Zaterdag 10 maart

[water]

- aangepast -

[Anna]

Water, het is mooi van je dat je voor je ouders zorgt. En ik snap dat de verzorging van je ouders enige zelfopoffering met zich meebrengt. Maar dat hoeft niet ten koste te gaan van jou als persoon. Het kost misschien moeite, zeker omdat ze dat niet gewend zijn, maar je kunt tijd en ruimte voor jezelf claimen. En in andere relaties, bijvoorbeeld op je werk, hoef je niet uitsluitend met het welzijn van collega's bezig te zijn. Jouw welzijn is ook belangrijk, en je kunt meer voor anderen betekenen als je je zelf prettiger voelt. Het is niet verkeerd om voor jezelf op te komen.

Mijn ouders wonen vrij ver weg, en dat is voor mij heel heilzaam want mijn moeder is erg claimend. Ik voel me daar wel eens schuldig over tegen mijn zus, maar ik weet ook dat ik een leukere zus voor haar kan zijn op deze afstand, en met mijn eigen ruimte.
Ik heb twee studerende kinderen thuis die afhankelijk van mij zijn. Dat beperkt mijn mogelijkheden voor werk want ik kan geen risico lopen zonder baan te komen zitten omdat ik kostwinnaar ben. Ik heb financiële problemen omdat mijn inkomen amper voldoende is voor ons drieën. Dat is niet leuk, en het levert me veel stress op. Maar ik ga niet tegen mijn kinderen zeggen dat ze niet mogen studeren en maar een baan moeten zoeken omdat ik dan meer geld zou hebben. Ik wil graag dat zij een beter leven krijgen dan ik nu heb, en daarom zet ik door.
Maar ik vind wel dat ik het recht heb te eisen dat zij mij zo af en toe ook helpen. En dat ik af en toe de kamer voor mezelf heb, of een dag kan doen waar ik zin in heb. Ik hoef me niet op te offeren, begrijp je? En dat geldt voor jou ook.

[water]

Nee. Kinderen heb ik niet en ik ben ook verweg gaan wonen maar claimen doen ze toch.
Maar ik ben wel blij dat jij dat zo kunt want dat is goed voor jou.
Voor mij moet ik iets anders bedenken.

[Anna]

Ik had het alleen over mijn kinderen om duidelijk te maken dat er ook van mij mensen afhankelijk zijn, en dat ik daardoor beperkt ben in mijn mogelijkheden. En mijn ouders zijn ook claimend, maar omdat ik er niet iedere week kom valt daarmee te leven.

Voor jou is weer een andere weg goed dan voor mij. Maar gun het jezelf die weg te zoeken. Cijfer jezelf niet weg, en gooi je leven niet weg. Het wordt heus weer beter.

[water]

tsja

[Anna]

Ik hoop dat je je weer beter gaat voelen Water. Volgens mij is verder iedereen naar bed, en ik ga hun voorbeeld volgen.

Welterusten.

Overigens kan ik het nog niet hoor, ruimte voor mezelf claimen. Maar ik probeer het, en al doende leert men.

[water]

- aangepast -

[Mieke]

@ water.
Jij neemt beslissingen in je leven maar dan zul je wel de consequenties onder ogen moeten gaan zien.

Je zegt ***leven en trekt vervolgens de conclussie dat je door dat woord te zeggen je wel gebanned zult gaan worden door de moderator: ook dat nog.

Sorry hoor, je hebt de keuze gemaakt om dat woord te laten staan. Jij loopt het risico gebanned te worden. Je vraagt er naar mijn mening om om iedereeen de schuld te geven over hoe jij je voelt.

Vertrouwen ligt in jezelf en zegt meer over jezelf dan over een ander.

Dat jij altijd voor iedereen klaar hebt gestaan betekend per definitie niet dat je iets terug hoeft te verwachten.

Sterkte water

[water]

Klopt helemaal Mieke.
Maar ik geef niemand de schuld.
Ik weet wie ik ben en wat ik doe en waarom ik dat doe.
Ik kan wel begrijpen waarom jij daar boos om wordt.
Dat is niet nieuw voor mij.

[CPAS]

Ik had me al voorgesteld op Wie is wie, maar nog niet op de dagdraad. Bij deze.
Beste mensen,
Mijn test is gelukt, ik zal me nu even kort voorstellen.

Ik ben een vrouw van 47, getrouwd en 2 middelbare scholieren.
2 Jaar geleden heeft een vriendin mij op mijn lucht gewezen. Toen ben ik gaan turven, oei oei. Ben op mijzelf gaan minderen, dit lukte aardig van 3 naar 1,5 fles wijn per dag in 4 maanden tijd. Na mijn vakantie echter berichtte mijn directeur te stoppen met zijn activiteiten, ook einde baan voor mij. Ik zou dus wel erg veel vrije tijd gaan krijgen.
Ik ben toen naar een instelling voor verslavingszorg gelopen om een eind aan mijn alcoholprobleem te maken. Helaas is dit mislukt. De intake duurde ontzettend lang, gesprekken vonden maar om de 4 weken plaats, de arts schreef mij medicatie voor die ik niet goed verdroeg, maar dat weet deze aan mijzelf. Campral (trek minderen) zorgde voor enorme diarree, Librium (tegen ontwenningsverschijnselen) bracht me compleet uit evenwicht (ik moest me ziek melden), Campral werd vervangen door Revia (daarvan viel ik in slaap). Men wilde mij maar naar een praatgroep sturen, maar ik kan mij mondeling niet zo goed uiten over dit soort dingen. Klinische opname wilde ik per se niet.
Uiteindelijk stond ik dan droog en ben zelf van de begeleiding en de medicatie afgestapt. Ik heb het volgehouden tot na de vakantie (3 maanden). Toen kwam ik in een depressieve toestand. Ik begon weer met een glaasje, en dit werden meerdere glaasjes (ach barst, wat kan het me allemaal schelen).
Heb toen weer een rem gezet, maar alleen lukt het niet (ik heb een vriendin die me steunt en berispt als ik met een zweem van alcohollucht aandien).
Ik wil in ieder geval geen medicatie meer, maar ook geen zucht naar wijn meer. Daar moet ik aan (blijven) werken.
Dit echt anonieme forum kan mij vast steunen. Ik schrijf nl. dingen liever op dan ze in een gesprek ten berde te brengen.
Groeten

[Mieke]

@ water,
niet om jou hoor, maar ik ga zo naar mijn schaapjes toe, lekker slapen.
Lat de dingen die hier gezegd zijn op je inwerken of lees ff terug als je nog niet naar bed toe gaat.

Ik hoop dat je beseft dat hier mensen klaar staan voor iedereen en dat de mensen die ik hier op het forum en een aantal mensen life heb leren kennen volkomen te vertrouwen zijn.

Iedereen draagt een hele tas vol met zich mee, maar blijf het uiten.
Schrijf van je af.

Ik ben benieuwd hoe je nu met alcohol omgaat.

Tot morgen water