woensdag 21 maart

[bibelle]

een nieuwe dag, ik heb er zin in, en ben van plan het opnieuw droog te houden, doen jullie mee?

[bibelle]

lieve anjo,
als jij 's avonds laat zulke mooie dingen schrijft, over jezelf, je kinderen en de wereld, dan neem ik mijn petje diep voor je af. (grappig op onze icoontjes: jij hebt een petje op en ik niet , maar ik neem hem voor jou af).
en dat je even helemaal op was gisteravond, na een AA-avond met nieuwe mensen en al die stappen, dat is toch logisch? ik hoop dat je lekker en lang hebt kunnen slapen. zet 'm weer op vandaag!

[bibelle]

hier schijnt de zon, ik denk dat ik vandaag mijn fototoestel maar weer eens meeneem, daar wordt ik vrolijk van.

[blacky]

goeden morgen ,
ik doe graag met jou mee vandaag
groetjes

[bibelle]

fijn blacky, samen staan we sterker, jij ook een fijne dag!

[Anna]

Goedemorgen,

Nou, ik heb de tandarts overleefd, er bleek zelfs van twee tanden een stukje af. En aan de andere kant van mijn mond is ook het een en ander mis, dus ik mag morgenmiddag weer terug. Fijn, gaat me weer een klein kapitaal kosten, en de verzekering vergoedt maar 25%. Maar ja, een mens moet wat hè, en bijten zonder tanden lukt ook niet zo goed. Bovendien wil ik graag kunnen blijven lachen.

Als ik het goed begrijp heb ik gisteren toch niets verkeerds gezegd, gelukkig maar. Rufus, bedankt dat je me wijs vindt. Ouder ben ik inderdaad ook, en ik voel me zeer vereerd met de betiteling dame. Ik geloof niet dat ik al eens eerder zo genoemd ben, en ik denk ook niet dat ik er zo uit zie.

Anjo, gaat het weer een beetje met je? Het spijt me dat je helemaal op was gisteravond. Ik hoop dat je lekker geslapen hebt, en dat het er vandaag weer anders uitziet.
Rosie, fijn dat je er weer bent. Weer een beetje bijgekomen van de emoties? Voor jullie allebei een

Knuffie, gaat het een beetje met de nachtdiensten? En doe je een beetje rustig aan? Ik denk aan je.

Allemaal een heel erg fijne dag. Hier schijnt inmiddels de zon. Ik doe mee met iedereen die het vandaag droog gaat houden. Voor iedereen een en een

[Mieke]

@ Allemaal,
Ben ik ingelogd en weet ik niet wat ik zeggen moet.
Beetje dubbele gevoelens over het meelezen.
Onbestemd gevoel of juist bestemd gevoel?

Nou het moet er dus wel ff uit.......
@ Water, sorry, ik heb geen woorden alleen gedachten...............die spreek ik maar niet uit, want dan kan ik het schudden bij Tactus. Wel een hint, je maakt me razend.


Poeh, verder gaat het bij mij redelijk.
Wereldje staat op zijn kop maar dan wel positief.
Mijn hersens maken over uren en ik merk dat het forum me aanspreekt maar tegelijkertijd ook afstoot.

Snap er soms geen biet van.
Zal aan mij liggen ......................snap mezelf niet meer zo goed.

[Mieke]

Ha Rosie, pak er ff koffie bij

[Francesca]

Mag ik ook een kopje, Mieke?

[Mieke]

Fran je mag van mij een dubbele

[stien]

Dit werd mij vanochtend toegezonden, even een nadenkertje voor wie dat nodig heeft.

De trein van het leven.
Het leven is als een treinreis.

Mensen stappen op en mensen stappen af. Er zijn haltes met een gelukkig weerzien, en haltes met een droevig afscheid.

Als we geboren worden stappen we op de trein, en ontmoeten onze ouders. En we denken dat ze de hele reis bij ons zullen blijven.

De realiteit is echter anders.
Ze stappen uit op een station. Ze laten ons achter in de trein, zonder hun gezelschap, liefde en genegenheid.

Maar er stappen andere mensen in. Mensen die tijdens de verdere reis voor ons heel belangrijk zullen zijn.

Het zijn onze broers en zussen, onze vrienden en al de andere mooie mensen die van ons houden.

Voor sommigen is de reis een leuke uitstap.

Voor anderen is het een droevige reis met zware bagage.
Anderen staan klaar om te helpen.

Sommigen laten een grote heimwee achter......
Anderen stappen in en onmiddelijk weer uit en geven ons enkel de tijd om hen slechts vluchtig te kennen.

Soms zijn we verrast dat bepaalde medereizigers waarvan we houden in een ander rijtuig gaan zitten en ons verder alleen laten reizen.
Natuurlijk houdt niemand ons tegen om hen in het andere rijtuig te gaan opzoeken.

Soms kunnen we echter niet naast hen gaan zitten, als die plaats al is ingenomen

Dat is niet erg, zo is de reis nu eenmaal: vol dromen en verrassingen, vol ontmoetingen en afscheid nemen, mee- en tegenvallers......
Maar er is geen terugreis.
Laat ons de reis zo aangenaam mogelijk maken.

Laten we proberen onze reisgenoten te begrijpen, en laten we zoeken naar de mooiste kanten van elk van hen.

Weet dat er op elk moment van de reis één van onze reisgezellen ons begrip nodig kan hebben.

Ook wij kunnen op een bepaald moment behoefte hebben aan iemand die ons begrijpt.

Het grote mysteie van de reis is dat we niet weten wanneer we moete uitstappen.
We weten ook niet wanneer onze reisgezellen uitstappen.
Zelfs niet degene die naast ons zit.

Ikzelf denk dat ik heel droevig zal zijn als ik moet uitstappen.
Het afscheid van alle mensen die ik ontmoet heb zal pijnlijk zijn.
Maar ik ben er zeker van dat ik zal aankomen in het Centraal Station, en dat ik hen daar zal terugzien, met veel meer bagage dan waarmee ze vertrokken zijn.

Ik zal gelukkig zijn dat ik ze meer bagage bezorgd heb.

Vrienden laat ons er een mooie reis van maken!
Laat ons ervoor zorgen dat we mooie herinneringen achterlaten op het moment dat we uitstappen.

Aan allen die in mijn trein zitten wens ik: een goede reis.

[stien]

Doe mij ook maar een koffie, zonder melk en suiker.

[Mieke]

@ Stien,
Ik zie je op CS Utrecht

[Mieke]

Ps Stien,
Je bericht komt wel binnen .................kippevel.








Koffie zwart?..............komt eraan

[Francesca]

Aha! Ik dacht dat je al weg was, Mieke!

Ik moet zeggen dat ik je dubbele gevoel over het forum goed begrijp. Ik heb het zelf ook. En ik begrijp ook Rosies reactie van gisteren en van daarvoor.

Ik ben nu 2 weken met vakantie in eigen huis en ik lees alleen nog even bij 's ochtends, omdat het een van mijn voornemens was om los te komen van het forum. Het bleek gemakkelijker dan ik dacht, omdat ik de laatste tijd het gevoel had dat ik niet meer zomaar alles wilde/kon neerpennen hier. Ik kan ff geen 'verkeerde' reacties verdragen, als je begrijpt wat ik bedoel...

Verder denk ik na over Rosies 'levenscontract', al heb ik nog niks opgeschreven en ben ik nog niet bereid om iets te ondertekenen voor mezelf, omdat ik nog wat aan de angstige kant ben. Maar er zitten wel al wat concrete dingen in mijn hoofd. En Rosie, het gekke is dat ik bijna alles van jouw 'programma' ook wel op mezelf kan toepassen. Het is me duidelijk geworden dat ik behoefte heb aan een soort routine, maar tegelijk vind ik het vreselijk eng om afscheid te nemen van de chaos, die eigenlijk zeer vertrouwd geworden is. Het lijkt alsof ik dan de rebelse kant in mezelf de nek omwring, en wil ik dat wel?

Ach, ik kom er wel uit...

Fran

[Mieke]

@ Fran,
Ik ga niet weg hoor,

Ik merk dat meelezen zo anders is dan meeschrijven. Het knalt flink binnen moet ik zeggen en er komen achterdochtige gedachten binnen.;

Soms griezel ik van mezelf

[Francesca]

Je bent niet alleen, hoor, Mieke!

[Mieke]

@ Fran, moeilijk gedoe

[Francesca]

Hihi, zo is het leven, hé, Mieke...

Mag ik vragen hoe het met je nieuwe liefde is?

[Mieke]

Allemaal nog een bakkie?

[Mieke]

Hee Fran ja dat mag je vragen en weet je ik wil best antwoord geven hoor.


Ik heb er alleen wat moeite mee om het hier zo neer te knallen snappie?

Het gaat goed, meer dan goed zelfs, angstaanjagend goed..............................

[Francesca]

Da's fijn om te horen, Mieke! Ik kreeg eergisteren namelijk nogal een klap in mijn gezicht van een kl**tzakkerige ex die vond dat mannen van mijn leeftijd (ik ben 40) biologisch voorbestemd zijn om op jonge vrouwen van in de 20 te vallen. Met andere woorden: ik ben dus blijkbaar afgeschreven, tenzij voor mannen van 60, want voor hen ben ik dan wel nog een groen blaadje??? Daarom vind ik het fijn om dat nu van jou te horen. Ik weet natuurlijk wel dat er andere mannen zijn, maar het hakt er wel in, hoor!

En dat 'angstaanjagend' begrijp ik heel goed! Alsof we niet gelukkig mogen zijn, hé... Want dan gaat het wel weer mis...

Fran

[Mieke]

@ Rosie, wel opstaan hoor na het jezelf laten vallen.

@ Fran, sommige eikels moet je niet meer oprapen. Lekker laten liggen waar ze horen........Flat down on the floor

[Francesca]

Rosie, ik weet het maar al te goed. Alleen moet ik voor mezelf altijd een beetje opletten om de lat niet te hoog te leggen. Is een bekende valkuil, want dan begint het hele cirkeltje weer van niet kunnen voldoen aan je eigen eisen, je waardeloos voelen, dus nog minder goed voor jezelf zorgen, je nog waardelozer voelen enzovoort. Daarom laat ik alles even bezinken en schrijf ik nog niets op. Eén ding komt altijd wel terug in mijn hoofd: ik wil een 'normaler' leven!

[Francesca]

Hihi, Rosie, dat zei mijn vriendin ook: 'Laat hem maar dromen, want hij kan ze toch niet krijgen...'
En Mieke: varkens eten graag eikels, hahaha. Ik vind varkens trouwens heel leuk. De beesten bedoel ik.