maar dat is deel van ons zonnestelsel, daar leven we in. En we hebben het er maar mee te doen. Simpel.

En dat dat deels van ons geluk uitmaakt, zou kunnen. Ik ervaar bijvoorbeeld dat ik bij weersveranderingen altijd wat moeite heb. Maar is dat een god??? Die vind dat ik het maar weer es moeilijk moet hebben omdat het me niet gegund is, geen recht heb op....Neen, gewoon luchtdruk volgens mij, reageer ik weer op. Waarschijnlijk veel van ons, gevoelige tiepjes.

En misschien ga ik zelf wel te ver in de halfronden, ligt het puur aan onze instelling, ons karakter, ons vermogen om met situaties om te gaan.
En toch, als ik erg veel onrust ervaar en zie dat het volle maan is... geeft een excuus een reden.De kosmische wetten zijn makkelijker te accepteren dan mijn wetten.

truste Emma

[helder]

Hoi iedereen, wat enorm alle reacties van jullie, is heel fijn te lezen en geeft veel tot nadenken.

Wat er echt tussen uitspringt hier en daar zijn de reacties over geloof en op voeding, we leven in een moderne maatschappij, en godsdienst lijkt soms ver naar achteren gegooid in het dagelijks leven maar de reacties vandaag laten dan toch wel weer zien dat vele wortels hebben in een godsdienst.

Ik zelf ben allang geen kerkganger of anders godsdienstig meer, het heeft mij op veel gebieden juist beschadigd, en wat Katien omschrijft op haar 8 jarige leeftijd ken ik ook natuurlijk en ik vind het ernstig dat godsdienst misbruikt wordt als middel om kinderen op te voeden. daar is het nooid voor bedoeld geweest vind ik. en als je het hebt over dat het door MENSEN gemaakt is dan heb je nog maar een halve waarheid te pakken de bijbel en kerk zijn gestuurd door en geschreven door oude mannetjes!!!

Soms kan ik wel kijken naar mensen die op latere leeftijd in aanraking komen met godsdienst en het raakt mij dan dat het zo verlichtend werkt en, verhalen over liefde voor god en de warmte die ervaren wordt. enzo meer.
Wat ik denk is dat, dan het gat waar Houtje overspreekt opeens weg is, gevuld wordt met liefde en herkenning, als ik terapie zou nemen is het eerste wat helpt het gevoel te krijgen een deel van mij zelf te delen met iemand, ook al is het een terapeut, het zelfde als met een levens parner, vrienden en fam. welke behoefte werkelijk gevoed word is, gekent zijn gelieft te zijn, te bestaan, het grote niets het gat te vullen ook goddiensten spellen zwaar in op dit gevoel dat je leven niet ongezien voorbij gaat.
Als kind en zeker als opstandige puber is het eerder bedreigend een alwetende vader te hebben welke de bijbel je voor houd, maar hoe heel veel anders word het als je ouder wordt en het woordje zonde zelf kent, in gewoon nederlands schaamte en schuld gevoel, hoeveel anders is het nu te vragen om verlichting van schuldgevoel het weg nemen van de molensteen om je nek, kon je nu maar vragen met kinderlijk geloof van een 8 jarige omverlichtig, en heel klein beetje dragen en vergeven van jou zonden je draagt ze al zo lang zelf.
God dient eigelijk een tweede Vader te zijn en, als je hem vervloekt in wanhoop, dat hij de wanhoop heeft begrepen, als je hem haat in verdriet dat hij je haat heeft gevoeld, en bij jou was op het moment dat je, je eenzaam voeld en je verwijt uitschreeuwd, en je gehoord heeft bij iedere vloek.
Dat er dan een dag komt dat er een bericht komt aan jou, alleshorende, allesvoelende, God de Vader schrijft je;, ik hou van jou.

Voor zoveel ik weet is dit de zelf liefde die zo gewenst en verlangt wordt.


Helder

[helder]

Ben ik nog een keertje,

Ik wil alleen maar even zeggen, het doet zo goed bij mij, wat jullie schrijven,
Satja met haar overweging maar eens licht zinnig te zijn.
Tapas met herkenning over je conservatiefe start en dat het altijd een deel blijft van je
Houtje over verdriet daar kan je niet om heen maar moet je door heen. en veel meer overdenkingen.
Katrina met haar verhaal over hoe een kind in onschuld bid voor zonden.
Wat kan ik verder zeggen dan dat ik blij ben met een heleboel meiden en meningen.
Ik lees het wel tien keer

groetjes

Helder

[Emma]

Goh Helder wat zeg je dat mooi. Over dat gehoord en gezien worden. Ik denk dat je daarmee de kern van veel verdriet raakt. "wij" hebben toch vaak het gevoel dat je het allemaal maar alleen moet doen, dat niemand echt je strijd ziet, met niemand echt je geluk kan delen. En dat er dan misschien ergens wel een god is die dat WEL allemaal ziet.

We willen in alles gehoord en gezien worden en met al onze fouten en nukken geaccepteerd worden. Onvoorwaardelijk dus zonder voorwaarde van je moet aardig, leuk, gezellig, mooi etc. zijn.

Ik ga een uurtje pitten, vanmorgen weer een hos van binnen gezien duurde allemaal veels te lang. bleehh. En woensdag weer. bleeeeehhh. En zo naar de fysio bleeeehhhhh.

Emma

[water]

Ik heb er moeite mee dat 90% van de aanwezigen hier dames zijn. Ik wil af en toe wel eens lezen wat een vent meemaakt in deze context. Het voetbal, computers, auto's, motoren, vrouwen...
Rare reactie misschien maar het is echt zo.
Ik heb niets tegen dames hoor, integendeel, maar mannelijke emoties komen nooit aan de beurt hier.
Hm... wil ik dat wel? ;-)
Maak ik wat los?

[Houtje]

Voor de computers en de auto's houd ik me aanbevolen Water. Doe mij maar hoofdzakelijk de computers.
Ik heb een acuut probleem namelijk. In de pc van mijn zoon worden de PCI-kaarten Geluid (Soundblaster Audigy 5.1) en netwerk (10/100) niet meer herkend. Sterker nog, de hele device manager van hardware = LEEG.
In de Bios ziet hij ze wel.
Wij (Seniorweb en ik) denken aan een moederbordfout, maar na een batteryflip herkent de bios de kaarten wel en is de device manager nog steeds leeg. Ik ben overigens meer van de software dan de hardware, dus hier wil ik wel een stevige boom over opzetten.

Schreef ik niet aan Helder over "al die vrouwen".... Je moet gewoon de juiste snaren raken. Ik lees je weer graag.

[helder]

Beste Water,

Ik begrijp je vraag wel, en ik kan het afdoen als een grap van dat vanavond het voetbal is begonen en dat een echte vent nu aan het evulaeren is in de kroeg, hooguit een klacht dat mijn tender is lek is geschoten hier op het forum.

Maar als je het hebt over autos motoren en vrouwen, met mijn ogen dicht kan ik een blok reviseren indien nodig kom maar op hormonen zat.

Een paar jaar geleden was ik op vakantie met een vriendin en helaas brak de kontakt sleutel van de auto en mijn vriendin werdt er niet goed van, midden in nowhere, en kwaad natuurlijk, op alles.
Zonder een spier te verrekken timmerde ik de stukjes op een houten lat trok het camping gas stel uit elkaar en laste de boel aan elkaar, vriendin nog bozer, ken je lassen dan! jeb vandaag wel.
En een uurtje later rijden we weer verder, dan wil je het hebben over vrouwen, tja dan zie ik boos twee benen op het dassboard,en naar buiten kijken maar ik heb pret.
En ik weet dat dat, dan gedeelde pret is, later hoor ik haar zeggen wie denkt ie die die is rambo of zo aan de telefoon, en kan haar lachen niet meer verbergen.
Dan voel ik mij vent genoeg , en drink dan met veel teveel plezier mijn biertjes.

Ik zou zeggen gooi maar een balletje op

Helder

[tapas]

Mannenpraat okee, maar dan toch even in een ander draadje wat mij betreft.

Dit thema maakt zoveel los merk ik, ook bij mij. Ik ben ook opgevoed met de gedachte dat je altijd zondig bent en nog zondiger als je niet meer weet wat je zonden waren.. heb snachts vaak rillend in mijn bed gelegen omdat ik dacht dat die nacht Jezus terug op aarde zou komen en ik vast nog wel zondig was geweest en niet met hem mee mocht naar de hemel..

...het feit dat God alles ziet en natuurlijk het dreigen daarmee in de opvoeding. Nu ik het zo lees voel ik de pijn weer die dat alles met zich meebracht, het enorme schuldgevoel dat daarmee verband houdt. Het feit dat het nooit goed was wat je deed... ouders waren nooit boos maar altijd verdrietig en teleurgesteld.. pffffff.. Het was een soort hel die in huis, en op school de dienst uitmaakte... die ik innerlijk heel lang met me meegedragen heb... zwaarmoedigheid!! Hel en verdoemenis!

Uiteindelijk heb ik me er van kunnen verlossen maar het is een hele kluif geweest. Ik zie nu ook in dat een voordeel van die opvoeding wel is dat ik een sterk normen en waarden pakket meegekregen heb. Op zich was de wereld toen heel afgebakend.. alleen voelde ik me er niet thuis in, anderen wel... Dat het niet klopte is ook in ons gezin wel duidelijk, mijn ouders zijn nog steeds kerkgangers, de kinderen geen van allen.

[water]

Ok, sorry dat ik even inbrak... wel een mooi verhaal van Helder trouwens hoor !
Misschien beter in een apart draadje, klopt.

On-topic: ik ben ook opgevoed in een streng gereformeerd gezin. Mijn ouders zweren er nog steeds bij, dat is hun goed recht, en ik erken ten volle dat hun betrokkenheid bij de kerk zich nu terugbetaalt. Het betekent voor mij allemaal niets. Eigenlijk vind ik religies in het algemeen slechte uitvindingen.
In de loop der jaren ben ik steeds meer gaan beseffen dat god en allah en boeddha en weetikveelwie zijn bedacht om het denken van individuen te controleren. Het is dus een verzinsel van diegenen die de macht willen hebben. Ik hoef geen macht: ik wil alleen maar de de controle hebben over mijzelf, en mijn eigen leven. Er is er maar 1 die dat kan en dat ben ik. Een baas of een god heb ik dus niet nodig.
Ik heb ook geen behoefte aan een instituut waar ik mijn fouten aan kwijt kan. Alle fouten die ik heb gemaakt zijn mijn verantwoordelijkheid, en dat los ik zelf zo goed of slecht als het gaat zelf op. Ik wil niet dat ik fouten kan maken en dat er aan het eind van mijn leven iemand roept "ach dat geeft allemaal niet, ik vergeef het je". Te makkelijk. Vergeving maakt niets goed.

En wat heeft dit alles met alcohol te maken? Niets. Drinken doe je omdat je je rot voelt, of juist omdat je je fijn voelt, maar niet omdat je wel of niet gelooft in een hoger iets. Geloof kan echter wel een steun zijn voor een indivdu bij het nemen van een beslissing, dat is evident, motivatie is alles.
Standaard grapje: als god wil dat je nuchter bent, waarom heeft-ie dan alcohol uitgevonden? Flauw.

Let wel: ik gun ieder zijn/haar eigen denkbeelden, en respecteer ieder geloof. Het enige wat ik vraag is dat mijn denkbeelden mij ook gegund worden. Ik schop niet, ik denk na, en praat er over.

[helder]

Hai ben ik weer ik heb mijn berichtje verweiderd om dat het te zwaar is ik heb een afwijkende menig over godsdienst.
En daar help ik soms iemand mee die in de problemen gekomen is met geloof , maar ik ben er eigelijk klaar mee heb ik mij bedacht.
Het heeft een plekje bij mij en ik geef een heel andere uitleg waar godsdienst voor nodig is, het moet aanvullend zijn en niet remmend op mij leven.

Groet Helder