CPAS Geplaatst 26 mei 2007 Auteur Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Hoi Charlie,Je gaat nog steeds goed. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Francesca Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Nou nee, ik heb 'em in één ruk geschreven, maar ik ben blij dat het eruit is en ik hoop dat mensen er ook iets aan hebben. En indien niet, ook goed. Mijn ei is alvast gelegd. Toktoktok. En ja, ik ben blij met mijn niet-poezelige therapeute. Echt waar! Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
CPAS Geplaatst 26 mei 2007 Auteur Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Francesca, Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Anna Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Fran, ik heb het idee dat je de laatste weken enorme stappen neemt in het beter leren kennen van jezelf, en hoe de dingen voor jou werken. Bedankt voor je stuk, ik vind het heel erg duidelijk en ook erg herkenbaar. Net als het stukje van Rudy vanmorgen.Als ik naar Rudy kijk dan zie ik dat de vicieuze cirkels waar jij over schrijft doorbroken kunnen worden, en dat geeft hoop. Ik lees ook dat het moeite en tijd heeft gekost, en dat het risico weer in die cirkel gesleurd te worden altijd aanwezig blijft. Maar ik heb inmiddels ook zelf geleerd dat ik sterker word, iedere keer als ik een moeilijke situatie nuchter heb doorstaan.Het moeilijkste vind ik te beseffen, dat als iets op dit moment zeer heftige gevoelens in mij oproept, dit gebeurt omdat het verwijst naar een zeer emotionele ervaring in het verleden. Zeer heftige emoties roepen bij mij (en ik denk niet alleen bij mij) ook heftige reacties op, maar de heftigheid van mijn gevoelens horen niet bij de huidige, maar bij de oude situatie. En die heftige reactie is dan ook meestal niet in verhouding tot wat er gebeurde. Het is moeilijk heftige emoties nuchter te beleven, maar nuchter is het wel gemakkelijker te beseffen wat nieuw is, en wat oud.Ik ben het met je eens dat het noodzakelijk is die oude pijn te herbeleven, als volwassene, waardoor we het beter kunnen hanteren. Pas dan kunnen we nieuwe emotionele situaties op hun werkelijke waarde beleven, zonder ongemerkt te hervallen in de oude reactiepatronen die ons huidige leven hinderen. En herbeleven, doorleven, is alleen nuchter mogelijk. De krokodillentranen en zieligheid van de dronkenschap zijn geen echt beleven, maar slechts een uiting van machteloosheid om écht te doorleven.aanpassen: s toegevoegd. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Francesca Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Ja, Anna, dat lees ik ook bij jou, net als bij Rudy. Ik denk dat het een lang proces is, maar dat het wel min of meer haalbaar is. Pff, en ik kan zelfs geen dronken krokodillentranen huilen, dus wacht ik maar geduldig op de echte. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Francesca Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Dat niet kunnen laten om toch te reageren ligt trouwens ook in het verleden. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Anna Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Hihi Fran, Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
CPAS Geplaatst 26 mei 2007 Auteur Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Hallo,Ik ga even naar de markt. Ik zie dat manlief bakken aardbeien heeft gekocht en die vind ik heel lekker, maar met volle kwark nog lekkerder.Dus tot straks. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Francesca Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Tja, meid, 'schade inhalen' noemen ze dat...PS: deze was voor Anna. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Francesca Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Op een of andere manier moet ik na een heel ernstig bericht ook altijd ontladen met een grap of zo. Wat niet wil zeggen dat het ernstige bericht daardoor niet ernstig genomen moet worden. Het is een beetje zoals lachen op de koffietafel na een begrafenis. Humor kan een mens ook rechthouden. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Rudy Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Francesca, duidelijk, verhelderend, ontroerend geschreven .Het zijn bijzonder waardevolle inzichten waarover je schrijft.Grenzen trekken en angsten begrenzen zijn voor mij twee verschillende dingen.Op de meest onverwachte momenten dient oud zeer zich aan, het is onvoorspelbaar, maar wel noodzakelijk om te verwerken en een plaats te geven in het heden.Daar is het niet mee gedaan, maar het verdiet wordt op den duur kleiner en de pijn minder.Eergisteren was ik op een verjaardag waar ik plotseling mijn moeder hoorde praten via woorden van mijn broer.Negatief, depressief, onzeker en niet in staat zijn emotie te laten zien.Niet bij de kern van de zaak kunnen geraken.Anderen de schuld geven van zijn onaangename gevoelens.Geen verantwoordelijkheid nemen maar die bij de ander leggen.Straffen door zijn kinderen zijn liefde te ontzeggen.Het voorval raakte me ...maar niet meer als de mokerslag van vroeger die voor een week alle grond onder mijn voeten weg sloeg.Ik heb zo goed en zo kwaad het ging met hem gepraat over verantwoordelijkheid en teleurstellingen in het leven.Over het feit dat mensen een eigen leven leiden en zelf keuzes maken in het leven zonder rekening te houden met hem.Gepraat over los laten..Ik ging met een goed gevoel de deur uit...Francesca bedankt voor je openhartig schrijven..Rudy.... Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Anna Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Grappig dat je dat zegt Fran. In Limburg, althans het gebied waar mijn ouders vandaan komen, is het gebruik na een begrafenis een zeer uigebreide koffietafel te houden. Toen ik vijf jaar was stierven in korte tijd mijn oma en een oom. Bij de begrafenis van mijn oom vroeg ik - de herinnering aan de begrafenis van mijn oma nog vers in mijn geheugen - of er na de uitvaart weer feest gevierd ging worden. Mijn vraag werd me door de familie niet bepaald in dank afgenomen.:$Ik denk inderdaad dat mensen na iets ernstigs behoefte hebben aan ontlading van de spanning. Niemand had er destijds aan gedacht mij te vertellen dat die koffietafel géén feestje was. En door de sfeer kreeg ik wel die indruk.Het lijkt me trouwens helemaal geen gek idee om in mijn wilsbeschikking te zetten dat ik als besluit van mijn begrafenis graag een feest wil. Dit aards tranendal verlaten kan toch ook een reden tot vreugde zijn? En als er niemand wil komen op mijn feestje zal ik er in ieder geval zelf geen last meer van hebben.Sorry Rudy, dit kwam nogal ongepast na jouw berichtje. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Francesca Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Jij ook bedankt, Rudy, omdat ik dankzij jou weet dat het ooit beter wordt en dat je er echt wel leert mee omgaan! Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Francesca Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Bij ons is dat ook zo, Anna. Dat komt nog uit de tijd dat mensen heel lange reizen moesten ondernemen om 100 km of zo af te leggen. En dan kon je die mensen niet zonder eten weer laten vertrekken. Voor kinderen kan dat heel verwarrend zijn. Ik weet nu achteraf dat mijn neefje het afschuwelijk vond dat wij zaten te lachen op de koffietafel na de begrafenis van zijn zusje. Helaas heeft niemand eraan gedacht om iets uit te leggen. Het is inderdaad gewoon ontlading, omdat wij ook niet echt huilen op begrafenissen, maar zoveel mogelijk binnen houden. Waarna je dus de slappe lach krijgt op de koffietafel, omdat je niet echt gehuild hebt op het moment zelf.Ik vraag me eigenlijk vaak af wie ooit 'verboden' heeft om intens verdriet ook openlijk te tonen. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
NB36 Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Hoi allemaalIk heb even niks meer van laten horen (lezen) maar ik leef nog steets hoor.Ik ben nu dus al weer 11dagen alc vrij en gaat dus dag 12 in.Volgens mij heb ik een verslaving bij gekregen ik drink namelijk wel 7 flesje sparood op een avond:)Maargoed dat is een stuk minder erg.NB Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Rudy Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Anna, ik herinner me een voorval net over de grens bij mij, in Duitsland, waar ik smiddags de kroeg binnen stapte en plaats nam aan de bar tussen allemaal mensen in uniform, gevederde hoeden en veel drank.Leuk feest dacht ik..Schützenfest...Maar na geruime tijd verscheen van achter een deur in de zaak een dame in het zwart wat de weduwe bleek te zijn en familieleden van de man die dezelfde ochtend ter aarde was besteld.Ik zat midden in een begravenis...Rudy... Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Francesca Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Helaas komen berichten hier willekeurig door elkaar te staan, zodat ik al zat te grappen toen Rudy me zo mooi antwoordde. Maar ik weet wel zeker dat Rudy weet dat ik zijn antwoorden waardeer en er veel aan heb. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Anna Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Ik denk niet dat het verboden is dit te tonen, maar de meeste mensen voeler er zich ongemakkelijk bij. Ze weten niet hoe te troosten, of hoe erop te reageren. En ik denk dat er daarom een soort taboe op ligt.Ik kan me het gevoel van je neefje heel erg goed voorstellen. Hij had natuurlijk erg veel verdriet, en begreep niets van die 'vrolijkheid'. Hij zal waarschijnlijk niet begrepen hebben dat dit de manier van de volwassenen was om hun verdriet te onderdrukken. Hoe moet een kind weten dat je niet verondersteld wordt je verdriet te tonen?Antwoord gericht aan Fran. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Francesca Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 NB, gefeliciteerd!Anna, daarom blijven mensen ook met hun verdriet zitten. In andere culturen wordt er ECHT gerouwd, hoor, met geschreeuw en geroep. Dat lijkt me veel en veel gezonder. Niemand verbiedt je inderdaad om wat dan ook te tonen. Ik herinner me dat toen mijn grootvader stierf, de oudere vrouwen nog zo'n zwarte voile voor het gezicht droegen. Daarachter kon je waarschijnlijk gemakkelijker huilen. Ik heb me elke keer weer zitten inhouden, hoe rebels ik verder ook kan zijn. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Rudy Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 francesca ik weet dat je mijn antwoorden waardeerd.Anna mij moeder stond nog net niet te schaterlachen bij emotionele momenten.Wij schaamden ons voor haar.Het is dan ook niet vreemd dat ik niet wist hoe me wel te gedragen op een begravenis of crematie.Rudy.. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Anna Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Ik heb als kind ook een keer de slappe lach gekregen, ik kon er niets aan doen. Vreselijk was dat, al die mensen kijken, ik had zo in de grond weg willen zakken. Door die ervaringen als kind zijn begrafenissen nog steeds heel beladen voor mij, ik ben doodsbang opnieuw de slappe lach te krijgen of iets anders te doen wat niet hoort.Terwijl het toch een kleine moeite was geweest mij als kleuter uit te leggen wat er aan de hand was, en wat de gang van zaken is. Dat zou mij al die zenuwen en genante situaties bepaard hebben, en mijn ouders ook.NB hartstikke goed! Gefeliciteerd. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Francesca Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Rudy, het is dan ook geen wonder dat zij niet wist hoe te reageren op jouw verdriet toen jij klein was. Dat heb ik ook ingezien over mijn eigen moeder. Neemt niet weg dat we beter verdienden en dat het niet onze schuld was!Ging jij eigenlijk niet op reis, Rudy? Veel sterkte met je vliegangst. Ik heb zelf 2 keer gevlogen en ik voelde me bepaald niet prettig daarbij. Geen controle, hé! Je kunt er niet uit. Doe mij maar een boot. Daar kan ik tenminste zelf uit springen. Om dan ook gewoon te verdrinken, hoor... Alleen is de gedachte van een uitweg iets prettiger.Goeie reis! Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Francesca Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Anna, er is zo'n prachtige, hilarische Britse reeks waarvan ik nu niet op de naam kan komen, maar het gaat altijd over relaties. Daarin komt ook zo'n scène van iemand die wanhopig probeert om de slappe lach te vermijden op een heikel moment. Hij had het al een keer meegemaakt namelijk...Ik probeer de titel op te snorren. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Francesca Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 De serie heette 'Coupling'!!! Heb ik me vaak compleet bij te pletter gelachen!! Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Anna Geplaatst 26 mei 2007 Rapport Share Geplaatst 26 mei 2007 Ik ken het niet, jammer. Link naar opmerking Deel via andere websites More sharing options...
Aanbevolen berichten
Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen
Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten
Account aanmaken
Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!
Registreer een nieuw accountAanmelden
Ben je al lid? Meld je hier aan.
Nu aanmelden