verslaving als excuus

[romanski]

ik berichtte een van de forumbezoekers over onze afhankelijkheid en dacht wellicht is dat iets voor een nieuw draadje

is het herkenbaar of onzin?

ik hoor het graag

Romanski


de angst om te leven, dat wegduiken in de vlucht met de drank....wellicht was dat ooit zo, wilde je vluchten, verdwijnen er niet meer zin vanwege problemen de ondraaglijke zwaarte van het leven van alle dag enzomeer......

maar..

ik ben ervan overtuigd dat dat al ver achter mij ligt

de drank is een zelfstandige entiteit geworden die door ons 'handig' gebruikt wordt om ons gedrag te vergoeilijken.

het is niet meer of minder dan een verslaving

als dit allemaal waar is, is er buien de verslaving geen enkele reden om te drinken

er zijn 1000 en 1 dingen in het leven die aangenaam zijn of kunnen zijn en waar we ook van afblijven, vaak wellicht nog veel aantrekkelijker middelen om mee te ontvluchten dan drank...

nogmaals: we hoeven alleen maar te stoppen

hoor jullie graag

[anjo]

Drinken net als zo veel dingen is aangeleerd gedrag.
Er komt een prikkel en je hebt jezelf aangeleerd dat een drankje daarbij hekpt.
Het weten dat dat niet de oplossing is neemt niet weg dat je eerste reactie is om voor de voorbeproefde oplossing te nemen nl de drank. Ratio en gevoel lopen nog niet samen totdat je een ander gedrag hebt aangeleerd. Dat kost tijd en heel veel inzettingsvermogen.

Je doet iets omdat het je ooit iets opbracht.

Met dat gedrag doorgaan door je te verschuilen achter een verslaving is niet mijn manier.
Erkennen dat iederdaad voor jezelf erkennen en bewust zijn dat je dat gedrag hebt de eerste stap.
Het betekent niet dat het probleem met de noorderzon is vertrokken.

[romanski]

volgens mij verschuil je niet achter de erkenning van een verslaving, maar onthul je juist de werkelijke reden van de drankzucht; namelijk dat wat verslaving heet en het ook is

en uiteraard heeft dat alles, maar dan ook alles met gedrag te maken en zul je dat moeten aanpassen (net als ritmes, tempi van leven, momenten en wat dies meer zij)

R

[Kate]

Hier heb ik ook veel over nagedacht ja: waarom drink ik.

De redenen waarom we willen stoppen zijn niet de redenen waarom we willen drinken.

Er zijn veel verklaringen, ik denk dat overal wel een waarheid inzit.
Voor mezelf ben ik als puber gaan drinken omdat ik het gevoel had dat ik niet goed genoeg was van mezelf.
En ja, er waren ernstige gebeurtenissen te bedekken, en leuke dingen moesten worden gevierd, zo zijn er zoveel redenen.
Ik denk de diepste reden is dat je je niet goed genoeg voelt van jezelf en je deze manier hebt aangeleerd om jezelf te......(ontspannen, gerust te stellen.....enz enz ) beter te voelen. Er moet iets gerepareerd worden, spanning weggenomen, wat dan ook.
Je gaat het voor alles gebruiken, zelfs als je je wel goed voelt.

Tot je door begint te krijgen dat er iets niet klopt, want uhh echt beter voel je je niet met hoge doses gif in je lichaam.

En dan begint de strijd tussen 2 delen van jezelf.
Een deel van je wil wel, maar een ander deel wil niet.
Die wisselen elkaar af of zijn er tegelijk.
In hoeverre is de neiging tot teveel drinken een automatisme, ingesleten patroon, of hunkering naar een aanvulling op wat je al bent.

De oplossing?
Ieder heeft hier zijn eigen proces in.

Ik ben sinds een maand flink aan het matigen. Helemaal stoppen, dat is niet gelukt.
Dit geeft me meer rust en ik voel me ook hiermee zoveel fitter.
Blijkbaar kan het nu wel en ik heb er vertrouwen in.

Anderen willen helemaal stoppen en die wil ik ook absoluut niet "ondergraven". Hartstikke goed.
Ieder zijn eigen manier.

groetjes,
Kate

[romanski]

helemaal gelijk kate

als ik kom matigen zou ik het gisteren al gedaan hebben,

maar dat lukt me domweg niet

dan maar rigoreus

sterkte allemaal

R