ditjes en datjes

[CPAS]

Ben even weg.
Er is een update geïnstalleerd en ik moet even herstarten, en dat duurt altijd een tijdje.
Tot straks

[blacky]

hoi joann ,
ze zeggen dat huilen goed is ik zit hier te huilen om dit berichtje ,
queeny , garfield , tijgertje , sam , tosca , muchi muchi , en nu vandaag de kater luckas of beter gezeg luck samen met de dieren van mijn ouders rennen op die mooie regenboog .
ik dank jou hartelijk voor dit mooie verhaal
groetjes blacky
ps men zou denken dat de pijn minder is omdat ik er reeds zoveel moeten af geven heb maar niets is minder waar , maar de mooie momenten met hem of hun zal ik nooit vergeten en dat is het voornaamste

[CPAS]

Blacky,

Zo is het: Nu is de pijn nog groot, de pijn zal slijten, maar de herinneringen blijven levend.

[joann]

@Gemotiveerd,

Het is een gedicht/verhaal wat al vaker op het forum is gezet
als iemand een dierbaar huisdier had verloren,
omdat het mij toen ook erg ontroerde heb ik het opgezocht
en hier neergezet voor Blacky!

@Blacky,
Verdriet laat zich niet in vormen gieten.
En het wordt echt niet minder erg als het je al een paar keer is overkomen.
Je vertelde laatst dat voor jou je huisdieren zijn als kinderen,
nou ik weet zeker dat ik doordraai als ik een van mijn kids moet
afgeven, laat staan meerdere!
Het is jouw verdriet, jouw gevoel..
doorleef het op je eigen manier, op je eigen tempo..
Maar niet gaan drinken, want dat lost niks op!
(zou ook jammer zijn van je 9 maanden, en het verdriet blijft toch!!)
Hou je haaks, en als je het moeilijk hebt kom je hier maar even stoom afblazen!
Knuffel voor jou!

@Corinne,
Gelukt met de update?
of hangt je pc nu helemaal vast...
nee toch

[CPAS]

Hoi Joann,

Mijn PC is weer geupdated. Maar ja, dan zag ik weer wat voorbijkomen en liet me daardoor afleiden.
Ik ben zo weer weg, ik ga naar de kapper, afspraak over 10 min..

Tot straks.

[Gem]

@Corinne,

Je voegt wel meteen de daad bij het woord zeg. Zit je haar weer goed. Scheelt altijd weer als je in de spiegel kijkt, bij kbij mij in ieder geval wel. Ik zag er de afgelopen weken niet uit. Ben amper buiten geweest, maar nu moet ik me weer in het openbare leven vertonen. Doe ik overigens wel weer een aantal dagen hoor. Alleen mijn haar stortte aan alle kanten in,jhet hing al het ware in mijn gezicht (pony te lang) enzovoorts. Ook leuk voor de rest van het gezin dat ik er wat patenter uitzie.
--------------------------------------------------------------------------


*****Voor degenene die al wat oudere kinderen hebben:*****************
Ik heb een dochter van 16, waarmee het contact door mijn drankgebruik is verstoord. Nu is ze een heftige puber, maar ik mag niet ontkennen dat mijn drankgebruik in het verstoorde contact een rol heeft gespeeld. Ik heb alles eerlijk aan haar opgebiechd, maar uiteraard heeft ze niet direct vertrouwen in mij omdat ik pas (AL) 10 dagen clean ben).
Heeft iemand tips voor mij uit ervaring, hoe ik haar vetrouwen zo snel mogelijk kan terugwinnen en het contact kan herstellen. Ook andere raad is welkom. Ik zit namelijk met een gigantisch schuldgevoel. Ik kan op dit moment niet meer doen dan ik al heb gedaan, namelijk hulp zoeken en van de drank af gaan blijven. Toch heb ik er vreselijke moeite mee.

Alvast bedankt voor het meedenken.

Gemotiveerd

[joann]

Corinne, geniet ervan bij de kapper!

[stien]

Blacky, je hebt alles gedaan wat mogelijkerwijs mogelijk was.
Het lijkt zo simpel het katje in laten slapen. Maar zo'n beslissing is wel de moeilijkste die je kan nemen maar soms het beste wat je je katje kan bieden. Het pijnloos inslapen heeft een nog moeilijkere strijd in de laatste levensadem verlicht.
Denk aan de herinneringen en tranen laten hoort erbij. Verwerk het op je eigen manier in je eigen tempo. Sterkte.

Gemotiveerd,
Als "kinderen", als we hier nog moeten spreken over kinderen, tijden, zo niet jaren deelgenoot zijn geweest van ons alcohol periode is dat niet zomaar even weg te denken.
Het hangt van het soort kind af die je hebt of er een open oor is die naar je wil luisteren. Als dat zo is zou het natuurlijk prachtig zijn om je stopperiode globaal met hen te delen. Globaal zeg ik, want het hangt af van de leeftijd en vermogen van het kind. Het is mooi als het kind zou kunnen begrijpen waar de veranderingen die jij zelf ondergaat vandaan komen. Door begrip wederzijds bespreekbaar te maken zou er weer een mooie band kunnen groeien. Oppassen is het dat er niet te veel druk op het kind komt te staan.
In feite hebben we als alcoholist al lang genoeg in de highlights gestaan en daar wil je natuurlijk vanaf. Ook de mate van beperkingen die het kind heeft ondervonden zal van invloed zijn.
Ik zelf denk dat de mate van alcoholisme mede afhankelijk is van wat het kind ervan mee gekregen heeft. Zo kan er enorme woede en afkeer gegroeid zijn en kan het zelfs mogelijk zijn dat zij later hier hulp bij nodig zullen hebben.

Ik zelf heb jongens, en het zijn al geen praters. Ik moet dus gaan trekken en dat is forceren dus laat ik het maar voor wat het is. Wel ben ik erg alert op opmerkingen die ze maken en nu ik bijn 6 maanden verder ben vang ik die nog steeds op. Voor mij weer pieker momenten om te zien wat ik hier mee kan.
Ik voel en weet dat ik nog steeds gecontroleerd word. Maar begrijp dat ze het niet vertrouwen, al 6 maanden. Ik voel dat ze verwachten dat ik vandaag of morgen wel weer terug zal vallen.
Dus hun vertrouwen opnieuw krijgen zal een hele lange adem nodig hebben. Het zal afhankelijk zijn van de duur die je gedronken hebt, voormij betekent dit echt jaren en zal het w.s. ook jaren duren tot ook zij verzekerd kunnen zijn dat ik écht veranderd ben.

[anjo]

Hoi,

Dank jullie wel voor de beste wensen. Tot zo ver gaat het goed. Het is allemaal wat grensverleggend.

Ik heb niet bij kunnen lezen maar dat doe ik vanavond zeker. Het internet valt zo nu en dan weg maar ik ga er vanuit dat dat vanavond niet zo is.
Ik ben nog steeds bij X en ik denk dat ik nog wel even hier zal zijn.

Hij heeft zo goed als geen bijwerkingen maar het is nog maar dag 2 dus ik hoop dat ik het nu niet jinx.
Wat mij is opgevallen is dat hij sinds woensdag avond tot gisterenavond non stop heeft gepraat. Niet veel zinnigs, een beetje hoe mensen kunnen ratelen als ze een roesje hebben gehad.
Vandaag slaapt hij gewoon lekker veel en dat kan alleen maar goed zijn.
Ik heb het gewoon druk met alles en probeer alles maar over mij heen te laten komen.

Ben blij dat het forum er is want het voelt alsof ik een beetje in een vacuum zit. Even contact met de |"werkelijkheid".

Liefs,
Anjo

[CPAS]

Gemotiveerd,

Mijn haar zit weer fatsoenlijk kort.
Als het wat langer wordt dat gaat het altijd uitstaan aan mijn oren. En het grijs wordt dan valig. Dus nu heb ik weer gewoon verschillende tinten fris grijs met een zilverdraadje er door heen. En goedgekeurd door dochterlief die net binnenkwam.
Die is trouwens mijn jongste en ook 16. Haar broer is 19 en is nu klaar met zijn laatste VWO examen. Ik ben blij dat dat erop zit, want hij zegt steeds dat hij niet zenuwachtig is, maar hij heeft deze periode heel erg lange tenen.
Mijn pubers zijn niet heftig, en wel blij dat ik nu niet meer drink. Vooral mijn dochter is er erg blij mee. Die geeft ook het meeste steun. Met Pasen was ik (weer) gestopt en ook met roken, de dinsdag zat ik alweer te drinken, ze heeft me dan ernstig toegesproken. De woensdag de 11 april ben ik meteen terug op nul gegaan en een afspraak gemaakt met de huisarts samen met mijn vriendin. Sindsdien drink ik niets meer. Maar roken doe ik nog wel. Twee verslavingen tegelijk was een beetje teveel voor me.
Mijn dochter heeft duidelijk al weer vertrouwen in me, mijn begint het ook weer te krijgen. Hij merkt wel dat deze stop beter gaat dan vorig jaar, toen had ik uitglijer na uitglijer en na de vakantie een gigantische terugval: ik dronk meer dan ooit, had echt overal de balen van en zag het leven niet meer zitten. Mijn vriendin heeft me er weer met haar grenzeloos geduld uitgetrokken en toen zijn we samen op zoek gegaan, want ik wilde niet meer bij dezelfde verslavingszorginstelling. En na een paar maanden zoek kwam ik hier op de site en heb me gelijk inschreven. En nu heb ik al 52 dagen geen drup meer gedronken en voel me kiplekker en heel blij.

Het vertrouwen van je dochter zal wel weer groeien als ze ziet dat je serieus bezig bent niet meer te drinken, geef wel aan dat het moeilijk voor je is en dat je haar steun zeer op prijs stelt, vertel ook dat je geen keiharde belofte kunt maken, omdat eens verslaafd aan alcohol, uitglijers en terugvallen altijd op de loer liggen. Je bent nu een kind dat leert lopen met vallen en opstaan.

Ze zal je wel zien groeien en veranderen. Forceer niets, moet je bij pubers uiteraard nooit doen. Geef ze positieve aandacht en geef ze de liefde waar ze recht op heeft, volgens mij het enige wat je kunt doen. Door je alcoholgebruik zijn je huisgenoten mee scheefgegroeid. Ze hebben gewoon zelf ook tijd nodig om overeind te krabbelen. Focus je niet op dat schuldgevoel, gedane zaken nemen geen keer. Stel je positief in en op en werk aan jezelf.

Kijk ook eens op de site van www.minderdrinken.nl bij tabblad feiten over alcohol, daar staat veel informatie voor partners en kinderen van drinkers, hoe ze met een alcoholist in huis kunnen omgaan en meewerken aan diens herstel.

Ik hoop dat je er wat aan hebt.

[CPAS]

Hoi Anjo,

Welkom terug bij de werkelijkheid.

Nu even tijd aan jezelf geven. Dat heb je nodig en heb je verdient.
Ik vind je echt een sterke vrouw.
Uit je zinnen begrijp ik dat X de chemo goed doorstaat.
Hoe gaat het met jezelf, want jij bent ook een belangrijk persoon, vergeet dat niet.

[Gem]

Hoi Stien,

Het is inderdaad gemakkelijk te denken dat als ik de beslissing heb genomen te stoppen, dat het vertrouwen meteen terug is. Dat verwacht ik ook niet. Tevens heb ik de pech dat mijn moeder zich letterlijk heeft doodgezopen. Daar is mijn dochter getuige van geweest (gelukkig niet van haar overlijden). Haar angst is dus mede dat mij hetzelfde zal overkomen als met mijn moeder. Niet raar dus haar angsten. Nu is zij al onder psychologische begeleiding, al was de reden niet het overlijden van mijn moeder, maar er speelden al eerder dingen. In de tijd dat mijn moeder dronk was ik vreselijk boos op haar. Mijn alcoholprobleem had ik toen nog aardig onder controle, dronk wel elke dag, maar niet te grote hoeveelheden. Toen alle ellende met mijn moeder achter de rug was (huis opruimen enz) toen ben ik meer gaan drinken. Problemen op mijn werk maakten dat ik er helemaal een potje van ging maken. ik kan het mijn dochter dus helemaal niet kwalijk nemen, maar voel me superschuldig over wat er allemaal is gebeurd.
Nu zegt iedereen je moet niet terugkijken, maar vooruit. Maar dat vind ik me een partij moeilijk! Ik hoop hier met mijn psychologe aan te kunnen werken, want of ik het rouwproces om mijn moeder nu afgesloetn heb? Het komt door mijn besluit om niet meer te drinken weer allemaal terug.
Ik stop met dit verhaal, ik word er weer helemaal depri van.
Toch sta ik al 10 dagen (bijna 11) droog. Ik weet niet hoelang dat geleden is dat ik dat heb gedaan, jaaaaaaaaaaren! geleden.

Gemotiveerd

[stien]

Anjo, wat fijn dat je op het forum kan schrijven.
Ik kan me voorstellen dat je even behoefte hebt aan de andere "wereld".
Zo te lezen gaat het deze twee dagen redelijk met x. Het is nog kort dus er kan verandering in komen, maak van de momenten die je krijgt gebruik en schrijf even van je af.
Je bent een kanjer!

[CPAS]

Gemotiveerd,

Je zult je problemen nu nuchter onder ogen moeten bekijken. En weet, dan kun je ze ook beter inschatten en eraan werken. Elke dag een beetje. Je problemen zijn niet verdwenen, maar je kunt nu je energie meer krijgt er aan werken en ze oplossen.

Denk er niet somber over, somber denken werkt negatief.
Problemen zijn er om op te lossen.

Je gemotiveerdheid zal je daarbij helpen.

Je doet het goed.

[Gem]

Stien en Corinne en anderen,

De psycholoog komt zo ik log uit. Ben er waarschijnlijk vanavond weer. Heb enorm veel steun aan dit forum.

Gemotiveerd

[stien]

Gemotiveerd, ik weet dat je dit later zult lezen maar dat geeft niet.

Ik kan mij niet herinneren dat dit onderwerp al eens eerder ter sprake is geweest in mijn tijd dat ik hier op het forum ben.
Wel weet ik dat hier veel schrijvers zijn die met deze problemen mede te kampen hebben, ieder op zijn eigen manier en wijze. Ieder van ons heeft een ander achtergrond waardoor wij zijn gaan drinken, hetgeen van invloed is of is geweest bij het opgroeien van onze kinderen.
Zo zijn ook alle kinderen verschillend van aard en zal het allen een eigen specifieke benadering en aanpak nodig hebben. Maar dat dit een belangrijke factor is in onze stop periode dat is zeker.

Het stukje wat ik schreef aan Gemotiveerd was vrij algemeen maar maakte bij mij direkt ook heftige gevoelens los. Want voor mij is dit ook een worstel problematiek waar ik dagelijks mee bezig ben en soms ook niet goed raad weet wat te doen.
Het doet mij goed te weten dat ik niet de enige hierin ben, en dan bedoel ik niet alleen het delen van het probleem maar ook het delen van de heftige gevoelens die hierbij komen. Ik kan dan ook niet ontkennen dat ik geen last heb van schuldgevoelens. Er komen bij mij direkt weer allerlei situaties naar boven waar mijn kinderen ooggetuige ofwel de dupe van zijn geweest.
En dit mensen doet pijn! Pijn die ik zelf veroorzaakt heb, die ik nodeloos verergert heb, die ik een ander aangedaan heb.

Gemotiveerd, als ik het goed gelezen heb wordt jij en je dochter inmiddels begeleid. Als jullie er beiden klaar voor zijn zou ik van die begeleiding gebruik maken om gesprekken te voeren met je dochter in bijzijn van de psychologe.

[stien]

Ik moet mijzelf hierbij even corrigeren. Dat het onderwerp niet aan de orde geweest is, is niet waar.
Alleen in dit jasje nog niet.
Rudy, Ziza en anderen die keer op keer laten weten welke kindertijd zij gemist hebben komt ineens weer bij mij boven. Sorry.

[CPAS]

Hoi Stien,

Even gedag zeggen.

Wat een goede raad aan Gemotiveerd.

Mijn man is eten halen.

Dus ik log nu even uit.

Voor wie gaat eten: smakelijk.

En verder tot straks, misschien ga ik na het eten nog even met de katten naar de dierenarts, vanmiddag mislukte mijn vangactie. Moeilijk als je alleen bent en twee van die beesten moet zien te vangen.
Nu heb ik hulp daarbij.

[Gem]

Stien/Corinne,

Mijn dochter heeft voorlopig aangegeven dat zij genoeg heeft aan haar eigen psychologe. Dat laat ik maar even zo, want zij heeft nu ook een heleboel aan haar hoofd. Wel heb ik de hoop dat als een een aantal weken of maanden verder zijn (mijn programma duurt namelijk tot oktober) dat zij eraan toe zal zijn om samen met mij en MIJN psychologe te praten. Want ik denk dat jullie helemaal gelijk hebben.
In ieder geval kan ik alleen met mijn psych een start maken om erover te praten. Maar allereerst komt mijn werk aan de beurt. Als ik maandag ga beginnen, dan moet ik allereerst leren om grenzen te stellen, niet te perfectionistisch te zijn en te leren omgaan met stress.Vooral die stress, die maakt dat ik vreselijk trek krijg in een glas. Dat moet dus drastisch veranderen. ik heb niet voor niets die afkick ellende doorstaan.
En ja, ik moet niet blijven hangen indat schuldgevoel, maar er zit bij mij een gigantische kloof tussen denken en voelen. Ik kan het allemaal prima zeggen, maar het doen en voelen.....dat is een ander verhaal.
Ga ook zo eten, de oven net aangezet.

Corinne, ik hoop dat je je katten inmiddels bij de dierenarts hebt kunnen afleveren.

Stien, we moeten maar bedenken dat we nu het goede doen, afblijven van die alcohol. Daarmee kunnen we het verleden niet goed maken, maar wel een verbetering voor de toekomst. Maar ja, dat verschil tussen zeggen(denken) en voelen he?

Gemotiveerd

[joann]

Ja gemotiveerd,
Stress is denk voor velen een factor
waarmee de trek samenhangt.
Bij mij wel tenminste!

[stien]

Bij mij ook zo. Ik heb al een tijd niet zo'n last van trek gehad maar vandaag aan het einde van de werkdag was het er ineens weer. Trok mijn jas aan en mijn gedachten waren meteen al, moet ik niet boodschappen doen. Jullie begrijpen wel waarvoor. Voor de zoveelste keer is ook vandaag het forum weer mijn redding. Eerst pc aan, lezen en wederom mijn plaats weer weten.
Perfectionisme ook zo'n hot item.
Stress komt en gaat, maar hoe kom je er van af. Het is denk ik ook het aard van het beestje.
Heel veel in mijn leven draait om "alles of niets" ofwel "hollen of stilstaan".

In elk geval ben jij goed bezig Gemotiveerd.

[CPAS]

Hoi Gewaardeerde Mensen,

Ik ben er weer, even kijken wat jullie allemaal geschreven hebben. Hier mijn commentaar.

@Joann,




@Francesca,




@Gemotiveerd,

Accepteer de trek, maar zet een positieve gedachte t.o. die niet helpende gedachte: je kunt best stress aan zonder alcohol, zelfs beter, want zonder acohol ben je sterker.
En wat je werk betreft, je moet leren nee zeggen, je moet niet te perfectionistisch zijn en om die stress de baas te blijven moet je goed prioriteiten stellen. Met die 2 eerste heb ik het ook altijd moeilijk, met die stress minder (maar als ik moe ben, heb ik er wel moeite mee).

De katten hebben hun jaarlijkse keuring en prikjes gehad. En een fikse beloning bij thuiskomst. Ze wegen resp. 3,4 en 3.1 kg.


@Stien,

Ik merk dat jij je al druk maakt voordat er druk op je wordt uitgevoerd. Daardoor ben ik ooit overspannen geraakt. Ik heb daarna geleerd (met handige tips van anderen) hoe daarmee om te gaan.
1. niet vooruitlopen op de mogelijkheid dat er druk wordt uitgevoerd.
2. wordt er wat op je bordje gelegd, evalueer het op belang.
3. wordt er wat bijgelegd, evalueer dit ook en bepaal of dit belangrijker is dat het andere.
enz...
Maak een lijst in volorde van belangrijkheid en dringendheid.
Merk je op dat bepaalde zaken onmogelijk door jou alleen binnen de gestelde tijd kunnen worden afgehandeld, meldt het aan de eindverantwoordelijke(n) en verzoek om hulp. Werk vervolgens die lijst af.
Dit heeft mij heel goed geholpen om zelfs stress te voorkomen.
Probeer het maar een keertje als er weer vanalles op je afkomt.

Nee zeggen is moeilijk maar aangeven dat je het niet alleen af kan. is iets makkelijker en geeft je betrokkenheid aan.

[stien]

Corinne, heel lief bedoeld van je. Maar absoluut niet van toepassing bij mij, kun jij ook niet weten.

[Francesca]

@Stien:

[Anna]

Hoi Gemotiveerd, ik wil ook nog wel even reageren op jouw vraag over kinderen. Ik heb twee jongens van 21 en 18 jaar, en ik ben begin augustus 2006 gestopt met drinken.
Hoewel ik niet dagelijks stomdronken was dronk ik wel dagelijks, door de week minder dan in het weekend. Ik besef dat ik hen heel veel verdriet heb gedaan met mijn gedrag, en ik heb hen meerdere keren enorm in verlegenheid gebracht. Daar schaam ik me heel erg voor, maar ik kan er nu niets meer aan veranderen.

Sinds ik gestopt ben met drinken is er veel gebeurd. Ik ben ziek geworden en ben nu herstellende van een zeer zware depressie. Dat was geen gevolg van het drinken, in feite was ik al heel lang depressief maar ik hield het min of meer onder controle met mijn alcoholgebruik. Ook mijn gedrag is veranderd, en dat is wel eens wennen voor ze.
Ik geloof dat ze inmiddels wel weer vertrouwen in me hebben, en daar ben ik blij om. Van de rest begrijpen ze niet zo heel erg veel. Dat is denk ik ook logisch, want ze zijn nog jong. Op het moment krijg ik wel eens het verwijt dat ik een nieuwe verslaving ontwikkeld heb in het forum. Ze hebben misschien wel een beetje gelijk. Maar ze hebben ook geen idee hoeveel motivatie ik uit dit forum haal, hoe moeilijk het is om te stoppen met drinken en gestopt te blijven, en dat je dit niet alleen kunt.

Daarom wil ik je zeggen: het vertrouwen van je dochter terug winnen kost tijd, en er is niets wat je kunt doen om dat te versnellen. Vertrouwen win je door te laten zien dat je te vertrouwen bent. En verder moet je er rekening mee houden dat je emotioneler zult worden, en zult veranderen, en dat is voor je dochter ook wennen. Als je goed met haar kunt praten, probeer het dan uit te leggen en vraag haar om begrip. Ze zal heel trots op je zijn als je het volhoud, en heus wel bereid zijn je te steunen!