donderdag 3 mei

[stien]

Corinne, fijn dat je zo mee leeft en denkt. Maar voor yogaoefeningen heb ik even geen tijd.
Ik ben eten aan het koken, zoon lief zit hier ook en ik moet zo weer weg voor bevolkingsonderzoek.
Kortom met alles tegelijk bezig en te gehaast. Ik ben er wel bekend mee met deze oefeningen en het helpt inderdaad maar je moet er wel de tijd voor nemen toch?

[CPAS]

He Rosie,

Ik heb mijn hoofd ook weleens met een harde schijf vergeleken, en bedacht toen dat ik daarvoor beter zorgde dan voor mijn eigen hersenbrij.

Beide systemen mogen nu droog door het leven.

[CPAS]

Stien,

Ik kan me voorstellen dat je niet gaat vragen of de restjes mee naar huis willen nemen en dat je blij bent dat je vanavond nog moet werken.
En ik denk dat het erop neer komt dat misschier iemand je moeder haalt en JIJ ze terug naar huis brengt.
Hieruit kun je concluderen dat jij de sterkste bent.

Tot straks

[CPAS]

Stien,

Je moet er inderdaad toch zo'n tien minuten rustig bij kunnen zitten.

[stien]

Corinne, mijn moeder gaat echt niet 's nachts bij mij achter op de fiets. hi,hi, hi,
Ik heb alleen mijn rollator bewijs vast gehaald:D

[CPAS]

Stien,

Ja dat komt omdat noch mijn noch ik een rijbewijs heeft en wij altijd raar aangekeken worden. Dus ga ik er ondertussen zelf al vanuit dat iedereen een rijbewijs en auto heeft.
Stom van mij. En apropos ik kan niet fietsen met iemand achterop, ik ga dan altijd onderuit.

Sta jij al te koken, is dat voor morgen of vandaag?

[stien]

Corinne, ja ik sta altijd op de gekste tijden te koken. Vanavond moeten de mannen sporten en willen als ze thuis komen 17.00 meteen pasta eten. Kan het nog even zakken voortijds. En ik moet al vroeg naar mijn werk, dus tijdens de lunch koken dan ist maar vast klaar.

[Francesca]

Dag Rudy,

Ik heb nagedacht over je berichten van gisteren.

Ik begin pas de laatste tijd echt te ontdekken waar mijn grenzen liggen en wanneer ik ze moet trekken. Niet alleen voor anderen, ook voor mezelf. Het op tijd trekken van grenzen kan een hoop narigheid voorkomen. Omdat ik mezelf steeds beter begin te kennen en doorgronden, en omdat ik ook steeds beter weet waar sommige heftige of net heel afstandige reacties vandaan komen, kan ik leren bepalen waar mijn grenzen liggen. Dat is vaak echt niet gemakkelijk als je het nooit eerder gedaan hebt. Zelf zit ik vaak vreselijk te wikken en te wegen, wil ik mijn eigen aandeel heel eerlijk onder ogen zien, maar wil ik mijn gevoelens ook niet meer ontkennen of afdoen als belachelijk. Die tijd is voorbij.

Ik denk dat elk gevoel uiteindelijk oprecht is. Je voelt wat je voelt en dat gevoel mag er zijn. Ook als het 'negatief' is. Ik kan de laatste tijd bijzonder boos zijn, en dat mag ook. Ik dacht gisteren ineens aan vroeger, en hoe wij van mijn vader niet mochten 'mokken'. Ik kon soms zo vreselijk gekwetst en verdrietig naar boven rennen en op bed liggen huilen, maar dan kwam hij me na een paar minuten halen. Wij mochten niet boos zijn en alles moest na een paar minuten maar weer 'normaal' zijn. Alleen werden de dingen nooit uitgepraat en werden er nooit verontschuldigingen uitgesproken van de kant van mijn moeder. Nooit een keer kunnen zeggen: 'Oké, ik was onredelijk. Ik meende het niet zo.' En mijn vader verdedigde me ook nooit tegen haar, begin ik nu te beseffen. Hij was een beste man, maar ook een beetje zwak, hoewel hij als schoolhoofd uitermate streng kon zijn naar verluidt. Tegen zijn eigen vrouw, die ook altijd de steun kreeg van haar twee ongetrouwde zussen, hoe onredelijk ze ook was, kon hij niet op. Ook mijn zussen kozen meestal de kant van mijn moeder. Tja, als er maar een beetje liefde te krijg is, wordt daarom gevochten. En als jij dan een nakomertje bent, en je zussen 7 en 10 jaar ouder zijn, kun je je nauwelijks verdedigen. Krijg je dus een hoop over je heen, en vader grijpt niet in.

Enfin, ik weid uit, maar dat mag ook. Komt zomaar bij me op terwijl ik schrijf. Mijn gevoelens mochten er kortom NIET zijn. Ik was ofwel maar een lastig klein kind en later een 'speciaal geval', dus met mij moest geen rekening gehouden worden. Het is wel zo fijn als een disfunctioneel gezin iemand heeft om tegenaan te schoppen...

Om terug te komen op het onderwerp: grenzen, niet alleen je eigen grenzen, maar ook die van anderen... Ik ben weer een keer geconfronteerd met mijn eigen grenzen en met de manier waarop ik soms wanhopig kan proberen de liefde van anderen te winnen door mijn eigen grenzen en behoeften opzij te zetten, terwijl er toch een stemmetje in mijn hoofd zit te zeuren van 'Jamaar, ik heb OOK behoefte aan steun en ik wil dat jij dat ook terugdoet voor MIJ!' Ik kan echt heel steunend en begrijpend zijn voor anderen omdat ik zelf ooit een verschoppeling geweest ben. Alleen moet mijn 'reservoir' ook bijgevuld worden, maar durf ik dat vaak niet zo expliciet te vragen uit angst voor afwijzing.

Hulp vragen is voor mij heel moeilijk. Ik verwacht namelijk altijd wel klappen, en die komen er dan vaak ook. Waarschijnlijk omdat ik ook niet vroeg genoeg aangeef wat ik zelf graag zou willen en te veel de Moeder Teresa uithang terwijl ik zelf zo'n beetje lig te kreperen op straat...

Waarmee we aanbeland zijn bij: proberen niet meer te verlangen dan een ander kan geven.

Valse Hoop = (te grote) verwachtingen = teleurstelling. Alleen vind ik dat je van de een wel degelijk meer mag verwachten dan van de ander. En oké, mensen zijn niet helderziend en weten niet altijd wat jij nu precies verwacht en terug wilt. Het is dus belangrijk dat je dat ook leert aan te geven en dat er dan een gesprek mogelijk is over geven en nemen en verwachtingen en de invulling daarvan.

Van je ouders verwacht je dat ze van je houden en steunen en troosten, maar dat is helaas niet altijd het geval. En als kind heb je natuurlijk geen keuze. Als volwassene heb je wel een keuze. Natuurlijk zijn mensen niet altijd fysiek of emotioneel beschikbaar. Daar heb ik wel begrip voor. Ik ken mijn hartsvriendin al jaren en we hebben daar een goed evenwicht in gevonden. Ik weet dat ze van me houdt en voel me veilig bij haar, ook al is ze er niet altijd voor mij. Ik heb mijn hoofd en hart er tenslotte ook niet altijd bij.

Het blijft een moeilijke evenwichtsoefening, dat geven en vragen. Ik weet ook dat sommige onderwerpen of behoeften moeilijk zijn voor anderen, en dat ze daar niet altijd in meekunnen of -willen. Alleen wil ik mijn eigen verlangens en behoeften niet altijd opzij zetten. Soms worden dingen pas veel later uitgepraat, en dat kan heel fijn zijn en veel duidelijk maken. Het zou eigenlijk nog veel fijner zijn om dat meteen te doen en wat directer te kunnen zijn. Je kunt alles ook zo gaan afwegen dat er van spontaneïteit geen sprake meer is, terwijl een fikse woordenwisseling ook heel snel opluchting en duidelijkheid kan geven, met dien verstande dat er ook naar elkaar geluisterd wordt en dat je niet in gemakkelijke verwijten of ontkenning vervalt. En dat er geen dingen gezegd worden die blijvende schade aanrichten.

Ik vind het soms zo jammer dat mensen onder elkaar zo geremd zijn. Ik heb het zelf ook, maar die eeuwige voorzichtigheid en dat eeuwige gewik en geweeg liggen me ook weer niet zo. Soms heb ik ook gewoon zin om te schreeuwen en gewoon een keer ouderwets ruzie te maken, om het daarna weer bij te leggen. Na een ruzie kun je ook heel bevrijdend in lachen uitbarsten, allebei zeggen dat het je spijt en weer doorgaan, rekening houdend met wat er aan de basis lag van die ruzie. En het is vooral belangrijk om dingen niet te lang te laten aanslepen. Niet te wachten tot je helemaal uitbarst als een vulkaan, maar kleine uitbarstinkjes. Nu en dan een beetje lava of rook spuwen kan heel erg opluchten en veel duidelijk maken.

Nou, dat was het zo ongeveer denk ik.

Fran

Typefout

[CPAS]

Francesca,

Ik vind die echt gedachten die een mens tot zelfreflextie aanzetten.
Goed geschreven. Dank.

[Francesca]

Ha, dat was het dus niet zo ongeveer.

Er is nog iets waar ik het nog maar een keer over wil hebben, en dat is de zogezegde discrepantie tussen de drinkende en de nuchtere mens die hier zo vaak gehanteerd wordt.

Ik weet al een tijdje voor mezelf dat ik NOOIT de drinkende Francesca ga verstoten of verwerpen of afdoen als een zogezegde egoïstische bitch die ik volledig achter me wil laten. Die Francesca was en is een deel van mezelf, en ik ga dat deel van mezelf niet te kort doen of negeren, net zomin als ik het kind in mezelf nog wil negeren of verwaarlozen en net als ik mijn prille huidige ik nog wil verwaarlozen.

Vanzelfsprekend heb ik veel dingen 'fout' gedaan toen ik dronk. Ik wil die dingen ook niet negeren of uit de weg gaan, want ze zijn er beslist geweest. Ik weet ook wel dat ik vaak vervelend, drammerig, egoïstisch was enzovoort. En dat ik mensen en contacten verwaarloosd heb omdat ik liever wilde drinken. Ik ben me daar scherp van bewust. Alleen ben ik niet van plan om alle schuld op mij te nemen omdat ik nu eenmaal dronk. Drinken was mijn overlevingsstrategie, en misschien was ik er ook niet meer had ik niet gedronken. Dan had ik waarschijnlijk allang zelfmoord gepleegd.

Maar het is ook niet zo dat mensen NIKS aan me hadden toen ik dronk. Of dat ik alles fout deed. Ik heb ook best heel wat goede dingen gedaan toen ik dronk.

Natuurlijk zijn er ook genoeg mensen met mijn achtergrond die niet aan drank verslaafd geraakt zijn. Mijn zussen hebben nooit gedronken. Maar zijn zij daarom zoveel beter dan ik? Ik zie ook wel hoe de geschiedenis zich weer herhaalt met hún kinderen. Nou, dat is dan wel 1 ding wat IK nooit gedaan heb. En ik heb nooit een partner meegesleept in mijn destructieve en vooral zelfdestructieve bestaan. Ik heb altijd voor mijn eigen inkomen gezorgd. Als ik al iemand kapotgemaakt heb, dan is het vooral mezelf.

Ik vind het altijd zo gek dat mensen zich verwonderen over het feit dat ze ook nuchter geen heiligen zijn. Tja, wat had je dan gedacht? Natuurlijk ben je 100 keer beter af zonder drank en ben je veel 'beschikbaarder' en helderder en minder vervelend en drammerig en weet ik veel wat. Maar iedereen heeft zijn goede en minder goede kanten. Ook nuchter en zo droog als een woestijn.

Ik zie ook dat mensen hun vroegere fouten bijna volledig bij de drank leggen. Daar schuilt ook wel een gevaar in, want sommige dingen horen ook gewoon bij jou als persoon, nuchter of niet. Je kunt daar wel beter aan werken als je nuchter bent, maar nuchter zijn is geen garantie om ineens een supergoed mens te worden. Ik griezel daar persoonlijk nogal van. Net als ik griezel van de overtuiging dat je alleen maar gezond kunt worden door jezelf zo ongeveer opzij te schuiven en alleen nog maar in dienst te staan van anderen. Dat lijkt me veeleer een sleutel tot onderdrukking van wie je echt bent. Net een reden waarom vele anderen juist begonnen te drinken.

Of je kunt ook doorslaan naar de andere kant, in de zin van 'toen ik nog dronk was ik door en door slecht, nu drink ik niet meer dus alles wat ik nu doe is oké.'

Ik kan het allemaal heel moeilijk uitleggen, omdat het lijkt op een excuus om te kunnen zuipen, maar zoals gezegd ga ik de verslaafde Francesca echt niet vervloeken. Ik weet hoe ik me gevoeld heb en nog voel. Ik weet maar al te goed hoe ik geweest ben, maar ik leg niet alle schuld bij mezelf of bij de drank. Dat zou ook betekenen dat ik 15 jaar van mijn eigen geschiedenis compleet verloochen, terwijl ik in die 15 jaar ook geëvolueerd ben als mens, drank of niet.

Ik heb vaak een probleem met dit forum omdat veel dingen uitsluitend bij de drank gelegd worden, terwijl dat helemaal zo niet hoeft te zijn. Nu ja, dit is een forum voor alcoholisten, wat ik natuurlijk zelf ook ben, en dus is het logisch dat dat onderwerp ook altijd de bovenhand heeft. Daarom schrijf ik hier ook niet veel meer. Contact met lotgenoten kan heel heilzaam zijn, maar soms denk ik van 'Ik wil ook gewoon Fran zijn.'

Ik wil de aan drank verslaafde Francesca ook gewoon kunnen omarmen en troosten en aanvaarden als een deel van mezelf. Een deel dat er altijd zal zijn en waarvoor ik gewoon ook wil zorgen. En niet drinken is daar de beste oplossing voor, laat daar vooral geen twijfel over bestaan!

Fran

Typefout

[CPAS]

Marieke,

Jij kunt terugzien op een leuke dag waarop je ook nog eens wat goeds gedaan hebt: de vriezer en de marktboodschappen.
En vanavond met een goed humeur naar koor.

Leuk.

[Rudy]

Mooi geschreven Francesca.
Bedankt daarvoor.
Ik herken mij in veel situaties die je beschrijft.
Door de tegenstrijdige boodschappen van vroeger wist ik later niet meer wat ik voelde.
Ik wist niet meer hoe het vroeger was geweest.
Het is beklemmend en angstig om 40jaar nadien de emotie en het gevoel uit de kindertijd te herinneren, de twijfel slaat dan toe.
Wat is waarheid...de norm van pa en ma...of mijn eigen emoties die ik blijkbaar niet mocht hebben.
Het werd een tijd vol angst en twijfel.
Uiteindelijk heb ik voor mijn eigen opborrelende gevoel en emotie uit mijn kindertijd gekozen.
Amaai dat proces leverde enorm veel spanningen op, het is een tranendal geworden.
Maar het heeft zich geloond, ik kreeg mijn referentie kader van mijn gevoel en emotie uit mijn kinderjaren terug en ging weer op mijn eigen gevoel vertrouwen.

Veel alcoholisten kunnen niet met kwaadheid omgaan.
Mijn natuurlijke kwaadheid was vroeger in de kiem gesmoord.
Ik draaide dan ook als een tol om de hete brij heen, werd afstandelijk, gaf anderen de schuld zocht mijn antwoorden in wrok en wraakgevoelens.
Ik had zelfs een eigen taaltje ontwikkeld waarin ik glad als een aal, elk hobbeltje op mijn pad ontwijkend door het leven gleed.
Indirekt en ondergronds sabelde ik mensen neer, alleen zij wisten het niet want ik uitte me niet tegen over degeen die het aanging, ik durfde die confrontatie niet aan.
Nu ik kan vertrouwen op mijn gevoel heb ik geen moeite meer om mijn kwaadheid te uiten maar zo dat ik de ander blijf respecteren en nadien recht in de ogen kan kijken.
Meteen de frustraties en irritaties uiten voorkomt woede uitbarstingen.
Maar ik moet toegeven dat ik in het begin als ik werd gekwetst niet wist of ik huilde uit kwaadheid of van verdriet.
TEgelijkertijd kwam de zucht naar drank met veel onaangename onverwerkte gevoelens uit het verleden mee naar boven.

Ik heb mijn weg gevonden in het uiten van kwaadheid, moet dikwijls nog slikken en tot tien tellen, maar doe dat liever dan mensen onnodig te kwetsen.
Nadien kun je misschien lachen om de situatie maar het kwaad is dan al geschied.

Vragen wat ik nodig heb op geestelijk niveau en b.v op sexueel gebied is moeilijk maar na veel oefenen wordt de verleden pijn van de afwijzing minder en gaat het vragen om wat ik nodig heb steed beter en is direkt gericht op wat ik nodig heb in plaats van er om heen te draaien.
Het kan zijn dat er op dat moment geen tijd is voor mijn wensen en dan ga ik niet meer woedend staan blëten als een klein kind maar stel wat ik wil een tijdje uit want ik kan er nu van opaan dat het goed komt.
Het vertrouwen in mensen is terug en dat maakt het makkelijker mijn kritiek of wensen te uiten.

Ik verlang niet meer van anderen dan ze mij werkelijk kunnen geven.
Niemand hoeft voor mij de lat hoger te leggen dan nodig.
Ik ga er van uit dat als mijn vrouw goed voor zichzelf zorgt, wat ze ook doet en volop in ontwikkeling is dan zorgt ze ook goed voor mij.
Andersom werkt dat ook zo.
Wat ik heel leuk vind is mij nu en dan als een klein kind te gedragen maar mijn gedrag is niet meer kinderlijk.
Verwachtingen brengen teleurstellingen met zich mee en om die reden was ik vroeger ongelukkig en veel mensen met mij.
Als zich situaties voordoen waar ik niet content mee ben, maak ik die bespreekbaar.
Is de situatie om welke reden dan ook voor mij niet meer leefbaar, moet ik gaan of werken aan mijn ongename gevoel wat dat met zich meebrengt.

Ik laat het leven op mij af komen en vind mijn ervaringen per dag belangrijker.

In een relatie heb je niets anders nodig dan jezelf te zijn..

Rudy.........

[Rudy]

Als je niet de verslaafde Francesca was geweest had je nu niet de nuchtere Francesca kunnen zijn.

Rudy

[CPAS]

Laat het leven op je afkomen en probeer het niet te behandelen als een tafel die je dekt voor het eten. Dat kan toch niet.

Ik laat het leven nu op me afkomen minuut na minuut, uur na uur.

Ik probeer in de minder aangename dingen toch iets positiefs te zien.
En alle positieve dingen omarm ik.

Ik begin stilaan m'n eigen optimist tot in de kist te herkennen in mezelf.
Die is toch niet verzopen in al die jaren wijnzuipen.

M.a.w. IK LEEF.

Liefs
:light::heart:

[Ziza]

Ik zou helemaal niets van mijn oude leven terug willen....

Cocaine heeft mijn leven gered... ik ben blij dat ik dat spul heb ontdekt anders was ik waarschijnlijk vandaag nog aan het zoeken.... Het heeft mij geholpen om mij op mijn knieen te krijgen en om hulp te smeken... pffffff..... goede leermeester die troep , althans voor mij...

Zelfwaarde is niet iets wat ik kan denken.... door dingen anders te doen krijg ik het vanzelf.... zonder er over na te denken... fantastisch...

Zeventien jaar lang ellende , ook wel gelachen af en toe , maar het was geen pretje.... nee hoor die periode hoef ik niet meer hahahahaha....en die periode daarvoor was ook niet al te leuk....

Misschien klinkt dit gek maar het is wel mijn ervaring ; door vandaag anders in het leven te staan en het ACTIEF te leven de meeste tijd (i.pv. er over na te denken zucht ,steun , kreun) veranderd mijn verleden ook want mijn perceptie daarvan is namelijk anders geworden..veel positiever... wat voor mij aangeeft dat mijn focus dusdanig is veranderd van negatief naar positief... ik leef amper in het verleden , en als ik er eens aan terugdenk dan denk ik vaak "ah die Ziza hij wist het gewoon niet , arme jongen hij probeerde wat ie kon" ... het zelfde geldt voor mijn kindertijd als ik er aan terug denk.... het is niet zo boeiend meer...

Als ik iets wil veranderen dan moet het NU gebeuren.... het kan niet gisteren en het kan ook niet morgen maar alleen vandaag....

En natuurlijk val ik af en toe ten prooi aan zelfbeklag en analyses van mijzelf.... en blablabla.... en dan wat ? wat ga ik dan doen ? Mijn sponsor leerde mij eens een trucje door bij alles wat ik denk als het negatief is mijzelf de volgende vraag te stellen ; "en dan?" , "en dan?" .... werkt wel voor mij.... want de antwoorden worden steeds bizarder en dan moet ik vaak wel lachen om mijzelf.... en wat ik denk...

Een ander trucje is "leugenaar"tegen mijzelf te zeggen...met een glimlach op mijn gezicht hahaha...

Een verslaafde die nadenkt in zijn eentje is in gevaarlijk gezelschap is mij geleerd.... en ik moet zeggen het klopt aardig hahahaha....

Nou genoeg gebabbeld ... ik ga een balletje slaan....

God loves us all no matter what....

[Anna]

Lieve Francesca

Je hebt me een enorme hoeveelheid typwerk bespaard, en bovendien had ik het nooit zo mooi onder woorden kunnen brengen. Wat je schrijft over je jeugd is zo herkenbaar dat ik kan janken, vooral over de vader die niet ingreep. Over het vinden van je eigen grenzen, en niet meer van een ander vragen dan die kan geven. Het is zo waar.
Ik ben ook een van die mensen die geremd is in het contact met anderen. Eeuwig voorzichtig en ieder woord op een weegschaaltje leggen, omdat ik een ander niet wil kwetsen, niet wil teleurstellen. En niettemin doe ik het nog vaak verkeerd. Waarom? Omdat ik gewoon niet perfect ben, omdat ik wel eens fouten maak en dingen over het hoofd zie. En dat mag, ik hoef ook niet perfect te zijn, kan het niet eens. Ik leer mijn eigen imperfectie te accepteren, en wat nog moeilijker is, leer dat ook anderen mijn imperfectie moeten accepteren. En als iemand dat niet kan, dan is die persoon niet goed voor mij. Ook dat is een grens. Ik leer ook over deze dingen met anderen te praten, moeizaam, maar ik leer het. Me niet meteen in mijn hoekje terugtrekken als ik denk dat een ander me niet accepteert zoals ik ben, maar vragen, bespreekbaar maken. De meeste problemen blijken op te lossen door communicatie. Dat vind ik soms wel eens het probleem met media zoals dit forum of mail. Iets wat je schrijft en verzendt is zo absoluut. En hoe je schrijft en hoe je leest wordt beïnvloed door de stemming van het moment, waardoor woorden tweezijdig verkeerd over kunnen komen.

Ik moet je bekennen dat ik zelf nooit zo veel last heb gehad van de indruk dat hier op het forum een discrepantie bestaat tussen de drinkende en nuchtere mens. Natuurlijk wordt iedereen die het droog houdt hier bejubeld, daarom is dit een alcoholdebaasforum. Maar mensen die het niet lukt het droog te houden worden hier niet afgekat vind ik. Wel als ze in kennelijke staat andere mensen kwetsen of het extra moeilijk maken, maar dat vind ik ook terecht.
Ik heb zelf inmiddels al lang gemerkt dat ik nuchter grotendeels dezelfde persoon ben als drinkend. Dat is een paar keer een grote teleurstelling voor me geweest, want ook mijn minder positieve kanten horen kennelijk toch echt bij mij. Maar de laatste tijd merk ik dat ik er eigenlijk toch ook blij om ben, dat ik door te drinken geen volkomen anders mens was dan ik ben. Natuurlijk, ik heb dronken veel fouten gemaakt. Ik heb mijn kinderen zich voor mij laten schamen, ik heb ruzies laten escaleren, ik heb ontzettend stomme mails gestuurd, die lang niet altijd de volgende dag recht te zetten waren. Maar door te drinken ben ik ook menig moeilijk moment doorgekomen, waarin ik nuchter misschien iets veel onherstelbaarders had gedaan. Waarmee ik drinken niet wil goedpraten. Ik gebruikte drank als destructief medicijn.
Kortom, ook voor mij geldt dat de drinkende Anna ook een deel van mij is en van mijn leven. Ik heb er ook van geleerd. Ik zal haar niet verstoten, want ik BEN Anna, alleen drink ik nu niet. Zo ben jij voor mij Francesca, en dat was je ook toen je dronk. Ik heb je misschien wel eens niet aardig gevonden, en ik vind je misschien nog wel eens niet aardig. Dat kan komen doordat je gedronken hebt, of door je stemming, en het kan ook aan mijzelf liggen.

Ik veroordeel niemand omdat die persoon drinkt, ik vind het alleen jammer, want iemand die drinkt doet zichzelf tekort. Maar ik begrijp heel goed dat niemand drinkt zonder reden, en het maakt me verdrietig als iemand het leven niet aan denkt te kunnen zonder drank. Ik hoop dan dat voor die persoon ook binnenkort het moment aanbreekt waarop hij/zij er aan toe is de uitdaging van het stoppen aan te gaan.

[Anna]

Hihi Ziza, die truc van je sponsor vind ik wel goed. Ik ga het ook eens uitproberen. Veel plezier!

[Ziza]

Dankje wel Anna en Francesca voor jullie berichtjes....

"We are all sick people trying to get better"..... zowel drinkend als nuchter...

[Anna]

Dat is heel erg waar Ziza. Zoals jij al vaker hebt gezegd, drinken is slechts een symptoom. Jij ook bedankt voor je bijdrage.

[sneeuwwitje]

Bibelle, fijn dat je door de moeilijke periode van vanmorgen bent gekomen. Hopelijk kun je de slaap vannacht inhalen.

Fran, mooi verhaal.

P.S. bericht aangepast, ik ben een beetje kribbig, sorry
Heb ontzettende trek, zeer zware Gremlins hier in de Achterhoek.

[charlie]

Ik ben het wat dat engels betreft wel met jou eens Marion, ik lees daar altijd overheen eigenlijk, gewoon omdat ik nederlandse ben en geen zin heb nog eens te gaan vertalen op een forum als dit.

Maar me er aan ergeren doe ik niet, een ieder is vrij om te doen en laten wat hij/zij wil...

En tja, ik heb wel een hekel aan mezelf in de tijd waarop ik dronk.....maar dat wil niet zeggen dat ik mezelf toen niet accepteerde, tuurlijk wel, ook toen was ik gewoon Charlie! En ik hoop ook nooit te veranderen, behalve dat ik niet meer wil drinken........of ik dat volhou???? Ik leef bij de dag, dus dat zien we morgen wel weer!

[Francesca]

Dag lief Appeltje!

Ik ben al vaker in therapie geweest, en heb vroeger de fout gemaakt het meteen over mijn drankprobleem te hebben, terwijl dat maar een aspect is van het onderliggende probleem. Bij mijn laatste therapeute heb ik aangegeven dat ik wel te veel dronk, maar ging het vooral over mezelf. Ik ben heel blij dat ik dat gedaan heb, want ik ben er ook zo ontzettend veel verder mee gekomen! Zij is van het principe dat ik hoe dan ook zal stoppen met drinken als ik mezelf waardevol genoeg vind, en dat is ook zo! Als ik herval, is het net omdat die eigenwaarde aangetast is (en ook wegens de gewoonte/verslaving natuurlijk, want drank is natuurlijk een bekend medicijn tegen dat gevoel). Ik weet natuurlijk ook wel dat mijn zelfvertrouwen gigantisch groeit als ik niet drink, maar nuchter zijn is ook niet de oplossing tot alles. Al helpt het natuurlijk wel ontzettend.

Stoppen met drinken kan een heleboel onderliggende problemen naar boven brengen, maar stoppen met drinken alleen lost die niet op. Eerst in therapie gaan en je onderliggende problemen proberen op te lossen is ook een mogelijkheid, al kan ik uit ervaring ook zeggen dat stoppen met drinken heel bevorderlijk is voor het oplossen van problemen. Zeker als je er op dat moment al vat op hebt en je eigen valkuilen kent. Het ene is nauw verweven met het andere.

Zelf heb ik ervaren dat actie niet altijd de beste oplossing is. Ik kan me suf poetsen en alle mogelijke achterstallige klusjes klaren, maar daar stopt mijn hoofd niet van, en ik heb ervaren dat ik te veel dingen gewoon verdrongen heb, zoals rouwen. Het is echt ontzettend fijn om dingen te doen die je al jaren of maanden uitgesteld hebt, maar helaas heb ik ook mijn verdriet uitgesteld, en dat moet er hoe dan ook uit.

Ik vind het heel bijzonder om te lezen hoe mensen hun conflicten met hun ouders nuchter kunnen bijleggen, maar helaas heb ik geen ouders meer, dus moet ik het op een ander manier zien op te lossen, en vervelende klusjes doen zal me wel afleiden, maar niks oplossen. Daar zal ik dus door moeten, Appeltje, net als jij door die ellendige periode van jou zult moeten doorstaan.

voor jou!

Kus, Fran

En als dit voor velen weer klinkt als een reden om te gaan zuipen: DAT BEDOEL IK NIET!

[Francesca]

Ja, Marion, nu slaat mijn antwoord ook weer nergens op! Hoewel: ik heb er niks geen spijt van en wilde dit al veel langer schrijven.

[sneeuwwitje]

Dank je Fran, dan haal ik het weer weg, omdat ik bang ben mensen te kwetsen.
Ik vond mezelf te hard en dacht, dit kan ik niet laten staan.

Maar een ding vind ik wel, ik ben door de alcohol geen slechter mens geworden en ik ben door 16 jaar droog te hebben gestaan ook geen beter mens geworden.

[moesje]

Nog een latertje van mij....

Er zijn weer mooie verhalen geschreven vandaag en zeer herkenbaar, Fran, Anna...

Bibelle gelukkig ben je ook weer over je dip heen gekomen vanmorgen!

Sneeuwwitje, meppen He! Denk eraan hoe je morgen weer wakker zult worden,
als je je nu laat verleiden! Ik had het maandag ook en verbaasde me hoe sterk die
drang zo ineens kan opkomen...grrrr, maar gelukkig kon ik hier terecht en heeft het me geholpen.

Corinne ook nog online:rose: gelukkig is mijn neerslachtigheid van de week weer afgezakt.
Ben 's avonds op tijd naar bed gegaan...Ik leer steeds beter mn grenzen te trekken.
Daarom vond ik het verhaal van Fran en Anna ook zo herkenbaar.
Altijd maar bang een ander te kwetsen en jezelf teveel wegcijferen....maar dat wordt nu
anders en gek genoeg ben ik doordat ik nu alleen ben komen te staan met mn kinderen,
alleen maar sterker geworden.
Ik vind het zelf niet erg om alleen te zijn, in die zin, dat ik geen partner heb. Wel eens soms
omdat je gewoon een stuk harder moet werken en alles grotendeels op jezelf neerkomt.
Maar ik kan er nu zo langzamerhand ook de voordelen van inzien.
Ik kan lekker mn eigen gang gaan zonder ruzie of ergenissen, ik kook wat ik wil, ik ga naar
bed wanneer ik dat wil, ik kijk op tv wat ik wil enz. enz.

Het leven is wat dat betreft 1 grote leerschool en dat zal ook wel pas stoppen als je dood gaat.

Kunst is alleen om ook te zien dat alles wat er ook gebeurd 1 grote uitdaging is, je leeft NU, en
de problemen die je hebt kun je misschien niet NU oplossen, maar ik ben ervan overtuigd, dat
hoe moeilijk het ook kan zijn.....het ook ooit een keer ophoudt en dan kun je er op terugkijken
en misschien wel denken....heb ik me daar nou zo'n zorgen over gemaakt......
Je hebt geen vat op het verleden en ook niet op de toekomst, maar wel over hoe je het NU
kunt doen.

Liefs